біяграфія
Стыў Вай паспеў скарыць сваім майстэрствам публіку па абодва бакі акіяна. Гітарыст-віртуоз праславіўся як інтэрпрэтатар твораў Фрэнка Запы, з якім супрацоўнічаў шмат гадоў. Зараз музыкант выступае сольна, выпускае новыя пласцінкі, дае канцэрты ў розных краінах свету, здымае кліпы. Амерыканец арганічна сумяшчае ў творчасці віртуозную тэхніку выканання і яркую падачу матэрыялу.Дзяцінства і юнацтва
Гітарыст нарадзіўся 6 чэрвеня 1960 году ў Карл-Плейс, штат Нью-Ёрк, у сям'і італьянскіх імігрантаў Джона і Тэрэзы Вай. З ранняга дзяцінства хлопчык адчуў цікавасць да музыкі. Пазней у інтэрв'ю Стыў прызнаўся, што ў 5 гадоў пазнаёміўся з гульнёй на піяніна, а праз год, убачыўшы, як суседскі хлопчык грае на гітары, закахаўся ў гэты інструмент. Ужо тады, па словах амерыканца, ён зразумеў, што звяжа жыццё з гітарным светам.
Бацькі былі меламанамі, і Вай знаходзіўся пад уплывам іх музычных прыхільнасцяў. Каханай пласцінкай будучага віртуоза быў саўндтрэк да фільма «Вестсайдская гісторыя». З 11 гадоў падлетак адкрыў для сябе рок, натхніўшыся кампазіцыямі гурта Led Zeppelin. А з 13 Стыў пачаў браць урокі ігры на гітары ў папулярнага музыканта Джо Сатріані.
У маладосці Вай гуляў у мясцовых групах. На фарміраванне яго музычных інтарэсаў аказалі ўплыў такія гітарысты, як Джымі Пэйдж, Браян Мэй, Рычы Блэкмар, Джымі Хендрыкс і іншыя. У 1978 году хлопец паступіў у бостанскі каледж Берклі.
Асабістае жыццё
Асабістае жыццё ў біяграфіі знакамітасці можна назваць гарманічнай і шчаслівай. Яшчэ падчас свайго навучання ў Бостане, Стыў пазнаёміўся з Пией Мьякко, былой бас-гітарыстка групы Vixen.У 1984 году будучая жонка музыканта знялася ў фільме «Моцныя цела». У 1988-м пара ажанілася. У шлюбе нарадзіліся двое дзяцей, Джуліян і Файр.
музыка
У 18 гадоў, быўшы фанатам Фрэнка Запы, хлопец зрабіў аранжыроўку кампазіцыі The Black Page і адправіў куміру промозапись для праслухоўвання. Амерыканскі кампазітар і музыкант ацаніў працу маладога гітарыста. Ужо ў 1979 годзе ён прапанаваў Ваю зрабіць на заказ аранжыроўкі да некалькіх пласцінкам, сярод якіх і знакамітая рок-опера ў трох актах Joe's Garage.
Малады выканаўца зноў паказаў майстэрства, справіўшыся з гэтай задачай, пасля чаго Стыва запрасілі ў групу Запы ў якасці сесійнага музыканта. Разам з камандай куміра хлопец адправіўся ў турнэ ўвосень 1980 года. Падчас канцэртаў Вай прасіў даць яму любую партытуру і віртуозна гуляў з ліста незнаёмыя творы.
Сам Фрэнк называў выкананне амерыканца «трукамі на гітары» і «неверагоднымі гітарнымі партыямі». У 1982 году Стыў выйшаў з групы, перабраўся ў Каліфорнію, дзе падрыхтаваў да выпуску дэбютную пласцінку Flex-Able.
Акрамя сольнай творчасці, гітарыст гуляў у некалькіх калектывах, замяняючы іншых музыкаў. У 1985 годзе мужчына выканаў партыі ў камандзе Alcatrazz, а затым удзельнічаў у запісе альбома Disturbing the Peace. У тым жа годзе ўвайшоў у праект Дэвіда Лі Рота, які раней працаваў у калектыве Van Halen. Мужчына супрацоўнічаў і з віртуозам Білі Шихэном.
У 1986 году выканаўца паспрабаваў сябе ў амплуа кінаакцёра, зняўшыся ў фільме «Перакрыжаванне». Музычная драма пра лёс блюзмэна знайшла папулярнасць у гледачоў. У тым жа годзе амерыканец атрымаў запрашэнне ад Джона Лайдон, раней выступаў у брытанскай панк-гурце Sex Pistols.
Разам музыканты запісалі пласцінку Album. Праз 4 гады Стыў пакінуў каманду і далучыўся да Whitesnake, дзе замяніў спачатку Вівіан Кэмбелла, а затым і Адрыяна Ванденберге, які пашкодзіў руку.
А разам са сваім першым настаўнікам па гітары Джо Сатріані Вай запісаў песню Feed My Frankenstein, якая ўвайшла ў альбом Эліса Купера Hey Stoopid. У пачатку 90-х выйшла сольная кампазіцыя For the Love of God, гітарная партыя з якой заняла 29-е месца сярод 100 найвялікшых гітарных сола усіх часоў па версіі часопіса Guitar World Magazine.
У сярэдзіне 90-х амерыканец супрацоўнічаў з Озі Озбарн, аднак імя Стыва не ўключылі ў сумесны альбом, а партыі, складзеныя ім, на запісы адыграў іншы музыкант. У 1994 годзе мужчына ганараваўся «Грэмі» за выкананне хіта Sofa, які ўвайшоў у рэпертуар Фрэнка Запы. А ў 2000-м ён стаў намінантам гэтай жа прэміі з кампазіцыяй Tender Surrender. Высокіх ацэнак у музычных крытыкаў ганаравалася і мелодыя Bad Horsie.
Улетку 2002 года ў Токіо адбыўся канцэрт гітарыста з Такійскім сімфанічным аркестрам. Спецыяльна для гэтага мерапрыемства кампазітар Итиро Нодайра напісаў арыгінальную партытуру для электрагітары і 100 інструментаў. У лютым 2005-га разам з Шэран Исбин стварыў праект, які прадставіў у Тэатры Шатло ў Парыжы. Партыі музыкант выканаў на гітары з двума грыфамі.
У 2010 годзе амерыканец плённа супрацоўнічаў з Орианти Панагарисом. Праз год Вай трапіў у Кнігу рэкордаў Гінеса як стваральнік самага працяглага онлайн-ўрока гульні на гітары. У наступныя гады выканаўца працягнуў даваць сольныя канцэрты, а таксама выступаў з калегамі па творчым цэху.
Так, разам з Джо Сатрыяні і Джонам Петручы мужчына адправіўся ў гастрольны тур, які ахапіў некалькі краін. У 2013 годзе Вай наведаў Маскву, дзе, акрамя канцэрту, удзельнічаў у шоў «Вячэрні Ургант». На праграме выканаўца не толькі распавёў пра творчасць, але і сыграў дуэтам з Іванам Ургантам.
У 2016 годзе гітарыст зноў прыбыў у расійскую сталіцу ў рамках фестывалю «Натхненне». У Зялёным тэатры на ВДНХ амерыканец выканаў свае лепшыя балады. Стыў працягнуў ствараць арыгінальныя аранжыроўкі, сярод якіх асабліва яркай стала «Багемская рапсодыя» групы Queen.
Стыў Вай зараз
У 2020 годзе музыка працягвае ездзіць у туры, мае зносіны з прыхільнікамі ў «Инстаграме», куды выкладвае фота і відэа з выступаў. На афіцыйным сайце гітарыста прадстаўлена інфармацыя аб графіку гастроляў.Дыскаграфія
- 1984 - Flex-Able
- 1990 - Passion and Warfare
- 1993 - Sex & Religion
- 1995 - Alien Love Secrets
- 1996 г. - Fire Garden
- 1998 года - Flex-Able Leftovers
- 1999 - The Ultra Zone
- 2005 - Real Illusions: Reflections
- 2012 - The Story Of Light
- 2016 - Modern Primitive