біяграфія
Уладзімір Макоўскі - мастак-перасоўнікаў, творчая спадчына якога складаюць карціны, якія паказваюць бытавыя сцэны. Аўтар адбыўся як жывапісец і стваральнік графічных работ, пішучы ў жанры рэалізму, а таксама займаўся педагагічнай дзейнасцю.Дзяцінства і юнацтва
Уладзімір Макоўскі з'явіўся на свет 26 студзеня (7 лютага) 1846 года. Родны горад майстра - Масква. Бацька уваходзіў у лік заснавальнікаў Маскоўскага вучылішча жывапісу, скульптуры і дойлідства, а маці была спявачкай і выкладчыкам вакалу. Бацькі выхоўвалі пецярых дзяцей, кожны з якіх займаўся мастацтвам і жывапісам.
Уладзімір Ягоравіч захапляўся творчасцю з ранніх гадоў. Да гэтага размяшчала знаёмства бацькі з бачнымі дзеячамі культуры тых гадоў, сярод якіх апынуліся Карл Брюллов, Васіль Трапініна і Сяргей Зарянко. Яны дзяліліся з Макоўская-малодшымі навучаннямі і дазвалялі наведваць свае майстэрні. Сям'я сябравала з Мікалаем Гогалем, Міхаілам Глінкай і Міхаілам Шчэпкіна.
У 15 гадоў юнак стварыў карціну «Хлопчык, які прадае квас». У гэты ж перыяд Уладзімір паступіў у вучэльню, адкрытае яго бацькам. Завяршыўшы навучанне, пачатковец жывапісец прадэманстраваў творчы патэнцыял, стварыўшы працу «Літаратурнае чытанне». Прататыпамі персанажаў творы сталі бацька і каханая аўтара. Талент майстра адзначылі срэбным медалём і званнем класнага мастака II ступені.
Асабістае жыццё
У 1869 году Ўладзімір Ягоравіч ажаніўся, звязаўшы асабістае жыццё з Ганнай Герасімавай. Неўзабаве ў сям'і адбылося папаўненне - на свет з'явіўся сын Аляксандр. Усяго Макоўскія выхоўвалі двух дзяцей, і любоў да іх знайшла выраз у творчасці бацькі, які часта маляваў падлеткаў і малых на сваіх палотнах.творчасць
У пачатку 1870-х Уладзімір Макоўскі зарабляў стварэннем ілюстрацый для часопісаў, роспісам іканастасаў, плафонаў, ваз. Гэта дазваляла забяспечыць блізкіх. Яго аўтарству належыць твор «Сялянскія хлопчыкі ў начным пільнуюць коней», на стварэнне якога Уладзіміра Ягоравіча натхніў апавяданне «Бежин луг» Івана Тургенева.
Карціна прынесла стваральніку медаль імя Виже-Лебрэн, а таксама статус класнага мастака I ступені. Апошняе меркавала магчымасць атрымання дваранскага тытула, матэрыяльнага ўзнагароджання і паездку ў Еўропу на навучанне.
Палатно «Гульня ў бабкі» прыцягнула да Макоўскаму цікавасць з боку мецэната Паўла Траццякова. Карціна была набыта ім для галерэі, што стала своеасаблівым прызнаннем таленту жывапісца.
У 1870 годзе майстар ў ліку 15 іншых прадстаўнікоў мастацтва падпісаў статут Таварыства перасоўных мастацкіх выстаў. У кампаніі аднадумцаў ён спрабаваў палегчыць рэалізацыю пладоў творчасці і развіццё цікавасці да мастацтва з боку грамадскасці. Спачатку мастак проста складаўся ў таварыстве, а затым апынуўся ў яго праўленні.
У творчай біяграфіі аўтара пераважалі жанравыя працы, асноўны сутнасцю якіх станавілася апісанне жыццёвых сцэн. Да ліку гумарыстычных твораў адносяцца выявы з удзелам купцоў, чыноўнікаў і мяшчан. Яркімі прыкладамі такога фармату сталі «У прыёмнай у доктара», «Ціхенька ад жонкі».
У 1873 году ўбачыла святло карціна «Аматары салаўінага спеваў», дзякуючы якой Макоўскі стаў акадэмікам жывапісу і атрымаў фінансавае ўзнагароджанне. Палатна аўтара былі прадстаўлены за мяжой. Яны ўдзельнічалі ў экспазіцыі Сусветнай выставы, якая праводзілася ў Вене.
Праз час гумар сышоў з твораў Уладзіміра Ягоравіча Макоўскага. Яго змяніла сацыяльная тэматыка. Партфоліо мастака папоўнілася партрэтамі жабракоў і выпадковых мінакоў. Спачуванне рэвалюцыянерам аўтар выказаў у працах «Асуджаны», «Крах банка» і «Чаканне». У палотнах жывапісец рабіў стаўку не на апісванае дзеянне, а на перажыванні персанажаў, перадаючы драматызм сітуацыі з дапамогай іх эмоцый.
Лейтматывам творчасці мастака заставаліся малюнка жанравых сцэн з удзелам дзяцей. У 1881 году з'явілася карціна «У гарачы дзень», напісаная ў стылі рэалізму, якая ўласціва Макоўскаму. Неўзабаве мастак-перасоўнікаў пачаў ствараць творы на сялянскую тэматыку. Да такіх ставілася, напрыклад, «Спатканне».
Заняткі жывапісам і працу над акварэлямі майстар сумяшчаў з вырабам гравюр на метале. У 1887 году святло ўбачыў альбом з 12 работ, які апісвае побыт ўкраінскіх сялян. Тады ж мастак заняўся царкоўнай роспісам. У храме Хрыста Збавіцеля, размешчаным у Харкаўскай губерні, майстар стварыў фрэскі і распісаў іканастас. У сатворчасці з Іларыёнаў Пранішнікава Макоўскі падрыхтаваў «Севастопальскі альбом» з выявамі на тэму Крымскай вайны.
У 1892-м жывапісец атрымаў пасаду прафесара Імператарскай акадэміі мастацтваў і праз 2 гады перабраўся з Масквы ў Санкт-Пецярбург. У Паўночнай сталіцы ён адкрыў уласную майстэрню, а ў 1895-м стаў рэктарам Вышэйшага мастацкага вучылішча.
Рэвалюцыя 1905-1907 гадоў натхніла дзеяча мастацтва на стварэнне тэматычных твораў. Але аўтар хаваў іх ад грамадскасці, баючыся звальнення з акадэміі. У гэты перыяд жывапісец часта падарожнічаў, прадстаўляючы аўтарскія выставы. У 1915-м шырока адзначалася 50-годдзе творчай дзейнасці Макоўскага.
З прыходам да ўлады бальшавікоў Уладзіміра Ягоравіча звольнілі з займаемай пасады, але далі рэгулярную пенсію. У 1918-м на выставе перадзвіжнікаў былі прадстаўлены творы Макоўскага на рэвалюцыйную тэматыку.
смерць
Уладзімір Макоўскі памёр 21 лютага 1920 года. Прычынай смерці апынуліся спадарожныя сталы ўзрост захворвання. Магіла мастака-перадзвіжніка размяшчаецца на Смаленскіх могілках Пецярбурга.карціны
- 1869 - «Збіральнік карцін і малюнкаў»
- 1870 - «Гульня ў бабкі»
- 1870 - «Прыёмная доктара»
- 1873 - «Аматары салаўёў»
- 1875 - «Чаканне»
- 1878 - «мэцэнатка»
- 1879 - «Асуджаны»
- 1880 - «У чатыры рукі»
- 1881 - «Крах банка»
- 1882 - «апраўдала»
- 1883 - «Спатканне»
- 1883 - «У сельскай школе»
- 1884 - «Сямейнае справа»
- 1887 - «На бульвары»
- 1900 - «матэрыялістам і ідэаліст»
- 1900 - «Асвячэнне публічнага дома»
- 1912 - «Цыганское варажба»
- 1912 - «Імператрыца Марыя Фёдараўна»
- 1913 - «Дзяўчынка-сіротка»