біяграфія
Нападаючы ФК «Арсенал» (Тула) прывык на поле працаваць галавой. У тым сэнсе, што ў гульні на другім паверсе ураджэнцу Арэнбурга няма роўных. Дзякуючы гэтаму ўменню ён ужо ўвайшоў у гісторыю, усталяваўшы рэкорд па такіх галам. Зрэшты, у біяграфіі Яўгенія Луцэнка хапае расчараванняў, звязаных з прафесійнай кар'ерай.Дзяцінства і юнацтва
Форвард нарадзіўся 25 лютага 1987 года. Спартсмен не распаўсюджваецца пра сям'ю і бацьках. У дзяцінстве ён займаўся не толькі футболам, але яшчэ і традыцыйным ня баявым каратэ, нават атрымаў карычневы пояс.
Мясцовы трэнер вырашыў адправіць у Маскву на прагляд у футбольную школу моладзі траіх перспектыўных гульцоў. У лік шчасліўчыкаў трапіў і Жэня. У інтэрв'ю нападаючы звярнуўся да ўспамінаў, як жыў на працягу двух тыдняў у Лужніках, спадзеючыся, што яго пакінуць. Так і здарылася - у 13-гадовым узросце Яўген паступіў у 168-ю школу і пераехаў у сталіцу з Арэнбурга. А ў 2004 годзе ўвайшоў у склад моладзевага клуба «Тарпеда» (Масква).
Асабістае жыццё
Нападаючы «Арсенала» стараецца не афішаваць інфармацыю аб блізкіх. У сакавіку 2018 гады ў гульца здарылася трагедыя ў сям'і, але Луцэнка так і не падзяліўся з грамадскасцю тым, што вымусіла яго прапусціць матч з «Краснадарам» на чэмпіянаце Расіі і пакінуць Маскву.
А вось яго жонка Святлана з задавальненнем распавядае пра побыт і іх гісторыі кахання. Пазнаёміліся банальна - у Інтэрнэце. Яўген сам напісаў незнаёмцы ва «Укантакце»: яе фота здалося яму прывабным.
Святлана прызнаецца: для яе гэта было ў навінку. Перш чым адказаць, пару дзён думала, ці варта. Сустрэцца доўга не атрымлівалася: спартсмен быў заняты на зборах, а ягоная будучая жонка ў той час вучылася ў медыцынскім інстытуце. Калі ж «сябры па перапісцы» упершыню ўбачыліся, то зразумелі, што гэта каханне з першага погляду.
Жонка бамбардзіра «кананіраў» нічога не разумее ў футболе. І напачатку нават не разумела, што яе хлопец за гульню з мячом атрымлівае зарплату. Доўгія гады шлюбу нічога не памянялі, Святлана сцвярджае: муж не дзеліцца інфармацыяй аб рабоце. Акрамя таго, лічыць, што жанчынам не па сілах разабрацца ў гэтай гульні. Аб клубных навінах жанчына часта даведваецца з навінавых сайтаў, у «Инстаграме» і іншых сацыяльных сетках.
Аднак агульных тэм ў закаханых хапае, перш за ўсё, гэта пытанні выхавання. Праз паўтара года пасля знаёмства Луцэнка зрабіў прапанову рукі і сэрца. Хоць разам традыцыйнага пытання «Ты выйдзеш за мяне?» футбаліст працягнуў выбранніцы скрынку з кольцам і сказаў: "Цяпер ты мая жонка».
Святлана пагадзілася і ў 2014 годзе нарадзіла мужу сына. Яны дамовіліся: калі будзе хлопчык, то імя прыдумляе Жэня. Ілля, так назвалі спадчынніка, ужо ў 2 гады дэманстраваў першыя спартыўныя поспехі. Бацькі бачылі, што ў адрозненне ад іншых дзяцей на пляцоўцы ён не хацеў бы кідаць мяч рукамі, а штурхаць нагамі.
А ў 2016 годзе ў Яўгена з'явіўся другі сын Мірон. Па словах Святланы, яна першапачаткова планавала, што ў іх сям'і будзе двое хлопчыкаў і дачка.
І хоць бамбардзір тульскага "Арсенала" не любіць распавядаць пра асабістае жыццё, з задавальненнем дзеліцца сваімі хобі. Нягледзячы на тое, што ён кінуў каратэ дзеля футбола, зараз яго захапляе барацьба без правілаў. Бацька дваіх дзяцей пільна сочыць за выступленнямі Хабіба Нурмагомедова.
У вольны час спартсмен знаходзіць магчымасць для рыбалкі, прычым прынцыпова не выкарыстоўвае сеткі або спінінгі. Луцэнка аддае перавагу звычайную вуду. Яго рэкорд - 4-кілаграмовы карп.
футбол
Старт кар'еры Яўгена прыйшоўся на акадэмію ФШМ. У 2004-м юны талент дэбютаваў у «Тарпеда» (Масква) супраць «Крылаў Саветаў». Першы гол адправіў у вароты «Лакаматыва» 24 верасня таго ж года.Луцэнка увайшоў у склад другога дывізіёна «Стаўраполля-2009» і стаў выступаць у спаборніцтвах прафесійнай футбольнай лігі. Тут правёў сезон, выйшаўшы на поле ў 12 матчах. Зрэшты, першыя кар'ерныя крокі не адрозніваліся вялікімі поспехамі. Мала таго, што Яўгену так і не ўдалося забіць гол у вароты супернікаў, дык яшчэ і шматлікія траўмы змушалі прапускаць матчы першынства.
Сезон 2009/2010 адзначыўся для спартсмена першым трансферам. Ён перайшоў у «Растоў» і стаў лічыцца ў РФПЛ. Пасля 11 матчаў кіраўніцтва клуба вырашыла перадаць форварда ў арэнду «Салюту».
А ў 2011 годзе нападаючы перайшоў да «СКА-Энергія». І значна павысіў асабістую статыстыку: за два сезоны Луцэнка быў задзейнічаны ў 77 афіцыйных матчах. Але галоўнае - забіў 22 мяча, што адразу зрабіла яго ключавым гульцом клуба.
Наступны этап кар'еры - «Мардовія» з Саранска. Па дадзеных «Трансфермаркта», кошт форварда складала ўжо € 750 тыс. Падпісаўшы кантракт на 3 гады, спартсмен адразу стаў выступаць у асноўным складзе. Дэбютны для яго сезон у гэтым ФК апынуўся знакавым: аформіўшы 4 галы, Яўген дапамог вывесці каманду ў РФПЛ. А ў сезоне 2014/2015 запісаў на свой рахунак 10 мячоў і атрымаў званне лепшага бамбардзіра.
У чэрвені 2016 года адбыўся трансфер у «Дынама». Да таго моманту маскоўскі клуб вылецеў з Расійскай футбольнай Прэм'ер-лігі. У складзе «бела-блакітных» нападаючы разам з камандай заняў 1-е месца ў ФПЛ, што пазначыла вяртанне да вышэйшага дывізіёна. За сезон спіс дасягненняў Луцэнка папоўніўся сям'ю галамі, а ў наступным годзе - яшчэ трыма.
Пераход гульца з «Дынама» ў тульскі «Арсенал» па-рознаму асвятлялася ў СМІ. Але большасць меркаванняў сыходзілася ў тым, што гэта стратэгічная памылка «бела-блакітных». Прароцтва аналітыкаў апынуліся вернымі. За сезон 2019/2020 форвард зрабіў велізарны рывок - забіў 15 галоў, пры гэтым 9 з іх аформіў галавой.
Знамянальнай сустрэчай для Яўгена і «Арсенала» стаў матч з «Арэнбургам». «Кананіры» упершыню абыгралі былых «газавікоў» дзякуючы галам Луцэнка і Аляксандра Ломовицкого.
Бліскучае ўдзел у чэмпіянаце Расіі дазволіла яму заняць 2-е месца ў спісе лепшых бамбардзіраў краіны. Абыйдучы Аляксандра Собалева і Эльдора Шомуродова, саступіў пальму першынства Арцёму Дзюба.
А вось з гульнёй у нацыянальнай зборнай Расеі не шанцавала. У складзе моладзевай каманды Луцэнка дэбютаваў супраць Нідэрландаў, сустрэча скончылася поўным паразай. Матч з Ізраілем паказаў нічыю. Адзіны гол Яўген забіў у вароты Казахстана ў рамках адбору на чэмпіянат Еўропы да 21 года. Больш за гонар краіны футбаліст не выступаў і ў склад асноўнай зборнай не трапляў.
Яўген Луцэнка зараз
Галоўная падзея, тое, што здарылася з гульцом у 2020 годзе, - гэта доўгачаканае запрашэнне на ўдзел у нацыянальнай зборнай Расіі. Спартсмен не хаваў радасці з гэтай нагоды. Улічваючы свой узрост, разумеў, што гэта, магчыма, апошні шанец.
Кантакт з асноўную каманду аналітыкі прадказвалі футбалісту пасля праведзенага сезона ў «Арсенале». Так і здарылася, але ў канцы жніўня той атрымаў траўму падчас матчу з «Хімкамі».
Праведзенае абследаванне паказала, што форвард пашкодзіў мышцы задняй паверхні левага сцягна. А гэта значыць як мінімум 3 тыдні абсалютнага спакою. Сам Яўген настроены песімістычна і сумняваецца, што яму яшчэ раз выпадзе такі шанец. Іншага меркавання прытрымліваецца Станіслаў Черчесов, які выказвае надзею на чарговы выклік нападніка «Арсенала» восенню.
Што тычыцца клубнай кар'еры, футбаліст не плануе сыходзіць з радараў. Бамбардзір верыць, што яму ўдасца ў наступным сезоне пабіць уласны рэкорд. Як сцвярджае спартсмен, галоўнае - не вынослівасць ці фізічная форма (дарэчы, яна ў Луцэнка выдатная - рост 187 см, вага 84 кг), а жаданне перамагаць.
дасягненні
- 2013/14 - Пераможца першынства ФНЛ з «Мардовіяй»
- 2016/17 - Пераможца першынства ФНЛ з «Дынама» (Масква)