біяграфія
Па запавеце сваіх педагогаў Аляксей Суренский стараецца пакінуць на сцэне частку свайго сэрца. Прытым што фільмаграфія акцёра ўжо цяпер налічвае дзесяткі работ, галоўнай справай ён лічыць тэатр. Аднак шлях да шырокага гледача артыст знайшоў праз серыялы, дзе запомніўся характэрнымі ролямі.Дзяцінства і юнацтва
Аляксею на родзе напісана было стаць акцёрам, бо нарадзіўся ён у Міжнародны дзень тэатра - 27 сакавіка 1986 года. І хоць хлопчык з'явіўся на свет у поўнач, маці без сумненняў абрала ў якасці дня нараджэння менавіта гэтую дату, якая стала для Суренского пасля яшчэ і прафесійным святам.
Маці Аляксея займалася ў родным Ліпецку творчасцю - працавала намеснік дырэктара па мастацкай самадзейнасці ў ДК на Трактарным, дзе кіравала тэатральнай студыяй, які пазней стаў народным тэатрам «Кавардак». Любімай справе жанчына аддавала сэрца, і гэтай атмасферай з ранніх гадоў дыхалі Аляксей і яго малодшая сястра.
Бацькі Суренского развяліся, бацька пайшоў, і яго былая жонка выхоўвала дзяцей адна. Ад яе акцёр атрымаў у спадчыну адказнасць і імкненне да справядлівасці, а ад бацькі - чароўнасць, рызыка і авантурызм. Усё гэта спатрэбілася ў прафесіі, якой ён стаў займацца яшчэ ў дзяцінстве. Першы ганарар за спектакль хлопчык атрымаў у 12 гадоў, калі выканаў галоўную ролю ў пастаноўцы «Два клёну».
З тых часоў ён сумяшчаў вучобу ў школе з працай у тэатры і заняткамі спортам. Там у Аляксея таксама вызначаліся сур'ёзныя поспехі: ён стаў кандыдатам у майстры спорту па акадэмічным веславанні, выйграваў першынства краіны і нават падумваў аб тым, каб усур'ёз сысці ў грэблю. Аднак тэатр у гэтай сутычцы пакліканняў перамог. Скончыўшы ў 2003 годзе школу № 31, Суренский паехаў у Маскву, каб паступаць на акцёрскі факультэт.
Аляксей падаў дакументы ва ўсе тэатральныя вну, аднак усюды «счапіўся» на пэўным туры. А вось у Шчэпкінскага вучылішча прайшоў без пытанняў. Педагогі Вольга Мікалаеўна і Юрый Мяфодзьевіч Саломін разглядзелі ў маладым чалавеку талент і прынялі яго на свой курс.
Асабістае жыццё
Акцёр засяроджаны на кар'еры і ў інтэрв'ю аддае перавагу казаць пра творчасць. Сацыяльныя сеткі таксама ня праліваюць святло на асабістае жыццё Аляксея, які вядзе старонкі ў «Инстаграме» і ва «Укантакце». Там ён размяшчае свежыя фота, дзеліцца фактамі біяграфіі і навінамі. Прыхільнікі паспяшаліся прыпісаць Суренскому раман з калегам па «маладзёжку» Ангелінай Стречиной, але артыстаў звязваюць толькі сяброўскія адносіны.Тэатр і фільмы
Пасля заканчэння вучылішча ў 2007 годзе Аляксей папоўніў трупу маскоўскага тэатра «Сфера», дзе адыграў у дзясятках спектакляў, сярод якіх «Фантомныя болі», «Старэйшы сын», «Вішнёвы сад», «Дачнікі». Каханай сцэнічнай працай Суренский лічыць ролю ў п'есе Віктара Розава «забаўнік», якая дазволіла яму раскрыцца і задумацца пра важныя рэчы.
Калі стаіць выбар паміж здымкамі і тэатрам, Суренский выбірае апошняе, аднак гэта не перашкодзіла яму напрацаваць шырокую фільмаграфію. Дэбют на экране адбыўся яшчэ ў студэнцкія гады, калі ў 2006-м хлопец з'явіўся ў эпізодзе шматсерыйнай меладрамы "Жаночыя гісторыі».
З тых часоў ён рэгулярна здымаецца ў фільмах і серыялах, найбольшай вядомасцю сярод якіх карыстаюцца «братацца», «Перавозчык», «Заручальнае кольца». У 2013 годзе Аляксей атрымаў галоўную ролю ў праекце «Залатая клетка», дзе зняўся з Ірынай Антоненка. Іх экранная хімія дагэтуль падахвочвае прыхільнікаў ствараць з нарэзкі серыяла аматарскія кліпы.
На здымках «Гатэля" Элеон "» акцёр перасекся з юнай Янай Енжаевой, гераіня якой год праз стала яго сястрой у спартыўнай шматсерыйнай стужцы «маладзёжку». Там Суренский увасобіў вобраз хакеіста Кірыла Емяльянава, нападніка «Мядзведзяў», які грае пад нумарам 33.
Нярэдка Аляксею даводзіцца пераўвасабляцца ў адмоўных персанажаў, але гэта яго не бянтэжыць. Артыст імкнецца прачуць героя, зразумець матывы і пранікнуцца яго лёсам і болем, каб асоба на экране атрымалася аб'ёмнай і пераканаўчай.
У спісе работ Суренского карціны розных жанраў: дэтэктывы, меладрамы, камедыі і баевікі. Большасць з іх транслюецца на федэральных каналах. Напрыклад, серыял «Секта», які выйшаў у 2019 годзе, дзе партнёрамі па пляцоўцы сталі Святлана Ходчанкавай і Дзмітрый Ратамскага.
Аляксей Суренский зараз
У 2020 годзе Суренский з'явіўся ў стужках «Крайняя неабходнасць» і «Лёс дыверсанта». Апошняя стала самым маштабным поўнаметражным фільмам ў кар'еры Аляксея. Здымкі ў праекце Дзмітрыя Астрахана праходзілі ў 2019-м у Беларусі. Карціна, прысвечаная партызанскаму руху, рыхтавалася да юбілею перамогі і мелася адбыцца на Паклоннай гары 9 траўня, аднак сітуацыя з COVID-19 ўмяшалася ў планы.У «Лёсу дыверсанта» Суренский атрымаў галоўную ролю і сыграў партызана Алеся Арловіч, прататыпам якога стаў герой вайны Фёдар Крыловіч, які падарваў чатыры фашысцкіх эшалона. Пробы да стужкі Аляксей праходзіў у 3 этапы і ў выніку абышоў куды больш знакамітых і медыйных канкурэнтаў.
фільмаграфія
- 2007 - «Трымай мяне мацней»
- 2013 - «Залатая клетка»
- 2014 - «Перавозчык»
- 2015 - «Ордэн»
- 2016 - «Выкідала»
- 2018 - «маладзёжку»
- 2019 - «Адвокатъ Ардашевъ. Маскарад са смерцю »
- 2019 - «Галка і Гамаюн»
- 2019 - «Секта»
- 2020 працэнта - «Крайняя неабходнасць»
- 2020 працэнта - «Лёс дыверсанта»