біяграфія
Сяргей Іванавіч Скрыпка - кіраўнік сімфанічнага аркестра (г. Жукоўскі), мастацкі кіраўнік і галоўны дырыжор Аркестра кінематаграфіі, музычны педагог, член Саюза кінематаграфістаў Расіі, кінаакадэмій «Ніка» і «Залаты арол». Біяграфія майстры насычана сустрэчамі з вядомымі салістамі, кампазітарамі і кінарэжысёрамі.Дзяцінства і юнацтва
Сяргей Скрыпка нарадзіўся 5 кастрычніка 1949 г. у г. Харкаве (Украіна). Бацька хлопчыка быў вайскоўцам, а мама - хатняй гаспадыняй. Як ні дзіўна, але кар'еру вакаліста бацькі прадказвалі брату Сяргея Іванавіча. Брат у выніку абраў для сябе кібернетыку, а з музыкай жыццё звязаў Сяргей.
Першапачаткова сям'я збіралася аддаць сына на клас фартэпіяна, але, паколькі ўсе месцы былі занятыя, ён паступіў у хор хлопчыкаў і спяваў там да падлеткавага ўзросту. У перыяд ломкі голасу рабят пачыналі вучыць харавому дырыжыраванню, што давала магчымасць пазней стаць хормайстрам.
Гэтую прафесію юнаку дало далейшае адукацыю ў Харкаўскім інстытуце мастацтваў. Паралельна з асноўнай вучобай ён падпрацоўваў і наведваў як вольных слухачоў факультатыў па сімфанічнаму дырыжыраванні.
Адпрацаваўшы год на кафедры роднага інстытута, малады чалавек вырашыў падаць дакументы ў Маскоўскую кансерваторыю ім. Пятра Чайкоўскага. Сюды ён паступіў у клас прафесара Лео Гінзбурга і застаўся пасля заканчэння вучобы ў аспірантуры на стажыроўцы, каб займацца выканальніцтва. У дыпломе майстры варта спецыяльнасць «оперна-сімфанічнае дырыжыраванне».
Асабістае жыццё
Пра асабістае жыццё маэстра кажа ахвотна, але не часта. Жонка вядомага дырыжора таксама музыкант, скрыпачка, скончыла Маскоўскую кансерваторыю і аспірантуру. Сяргей Іванавіч успамінае ў інтэрв'ю, што даглядаць ў маладосці за будучай жонкай яму прыходзілася, выконваючы ўсходнія традыцыі: дзяўчына была родам з Ташкента.У сям'і вырасла двое дзяцей: дочкі, Аляксандра і Наталля. Абедзве дзяўчынкі адвучыліся ў музычнай школе: старэйшая - па класе фартэпіяна, а малодшая ўзяла ў рукі скрыпку. Прафесіі спадчынніцы абралі, не звязаныя з музыкай.
Заўважым тут жа, што музыканту Алег Скрыпка дырыжор - ці не сваяк, а цёзка. Па словах самога майстра, Скрыпка - вельмі распаўсюджанае прозвішча на яго радзіме і азначае гэта толькі тое, што абодва мужчыны маюць карані ў Украіне.
Дарэчы, дырыжор не вядзе рахунак на «Инстаграме», але яго калегі па цэху (музыкі, вакалісты, артысты), а таксама прыхільнікі рэгулярна адзначаюць Сяргея Скрыпку ў сваіх пасадах, распавядаючы пра мінулыя і будучых музычных мерапрыемствах і публікуючы фота.
Кар'ера і творчасць
Скончыўшы аспірантуру Маскоўскай кансерваторыі, дырыжор стаў працаваць у Дзяржаўным сімфанічным аркестры кінематаграфіі. Тут майстар змог рэалізаваць свой патэнцыял у поўнай меры: пры яго ўдзеле запісана музычнае суправаджэнне да многіх фільмаў, выпушчаным савецкімі і расійскімі рэжысёрамі, выкананы заказы замежных кінастудый.
Паралельна музыкант працаваў у Жукоўскім сімфанічным аркестры. Скрыпцы атрымалася ўвесці ў рэпертуар акадэмічныя творы - ад Людвіга ван Бетховена і Вольфганга Амадэя Моцарта да Сяргея Рахманінава і Радзівона Шчадрына. З імем маэстра звязана аднаўленне такога музычнага матэрыялу як араторыі «Мінін і Пажарскі» (Сцяпан Дзегцяроў), «Страсці па Марку» (Райнхард Кайзер), рэквіем «9 крокаў да ператварэньня» (Эдуард Арцем'еў).
З 2006 года аркестр кінематаграфіі выступае з філарманічным абанементам «Жывая музыка экрана», чыю праграму Сяргей Іванавіч прадумвае і рыхтуе заўсёды сам. Выступы праходзяць у маскоўскім зале ім. Чайкоўскага.
У мае 2017 г. у г. Ульянаўску ў гонар майстра была закладзена зорка на цэнтральнай вуліцы горада. Гэта адбылося ў рамках IX Міжнароднага кінафестывалю «Ад усёй душы» ім. Валянціны Леонтьевой. Таксама на кінафестывалі маэстра ўручылі галоўны прыз праекта «Гонар і годнасць» і мантыю.
Акрамя сваёй асноўнай канцэртнай дзейнасці, музыкант з радасцю ўдзельнічае ў праектах моладзі, напрыклад, выступае з калектывам студэнтаў Акадэміі ім. Гнесіных, дзе доўгі час выкладаў.
Сяргей Скрыпка зараз
У 2019 г. спаўняецца 95 гадоў з дня заснавання Дзяржаўнага сімфанічнага аркестра кінематаграфіі. Святкаванне прайшло ў дзень нараджэння галоўнага дырыжора - 5 кастрычніка. Ён у гэты дзень таксама адзначаў круглую дату - сваё 70-годдзе.Да дня нараджэння майстра на канале «Культура» выйшла перадача «Лінія жыцця». У інтэрв'ю ён распавёў пра сваю працу ў кіно і супрацоўніцтве са знакамітымі кампазітарамі савецкай эпохі - Маркам Фрадкін, Аляксея Рыбнікава, Альфрэдам Шнітке.
Нягледзячы на ўзрост, маэстра не збіраецца зараз сыходзіць з прафесіі. Ён рэгулярна стаіць за пультамі аркестраў, з'яўляецца пастаянным членам журы музычных конкурсаў і кінафэстаў.
У 2020 г. мінула 45 гадоў, як Сяргей Іванавіч працуе ў Жукоўскім сімфанічным аркестры. І ў гэтым жа годзе калектыў адсвяткаваў 60-гадовы юбілей.
ўзнагароды
- 1993 - Заслужаны дзеяч мастацтваў Расійскай Федэрацыі
- 1998 года - Народны артыст Расійскай Федэрацыі
- 2004 г. - Ганаровы грамадзянін горада Жукоўскага
- 2010 г. - Прэмія Урада Расійскай Федэрацыі ў галіне культуры
- 2016 - Ордэн Пашаны
фільмаграфія
- 1977 - «У зоне адмысловай увагі»
- 1977 - «Па сямейных абставінах»
- 1978 - «Мой ласкавы і пяшчотны звер»
- 1979 г. - «Восеньскі марафон»
- 1979 г. - «Гараж»
- 1979 г. - «Той самы Мюнхгаўзен»
- 1979 г. - «Цыган»
- 1981 - «Праз церні да зорак»
- 1982 - «Мужыкі!»
- 1983 - «Мэры Попінс, да пабачэння»
- 1984 - «Госця з будучыні»
- 1984 - «Жорсткі раманс»
- 1984 - «Формула кахання»
- 1986 - «Кін-дза-дза!»
- 1987 - «Чалавек з бульвара Капуцынаў»
- 1991 г. - «Нябёсы запаветныя"
- 2000 - «Старыя клячы»
- 2007 - «Ліквідацыя»
- 2012 - «Легенда № 17»
- 2017 - «Блуканне па пакутах»
- 2019 - «Медны вершнік Расеі»
- 2020 працэнта - «інтэлектам плён»