біяграфія
Каманда з незвычайнай назвай «Імя мяне» добра вядомая прыхільнікам Клуба вясёлых і знаходлівых. За доўгія гады выступаў яны дасягнулі многага ў прафесійным плане. А галоўнае - знайшлі ў сабе сілы ўставаць і ісці далей пасля крыўдных паразаў.Гісторыя стварэння
Біяграфія амаль кожнага калектыву КВЗ пачынаецца з універсітэцкіх спаборніцтваў. Што тычыцца «Імя мяне», то гісторыя стварэння стартавала са школьнай лавы ў горадзе Сыктыўкары.
Іх было 13 школьнікаў. Да 11-га класу засталося трое - Улад саломкі, Дзмітрый артэ і яшчэ адзін хлопец, які пераўвасабляецца ў вобраз вусача. Замест яго ў Маскве выходзіў на сцэну Ілля Бебех, студэнт МФТІ.
Хлопцы гулялі класіку - па чарзе прамаўлялі тэкставыя жарты. І калі ў Сыктыўкары на школьным узроўні гэта было прымальна, то ў сталіцы матэрыял каманды падвергнуўся цвёрдай рэдактуры. Больш за тое, спатрэбілася дэталёва прадумваць вобразы. Бебех - чалавек з вусамі, Улад ўвасабляе сабой пафас, а Дзіма трохі «тупенький». Неўзабаве да іх дадаўся яшчэ адзін персанаж Якут - Гаўрыла Булдаков. Яго калегі ў інтэрв'ю ахарактарызавалі як чалавека, «які шукае сябе».
Яшчэ ў Сыктыўкары «вясёлыя і знаходлівыя» занялі 1-е месца ў гарадской Юніёр-лізе ў 2011 годзе. Пасля пераезду ў сталіцу яны вырашылі паспрабаваць сілы ў Кубку горада Долгопрудный. Там маладым талентам дасталіся 2-е месца і квіток у паўфінал лігі Маскоўскага фізіка-тэхнічнага інстытута.
Сёння ў складзе каманды засталіся трое яе заснавальнікаў - Ілля, Дзмітрый і Ўлад. Не абыйшлося і без чароўных дзяўчат. Але Кокушкиной, па прызнанні калегаў, дазволена гаварыць са сцэны тое, што было б недаравальна хлопцам. У Алі своеасаблівая гульня. Толькі адной інтанацыяй яна імгненнем зачароўвае аўдыторыю і павышае цікавасць да таго, што адбываецца на сцэне.
Яшчэ адзін акцёр і аўтар «Імя мяне» Аляксей шальная стаў кавээннікаў, калі калектыў ужо быў сфармаваны. Першапачаткова гумарысты проста прасілі Аляксея дапамагчы ў падрыхтоўцы сцэнара. Неўзабаве яму прапанавалі ўвайсці ў асноўны склад, і шалёны вырашыў паспрабаваць сябе ў якасці гульца.
За гады працы сабраўся дружны калектыў, дадаліся новыя ўдзельнікі Антон Рудакоў, Васіль Мохаў, Іван Гальшанскі, Маша Ростовецкая і іншыя.
Каманда з Сыктыўкара стала прадстаўляць горад Каралёў, што звязана са змяненнем фінансавання. Саюз «вясёлых і знаходлівых» існуе доўга. Па статыстыцы, за столькі часу іншыя калектывы або выходзяць у Вышэйшую лігу, ці пачынаюць сольныя праекты.
Аднак гэтая згуртаваная каманда на чале з капітанам Іллёй Бебех - выключэнне. Гумарысты вераць у тое, што наперадзе - вялікая будучыня, і не плануюць змяняць амплуа або сыходзіць у стендап. Гэтая сапраўдная сям'я. Тая, у якой кожны ўдзельнічае ў творчым працэсе на роўных.
КВЗ
Старт маскоўскага перыяду прыйшоўся на 2012 год. У сакавіку каманда ўзяла Гран-пры на фестывалі Лігі КВЗ МФТІ, а ўвосень - ганаровае 2-е месца. Паралельна гульцы выступілі ў Маскоўскай студэнцкай лізе (МСЛ), дзе ім дасталася бронза.У 2013 годзе адбылося знамянальная для ўдзельнікаў «Імя мяне» падзея - яны выступілі на Сочынскім фестывалі і нават атрымалі павышаны рэйтынг. А праз год, 5 снежня, занялі доўгачаканае 1-е месца на ЦЛМиП.
У 2016 годзе артысты зноў паспрабаваць шчасця на Кубку лямпы. У паўфінале саступілі «Першай алімпійскай». Тады ў гульцоў пачаліся сумневы з нагоды будучыні. Прыходзілі думкі, што нічога не атрымліваецца і час заканчваць з КВЗ.
Тады «вясёлыя і знаходлівыя» вырашылі пагуляць у фінале з задавальненнем. У адрозненне ад іншых калектываў, у якіх былі спецыяльныя аўтары, «Імя мяне» самі пісалі сабе тэксты. У выніку да 1-га месца не хапіла ўсяго 0,2 бала.
У 2017 годзе гумарыст ўдалося папрацаваць з таленавітым сцэнарыстам Леанідам Купрыды. Былы ўдзельнік КВЗ навучыў іх правільна падаваць і адыгрываць жарты. У выніку тыя прайшлі ў Міжнародную лігу і, нарэшце, «патрапілі ў тэлевізар».
Тады ва ўдзельнікаў калектыву сфармавалася адно жаданне - выйграць у Прэм'ер-лізе. Але у 2018 годзе іх не ўзялі. З гэтым хлопцы звязалі нейкі заняпад у настроях. А калі гумарысты сабраліся, то аднагалосна вырашылі ізноў пайсці на Кубак лямпы. Прычым мэта была не толькі «закрыць гештальт» пасля крыўднага паразы, але і падрыхтавацца да будучыні фестывалю ў Сочы. Выступленне прайшло выдатна - «Імя мяне» занялі 1-е месца.
2019 год гульцы аднадушна называюць самым паспяховым і самым правальным. Спраўдзілася мара - пасля сочынскага фестывалю іх, нарэшце, паклікалі ў Прэм'ер-лігу. Для іх гэта стала аб'ектыўным падставай для эмацыйнага ўздыму. Каманда пабудавала план і з упэўненасцю ішла па перамогу.
А на сцэне ўсё атрымалася не так, як задумана. Хлопцы выйшлі апошнімі, скамячыла прывітанне і выбралі не самыя актуальныя жарты. У выніку вылецелі з 1/8 фіналу.
У 2020 годзе гумарысты зноў паспрабаваць шчасця ў Прэм'ер-лізе. На гэты раз ім удалося дайсці да фіналу, праўда, перамога выслізнула ад кавээннікаў. Ганаровае права выступаць у Вышэйшай лізе дасталася камандзе «Росы». Але хлопцы задаволеныя вынікам: аўдыторыя сустракала ўжо знаёмы калектыў авацыямі і падтанцоўваюць ў моманты запальных «адбіванняў».
«Імя мяне» ужо нельга было назваць маладой камандай. Хутчэй, гэта дасведчаныя артысты, якія маюць выразную мэту і якія мараць аб выхадзе ў Вышэйшую лігу.
Гульцы Клуба вясёлых працягваюць развіваць старонку ў «Инстаграме», дзе выстаўляюць фота з выступаў і дзеляцца з падпісантамі радаснымі эмоцыямі ад працы. У афіцыйнай групе ва «Укантакце» таксама шмат інфармацыі аб мінулых гульнях і прадстаўлена падрабязная гісторыя з моманту заснавання.
«Імя мяне» цяпер
Марам наканавана было спраўдзіцца - ў 2021 годзе каманда з Каралева прабілася ў Вышэйшую лігу і нават заняла 1-е месца па выніках 1/8 фіналу. Разам з імі з чацвёртай групы далей прайшлі «Росы» і «Вуліца Пляханава».
Выступ гумарыстаў прайшло весела і таленавіта. Хлопцы ў хатнім заданні аднавілі на сцэне супергеройскім блокбастар пад назвай "Карл у Клары скраў каралы», прымусіўшы гледачоў абціраць слёзы ад смеху. А на афіцыйнай старонцы ў «Инстаграме» канкурсанты, акрыяўшы ад шоку, паспяшаліся падзякаваць тых, хто матываваў іх паспрабаваць свае сілы ў Вышэйшай лізе.