біяграфія
Афанасій Алёшкін загінуў маладым, але увекавечыў сваё імя ў гісторыі як герой вайны і ўдзельнік абароны Масквы. Доўгі час падрабязнасці яго біяграфіі былі вядомыя крыху, але ўсё змянілася пасля таго, як выйшаў фільм, які пралівае святло на подзвіг падольскіх курсантаў.Дзяцінства і юнацтва
Афанасій Іванавіч Алёшкін з'явіўся на свет 18 студзеня 1913 гады ў вёсцы Царкавішча, Смаленская вобласць. Да кастрычніцкай рэвалюцыі бацька хлопчыка быў чорнарабочым на чыгунцы, а маці - прачка ў псіхіятрычным шпіталі, але яна страціла працу і стала хатняй гаспадыняй.
Бацькі паклапаціліся аб тым, каб сын атрымаў сярэднюю адукацыю. Першы час ён вучыўся ў школе ў вёсцы Возновка, затым - у сямігодцы, якую скончыў у 1928-м. Наступны год юнак дапамагаў бацьку на чыгунцы, потым паступіў у сельскагаспадарчы тэхнікум у Вязьме і асвоіў рамяство агранома.
Пасля завяршэння вучобы Афанасій паўгода працаваў па спецыяльнасці ў Кардымовском сельскім савеце, але ўжо ў 1932 годзе ўступіў у камсамол і быў залічаны ў 99-й артылерыйскі полк. Алёшкін прайшоў навучанне ў якасці курсанта і быў прызначаны камандзірам аддзялення.
Калі тэрмін абавязковай службы скончыўся, малады афіцэр вырашыў працягнуць ваенную кар'еру. Ён быў залічаны на звыштэрміновую службу і атрымаў пасаду памочніка камандзіра ўзвода, на якой працаваў да восені 1935 года. Пасля гэтага Афанасій паступіў у маскоўскае ваеннае вучылішча імя ВЦВК на артылерыйскае аддзяленне, дзе вучыўся на працягу 3 гадоў і ўдастоіўся звання лейтэнанта.
Некаторы час Алёшкін працягваў працу ў Маскве, затым яго накіравалі ў Падольск, дзе ён камандаваў узводам курсантаў артылерыйскага вучылішча.
Асабістае жыццё
Пра асабістае жыццё героя вядома мала. Ён быў жанаты на Елізавеце Стаханава, якая пасля ўступлення ў шлюб ўзяла яго прозвішча. Пара выхоўвала сына Уладзіміра, лёс якога засталася невядомай.Подзвіг і гібель
У кастрычніку 1941 гады Малоярославецкое кірунак лічылася слабым месцам пры абароне Масквы. Каб абараніць Ільінскі мяжу, было вырашана накіраваць туды курсантаў падольскіх вучэльняў, якія павінны былі ўтрымаць націск праціўніка да прыходу падмогі. Алёшкін таксама апынуўся на поле бою ў якасці камандзіра 4-й батарэі артылерыйскага вучылішча.
Сітуацыя ўскладнялася тым, што большасць учорашніх курсантаў, адпраўленых на перадавую, былі зусім юнымі. Многія не ўмелі абыходзіцца са зброяй, якога таксама катастрафічна не хапала. Даводзілася выкарыстоўваць навучальныя ўзоры і нават музейныя экспанаты.
Але абаронцы Іллінскага мяжы адрозніваліся мужнасцю і жаданнем паслужыць на карысць радзіме. Ужо пасля прыбыцця на агнявую кропку яны прыступілі да абароны і змагаліся, дэманструючы адвагу і самаадданасць, якой ніхто не чакаў ад 17-гадовых хлапчукоў. У выніку атрымалася знішчыць дзясяткі танкаў і бронемашын праціўніка, а таксама тысячы нямецкіх салдат, якія былі ахоплены такім супрацівам з боку савецкіх вайскоўцаў.
Але абарону не атрымалася б доўга ўтрымліваць, калі б не знаходлівасць камандзіраў. Асаблівае значэнне мае подзвіг Апанаса Іванавіча. Лейтэнант замаскіраваў дот пад зруб адрыны і вёў абстрэл па суперніку адтуль. Калі нямецкія салдаты адкрывалі агонь у адказ, афіцэр аддаваў загад перамясціць прылада ў запасны акоп, дзе чакаў атаку.
Гітлераўцы былі ўпэўненыя, што пасля такога моцнага абстрэлу ў хованцы ніхто не мог выжыць і ўпэўнена ішлі ў атаку, але падначаленыя Алешкіна зноў займалі абарончую пазіцыю і працягвалі знішчэнне варожых салдат. За гэты дот Апанаса Іванавіча быў названы няўмоўчным, або ажывае дотам.
Лейтэнанту ўдавалася стрымліваць націск праціўніка больш за тыдзень, хоць першапачаткова падольскім курсантам патрабавалася пратрымацца хаця б 5 дзён, але ў выніку хітрасць ваеннага раскрылі. 16 кастрычніка 1941 гады немцы падабраліся да доту з тылу і закідалі яго гранатамі, што стала прычынай смерці камандзіра і яшчэ 6 артылерыстаў, якія былі ў яго ў падначаленні.
У цэлым пры абароне Іллінскага мяжы з 3500 падольскіх курсантаў выжылі каля 1000. Яны дачакаліся прыбыцця рэзервовых сіл і змаглі працягнуць вучобу ў Іванава. Дзякуючы гэтым салдатам наступныя пакаленні даведаліся пра Алёшкін, які здолеў затрымаць ворага цаной жыцця і паўплываць на зыход Другой сусветнай вайны.