біяграфія
Людміла Вязмитинова - расійскі літаратурны крытык і паэтка. Дама лічыла ўсіх аўтараў духоўнай сям'ёй, клапацілася пра маладых і паважала ўсе жанры, напрыклад, адзначала, што фантасты амаль заўсёды сапраўды прадказваюць будучыню. Яна старалася наведваць усе творчыя вечары, паколькі для паўнавартаснага разумення паэзіі трэба не толькі чытаць аўтара, але і чуць жывы выступ.Дзяцінства і юнацтва
Людміла Генадзьеўна Вязмитинова нарадзілася 25 жніўня 1950 года ў Маскве. У маладосці скончыла Маскоўскі дзяржаўны інстытут сталі і сплаваў. У больш сталым узросце вучылася ў Літаратурным інстытуце імя А. М. Горкага.
творчасць
У канцы 80-х Вязмитинова прысвяціла сваё жыццё служэнню чужым тэкстам. Яе літаратуразнаўчыя артыкулы публікаваліся ў часопісах «Новы літаратурны агляд», «Футурум» і «НЛА», «Незалежнай газеце». Але дама не забывала і пра ўласную творчай біяграфіі: у 90-е выйшлі кнігі вершаў «Прастора росту» і «Манета».На думку крытыка, канец савецкай і пачатак новай расійскай літаратуры наступілі ў 1988 годзе. Прыкметай пачнуцца перамены, стаў выхад першага тома трылогіі Джона Рональда Руэла Толкіна «Уладар пярсцёнкаў» з прадмовай Уладзіміра Мураўёва. Сталі публікаваць раней забароненых аўтараў Эдуарда Лімонава і Ігара холін, Венядзікта Ерофеева, хрысціянскіх філосафаў Паўла Фларэнскага, Васіля Разанава і Мікалая Бярдзяева. Упершыню з'явілася магчымасць выдаць кнігу за свой кошт.
Наступным знакавай падзеяй стала вяртанне з эміграцыі Аляксандра Салжаніцына і Уладзімір Вайновіч. У 1999 годзе, паводле слоў Людмілы Генадзьеўны, шмат шуму нарабіла кніга Вячаслава Курицына «Новы літаратурны постмадэрнізм», дзе крытык заяўляў аб поўнай перамозе гэтага напрамку ў мастацтве і журналістыцы, на тэлебачанні, у палітыцы. Усё гэта разам стварыла новае культурную прастору, і выжылі толькі тыя аўтары, якія здолелі да яго прыстасавацца.
У красавіка 2014 года Вязмитинова прыняла ўдзел у круглым стале, прысвечаным тэндэнцыям літаратурнай крытыкі, які прайшоў у філіяле Дзяржаўнага цэнтральнага музея сучаснай гісторыі Расіі. На мерапрыемстве таксама прысутнічалі Таццяна Данильянц, Фёдар Ярмошын, Дар'я Кожанова, Уладзімір Коркунов, Юлія Шчарбініна і іншыя спікеры. Людміла Генадзьеўна выказала меркаванне, што ў маладосці цяжка стаць добрым рэцэнзентам, трэба як прафесійнае, так і агульнае адукацыю, якое патрабуе часу. У дадатак у моладзі ёсць схільнасць звяргаць дасягненні мінулага і вылучаць усюды сваё пакаленне, што пазбаўляе яе аб'ектыўнасці.
У 2016 годзе бібліяграфія Вязмитиновой папоўнілася зборнікам «Тэксты ў перыёдыцы», куды ўвайшлі рэцэнзіі і артыкулы, якія публікаваліся з 1998 года. Асаблівая ўвага ў іх надавалася паэтам, якія шукалі новыя формы: Зьмітру Воденникову, Руслану Элинину, Фёдар Свароўскі, Клементіну Шыршову, Данілы Давыдову.
У чэрвені 2021 года ў Малой зале Цэнтральнага дому літаратараў прайшоў сумесны творчы вечар Вязмитиновой і Вольгі Ільніцкі «Увесь свет мне дом». Другая чытала ў выпадковым парадку, а на яе тэкст праспяваў песню празаік Аляксандр Карпенка. Людміла Генадзьеўна пачала з кнігі «Месяцаслоў», адзначанай Міжнароднай літаратурнай прэміяй імя Фазіль Іскандэра і названай крытыкамі «рускай літаратурнай алхіміяй».
Асабістае жыццё
У 1988 годзе Вязмитинова пазнаёмілася з паэтам, лінгвістам, дзіцячым пісьменнікам і філосафам Андрэем Цуканова, у наступным годзе яны пажаніліся.
Муж і жонка прымалі ўдзел у дзейнасці Літаратурна-выдавецкага агенцтва, выступалі на «Радыё Расеі», у 2019 годзе правялі сумесны творчы вечар у Мемарыяльным музеі-кватэры Аляксея Мікалаевіча Талстога, дзе распавялі пра асабістае жыццё, прачыталі свае вершы і паказалі наведвальнікам фатаграфіі з сямейнага архіва.
смерць
Людміла Вязмитинова памерла 14 ліпеня 2021, прычынай смерці сталі ўскладненні пасля коронавируса. Апошнія дні паэтка пражыла на штучнай вентыляцыі лёгкіх.бібліяграфія
- 1992 - «Прастора росту»
- 1997 - «Манета»
- 1998 года - Tempus deliberandi
- 2016 - «Тэксты ў перыёдыцы»
- 2018 - «Месяцаслоў»