біяграфія
Яўгена Маргунова ў твар ведае кожны аматар савецкіх камедый, хоць мала хто з цяперашняй моладзі цікавіцца, як клічуць Хаджалага з неразлучнай гайдаевской сёмухі. На жаль, з-за недарэчнай сваркі з рэжысэрам Яўген Аляксандравіч паставіў пад удар сваю кар'еру і таму не стаў вядомы іншымі вобразамі, акрамя злачынцу ў знакамітых камедыях пра прыгоды Шурыка. Маргуноў быў чалавекам прамалінейны, аматарам жартаў і кпінаў. У прыватнасці, акцёр перыядычна выкарыстаў свой талент, выдаючы сябе за службовая асоба, з прычыны чаго бясплатна праходзіў на мерапрыемствы, абедаў у рэстаранах і г.д.
Яўген Маргуноў нарадзіўся ў Маскве. Дзяцінства юнага Маргунова было спакойным. Хлопчык гуляў у мастацкай самадзейнасці, захапляўся дваровым футболам і шмат часу праводзіў з сябрамі. Падлеткавы ўзрост прыйшоўся на пачатак Вялікай Айчыннай вайны, куды амаль адразу ж адправілі яго бацькі. У хуткім часе Аляксандр Маргуноў загінуў. Каб дапамагчы маці, падлетак з 14 гадоў працаваў на ваенным заводзе, дзе займаўся цяжкай працоўнай дзейнасцю. Артыст па 12 гадзін запар абточваюць даўбешкі для снарадаў. За такі самаадданую працу юнак неўзабаве атрымаў грамату, аднак да канца сваіх дзён Яўген Аляксандравіч лічыў, што не рабіў нічога асаблівага.
У той жа час малады Маргуноў захапіўся кіно. Юнак пачаў выдаткоўваць тым свабодныя грошы на ранішнія паходы ў кінатэатр, часта ахвяруючы пры гэтым вучобай у школе. Неўзабаве ён загарэўся ідэяй стаць акцёрам. Акрамя ўдзелу ў самадзейнасці ён паспеў зняцца ў масоўцы на кінастудыі "Масфільм", а затым захацеў ператварыць у акцёрства сваё жыццё. У працэсе ўвасаблення гэтай ідэі паўстала нечаканая перашкода, так як дырэктар завода запрацівіўся жаданні свайго работніка і не пагадзіўся яго адпусціць. Тады смелы юнак паступіў радыкальна і, ні многа ні мала, напісаў з просьбай самому Сталіну. Праз два тыдні дырэктару завода "Фрэзер" прыйшоў адказ, у якім быў загад накіраваць Маргунова ў Камерны тэатр, дзе ён стаў вучнем бліскучага рэжысёра Аляксандра Таірава.
Каля года Маргуноў прапрацаваў у тэатры, гуляючы ў другарадных і эпізадычных ролях. Паступова ён зразумеў, што недахоп акцёрскага адукацыі яму цяпер не папоўніць нават вопытам, і таму падаў дакументы ў ВГIК, куды і паступіў без адмысловай працы. Юнак вучыўся пад кіраўніцтвам славутага рэжысёра Сяргея Герасімава.
У ВНУ Маргуноў пазнаёміўся з многімі таленавітымі хлопцамі, якія сталі пасля славутымі савецкімі акцёрамі, у прыватнасці, з Сяргеем Бандарчуком і Ноннай Мордюковой.
фільмы
У маладосці Яўген Аляксандравіч адрозніваўся эфектнай, прыцягальнай знешнасцю, быў вельмі фотагенічных. Сяргей Герасімаў пачаў падбіраць сярод вучняў акцёраў у свой фільм "Маладая гвардыя", куды запрасіў і студэнта Маргунова. Пазней славуты акцёр успамінаў, што ў галовах гледачоў здраднік Стаховіч настолькі трывала асацыяваўся з самім Маргунова, што аднойчы пасля прэм'еры акцёра нават паспрабавалі затрымаць на вуліцы дзеці, абвінаваціўшы маладзёна ў ваенным злачынстве.
Хадзілі чуткі, што за ролю Яўгена Стаховіч юнак павінен быў атрымаць Сталінскую прэмію, аднак у выніку было вырашана не увекавечваць вобраз здрадніка. Праз некалькі год пасля выявіліся дадатковыя факты з гісторыі арганізацыі "Маладая гвардыя", і, паколькі фільм было вырашана прывесці ў адпаведнасці з рэальнасцю, вельмі многія эпізоды з Маргунова былі выразаныя, а здраднік перайменаваны.
Як ні дзіўна, рэжысёры не заўважылі харызматычнага маладога чалавека. Маргуноў не стаў сумаваць, а уладкаваўся працаваць у Тэатр-студыю кінаакцёра, дзе праслужыў аж да 1953 года. Характэрна, што артыста з месца працы некалькі разоў паспрабавалі звольніць, нібыта за адсутнасць акцёрскага таленту. Магчыма, справа была ў цяжкім характары выканаўцы, які любіў пажартаваць, нягледзячы на статус, а таксама адрозніваўся просталінейнасць і рэзкасцю ў словах.
З 1951 па 1953: год Маргуноў сумяшчаў працу ў Тэатры-студыі кінаакцёраў са службай у Малым акадэмічным тэатры, паралельна ён здымаўся ў эпізадычных ролях на кінастудыі "Масфільм", аднак ні на сцэне, ні перад камерамі маладому акцёру не давяралі сур'ёзныя вобразы. У такім рэжыме прайшло больш за 10 гадоў, перш чым выпадковая сустрэча на студыі перавярнула жыццё Маргунова.
У той час у Леаніда Гайдая была не самая светлая паласа ў рэжысёрскай кар'еры. Толькі што яго новы фільм праваліўся ў пракаце, і засмучаны рэжысёр з'ехаў у вёску. Там ён і вырашыў экранізаваць невялікую гумарыстычную паэму Сцяпана Алейніка ў выглядзе кароткаметражкі. Для трыа сяброў-алкаголікаў Гайдай даволі хутка знайшоў акцёраў Віцін і Нікуліна, але трэцяе месца заставалася вакантным.
Рэжысёр перакаштаваў мноства акцёраў, і ніхто з іх рэжысёра не ўразіў. Сітуацыю выратаваў Іван Пырьев, дырэктар "Масфільма", у тэлефоннай размове з запэўнілі Гайдая, што знайшоў прыдатную кандыдатуру. Да таго часу прыгажун-Маргуноў паспеў некалькі облысеть і распаўнець, што ў спалучэнні з целаскладам і характарам рабіла яго ідэальнай кандыдатурай на ролю Хаджалага.
Кароткаметражны фільм "Пёс-Барбос і незвычайны крос" імгненна праславіла сёмуху. Карціна была настолькі паспяховай, што яе намінавалі на "Залатую пальмавую галіну" на Канскім кінафестывалі 1961 года. У кінатэатрах быў аншлаг, народ адразу ж закахаўся ў камічных антыгерояў. Другая кароткаметражка "Самагоншчыкі", выпушчаная ў тым жа годзе, ўмацавала славу сёмухі.
Акцёры і ў жыцці пасябравалі паміж сабой, што не магло не паўплываць станоўча на іх згулянасць. Аднойчы адбыўся і зусім беспрэцэдэнтны выпадак: Эльдар Разанаў папрасіў Гайдая "пазычыць" яму актораў і персанажаў, а таму ў 1964 годзе Баязлівец, Балбес і Колішні з'явіліся ў камедыі "Дайце кнігу скаргаў" ў эпізадычных ролях.
Затым рушыла ўслед яшчэ 2 паспяховых фільма з тройцай, перш чым у калектыве ўзніклі канфлікты. У канцы дзесяцігоддзя акцёры пасварыліся паміж сабой і з таго часу практычна не мелі зносіны. Тым не менш вобраз шайкі працягнуў натхняць работнікаў кінематаграфічнага мастацтва, у прыватнасці, легендарнае трыо з'явілася ў мультфільме "Брэменскія музыканты".
У гэты ж час Маргуноў палаяўся з Леанід Гайдай, што ў выніку паставіла крыж на кар'еры акцёра ў вялікім кіно. Дакладна невядома, спрыяў Ці Леанід Іёнавіч творчым няўдачам артыста, ці проста калегі не хацелі сварыцца са запальчывым рэжысёрам, аднак, пачынаючы з сямідзесятых, Яўген Аляксандравіч амаль перастаў з'яўляцца ў прыкметных ролях.
У 1980 годзе акцёру яшчэ раз выпала магчымасць паўстаць перад публікай у вобразе Хаджалага. Рэжысёрам Юрыем Кушнерёвым быў зняты фільм-кросовер "Камедыя даўно мінулых дзён", дзе змяшаліся некалькі кінематаграфічных рэальнасцяў - Труса і Хаджалага, якія супрацоўнічаюць з "вялікім камбінатарам" Бэндэрам і яго нязменным памочнікам Воробьянінова. Але ўсе спробы вярнуць славу апынуліся для Маргунова марнымі.
У перыяд з 1980 па 1990 год акцёр зняўся менш чым у дзесятцы фільмаў. Пасля перабудовы справы так і не наладзіліся, крызіс у краіне ўдарыў па кінаіндустрыі. Для Яўгена Аляксандравіча ў новай рэальнасці месца так і не знайшлося.
Асабістае жыццё
Яўген Аляксандравіч быў у шлюбе двойчы. Першай яго жонкай стала балерына Варвара Рабцава, якая была старэйшая за мужа на 13 гадоў. Іх сямейнае жыццё не заладзілася.
Другой жонкай артыста стала дзяўчына па імі Наталля. Пара згуляла вяселле ў 1965 годзе, у шлюбе ў іх нарадзілася двое сыноў - Антон і Мікалай. Малодшы Мікалай загінуў у выніку ДТЗ за год да смерці бацькі.
смерць
Пасля заходу кар'еры акцёр вельмі перажываў з-за сваёй незапатрабаванасці. Нягледзячы на дыябет, Яўген Маргуноў злоўжываў спіртным. Артыст перанёс два інфаркты і інсульт. Блізкія казалі, што смерць малодшага сына вельмі пахіснула і без таго слабае здароўе Маргунова.
Яўген Аляксандравіч памёр 25 чэрвеня 1999 года ў маскоўскай лякарні ў другі інсульт. Бацька і сын Маргунова пахаваныя на Кунцаўскі могілках.
фільмаграфія
- У 6 гадзін вечара пасля вайны
- Гэта было ў Данбасе
- сакрэтная місія
- смелыя людзі
- Дайце кнігу скаргаў
- Аперацыя "Ы" і іншыя прыгоды Шурыка
- тры таўстуна
- марскія апавяданні
- Бабулі напалам сказалі ...
- бравыя хлопцы