біяграфія
У расійскім кінематографе Анатоль Белы (сапраўднае прозвішча - Вайсман) ўвасабляе ідэал мужнасці. Яго буйныя правільныя рысы твару і пранізлівы погляд здольныя паланіць любую дзяўчыну, таму нядзіўна, што акцёра так часта клічуць для выканання роляў, якія патрабуюць падкрэсленай мужчынскай сілы і харызмы.Дзяцінства і юнацтва
Анатоль нарадзіўся 1 жніўня 1972 годзе (знак задыяку - Леў) у невялікім мястэчку Брацлаве, што ў Вінніцкай вобласці Украіны. Яго бацькі прыехалі пагасцяваць да сваякоў, і тут здарыліся заўчасныя роды. Хлопчык рос у Тальяці, дзе яго маці і бацька працавалі над будаўніцтвам Волжскага аўтазавода. Маці потым стала выкладчыкам нямецкай мовы ў школе.
У дзяцінстве Анатоль цураўся зносін з аднагодкамі, збольшага з-за жартаў з нагоды яго нацыянальнасці, збольшага ў сілу спакойнага тэмпераменту. Але ў коле родных артыстычныя здольнасці раскрываліся: жарты Анатоля прыводзілі бабуль і дзядуляў у захапленне. Будучы дзіцём, ён захапляўся спортам, актыўна займаўся акрабатыкай і фехтаваннем, у апошняй дысцыпліне дасягнуўшы вялікіх поспехаў. Юнак вучыўся ў звычайнай школе, затым паступіў у Самарскі авіяцыйны інстытут, выбраўшы для сябе шлях інжынера-праграміста электронна-вылічальных машын.
У ВНУ студэнт захапіўся самадзейнасцю - выступамі з мясцовай камандай КВЗ і гульнёй на гітары. Гэта творчасць паступова стала для яго цікавей, чым вучоба.
На 3-м курсе малады чалавек нечакана для сябе ўсвядоміў, што машыны і механізмы яго не прыцягваюць. Акцёр кажа, што прыняў рашэнне пасля таго, як прадставіў усё сваё жыццё, праведзеную за кампутарам. Вобраз не спадабаўся яму да такой ступені, што ў той жа вечар, пасля некалькіх гадзін разважанняў на самарскай набярэжнай, Анатоль прыняў рашэнне кінуць інстытут.
Хлопец з'ехаў у Маскву, каб паспрабаваць поспех у тэатральных ВНУ. Фактура, голас і талент размясцілі камісію да абітурыента. У выніку ён паступіў у Вышэйшую тэатральную вучэльню імя М. С. Шчэпкіна да Мікалая Афонін, прызнанаму майстру сваёй справы.
Адной з выкладчыца ў вучэльню была Людміла Новікава, пра якую Анатоль успамінае з асаблівай цеплынёй і пяшчотай. Гэтая акторка прытрымлівалася самастойна распрацаванай сістэмы навучання, якая спалучае ў сабе некалькі класічных тэатральных школ. Сваім вучням яна дала шырокую базу ведаў, спатрэбяцца потым на практыцы.
тэатр
Па заканчэнні ВНУ у акцёра пачаўся не самы прыемны перыяд у жыцці. Ішоў 1995 год, у краіне быў крызіс, да артыстаў асаблівага справы не было. Выпускніка адмаўляліся прымаць у тэатральны штат, спасылаючыся на тое, што школа вучылішча імя Шчэпкіна занадта кансерватыўная і несучасныя. Два гады ён адслужыў у Тэатры Расійскай арміі, а затым зноў апынуўся без працы і грошай. Анатоль быў вымушаны займацца гандлем, чакаючы шчаслівага выпадку.Даведаўшыся, што Алег Меньшыкаў рыхтуе новы праект, Белы рызыкнуў паспрабаваць ізноў прабіцца. Ён прыйшоў на кастынг у тэатральную антрэпрызны кампанію «Таварыства-814», дзе рэжысёр заўважыў і ўхваліў яго кандыдатуру. У гэтай сітуацыі сваю ролю адыграў выпадак. На адным з творчых вечароў у Доме акцёра маладога мужчыну, парадыраваў тэлерэкламу, прыкмеціў Павел Каплевич, мастак, які супрацоўнічаў з Меншыкавым. Ён і расказаў пра талент Алегу Яўгенавічу.
Артыст удзельнічаў у пастаноўках «Гора ад розуму» і «Кухня», рэжысурай якіх займаўся Меньшыкаў, а таксама атрымаў невялікую ролю ў спектаклі Кірыла Сярэбранікава «Дэман». Прыблізна тады ж Белага прынялі на пастаянны аклад у Тэатры імя К. С. Станіслаўскага, ён гуляў персанажаў другога плана ў п'есах «Дванаццатая ноч» і «Утаймаванне свавольнай».
З пачатку нулявых Анатоль замацаваўся ў становішчы запатрабаванага тэатральнага акцёра. Ён супрацоўнічаў з МХАТ, Цэнтрам драматургіі і рэжысуры, а ў 2003 годзе перайшоў з Тэатра імя К. С. Станіслаўскага ў Тэатр імя А. П. Чэхава, у якім працуе па сённяшні дзень. У 2011-м артыст ператварылася ў галоўнага героя Майстры ў пастаноўцы «Майстар і Маргарыта», якую ў МХТ імя А. П. Чэхава ставіў венгерскі рэжысёр Янаш Сас.
За таленавітую працу над тэатральнымі ролямі Белы не раз атрымліваў прэстыжныя ўзнагароды, сярод якіх прэмія «Чайка», прысуджэння ў 2002, 2003 і 2007 гадах. У 2006-м акцёр уганараваны звання «Заслужаны артыст Расійскай Федэрацыі».
За 2010-2019 гады ў рэпертуар Белага дадаліся ролі Райскага ў пастаноўцы «Абрыў» (рэжысёр Адольф Шапіра), Лаеўскага ў «Двубоі» (Антон Якаўлеў), Карэніна ў «Сярожы» па рамане Льва Талстога "Ганна Карэніна» (Дзмітрый Крымов), рамана Хлудова ў «бегу» (Сяргей Жэнавач).
На рахунку артыста і ўдзел у спецыяльных праектах МХТ, прысвечаных юбілеям Уладзіміра Неміровіча-Данчанкі (2008), Антона Чэхава (2010), Канстанціна Станіслаўскага (2013 года) і Максіма Горкага (2018).
У 2020 годзе Белы намінаваны на прэмію «Залатая маска» за лепшую мужчынскую драматычную ролю ў пастаноўцы «Сярожа» у Маскоўскім мастацкім тэатры ім. А. П. Чэхава
фільмы
Першы час кінарэжысёры не заўважалі Анатоля, і яму даставаліся толькі ролі ў эпізодах або масоўцы. Давялося акцёру паўдзельнічаць у кіно і ў якасці каскадзёры, але гэта быў адзінкавы выпадак. З'явіўшыся на экране ўпершыню ў 1996 годзе, яшчэ 8 гадоў Белы хадзіў на кастынгі, чакаючы, што яго талент ацэняць па вартасці.
У пачатку 2000-х акцёр засвяціўся ў культавым серыяле «Брыгада», дзе сыграў эпізадычную ролю. Затым Анатоль ператварылася ў галоўнага героя ў містычнай драмы «Вочы Вольгі Корж».
З 2005 па 2006 год фільмаграфія артыста папоўнілася фільмамі «Белая гвардыя», «Хто памнажае смутак», «Талісман кахання», «Сёмы дзень», «Кінафэст», «Бляха», «Ваўкадаў з роду Шэрых Сабак».
Драматычны серыял «Хто памнажае смутак» - гэта цяжкая карціна аб дружбе, здрадзе і ролі грошай у адносінах блізкіх людзей. Яна атрымала мноства захопленых водгукаў з боку кінакрытыкаў. Гледачы ацанілі як рэжысуру Алега Фясенка, так і акцёрскі талент Белага, Яўгеніі Крюковой, Аляксея Макарава, Станіслава Любшина і Іллі Шакунова.
Яшчэ большую папулярнасць прынесла галоўная роля ў кінастужцы «Сёмы дзень» сумеснай вытворчасці Расіі і Грузіі. Акцёр здолеў раскрыць свой драматычны талент, акрамя таго, на пляцоўцы склаўся вельмі ўдалы тандэм Белага з Уладзімірам Вдовиченковым.
У меладраме «Талісман кахання» разам з Анатолем сыгралі Таццяна Арнтгольц, Любоў Толкалина, Святлана Ходчанкавай, Данііл Страхаў. Сюжэт касцюмнага серыяла разгортваецца ў асабняку Уварава, насельнікі якога наладзілі паляванне на таямнічы камень.
Наступны імклівы ўзлёт здарыўся ў 2007 годзе, калі на экраны выйшаў вострасюжэтны фільм «Параграф 78». Анатолю зноў давялося згуляць з Вдовиченковым, а таксама папрацаваць з Гошам Куценко. Гэты праект стаў хітом года.
З тых часоў Белы кожны год здымаецца ў некалькіх карцінах ад фільма-катастрофы да мастацкага жыццяпісу Казіміра Малевіча. Рэпертуар артыста папоўніўся працамі ў кінастужках «Барвовы колер снегападу», «Браты Карамазавы», «Даліна ружаў», «Пандора», «Фурцева». Ён з'явіўся ў вобразе галоўных персанажаў у гістарычнай карціне «1812: ўланскага балада», крымінальнай драме «Гарадскія шпіёны». Свой уклад акцёр унёс у стварэнне меладрамы «Я цябе ніколі не забуду», драмы «Абдымаючы неба», містычнага фільма «Заплюшчы вочы».
У сакавіку 2015 года на Першым канале адбылася прэм'ера серыяла «Арлова і Аляксандраў». Беламу прапанавалі выканаць у праекце ролю Рыгора Аляксандрава, жонка Любові Арловай (Алеся Судзіловская). У кінастужцы, акрамя гісторыі кахання рэжысёра і актрысы, аўтары паспрабавалі даць ацэнку той эпосе, у якой жылі героі.
З 2016 года Белы рэалізуе праект «Кинопоэзия» - стварэнне малоформатных фільмаў на паэтычны тэкст. У здымках, апроч яго, удзельнічаюць зоркі тэатра і кіно Артур Смальянінаў, Сяргей Бязрукаў, Максім Вітарган, Аляксей Кортнеў, Марыя Міронава і іншыя.
Гэтай ідэі прысвечана афіцыйная старонка акцёра ў «Инстаграме», дзе выкладваюцца фота і відэа, прысвечаныя праведзенай працы. Артысты чытаюць вершы не толькі ў кадры, але і ўладкоўваюць тэатралізаваныя перформансы на культурных пляцоўках сталіцы. Праект, па словах яго стваральніка, арыентаваны перш за ўсё на моладзевую аўдыторыю.
Больш за палову работ Анатоля, якія значацца ў яго фільмаграфіі, - гэта галоўныя ролі ў рэйтынгавых праектах. У 2017 годзе Белы парадаваў прыхільнікаў гульнёй у серыялах «Дом фарфору», «Аптымісты», «Я кахаць цябе буду, можна?».
У 2018 годзе з удзелам акцёра выйшлі фільмы «Дзень да ...», «Партрэт другой жонкі», «Вакальна-крымінальны ансамбль», «Варона», «Хлопец з Галівуду, або незвычайныя прыгоды Вени шчасліўчыкі».
Яшчэ адзін праект гэтага года, у якім Анатоль атрымаў галоўную ролю, - фільм Пятра Тадароўскага «Садовае кальцо». На адной здымачнай пляцоўцы быў сабраны зорны акцёрскі склад: Марыя Міронава, Белы, Яўгена Брык, Ірына Разанава, Максім Вітарган, Марыя Галубкіна.
У 2018 годзе артыст стаў госцем праграмы «Лёс чалавека» з Барысам Корчевниковым. У інтэрв'ю ён распавёў вядучаму пра складанасці развіцця кінакар'еры ў маладосці і знаёмстве з першай жонкай.
У 2019 году выйшла 16-серыйная драма «пераблыталі», у якой Белы і Любоў Толкалина згулялі заможную сямейную пару Барыса і Вольгу Марозавых. Муж і жонка даведваюцца, што іх дачка Юля ім не родная. Дзяўчынак пераблыталі ў радзільні, і іх малая патрапіла ў сціплую паводле дастатку сям'ю Міхайлавым. Марозавы маюць намер забраць Яну да сябе, але Міхайлавы не згодныя.
У 2020 годзе адбылася прэм'ера містычнага трылера «колл-цэнтр». У фільме Белы гуляе падпалкоўніка ФСБ Ігара Зуева, бацькі аднаго з аператараў кол-цэнтра. Паведаміўшы, што ў будынку закладзена бомба, злачынцы пад нікамі Тата і Мама атрымліваюць поўную ўладу над закладнікамі.
Асабістае жыццё
Асабістае жыццё артыста апынулася цесна звязана з творчасцю. Белы жанаты другі раз. Першай яго абранніцай стала Марына Голуб, актрыса і папулярная тэлевядучая. Будучы нашмат старэй, яна падтрымала Анатоля у самыя цяжкія моманты яго творчай біяграфіі. У 1995 годзе малады чалавек быў яшчэ пачаткоўцам, нікому не вядомым акцёрам, але Голуб верыла ў яго і ўсімі сіламі дапамагала.Праз некаторы час закаханыя распісаліся, Анатоль стаў трэцім мужам тэлевядучай. Пасля 11 гадоў сумеснага жыцця муж і жонка падалі на развод. Агульных дзяцей у сям'і не было.
З былой жонкай Анатоль доўга не меў зносіны. Яны памірыліся толькі за месяц да трагічнай гібелі Голуб ў ДТЗ восенню 2012 года. Яе раптоўная смерць стала для калег і сваякоў ударам. На пахаванне артысткі прыбыў увесь зорны бамонд Масквы: Алег Табакоў, Армэн Джыгарханян, Юлія Меньшова, Дзмітрый Харацьян, Ігар Вернік, Міхаіл Яфрэмаў, Міхаіл Швыдкой, Ала Пугачова, Кіра Прошутинская. Дзеля развітання з экс-жонкай Белы перапыніў на час здымкі і прыляцеў у сталіцу з іншага горада.
У 2005 году акцёр пазнаёміўся з Інэсай Масквічова, дызайнерам і актрысай. Яна атрымала эпізадычную ролю ў фільме «Ярык», дзе галоўнага героя гуляў Анатоль. Калегі адразу адчулі сімпатыю адзін да аднаго. Выбранніца апынулася на 7 гадоў маладзейшы за акцёра. Праз 2 гады ў пары нарадзіўся сын Максім. У 2010-м з'явілася на свет дачка Вікторыя, а ў 2013-м закаханыя ўзаконілі шлюб.
Вяселле, на якой прысутнічалі толькі блізкія маладых, праходзіла па творчым сцэнары. Для афармлення свята была выкарыстаная атрыбутыка кіно: чырвоная дывановая дарожка, скайлифт, торт у выглядзе кінастужкі. Пасля ўрачыстай цырымоніі жонкі адправіліся на «Кінатаўр», дзе Анатолю ўпершыню мелася заняць судзейскія крэсла, а затым - у вясельнае падарожжа па ЗША.
Анатоль Белы зараз
Напярэдадні Дня ўсіх закаханых ў 2021 годзе адбылася прэм'ера камедыі Love, якая вызначылася зорным складам. Галоўныя ролі выканалі Кацярына Варнава, Юрый Стаянаў, Сяргей Светлакоў і пр. Сюжэт распавёў гісторыі пар, якія адрозніваюцца па статусе, узросце і тэмпераменту, бо пачуцці выяўляюцца цалкам па-рознаму.
Дарэчы, гэты праект стаў адным з першых у новай творчай біяграфіі акцёра. Справа ў тым, што яшчэ ў 2020 годзе ён паставіў сабе мэту адысці ад негатыўнага вобраза ў кіно і пашырыць акцёрскае поле, прыглядаючыся да герояў з станоўчым амплуа. Кіруючыся гэтым, зняўся таксама ў фільме «Я не жартую» з Аленай Новікавай у галоўнай ролі. Аднак ад прапановы увайсці ў кастаў праекта «Клініка шчасця», які пачаў транслявацца вясной 2021, адмаўляцца не стаў.
Прычынай супрацоўніцтва і нават нейкага «адкату» да старога Анатоль назваў і надзвычайны акцёрскі склад, і цікавы жанр, і жаданне папрацаваць у новай кампаніі. Акрамя таго, Белы знайшоў апраўданне і для свайго персанажа, і таму, што адбываецца паміж ім і гераіняй Дар'і Мароз.
Яшчэ адна прэм'ера з удзелам акцёра - стужка «Майстар», у цэнтры сюжэту якой былі змешчаны гісторыі аўтапілотаў спортгрузовиков. Кампанію Анатолю склалі Ігар Пятрэнка, Арыстарх Венес, Антон Васільеў і Макар Запарожскі. Сюжэт праекта, як паведамілі яго стваральнікі, хоць і выдуманы, аднак утрымлівае ў сабе дасылкі да рэальных дэталяў біяграфіі членаў экіпажа «КАМАЗ-майстра».
фільмаграфія
- 2002 - «Брыгада»
- 2005 - «Белая гвардыя»
- 2006 - «Сёмы дзень»
- 2007 - «Параграф 78»
- 2008 - «Ніхто, акрамя нас»
- 2009 г. - «Браты Карамазовы»
- 2011 - «Фурцева»
- 2013 - «Метро»
- 2013 - «Абдымаючы неба»
- 2014 - «Шагал - Малевіч»
- 2015 - «Арлова і Аляксандраў»
- 2017 - «Аптымісты»
- 2017 - «Партрэт другой жонкі»
- 2017 - «Садовае кальцо»
- 2017 - «Я кахаць цябе буду, можна?»
- 2018 - «Вакальна-крымінальны ансамбль»
- 2018 - «Варона»
- 2018 - «Хлопец з Галівуду, або незвычайныя прыгоды Вени шчасліўчыкі»
- 2019 - «колл-цэнтр»
- 2020 працэнта - «Аптымісты-2»
- 2021 - Love
- 2021 - «Я не жартую»
- 2021 - «Клініка шчасця»
- 2021 - «Майстар»