біяграфія
Паваротным момантам у біяграфіі Аляксея Татарынцава стаў чэмпіянат свету па футболе, дзе ён упершыню пачуў галасы тэнараў Пласіда Дамінга, Хасэ Карэраса і Лучана Павароці. Пасля гэтага артыст вырашыў асвоіць опернае спевы і здолеў дамагчыся творчых вышынь як таленавіты выканаўца і артыст Вялікага тэатра.Дзяцінства і юнацтва
Аляксей Аляксандравіч Татарынцаў з'явіўся на гэтым свеце 11 мая 1981 года ў сяле Бурнак Тамбоўскай вобласці. Бацькі хлопчыка былі простымі людзьмі, яго бацька працаваў кіроўцам у службе МНС, а маці скончыла вучэльню па класе харэаграфіі і выкладала танцы ў мясцовым Доме культуры.
Але будучую зорку з дзяцінства атачала музыка. Кожнае свята сям'я збіралася і спявала прыпеўкі пад акампанемент бацькі, які граў на баяне. Пазней Лёша і сам асвоіў інструмент, навучыўся кіравацца з сінтэзатарам і ўдарнымі. У дзіцячыя і юнацкія гады Татарынцаў часта спяваў на вяселлях, але пра кар'еру выканаўцы задумаўся толькі ў 10-м класе.
Аляксей выдаткаваў 2 гады, каб падрыхтавацца да паступлення ў ВНУ, бо да гэтага ён не вучыўся ў музычнай школе. Яму нават прыйшлося наняць рэпетытара і гадзінамі займацца, каб спасцігнуць азы сальфеджыа і гульні на фартэпіяна.
Намаганні не зніклі дарма, і Татарынцаў стаў студэнтам дырыжорска-харавога аддзялення Тамбоўскага універсітэта імя Гаўрыіла Дзяржавіна, дзе вучыўся пад кіраўніцтвам Уладзіміра Козлякова. Гэта было першым крокам да мары, бо больш за ўсё на свеце юны выканаўца марыў асвоіць опернае спевы. Але ў абраным ВНУ гэта было немагчыма, бо ўрокі вакалу займалі ўсяго толькі 22 хвіліны пасля фізкультуры.
Страціўшы надзею, артыст падаўся на праслухоўванне ў ансамбль Аляксандрава, але ў цягніку сустрэўся з Аляксандрам Ермаковым - дырэктарам музея-сядзібы Сяргея Рахманінава. Той параіў яму паспрабаваць сілы ў Гнесинском вучылішча, а адтуль Лёшу накіравалі ў Акадэмію харавога мастацтва імя Віктара Папова.
У выніку з 5-га курса Тамбоўскага універсітэта Татарынцаў перавёўся на 2-й курс маскоўскай акадэміі, але шкадаваць пра страчаныя гадах выканаўца не стаў, бо ў яго нарэшце-то з'явілася магчымасць вучыцца на вакальным аддзяленні. Настаўніцай зоркі стала Вера Аляксандрава, пад кіраўніцтвам якой ён скончыў поўны курс навучання і аспірантуру.
музыка
Яшчэ падчас вучобы Аляксей стаў салістам акадэмічнага хору, з якім працягнуў выступаць нават пасля заканчэння вучобы. Акрамя таго, у 2005 годзе выканаўца далучыўся да хору Сретенского манастыра, з якога сышоў праз 3 гады, але з тых часоў яго стаўленне да рэлігіі змянілася, спявак стаў верыць у Бога.У 2008 годзе Татарынцава прынялі ў калектыў тэатра «Новая опера», які традыцыйна запрашае ў свае шэрагі выпускнікоў Акадэміі харавога мастацтва. Артыст дэбютаваў у спектаклі «Яўген Анегін», дзе яму выпала партыя Трыке. Тады ад яго не патрабавалі характарнасці выканання, трэба было проста правільна праспяваць.
Прайшло ўсяго 2 гады, і голас тэнара загучаў на сцэне Вялікага тэатра, дзе ён браў удзел у канцэртным выкананні оперы «Вішнёвы сад» Піліпа Фенелона. У далейшым яго рэпертуар папаўняўся арыяй Ленскага з «Яўгенія Анегіна» і арыяй герцага Мантуанского з «Рыгалета», ён удзельнічаў у спектаклях «Лятучая мыш», «Папялушка» і «Багема» і запомніўся слухачам непаўторным выкананнем песні «Вячэрні звон».
Асабістае жыццё
Жонкай опернага спевака з'яўляецца Агунда Кулаева, з якой ён шчаслівы не толькі ў асабістым жыцці, але і на сцэне. Пара часта дае сумесныя канцэрты, якія карыстаюцца попытам у публікі. У інтэрв'ю для прэсы Аляксей неаднаразова падкрэсліваў, што рады мець жонку-артыстку, бо гэта спрыяе творчаму і духоўнаму развіццю.
Зараз Татарынцаў імкнецца праводзіць увесь вольны час з Агундой і іх трыма дзецьмі - Віялетай, Даніілам і Амелі. У сваю чаргу, артыстка часта дзеліцца фота з мужам на сваёй старонцы ў «Инстаграме».
Аляксей Татарынцаў зараз
У 2020 годзе Аляксей працягнуў займацца музыкай і выступаць, чаго не перашкодзіла нават пандэмія коронавирусной інфекцыі. У гэты перыяд тэнар удзельнічаў у онлайн-канцэртах «Новай оперы», дзе спяваў разам з іншымі артыстамі. А пасля адкрыцця сезона ён парадаваў публіку выкананнем партыі граф Альмавіва на сцэне Вялікага тэатра.рэпертуар
- Ленскі, Трыке ( «Яўген Анегін» П.І. Чайкоўскага)
- Менестрэль ( «Арлеанская дзева» П.І. Чайкоўскага)
- Таміна ( «Чароўная флейта» В.А. Моцарта)
- Альфрэд ( «Лятучая мыш» І. Штрауса)
- Граф Альмавіва ( «Севільскі цырульнік» Дж. Расіні)
- Уладзімір Ігаравіч ( «Князь Ігар» А. Барадзіна)
- Герцаг Мантуанский ( «Рыгалета» Дж. Вердзі)
- Неморино ( «Любоўны напой» Г. Даніцэці)
- Прынц Раміра ( «Папялушка» Дж. Расіні)
- Рамэа ( «Рамэа і Джульета» Ш. Гуно)
- Эдгарда Равенсвуд ( «Лючыя дзі Ламермур» Г. Даніцэці)
- Рудольф ( «Багема» Дж. Пучыні)
- Шчаўкунок-прынц ( «Шчаўкунок. Опера» паводле аднайменнага балету П. Чайкоўскага)
- Тыбальда ( «Капулеці і Мантэкі» В. Беліні)
- Альфрэд ( «Травіята» Дж. Вердзі)