біяграфія
Мікалай Прохоркин - спартовец, значную частку кар'еры які гуляў у Кантынентальнай хакейнай лізе (КХЛ). Нягледзячы на мары аб НХЛ, ён дасягнуў пэўных вышынь на радзіме і сёння працягвае развівацца ў расійскіх клубах.Дзяцінства і юнацтва
Мікалай нарадзіўся 17 верасня 1993 гады ў сям'і хакеіста і выхаванца чэлябінскага «Трактары». Яго бацька, таксама Мікалай Прохоркин, завяршыўшы кар'еру, заняўся трэнерскай дзейнасцю. Цяпер рыхтуе дзяцей сталічнага клуба «Белыя мядзведзі».
Гледзячы на аднаго з бацькоў, Коля з ранніх гадоў загарэўся марай гуляць «як тата». І рана ўстаў на канькі, займаючыся ў юніёрскіх камандах «Мечэл» (цяпер «Челмет») і «Віцязя».
Прафесійны дэбют будучага алімпійскага чэмпіёна адбыўся ў МХЛ ў 2010 годзе. Пачаткоўцу тады ж ўсміхнулася поспех - у 2-м раўндзе драфта КХЛ яго абраў клуб «Віцязь. У першым жа сезоне спартсмен ганараваўся прэстыжнай узнагароды - Кубка Харламава.
хакей
У студзені 2011 года 18-гадовы хлопец, які знаходзіцца ў ФК ЦСКА, сыграў супраць менскага «Дынама» ў рамках КХЛ. Гэты сезон апынуўся для спартсмена ня выніковым. Першую шайбу Мікалай адправіў у вароты «Спартака» толькі праз год.Пачаткоўцу гульцу зноў ўсміхнулася поспех - на драфце НХЛ яго абраў «Лос-Анджэлес Кінгз». Натуральна, ураджэнец Чэлябінска і не думаў адмаўляцца ад такіх перспектыў. Праўда, ужо праз 8 матчаў НХЛ кіраўніцтва анулявала яго кантракт, і Прохоркин зноў увайшоў у склад ЦСКА.
У дзень свайго 20-гадовага юбілею Мікалай зрабіў падарунак заўзятарам - у кожным з 3 перыядаў з маскоўскім «Дынама» забіў па шайбе, аформіўшы першы ў прафесійнай біяграфіі хет-трык. А ў лістападзе таго ж года спартсмен двойчы паразіў вароты «Авангарда» - тады ЦСКА перамог з лікам 3: 1.
Аж да 2015 года лічыўся ў шэрагах «армейцаў», хоць на час пераходзіў у клубы «Чырвоная армія» і ТХК. У студзені сын трэнера «Белых мядзведзяў» увайшоў у склад варонежскага «Бурана». А ўлетку ён і яго паплечнік Андрэас Энгквист заключылі кантракт з уфімскім «Салаватам Юлаевым».
Нягледзячы на такія частыя змены, Прохоркин годна адыгрываў ў кожным матчы. Восенню 2015 года ізноў вызначыўся на сустрэчы з рыжскім «Дынама». Там спартсмен забіў шайбу ў вароты, здзейсніў галявую перадачу і паспеў пабіцца.
Адметная рыса гульца заключалася ў тым, што ён хутка абвыкаў да новых партнёрам, утвараючы з імі эфектыўны тандэм. Аналітыкі адзначылі - на матчы з «Барысам» у «Салавата Юлаева» сфармавалася трыо - Теэму Хартикайнен, Максім Маёраў і Прохоркин. У такім спалучэнні Мікалай за 15 сустрэч забіў 8 шайбаў і здзейсніў 8 галявых перадач у сезоне 2015/16. У студзені пасля гульні з хабараўскім «Амурам» атрымаў званне лепшага нападаючага чэмпіянату КХЛ.
У складзе уфімскага клуба спартсмен стаў уладальнікам бронзавага медаля чэмпіянату Расіі. А завяршыўшы сезон, перайшоў у піцерскі СКА.
У інтэрв'ю Мікалай прызнаваўся - ён заўсёды песціў надзею на ўдзел у НХЛ. Скаўты «Лос-Анджэлес Кінгз» неаднаразова з ім размаўлялі, але канкрэтных прапаноў не паступала. Сам гулец задумваўся аб пераходзе толькі тады, калі тэрмін чарговага кантракту мінаў.
Прохоркин разумеў - каб трапіць у Нацыянальную хакейную лігу, яму трэба дасягнуць большага ў Расеі. За сезон 2016/17 цэнтральны нападаючы СКА заваяваў Кубак Гагарына, а пасля атрымаў выклік у зборную. На зімовай Алімпіядзе 2018 гадоў ў горадзе Пхенчхан стаў чэмпіёнам.
Затым у прафесійнай біяграфіі хакеіста настаў час збіраць валізкі і пераязджаць на іншы кантынент - 13 мая 2019 г. ён заключыў гадавы кантракт з «Лос-Анджэлес Кінгз».
У ЗША галоўны трэнер Тод Маклеллан адправіў расійскага спартсмены ў АХЛ. Энтузіязму гэтая навіна ў мігранта не выклікала. Але ён разумеў, што ў клубе захоўваецца правіла - пачаткоўцы першапачаткова ўдзельнічаюць у гэтай лізе па-за залежнасці ад узроўню падрыхтоўкі і вопыту.
Адаптацыя ў чужой краіне праходзіла складана - амерыканскі мову даваўся расейцу з цяжкасцю. Вялікую падтрымку на першы час, як прызнаваўся пазней форвард, аказаў Ілля Кавальчук.
У пачатку 2020 года планы ўмяшалася пандэмія коронавирусной інфекцыі. Прыйшлося вярнуцца дадому. Быў час падумаць і пра далейшы кар'еры. Сухая статыстыка дэманстравала - у «Лос-Анджэлес Кінгз» гулец праводзіў на лёдзе максімум 12 хвілін. Відавочна, такая роля ў камандзе яго не задавальняла.
Улічваючы, што СКА па-ранейшаму меў права на Прохоркина, той летам 2020 г. вярнуўся ў пецярбургскі клуб у амплуа нападніка. Хоць першая навіна ў СМІ сведчыла аб яго пераходзе ў «Металург».
Асабістае жыццё
Алімпійскі чэмпіён уступіў у афіцыйны шлюб у раннім узросце. У 2012 годзе ў маладой пары - Мікалая і яго жонкі Анастасіі - ужо нарадзілася дачка Ніка. Прохоркин казаў, што гэта падзея ў жыцці стала для яго нечаканым, радасным і трывожным - ён паняцця не меў, як даглядаць за дзіцем, і спрабаваў прывыкнуць да новай для сябе ролі.
Аднак клопаты пра дом і выхаванні ўзяла на сябе юная жонка. У адным з інтэрв'ю наваяўлены бацька падзяліўся, што нават не мяняў дачкі памперсы.
А ў 2015 годзе ў асабістым жыцці гульца адбылося яшчэ адно радаснае падзея - нараджэнне другой дачкі Евы. Абедзве дзяўчынкі дзіўна падобныя на хакеіста, а той называе іх сваімі прынцэсамі і стараецца надаваць сям'і як мага больш часу.
Кранальныя моманты сумеснага правядзення часу малады бацька выстаўляе ў сваім инстаграм-запісе. Буйны і высокі мужчына (рост 190 см, вага 90-91 кг) у асяроддзі двух чароўных дачок выглядае вельмі міла - кожнае фота ганаруецца захопленых каментароў ад прыхільнікаў.
У 2019 годзе жонка з дзецьмі таксама паехала з мужам у новую краіну. Там дзяўчынкі на здзіўленне хутка асвоіліся. А калі прыйшла пара вяртацца ў Расію, выказвалі жаданне застацца ў ЗША.
Мікалай Прохоркин зараз
У складзе «Металурга» цэнтральны нападаючы паспяхова адыграў матч з «Салаватам Юлаевым» у жніўні 2020 года. Трэнер Ілля Вараб'ёў назваў пачаткоўца разнапланавым гульцом, здольным паўстаць у любым амплуа на лёдзе. У новай камандзе Прохоркин сфармаваў эфектыўную звязак з Сяргеем Плотнікава.Яму давялося прапусціць матч з «Амурам» у рамках КХЛ з-за атручвання. А на наступнай сустрэчы з ЦСКА гулец прынёс «Металургу» 2 ачкі - закінуў шайбу і здзейсніў галявую перадачу. Дзякуючы гэтаму магнітагорцаў удалося зраўняць лік у 3-м перыядзе. З-за траўмы форвард прапусціў гульню з «Віцязем».
Паправіўшыся, нападаючы далучыўся да калег. У лістападзе на сустрэчы з «Барысам», як пісалі СМІ, «выцягнуў матч у адзіночку», тым самым увайшоўшы ў топ-100 лепшых бамбардзіраў у гісторыі КХЛ.
У снежні нападаючы «Металурга» атрымаў сур'ёзную траўму - лекары вымушаныя былі накласці швы на нагу з-за моцнага парэза. Гэта зноў вымусіла гульца на час зрабіць перапынак у кар'еры. Зрэшты, Сяргей Плотнікаў пасля перамогі над «Салаватам Юлаевым» паведаміў, што ў камандзе знайшліся годныя хлопцы на замену.
дасягненні
- 2011 - Уладальнік Кубка Харламава
- 2012 - Фіналіст Кубка Харламава
- 2013 - Фіналіст Кубка Шпенглера
- 2014 - Удзельнік матча зорак КХЛ
- 2014 - Фіналіст Кубка Харламава
- 2016 - Уладальнік Кубка Карьяла
- 2017 - Уладальнік Кубка Гагарына
- 2018 - Алімпійскі чэмпіён