біяграфія
Сяргей Бандарчук - акцёр і рэжысёр, сцэнарыст і педагог. Гады жыцця: 1920-1994. На рахунку Сяргея Фёдаравіча 40 акцёрскіх работ і 9 рэжысёрскіх. Бандарчук-акцёр атрымаў прызнанне Сталіна і права здымацца за мяжой.Гледачы запомнілі Бандарчука-рэжысёра як майстры масавых батальных сцэн і аўтара экранізацый двух знакавых рускіх рамане-эпапеі «Вайны і міру» і «Ціхага Дона». Работы Бандарчука атрымалі прызнанне і за мяжой: Сяргей Фёдаравіч - лаўрэат прэміі «Оскар».
раннія гады
Сяргей Фёдаравіч Бандарчук - украінец па паходжанні. Будучы артыст нарадзіўся на Херсоншчыне, у вёсачцы Белозерка. Дата нараджэння: 25 верасня 1920 года. Дзіцячыя гады Бандарчука прайшлі ў Ейск, а маладосць - у Таганрозе, дзе захапленне тэатрам і кіно прывяло Сяргея на сцэну мясцовага драматычнага тэатра. Жаданне выбраць прафесію акцёра не падтрымаў бацька-інжынер, які лічыў акцёрскае рамяство несур'ёзным заняткам. Але яму прыйшлося змірыцца з выбарам сына, так як Сяргей быў непахісны ў гэтым жаданні.
У 1938 году Бандарчук паступіў у растоўскай тэатральную вучэльню, якое не паспеў скончыць з-за пачатку Вялікай Айчыннай вайны. Бандарчук - удзельнік вайны і салдат Чырвонай Арміі. Сяргей Фёдаравіч прайшоў усю вайну і толькі па яе заканчэнні завяршыў навучанне. Бандарчук паступіў у ВГIК Герасімава, выбраўшы акцёрскі факультэт. Скончыў ВНУ ў 1948 годзе.
Асабістае жыццё
Першай жонкай Сяргея Бандарчука была Яўгена Белавусава. Дакладна невядома, ці былі жонкі распісаны афіцыйна, або шлюб з'яўляўся грамадзянскай. Пасля вайны Бандарчук і Белавусава разышліся. Рэжысёр з'ехаў у сталіцу, яна засталася ў Растове. Ад гэтага саюза з'явіўся першы сын Бандарчука - Аляксей.Другі жонкай рэжысёра была акторка Іна Макарава, з якой Бандарчук пазнаёміўся на здымках карціны «Маладая гвардыя». У гэтым шлюбе нарадзілася дачка Наталля, якая стала рэжысёрам, як і бацька. Калі Сяргей даведаўся пра існаванне старэйшага сына, то развёўся з Інай і заключыў фіктыўны шлюб з Яўгеніяй Белавусавай - вяселле патрэбна была для таго, каб прызнаць сына па законах таго часу.
Развод з новаспечанай жонкай быў доўгім, Яўгена проста не з'яўлялася ў судзе. Адразу пасля неабходнага юрыдычнага афармлення Бандарчук зноў ажаніўся на Іне Макаравай. Пара атрымлівала велізарнае грамадскі ціск, мужам дасылалі ананімкі, пераказвалі плёткі. Калі Іна Макарава распавядае аб адносінах з Бандарчуком, яна з горыччу ўдакладняе: «Нас развялі».
Развод адкладаўся, нягледзячы на фактычны фінал адносін, Бандарчук не хацеў расставацца. Пасля афіцыйнага разводу рэжысёр працягваў ісці на збліжэнне, але Іна не адпавядала ўзаемнасцю, у Сяргея Фёдаравіча працягваўся раман з маладой партнёркай па фільме.
У канцы 50-ых Сяргей Бандарчук ажаніўся на Ірыне Скобцевой, з якой пражыў 35 гадоў. З маладой актрысай артыст пазнаёміўся падчас здымак фільма «Атэла». У гэтым шлюбе нарадзіліся двое дзяцей - Алёна Бандарчук (памерла ў 2009 годзе) і Фёдар Бандарчук. Аб Ірыне хадзілі непрыемныя чуткі, акторку папракалі ў шлюбнай нявернасці. Калегі Сяргея лічылі, што маладая акторка «Абкруціла» рэжысёра з карыслівых і кар'ерных памкненняў. У акцёрскім асяроддзі былі ўпэўненыя, што Алёна - неродное дачка Бандарчука.
Сяргей Фёдаравіч здымаў жонку ва ўсіх карцінах, якія рэжысаваў пасля знаёмства з Ірынай. У фільме «Аксамітны сезон» да сямейнаму тандэму далучылася Алена, якая і ў фільме сыграла дачка герояў бацькоў, а ў «Барысе Гадунове» творчая сям'я апынулася ў поўным складзе.
акцёрская кар'ера
Адразу ж пасля заканчэння тэатральнага Сяргей Фёдаравіч Бандарчук быў прыняты на працу ў кінастудыю «Масфільм», але паралельна служыў у Тэатры-студыі кінаакцёра на Кухарскі.
Акцёрская біяграфія Сяргея Бандарчука пачалася з ролі падпольшчыка Андрэя Валько ў карціне «Маладая гвардыя». Неўзабаве пачатковец артыст з'явіўся ў стужцы «Кавалер Залатой Зоркі». Але вядомасць Бандарчуку прынесла галоўная роля ў карціне «Тарас Шаўчэнка».
Фільм ўхваліў Іосіф Сталін, з прычыны чаго Сяргей Бандарчук ў 31 год атрымаў званне Народны артыст СССР. Выпадак беспрэцэдэнтны не толькі таму, што гэтак ганаровае званне было ўручана такому маладому артысту, але і таму, што акцёр «пераскочыў» абавязковую ступень - званне Народны артыст РСФСР.
У савецкі перыяд Сяргей Бандарчук быў ці ледзь не адзіным кінаакцёрам, якому было дазволена гуляць у замежных карцінах. Так Бандарчук з'явіўся ў італьянскай карціне «У Рыме была ноч» Раберта Расселіні і югаслаўскай стужцы «Бітва на Нерэтва» Вельке Булайича.
рэжысура
Рэжысёрская біяграфія Сяргея Бандарчука стартавала ў 1959 годзе, калі ён быў прызначаны рэжысёрам кінастудыі «Масфільм». У тым жа годзе адбыўся яго рэжысёрскі дэбют: на экраны выйшла карціна «Лёс чалавека» па апавяданні Шолахава, дзе Бандарчук таксама з'явіўся ў якасці галоўнага героя стужкі, дзе сыграў разам з элінаў Быстрыцкай. Фільм быў вельмі цёпла сустрэты гледачамі краіны і заваяваў Ленінскую прэмію, Вялікі Залаты прыз Міжнароднага кінафестывалю ў Маскве і шмат іншых узнагарод.Часта Сяргей Фёдаравіч здымаўся ў фільмах, якія сам рэжысаваў. Артыст выдатна перадаў характар героя П'ера Безухова ў кіно-эпапеі «Вайна і мір» ў 1966-ым.
Але крытыкі адзначаюць, што найбольш удалыя ролі Бандарчука - карціны 1970-ых. Гэта Астров ў «Дзядзьку Ваню» Андрэя Канчалоўскага, акадэмік Курчатаў ў стужцы «Выбар мэты», айцец Сергій ў аднайменнай карціне, Монтанелли ў кінадрамы «Авадзень».
Безумоўным дасягненнем у свеце рускага кінамастацтва становіцца кіна-эпапея Сяргея Фёдаравіча «Вайна і мір». Экранізацыя вялікага творы Льва Талстога прынесла рэжысёру сусветную славу. Гэтай працы Бандарчук прысвяціў 6 гадоў жыцця. Першая серыя «Андрэй Балконскі» выйшла на экраны ў 1966 годзе. Потым кожны год - яшчэ тры серыі. «Вайна і мір» Бандарчука прынесла рэжысёру прэмію «Оскар» і дыплом кінафестывалю ў Венецыі. Фільм быў паказаны ў 117 краінах свету.
Неўзабаве майстар паставіў фільм «Ватэрлоо», дзе пацвердзіў свой талент пастаноўкі грандыёзных батальных сцэн у спалучэнні з дбайнай псіхалагічнай прапрацоўкай характараў. Чарговым шэдэўрам рэжысёра была карціна «Яны змагаліся за Радзіму», якая выйшла ў 1975 годзе. Упершыню ў савецкім кінематографе Сяргей Бандарчук паказаў горыч і драматызм адступлення савецкай арміі. Гэта не спадабалася многім чыноўнікам, але фільм апынуўся настолькі добры, што заваяваў Дзяржаўную прэмію РСФСР.
У 1978 годзе Сяргей Фёдаравіч змог рэалізаваць сваю мару і экранізаваў аповесць Антона Чэхава «Стэп». А ў 1982 годзе з'явіўся новы фільм Бандарчука «Чырвоныя званы» па творах Джона Рыда. За гэтую працу рэжысёр быў узнагароджаны Дзяржаўнай прэміяй СССР.
У 1989-1990 гадах Бандарчук разам з прадзюсарам з Італіі Энцо Рисполи працаваў над пастаноўкай эпічнай карціны «Ціхі Дон». Гэта быў апошні фільм рэжысёра. На жаль, пры жыцці Сяргей Фёдаравіч так і не ўбачыў выхаду «Ціхага Дона» на экраны. Толькі ў 2006 годзе карціну ўдалося скончыць і агучыць. Позняй восенню 2006 года 8-серыйная стужка ўпершыню была паказана ў адным з кінатэатраў сталіцы, а потым выйшла на вялікія экраны краіны.
смерць
Апошнімі акцёрскімі работамі Бандарчука былі ролі ў карцінах «Выпадак у аэрапорце» і «Навальніца над Руссю». Апошні фільм выйшаў на экраны ў 1992 годзе. Праз 2 гады Сяргея Фёдаравіча не стала.
Прычынай смерці акцёра і рэжысёра стаў рак страўніка. Хвароба развівалася імкліва, пульманолагі сцвярджалі, што патрабуецца тэрміновая аперацыя. Але замест таго, каб дачакацца аперацыі, Бандарчук выпісаўся і паляцеў у Італію доснимать «Ціхі Дон». Любая затрымка пагражала няўстойкай і пагражала існаванню карціны.
У Італіі ў Сяргея Фёдаравіча таксама быў шанец вылечыцца. Італьянскі калега, таксама пакутаваў ад рака, прывёў Бандарчука да свайго лекара. Але замежная платная медыцына апынулася рэжысёру не па кішэні.
Блізкія і сябры Бандарчука ўпэўненыя, што своечасовае лячэнне выратавала б рэжысёру жыццё.
Бандарчук згарэў ад хваробы за два месяцы. Вялікага рэжысёра ня сталася 20 кастрычніка 1994 года. За дзве гадзіны да смерці Бандарчук спавядаўся ў іераманаха Ціхана. Сяргея Бандарчука пахавалі на Новадзявочых могілках.
Апошняе каханне рэжысёра, Ірына Скобцева, памерла 20 кастрычніка 2020 го. Актрыса памерла ў 93 гады.
Фільмаграфія (акцёр)
- Тарас Шаўчэнка
- лёс чалавека
- У Рыме была ноч
- Вайна і мір
- Бітва на Нерэтва
- дзядзька Ваня
- айцец Сергій
- авадзень
- Барыс Гадуноў
- Выпадак у аэрапорце
- Навальніца над Руссю
- ціхі Дон
Фільмаграфія (рэжысёр)
- лёс чалавека
- Вайна і мір
- Ватэрлоо
- Яны змагаліся за Радзіму
- стэп
- Барыс Гадуноў
- ціхі Дон