біяграфія
Хутка не застанецца дысцыплін, у якіх не разбіраўся б спартыўны журналіст Аляксей Андронаў. Толькі на адным «Виасате» ён адказвае больш чым за 15 відаў: ад амерыканскага і аўстралійскага футбола да сноўборда і слоупстайла. Але для гледача Андронаў назаўжды той самы голас нямецкай «Бундэслігі».Дзяцінства і юнацтва
Аляксей Аляксандравіч Андронаў (прозвішча пры нараджэнні - Тхостов) нарадзіўся ў Маскве 21 жніўня 1975 года. Бацька - Аляксандр Тхостов, доктар псіхалагічных навук, па нацыянальнасці - асецін. Бацькі Аляксея развяліся, калі ён вучыўся ў школе. Маці Марыя распавядала, што, яшчэ лежачы ў калысцы, Лёша спяваў песні з рэпертуару Булата Акуджавы, які бываў у Андронава дома.
Пры атрыманні пашпарта змяніў прозвішча на прозвішча дзядулі, з якім правёў большую частку дзяцінства: Мікалай Андронаў - жывапісец, адзін з заснавальнікаў «суровага стылю», услед за ім мастаком стала і маці каментатара. У сям'і гуманітарыяў не разумелі захаплення хлопчыка футболам, для іх гэта было блазнотай, а не прафесіяй. Сур'ёзна да гэтага ставіўся толькі дзядуля, які складаўся ў аматарскім складзе «Спартака».
У маладосці Аляксей гуляў у школьным тэатры і больш схіляўся да кар'еры акцёра. Аднойчы на спектаклі пабываў паэт Аляксандр Дробны, які ўзначальваў аддзел мастацтва ў газеце «Кніжны агляд», ён і прапанаваў юнаку паспрабаваць сілы ў журналістыцы. Андронаў з адным часта прабіраліся на канцэрты па фальшывых акрэдытацыях і забавы дзеля падыходзілі з дыктафонам да артыстаў, пытаючыся якую кнігу яны маглі б парэкамендаваць. Так з'явілася першае інтэрв'ю Андронава з Алегам Газманавым.
Кар'ера і спорт
Каля года Андронаў прапрацаваў у друкаваных выданнях, браў інтэрв'ю і нават атрымліваў прапановы пабыць прэс-аташэ ў Ірыны Аллегровой і групы «Тэхналогія», але заўсёды марыў атрымаць працу, звязаную са спортам. Узяў для «агляду» інтэрв'ю пасля матчу СНД - Англія, дзе Анатоль Бышовец распавёў пра любімыя пісьменніках рускага замежжа.На тым жа матчы пазнаёміўся са спартовымі журналістамі з «Футбол-экспрэса» і неўзабаве перайшоў у яго. Працаваў у «Футбольным курьере» і «Спорт-Экспрэсе» (1994-1996 гады). Паступіў на факультэт журналістыкі ў МДУ, але вучобу не скончыў, сканцэнтраваўшыся на працы.
З 1996 года, пры падтрымцы каментатара Васіля Уткіна, шукальніку спецыялістаў па нямецкай Бундэслізе для «Футбольнага клуба», працаваў на «НТВ-плюс», дзе вёў праграмы пра еўрапейскім футболе. Браў удзел у працы ўкраінскіх каналаў. У 2008-2012 гадах вёў праграму «2: 1", быў частым госцем у «Міжнароднай панараме». У 2011 і 2012 гадах станавіўся ўладальнікам прыза імя Уладзіміра Маслаченко як лепшы футбольны каментатар. У 2002-2003 гадах стаў прэс-аташэ зборнай Расіі па футболе.
З 2000 года Андронаў каментаваў спаборніцтвы па боксе, а з 2002-га працаваў з рэпартажамі пра біятлон. З 2004 года распавядаў пра гонкі «Формулы-1» на ICTV і Першым нацыянальным канале, вёў праграму «Свет хуткасці».
Важную ролю ў біяграфіі каментатара займае аўтаспорт. З дзяцінства Аляксей збіраў мадэлі аўтамабіляў, а пазней стаў вучыцца з айчымам на «Ніве», скончыў аўташколу. Ужо ў сталым узросце ўдзельнічаў у аматарскіх гонках, атрымаў запрашэнне ў зборную Масквы па автомногоборью, выступіў у Кубку VW Polo, стаў працаваць штурманам з Сяргеем Прощенковым. 4 гады прафесійна займаўся ралі, марнуючы на яго да 40% заробку. Стаў бронзавым прызёрам чэмпіянату Расіі 2007 года.
З 2015-га працаваў на «Матч ТВ», але ў лістападзе ў мікраблогу комменатора ў «Твітэры» з'явіўся нядобры пост у адносінах да так званага "рускага свету". Неўзабаве Аляксей выдаліў яго, але публікацыя ўжо распаўсюдзілася. Не спыніла дыскусію і ліст з выбачэннямі, дзе аўтар твіт патлумачыў, што не з'яўляецца палітычным актывістам і паважае любую пазіцыю. Андронава падвергнулі шырокай крытыцы ў расійскіх палітычных колах, выклікалі на дыван да начальства.
Пасля гэтага каментатару перасталі даваць выхады на адкрытым канале «Матчу», забаранялі каментаваць гульню ўкраінскіх каманд, з'яўляцца ў кадры. У лютым Андронава разам з іншымі калегамі (Васілём Уткін, Кірылам Дзяменцьева, Уладзіславам Батурына) пад падставай аптымізацыі зрабілі пазаштатнымі супрацоўнікамі, а потым і адхілілі цалкам.
На каментатара ў Следчым камітэце была заведзеная справа, але ў выказваннях у падтрымку Украіны экстрэмізм выявіць не ўдалося, пра што Андронаў распавёў у інтэрв'ю Юрыю Дудю. Пасля гэтага год прапрацаваў на тэлеканале «Дождж», дзе вёў праект «Спорт на" дождж "».
Асабістае жыццё
Асабістае жыццё Аляксей Андронаў лічыць за лепшае не выстаўляць напаказ. У 1998 годзе ў адным з інтэрв'ю прызнаваўся, што двойчы ледзь не звязаў сябе вузамі шлюбу, але своечасова зразумеў, што гэта было б памылкова. Адкрыта распавядаў, што сэкс з'яўляецца адным з любімых баўленне часу, але для гэтага трэба, каб людзі мелі адзін да аднаго пэўныя пачуцці.
Аднак у 2000-х гадах Андронаў стаў прыкладным сем'янінам. З жонкай Марынай Ягоравай пазнаёміўся на тэлеканале «НТВ-Плюс», дзе яна таксама працавала 20 гадоў, займаючыся арганізацыяй камандзіровак. У пары апынуліся агульныя інтарэсы да аўтаралі. Жонка каментатара яшчэ ў 2002-2003 гадах была штурманам ў адным з жаночых экіпажаў на ралі Volkswagen, пазней выступала і ў камандзе з Аляксеем.
26 чэрвеня 2010 года на свет з'явіліся першыя дзеці-блізняты. У инстаграм-акаўнце тэлевядучага можна ўбачыць фота сына з рыбалкі і хакейных матчаў, а таксама намаляваную ім каманду па амерыканскім футболе для школьнага задання аб любімым відзе спорту.
Аляксей Андронаў зараз
Зараз Андронаў працуе каментатарам канала Viasat Sport, у асноўным распавядаючы аб спаборніцтвах амерыканскіх студэнцкіх ліг, каментуе матчы хакейнай лігі НХЛ на «Яндекс.Эфире». З'яўляецца крэатыўным прадзюсарам і аглядальнікам газеты «Савецкі спорт».
Вядзе блог аб стаўках і прагнозах на «Рэйтынгу букмекераў" і ўласны телеграм-канал Banned Voice of Bundesliga ( «Забаронены голас Бундэслігі»). У верасні 2020 года запусціў разам з Аляксандрам Шмурновым відэаблог на «Ютьюбе» «Дэрбі 2.0». Актыўны карыстальнік «Твітэру», «Фэйсбука» і «Инстаграма».