біяграфія
Франц Беккенбауэр - легендарны футбаліст, дасягненні і ўзнагароды якога лепш за ўсякія словы скажуць пра яго выдатнай гульні. Цудоўны тактык валодаў сітуацыяй на поле, прадказваючы хады праціўніка. Сам жа дзейнічаў нечакана і імкліва, прыводзячы каманду да чарговай перамогі.Дзяцінства і юнацтва
Будучы чэмпіён свету нарадзіўся 11 верасня 1945 гады ў працоўным раёне Гизинг (Мюнхен). Ранняя біяграфія Франца прыйшлася на пасляваенны час. Натуральна, сям'я адчувала цяжкасці з фінансамі. Зрэшты, беднасць была тады нармальным з'явай для немцаў - ніхто не глядзеў адзін на аднаго з зайздрасцю.
Бацькі перадавалі сынам (у сям'і іх было двое) правільныя каштоўнасці - уменне падтрымліваць адзін аднаго. Так, дзеці раслі з выразным разуменнем: галоўнае ў жыцці - клопат і чалавечнасць.
Яшчэ адна якасць, якое непасрэдна паўплывала на майстэрства будучага абаронцы «Баварыі», - хуткасць. Хлопчык быў ніжэй аднагодкаў, бацька нават прыдумаў спадчынніку мянушку Карантышка (дарэчы, у будучыні спартсмен дасягнуў росту 181 см). Беккенбауэр разумеў - калі на вуліцы паўсталі непрыемнасці, лепш ўцячы. Мала хто з суседскіх рабят пахваліўся бы такі спрытам.
Жыла сям'я ў чатырохпакаёвай кватэры разам з бабуляй. У інтэрв'ю зорка футбола распавяла: галоўным поспехам у дзяцінстве было тое, што побач з домам размяшчаўся клуб «1906 Мюнхен». У той час гульня не была так папулярная, як цяпер. Аднак занятак у секцыі станавілася для хлопцаў «эліксірам жыцця», паколькі больш заняцца не было чым. І бацькі з задавальненнем аддавалі дзяцей у спорт.
Вывучаць асновы мастацтва гульні з мячом хлопчык пачаў ва ўзросце 9 гадоў. Тады ён марыў трапіць у ФК «Мюнхен 1860". Пра «Баварыі» юны спартсмен не задумваўся, паколькі клуб размяшчаўся далёка - у паўночным раёне Швабинге.
Аднак адна непрыемная сітуацыя адвернуць падлетка ад жадання перайсці ў «Мюнхен 1860". Яго камандзе давялося сустрэцца з выхаванцамі гэтага клуба ў рамках спаборніцтваў. Падчас матчу Франц пасварыўся з паўабаронцам суперніка. І той, пырснуўшы, дазволіў сабе ударыць Беккенбауэра па шчацэ. Гэта выклікала абурэньне ў выхадца Мюнхена, пасля чаго той вырашыў не звязвацца з людзьмі, якія адпускаюць сабе распускаць рукі ў спрэчных момантах.
Таму, да здзіўлення настаўнікаў, перспектыўны гулец перайшоў у стан суперніка - у маладзёжную каманду «Баварыі».
футбол
Франц за сваю выдатную гульню, якая прынесла славу Германіі, атрымаў мянушку Кайзер. Такое званне ўжывалася да панавалі асобам, паколькі перакладаецца як «імператар».У мюнхенскай «Баварыі» Беккенбауэр дэбютаваў у амплуа левага абаронцы, хоць у маладосьці больш выступаў на пазіцыі крайняга нападніка. Кар'ерны старт у клубе апынуўся ўражлівы - трэнеры наперабой хвалілі здольнасці пачаткоўца, называючы яго «футбольным князем з тварам дзіцяці».
Ужо праз год, ва ўзросце 20 гадоў спартсмен атрымаў выклік у нацыянальную зборную. Тады каманда перажывала складаны перыяд: ад вынікаў адборачнага цыклу залежала яе ўдзел у мундыялі 1966 года. Фартуна апынулася добразычлівай.
У сваім першым чэмпіянаце свету Беккенбауэр удзельнічаў у кожным матчы. З лёгкасцю ўдавалася перамагчы зборныя Уругвая і Швейцарыі. У паўфінале наканавана сыграць з СССР, дзе Кайзер забіў адзін з лепшых галоў у мундыялі ў вароты знакамітага савецкага брамніка Льва Яшына.
Нягледзячы на тое, што ў фінальным матчы з Англіяй здарылася паразу, ураджэнец Мюнхена заняў 3-е месца сярод лепшых бамбардзіраў турніру. Пры гэтым яго ўдзел у камандзе было не ў пазіцыі атакавалага.
З тых часоў Беккенбауэр не прапускаў ні аднаго міжнароднага турніру. У 1970 годзе ў Мексіцы ў рамках чэмпіянату свету пры ліку 0: 2 здолеў перавярнуць ход гульні, закаціўшы мяч у вароты ангельцам на 69-й хвіліне. У выніку зборная Германіі перамагла, прайшоўшы ў паўфінал. На матчы з Італіяй абаронца вывіхнуў руку, але не пайшоў з поля, дазволіў толькі накласці сабе павязку. У выніку немцы занялі ганаровае 3-е месца.
А вось у 1972 году Франц, будучы капітанам зборнай, прывёў каманду да перамогі ў чэмпіянаце Еўропы, абыграўшы ў фінале СССР з разгромным лікам 3: 0. А праз 2 гады прывёз дадому Кубак свету. Усяго ў біяграфіі зборнай гулец правёў больш за 100 матчаў, усталяваўшы ў той час рэкорд. Пазней яго перапыніў Лотар Матэўс.
Embed from Getty ImagesУ маладосці футбалісту пашанцавала апынуцца пад настаўніцтва Хельмута Шена. Трэнер «Баварыі» увёў новую пазіцыю на полі - лібера. Кайзер, заняўшы яе, кіраваў ўсёй камандай - руйнаваў атакі праціўніка, кантраляваў абарону. Поле бачылася гульцу шахматнай дошкай, дзе той маментальна пралічваў разнастайныя хады і прадпрымаў нечаканыя для супернікаў рашэння.
Што тычыцца клубнай кар'еры, то пры ўдзеле Франца «Баварыя» заваявала велізарную колькасць тытулаў. Чатыры разы цэнтральны абаронца станавіўся ўладальнікам Кубка ФРГ, тройчы - Кубка Еўрапейскай лігі, двойчы - Кубка УЕФА. Двойчы атрымліваў прэстыжную ўзнагароду «Залаты мяч» у 1972-м і 1976 гадах. Дарэчы, увесь свет тады стаў міжвольным сведкам сакрэтнага спаборніцтвы па колькасці «Залатых мячоў» паміж ім і нідэрландскім спартсменам Ёханам Кроіф, які ганараваўся гэтай узнагароды 3 разы.
У 1984 году Кайзер з-за ўзросту пакінуў гульнявую кар'еру, у канцы якой паспеў паўдзельнічаць у складзе нью-ёркскага «Космасу». Месца капітана ў «Баварыі» заняў яго сябар Герд Мюлер, пра які папярэдні лідэр заўсёды адгукаўся з захапленнем. Сам жа ўзначаліў зборную краіны. Бо ў яго не было трэнерскай ліцэнзіі, ён паўставаў у амплуа мэнэджара па тэхнічных пытаннях. Хоць, па сутнасці, займаўся стратэгіяй і камплектаваннем складу.
А ў 1990 годзе зборная Германіі пад яго настаўніцтва заваявала тытул наймацнейшай у свеце. Тым самым Беккенбауэр здолеў атрымаць статус чэмпіёна свету двойчы - будучы і гульцом, і трэнерам.
Асабістае жыццё
Футбаліст мог пахваліцца не толькі насычанай прафесійнай біяграфіяй. Асабістае жыццё спартсмена таксама апынулася багатай на падзеі. Яшчэ ў 16 гадоў будучы чэмпіён сустракаўся з аднагодкай Інгрыд. Плёнам гэтай юнацкае каханне стаў сын Томас. Нягледзячы на юны ўзрост, Франц адказна падышоў да бацькоўства і пасля падтрымліваў першынца, забяспечыўшы таго добрую адукацыю.
Першай жонкай абаронцы стала тэлефаністка Брыгіта. У афіцыйных адносінах мужчына абзавёўся яшчэ двума сынамі - Міхаэлем і Стэфанам Беккенбауэр. Аднак паралельна ў капітана зборнай закруціўся раман з фатографам Дыянай Зандманн, у выніку чаго той стаў бацькам у чацвёрты раз (зноў нарадзіўся хлопчык).
Другі раз Франц пайшоў пад вянок з сакратаром Нямецкага футбольнага саюза. Наваяўленая жонка па імі Себил настаяла на вянчанні. Жаніх не супраціўляўся, паколькі верыў, што здабыў сапраўднае каханне.
Embed from Getty ImagesТрэцяя жонка Хайдзі Бурместер пазнаёмілася з будучым мужам на карпаратыўнай вечарынцы ў 2001 годзе. Тады Кайзер ўжо быў прэзідэнтам ФК «Баварыя», а яго выбранніца прадавала сувенірную прадукцыю клуба. Пасля свята спартсмен даведаўся, што зноў стане бацькам. Тады ўжо двойчы чэмпіён свету быў жанаты, але вырашыў разарваць адносіны з Брыгітай праз 12 гадоў шлюбу.
Хайдзі Беккенбауэр нарадзіла мужу сына Джоэля Максіміліяна, а неўзабаве на свет з'явілася доўгачаканая дачка Франчэска Антонія (2003 год). У 2006 годзе бацькі двух дзяцей пажаніліся.
Франц Беккенбауэр зараз
Сёння гэты выдатны спартсмен, даўно завяршыў кар'еру, застаецца аўтарытэтнай асобай і ў нямецкім, і ў сусветным футболе. Пра яго дасягненнях напісаны кнігі, знятыя дакументальныя фільмы. Сам жа Франц у інтэрв'ю паведамляе: паварочваючыся назад, ён задаволены тым, як склалася яго жыццё.Вясной 2020 года стала вядома, што крымінальная справа, узбуджаная супраць ганаровага прэзідэнта «Баварыі», спынена па заканчэнні тэрміну даўнасці (раней Кайзера абвінавачвалі ў карупцыі, спрабуючы даказаць факт перадачы буйной сумы Махамед бін хаммаме ў 2005 годзе).
Імя футбаліста зноў было згадана зімой 2020 года ўжо ў станоўчым ключы. Выданне France Football шляхам галасавання сярод заўзятараў і спартыўных журналістаў прадставіла свеце сімвалічную зборную свету, куды, вядома ж, трапіў чалавек-легенда Франц Антон Беккенбауэр.
дасягненні
Як футбаліст:
- 1966 - Срэбны прызёр чэмпіянату свету са зборнай Германіі
- 1966 - Лепшы малады гулец чэмпіянату свету
- 1966 - Уладальнік «Бронзавай буцы» чэмпіянату свету
- 1966, 1967 г., 1969, 1971 - Уладальнік Кубка ФРГ з «Баварыяй»
- 1966, 1968, 1974, 1976 - Футбаліст года ў Германіі
- 1967 - Уладальнік Кубка Кубкаў УЕФА з «Баварыяй»
- 1969 1972-1974 - Чэмпіён ФРГ з «Баварыяй»
- 1970 г. - Бронзавы прызёр чэмпіянату свету са зборнай Германіі
- 1972 - Чэмпіён Еўропы са зборнай Нямеччыны
- 1972, 1976 - Уладальнік «Залатога мяча»
- 1974 - Чэмпіён свету са зборнай Германіі
- 1974 - Уладальнік «Срэбнага мяча» чэмпіянату свету
- 1974-1976 - Уладальнік Кубка Еўрапейскіх Чэмпіёнаў з «Баварыяй»
- 1976 - Уладальнік Міжкантынентальнага кубка з «Баварыяй»
- 1976 - Срэбны прызёр чэмпіянату Еўропы са зборнай Нямеччыны
- 1977, 1978, 1980 - Чэмпіён ЗША з «Нью-Ёрк Космас»
- 1982 - Чэмпіён ФРГ з «Гамбургам»
- 1984 - Залаты ордэн ФІФА
Як трэнер:
- 1986 - Срэбны прызёр чэмпіянату свету са зборнай Германіі
- 1990 - Чэмпіён свету са зборнай Германіі
- 1992 - Чэмпіён Францыі з «Алімпікам Марсэль»
- 1994 - Чэмпіён Германіі з «Баварыяй»
- 1996 г. - Уладальнік Кубка УЕФА з «Баварыяй»