біяграфія
Вакальна-інструментальны ансамбль «Арызонце» увайшоў у гісторыю музыкі дзякуючы стваральніку - малдаўскаму кампазітару Алегу Мільштэйн. Без калектыву, які базаваўся ў Кішынёве, у 1980-х не абыходзіўся ні адзін песенны конкурс або навагодні «Блакітны агеньчык». На піку кар'еры выканаўцы ўдзельнічалі ва ўсесаюзных фестывалях, выступалі ў тэлевізійных праграмах і запісвалі альбомы, якія выходзілі на вініле і кампакт-дысках.Гісторыя стварэння і склад
Першую старонку ў гісторыі стварэння ВІА «Арызонце» напісаў малдаўскі кампазітар Алег Сяргеевіч Мільштэйн, які нарадзіўся ў год перамогі савецкага народа над нямецка-фашысцкімі захопнікамі. Скончыўшы Кішынёўскага дзяржаўную кансерваторыю, у сярэдзіне 1970-х музыкант, які меў досвед працы з вакалістамі і інструменталістамі, стварыў фальклорна-эстрадны калектыў.
Першымі ўдзельнікамі аўтарскага праекта сталі такія майстры, як скрыпачы Леанід Рабіновіч, Таццяна Грекул, Ілля Раду-Райзман і Таццяна Васільева, духавікоў Уладзімір Пісьмовы, Альберт Лысенка, Аляксандр Слабодскі, Эрык Маянов, Рыгор Міхайлаў і Валерый Савіч. Прадстаўнікі рытм-групы - Лівіў Штрибу, Яўген Подакин, Ян Лемперт і Аляксандр Оприца, вакалісты - Ніна Крулікоўскі, Штэфан Петракоў, Дзмітрый Смокин, Святлана Рубинина і Александер Наскоў.
Месца гукарэжысёра дасталася Яну Бергманом. Мільштэйн адказваў за імідж, складанне песень і арганізацыю канцэртаў і турнэ.
На працягу доўгай кар'еры склад неаднаразова мяняўся, у канцы 1970-х ўдзельнікамі ансамбля сталі Мікалай Каражыа, Алег Блатага, Яўген Ратару, Ларыса Гелага, Аляксей Сальнікаў і Васіль Ратару.
Дэбют ансамбля адбыўся ў сакавіку 1977 гады. «Арызонце» сваёй прысутнасцю суцешыў праграму малдаўскага фестывалю «Мэрцишор». Гледачы цёпла прынялі музыкаў, якія мелі дыпломы вышэйшых навучальных устаноў, наступныя выступы ў канцэртных залах Савецкага Саюза прынеслі заслужаны поспех.
У канцы 1980-х калектыў стаў паступова распадацца. Адна частка музыкантаў з'ехала за мяжу, іншая занялася асабістым жыццём і сям'ёй. У гэтай сітуацыі Мільштэйн з дапамогай басіста і вакаліста Мікалая Каражыа, трубача Аляксея Сальнікава і праграміста Георгія Германа набраў таленавітых пачаткоўцаў. Лідэрамі чарговага складу сталі Аляксандр Хиоара і Эдуард Крэмень.
музыка
Сур'ёзным крокам у творчай біяграфіі выканаўцаў, з дапамогай сучасных эстрадных хадоў падаваўся публіцы сінтэз аўтарскіх кампазіцый і элементаў нацыянальнага фальклору, стала супрацоўніцтва з Цэнтральным тэлебачаннем і Усесаюзным радыё. Песні, якія гучалі ў папулярных вячэрніх перадачах, з часам прыцягнулі ўвагу супрацоўнікаў арганізацый «Союзконцерт» і «Госконцерт».Пасля гастроляў з зоркай чэшскай сцэны Гелен Лоубаловой «Арызонце» выйграў конкурс «З песняй па жыцці» і ўзышоў на творчы алімп.
Серыя выступленняў у сталіцы СССР ўмацавала папулярнасць калектыву з Кішынёва. Паэт Роберт Калядны запрасіў падапечных Мільштэйн на свой юбілей у галоўнай зале Дома саюзаў.
Міжнароднае прызнанне забяспечыла ўдзел у мерапрыемствах «Музычная восень», «Залаты колас», «Травеньскія зоркі» і «Вясна Ала-Тоо», а таксама выступ у праграме «Мелодыі сяброў», якая здымалася ў Германскай Дэмакратычнай Рэспубліцы. Для апошняга праекта малдаўскі кампазітар напісаў мелодыю на вершы немца Ганса Мескентина. Песня «Калі гучаць інструменты» стала неверагодна папулярнай у ГДР.
У 1978 годзе на фірме «Мелодыя» выйшла першая паўнавартасная кружэлка. Хвалебныя рэцэнзіі на творы «Хто вінаваты», «Ляна», «Маналог» і «Душа цыгана» з'явіліся ва ўсесаюзным часопісе «Кругагляд».
Тады ж спецыялісты творчага аб'яднання «Экран» ініцыявалі здымкі фільма-канцэрту. Рэжысёр Фелікс Сямёнавіч Слидовкер, тонка прымеціў індывідуальнасць і непаўторнасць вакальна-інструментальнага ансамбля, спрыяў таму, што песня «Каліна» прагрымела на ўсю краіну.
Выканаўцы сталі лаўрэатамі прэстыжнага конкурсу «Песня года». На жаль, поспех не ацаніла кіраўніцтва Малдаўскай ССР. Рознагалоссі з уладамі дасягнулі вышэйшай кропкі пасля выхаду кінастужкі «Малдаўскія эскізы». «Арызонце» на чале з ідэйным натхняльнікам вымусілі пакінуць рэспубліку і перабрацца ў Стаўрапольскі край.
У мясцовай філармоніі ВІА цёпла прыняў дзяржаўны дзеяч Усевалад Серафімавіч Мураховский. Ён арганізаваў канцэрты ў сталіцы СССР і ўхваліў здымкі трэцяга фільма, паказанага па Цэнтральным тэлебачанні.
У пачатку 1980-х выйшаў дыск-гігант пад назвай «Мой светлы свет». Аглядальнікі музычных выданняў назвалі выхадцаў з Малдовы сапраўднымі зоркамі савецкай сцэны і прызнанымі лідэрамі эстраднага жанру.
Такі статус дазволіў інструменталістаў і салістам супрацоўнічаць з Пацеркі Кіраў, Марыля Родович, Джорджу Мар'янавіч і Карэл Готт. «Арызонце» стаў адзіным калектывам, якому дазвалялі выступаць у якасці акампаніятара мэтраў.
Сольныя праграмы, якія ўключалі кампазіцыі «Амарыі, Амарыі», «А каханне жывая», «У млына» і «Белыя ночы», выклікалі захапленне публікі і замежных калегаў. У Савецкім Саюзе з нецярпеннем чакалі кожны новы альбом.
На радасць тым і іншым ансамбль рэгулярна папаўняў дыскаграфію. Да канца 1980-х у скарбонцы былі чатыры паўнавартасныя вінілавыя пласцінкі, восем мін'ёнаў і чатыры CD.
Доўгі час «Арызонце» утрымліваў творчую пальму першынства. Але, калі на сцэну выйшлі гурты «Камбінацыя», «Ласковый май», «Міраж» і іншыя, папулярнасць паступова пайшла на спад. Спрабуючы захаваць твар ўзроставага калектыву, Алег Мільштэйн напісаў новыя песні і ў супрацоўніцтве з фірмай «Мелодыя» выпусціў дыск-гігант «Хто вінаваты».
У 1994-м, адчуўшы спад глядацкага ўвагі, выканаўцы заняліся сольнымі праектамі і пакінулі вакальна-інструментальны ансамбль. У ХХI стагоддзі пра творчасць ВІА людзі памятаюць дзякуючы групе «Укантакце», а таксама фатаграфій і відэазапісах, апублікаваных на спецыялізаваных сайтах, у неафіцыйных профілях соцсеть «Инстаграм».
«Арызонце» цяпер
На шчасце, сапраўдныя прыхільнікі мастацтва ніколі не забываюць куміраў, таму творчасць савецка-малдаўскага ансамбля цяпер цікавіць многіх. Ў 2021-м касцяк «Арызонце», дапоўнены маладымі зоркамі эстрады, абвясціў аб адраджэнні ў тэлевізійнай перадачы «Прывітанне, Андрэй!».
Група таксама стала госцем праграмы «Народжаныя ў СССР» на канале «Настальгія». Выступ абноўленага калектыву спарадзіла неадназначныя каментары ў Сеткі. Адны высока ацанілі майстэрства інструменталістаў і салістак, іншыя вырашылі, што музыкі збіліся з пракладзенага шляху.
Дыскаграфія
- 1978 - «Арызонце»
- 1982 - «Мой светлы свет»
- 1983 - «Настрой»
- 1991 г. - «Хто Вінаваты?»