біяграфія
Унікальнасць пецярбургскай актрысы Хэльгі Філіпавай - ва ўменні ярка і пэўна пераўвасабляцца ў розных стылях. Выканаўца, з яе характэрным почыркам, да любой ролі можа падабраць дэталі, якія раскрываюць увесь драматызм персанажаў - часта цвёрдых і паспяховых жанчын, але пры гэтым ранімая і ўражлівых.Дзяцінства і юнацтва
Хельга Станіславаўна Філіпава нарадзілася 15 ліпеня 1968 гады ў карэльскім горадзе Петразаводску, у сям'і шафёра Станіслава і бухгалтара Марыі. Нягледзячы на скандынаўскае імя, па нацыянальнасці акторка - руская, хоць свабодна валодае фінскім мовай. У дзяцінстве маці адгаварыць дачка быць актрысай, прывёўшы ў прыклад тое, як Алене Драпеко давялося па-сапраўднаму тануць у балоце на здымках фільма «А зоры тут ціхія».
Скончыўшы Петразаводску школу № 11, дзяўчына стала кандыдатам у майстры па спартыўным арыентаванні і альпінізме. Хэльзе падабалася гэта экстрэмальнае кірунак за тое, што побач няма старонніх, а прысутнічаюць толькі тыя людзі, каму можна даверыць жыццё.
У школе Філіпава была піянерважатай, таму вырашыла паступіць у Ленінградскі інстытут культуры па спецыяльнасці «методыка культпросветработы». У гэты час дзяўчына пра мастацтва і не марыла, перад ёй маячыла праца дырэктарам ва ўстанове культуры. Ад дзікай нуды Хельга адправілася працаваць за мяжу.
Вярнуўшыся, Філіпава ўладкавалася на працу ў абласное міністэрства культуры, дзе стала вядучым метадыстам, але неўзабаве зразумела, што праца з паперамі не для яе. Убачыўшы ў газеце аб'ява аб наборы ў акцёрскую студыю пры Нацыянальным тэатры Карэліі, Хельга вырашыла, што так зможа пацешыць сябе сумнымі вечарамі.
З іроніяй паслухаўшы, як Філіпава без падрыхтоўкі чытала Восіпа Мандэльштама і байку, кіраўнік курса Леў Эрэнбург паклікаў Хэльгі далучыцца да патоку. Праўда, настойліва прапанаваўшы змяніць фосфарнае кароткае сукенка, бліскучыя ласіны, якія граюць золатам туфлі і зялёную туш на нешта іншае. Працаваць з Эрэнбургам маладой актрысе спадабалася. Калі ў 23 гады ўстаў выбар паміж добра аплатнай работай і безграшовай, але нянудным тэатрам, Хельга абрала другое.
Пасля курсаў на паўгода Філіпава засталася ў тэатры, але ўсё, чаму яна навучылася ў Эрэнбурга, там было не запатрабаванае. Акторка стала працаваць кансультантам у буціку аўтарскай адзення, але па-ранейшаму думала аб сцэне. Аднойчы калега запрасіў Хэльгі ў Санкт-Пецярбургскую акадэмію тэатральнага мастацтва на курс да Міхаіла Хусиду. Філіпавай ўдалося пераканаць драматурга прыняць яе адразу на 2-й курс факультэта акцёрскага мастацтва і рэжысуры.
Калі на курсе не аказалася педагога па драматычнаму майстэрству, Філіпава прапанавала старога настаўніка - Эрэнбурга, так Хельга зноў працягнула працу з Львом Барысавічам. Пасля заканчэння курса студэнты і педагог вырашылі разам стварыць тэатр-студыю «Невялікі Драматычны тэатр Льва Эрэнбурга».
Тэатр і фільмы
У першых пастаноўках, Філіпава паўстала ў вобразе «спадарыні распарадчыцы» - жанчыны-крэменю Мадам Ортанс ў «аркестра», апоры дома доньи Лауры ў пастаноўцы «У Мадрыд, у Мадрыд!». У наступных жа спектаклях вобраз актрысы змяніўся на вонкава слабы, надламаны, але які заставаўся моцным ўнутры, - прыкаванай да мужа-інваліду Маці Сарры ў «Ивановъ», нясмелай і ранімы Ганны ў "На дне", недарэчнай Жанчыны з камуналкі ў «Ю».
У 2005 годзе за працу ў «На дне» Філіпава стала ўладальніцай дыплома на фестывалі «Калядны парад». У 2015 годзе за ролю ў «Ю» Хельга Станіславаўна ўдастоена тэатральнай прэміі «Бронзавы леў Пецярбурга».
Пад уражаннем ад першых тэатральных работ у кінематографе Філіпава таксама сталі часта запрашаць на тыповыя ролі жанчыны-кіраўніка: следчага ў «Чорным вароне», уладальніцы начнога клуба ў «Сямі кабінках», гаспадыні салона ў «Арэлі», дырэктара фірмы ў «Чэрчыль», багатай дамы ў «брыльянты», старшыні жансавета ў «сораму».
У фільмаграфіі Філіпавай больш за 100 вобразаў, сярод якіх вылучаюцца другарадныя і галоўныя ролі ў гістарычным серыяле «Паўночны Сфінкс», ваенным фільме «Батальонъ», міжнародным праекце «Піраты Эдэльвейс», драмы «Туды, дзе жыве шчасце», медыцынскім серыяле «Знахар», псіхалагічнай драме «Трыгер» (у ёй таксама згулялі Максім Мацвееў і Леанід Бичевин), крымінальных серыялах «Суд», «Мажор-2», «Таямніцы следства».
У актрысы ёсць досвед працы на радыё, дзе Філіпава вяла праект «ўяўнага», навыкі агучвання і дубляжу. Як рэжысёр і сцэнарыст Хельга Станіславаўна здымала рэкламны ролік пластычнай хірургіі, і вопыт здымак з другога боку камеры ёй спадабаўся. У пісьмовым стале актрысы ляжаць два кінасцэнару, якія, магчыма, будуць рэалізаваныя.
Асабістае жыццё
Хельга Філіпава замужам за Аляксандрам Кандрацьева (нарадзіўся 14 чэрвеня 1971 году), у іх расце сын Мікіта (нарадзіўся 27 кастрычніка 2008 года). Разам Хельга і Аляксандр згулялі ў фільме «падсадной», які выйшаў у 2010 годзе.
Нарадзіўшы сына, актрыса зразумела, што ўсё астатняе навакольную няважна, і нават падумвала сысці з прафесіі. Гэты стан доўжылася 3 гады, Хельга не магла адказаць сабе на пытанне - працягваць кар'еру ці не. Потым радасць ад сына засталася, а радасць ад тэатра прыйшла зноў.
У инстаграм-акаўнце актрысы публікацыі прысвечаны момантах творчай кар'еры, а ва «Укантакце» часта ёсць месца і фота з асабістага жыцця.
Хельга Філіпава зараз
Да ролях Хэльгі Станіславаўны дадаліся ролю Мамбы ў "Гісторыі доктара Дуллитла», для якой актрыса таксама стварыла лялькі, іншую бутафорыю і рэквізіт, яшчэ адна казка «Чараўнік краіны Оз» (роля Лятучай малпы), а таксама музычныя спектаклі «Вальс Перамогі» і « НДТ, ЁПэРэСэТэ! », дзе Філіпава стала аўтарам мастацкага афармлення.У 2020 годзе ў свет выйшлі новыя працы акторкі ў фільмах і серыялах: «Рускі рэйд», працягу казачнага «Паўночнага ззяння», серыял «Шэрлак ў Расеі». У 2021 годзе на экраны выйшлі драматычны серыял «Знахар-2», «Калі скончыцца люты», меладрама "Медыум" і дэтэктыў «Пераймальнік».
фільмаграфія
- 2004 г. - «Бога афіцэры»
- 2006 - «Сакрэтная служба Яго Вялікасці»
- 2007 - «Туды, дзе жыве шчасце»
- 2007 - «Сем кабінак»
- 2010 - «Тульскі-Токараў»
- 2010-2013 - «Дзяржаўная абарона»
- 2011 - «Я ехала дадому»
- 2015 - «Батальонъ»
- 2015 - «Сямейны альбом»
- 2016 - «Вікінг»
- 2016 - «Кансультант»
- 2017 - «Троцкі»
- 2018-2021 - «Знахар»
- 2018 - «Трыгер»
- 2019 - «Падсудны»
- 2019-2020 - «Паўночнае ззянне»
- 2020 працэнта - «Шэрлак ў Расеі»