біяграфія
Папулярны акцёр Леанід Окунеў і цяпер жыве ў раёне Гарадзішча роднай Цюмені, у бацькавым драўляным доме па вуліцы Гайдара, адмаўляючыся пераязджаць не толькі ў Маскву, але нават у добраўпарадкаваную кватэру. Па словах артыста, з яго хаты выдатна бачныя зоркі, а там, дзе вышынныя дамы, электрычны святло паглынае начное неба.Дзяцінства і юнацтва
Леанід Рыгоравіч Окунеў нарадзіўся 25 студзеня 1949 г. у горадзе Цюмень ў звычайнай сям'і, яго бацька - просты працаўнік, маці працавала ў кнігарні. З дзяцінства бацька ўкладваў дзецям у прытомнасць, што трэба станавіцца дарослымі і самастойнымі, распавядаючы, як сам з 4-га класа ездзіў гандляваць валёнкамі ў Кіраў.
Самым вялікай цікавасцю Лёні былі кнігі, якіх, дзякуючы працы маці, у сям'і было шмат. Хлопчык захапляўся спортам - лыжамі, футболам, гімнастыкай і боксам, а таксама хадзіў у драматычныя гурткі, іграў на баяне. У старэйшых класах захапіўся Сяргеем Ясенінам, чытаў на вечарах, і ўжо тады школьніку праракалі акцёрскую кар'еру.
Тэатр і фільмы
Далей была няўдалая спроба паступіць у Маскве і вяртанне ў філіял Свярдлоўскага тэатральнага вучылішча, праца ў драматычных тэатрах Цюмені, Чэлябінска і Златавуста. Першай тэатральнай роляй у біяграфіі Акунёва было з'яўленне ў масоўцы спектакля «Любоў Яравая", ужо ў маладосці талент Леаніда адзначаў артыст Барыс Маставой.
Вышэйшую адукацыю акцёр атрымаў у Цюменскім дзяржаўным інстытуце культуры. Узначальваў студэнцкі тэатра мініяцюр, а затым адправіўся гуляць у тэатры Архангельска і Петрапаўлаўска. У 1984 году Леанід вярнуўся ў Цюмень і стаў акцёрам Цюменскага абласнога драматычнага тэатра.
Асаблівую ролю ў лёсе акцёра сыграў бізнэсмэн Віктар Загоруйко. Акунёва даўно хацелася творчага росту, самастойнасці, ўласнага тэатра. Загоруйко дапамог матэрыяльна, стаўшы першым дырэктарам маладзёжнага тэатра «ангажэмент». У «ангажэмент» 2 дня нараджэння: 7 студзеня 1994 года згуляны першы спектакль «Потейная шутёха», а 2 верасня 1996 года тэатр здабыў ўласную дах - былое памяшканне дзіцячага клуба, якое знаходзілася ў жудасным стане, з вялізнымі камунальнымі абавязкамі.
Першыя гады тэатр працаваў на чыстым энтузіязме, ратавала толькі эканамічная жылка спонсара - Загоруйко працаваў чаўнаком, адкрыў пільню і ўкладваў грошы ў роднай тэатр. Першапачаткова, планавалася, што ўстанова будзе працаваць у фармаце ангажэмент - з удзелам запрошаных акцёраў, але фармат у Цюмені не спрацаваў, і Акунёва прыйшлося стварыць паўнавартасны тэатр, з часам атрымаў муніцыпальны статус. З 1997 года, пасля смерці партнёра Леанід Рыгоравіч аб'яднаў у сабе пасады рэжысёра, мастацкага кіраўніка і дырэктара.
На тэатральным фестывалі-конкурсе «Залаты канёк» Леанід Окунеў прызнаны «Лепшым акцёрам» 1998 года, у 2009 годзе ўзнагароджаны прэміяй «За служэнне тэатру», у 2012 годзе выйграў намінацыю «Маэстра года» конкурсу «Грамадскае пакліканне», а ў 2016 годзе на X міжрэгіянальным тэатральным фестывалі імя Н.Х. Рыбакова зноў адзначаны прызам «Лепшаму акцёру» за ролю Амаліі ў «Носферату».
Сярод галоўных роляў Леаніда Рыгоравіча ў родным тэатры: «Дванаццатая ноч, ці што заўгодна» (Шэкспір, шут), «Мудрагелістая ўдава» (Іспанец), «Вельмі простая гісторыя» (Сусед), «Гэта Цюмень, дзетка!» (Лукер'я), «Рамэа і Джульета» (Эскал).
Кінадэбют Леаніда адбыўся ў 1968 годзе. Першая сур'ёзная роля ў фільмаграфіі - у 1980 годзе ў кароткаметражцы «Заваёўнік» Уладзіміра Хаціненка, а ў 1994 годзе Окунеў зняўся ў таго ж рэжысёра ў праекце «Патрыятычная камедыя». У 1990-я гады Окунеў быў тэлевядучым праграмы анекдот-шоў «променад».
За вобраз у стужцы Аляксея Мурадава «Праўда аб щелпах» ў 2003 годзе Леанід стаў уладальнікам прэміі за лепшую мужчынскую ролю на «Кiнотавре». Удалай апынулася і праца ў чорна-белай нямы кароткаметражцы Уладзіміра Кота «Дзверы» (2004), якая заваявала вышэйшыя ўзнагароды на трох еўрапейскіх фестывалях.
Найбольш вядомы Окунеў па ролі Панікоўскі ў новай экранізацыі «Залатога цяля», якая выйшла на тэлеэкраны ў 2006 годзе. На рахунку акцёра ролі ў такіх фільмах і серыялах, як «Гульня на вылет», «Кропка», «Чалавек вайны», «Пячорын. Герой нашага часу »,« Экватар »,« Апостал »,« Браты Карамазавы »,« Пчаляр »,« Інквізітар »,« Чужая жыццё ».
Акцёр нярэдка выступае з канцэртамі ў літаратурна-музычным жанры, напрыклад з казкамі «Канёк-Гарбунок», «Казка пра рыбака і рыбку» і «Снягурка» або паэмай Аляксандра Твардоўскага «Хата ў дарогі».
Асабістае жыццё
Пра асабістае жыццё артыст аддае перавагу не распавядаць. Вядома, што Леанід Рыгоравіч шчаслівы ў шлюбе і ў яго два сыны - старэйшы Сяргей (нарадзіўся 14 верасня 1991 гады) і малодшы Аляксандр (нарадзіўся 21 чэрвеня 2001 гады), якія адправіліся атрымліваць адукацыю ў больш буйныя гарады.Старэйшы сын часта ездзіў з бацькам на здымкі, зняўся ў серыяле «Важняк» і фільме «Вышэй за неба». Скончыўшы Екацярынбургскі тэатральны інстытут і адслужыўшы ў арміі, у 2015 годзе Аляксандр паступіў на рэжысёрскі факультэт ГІТІСа, у майстэрню Яўгена Каменьковича і Дзмітрыя Крымова.
У сакавіку 2021 гады, як Леанiд Рыгоравіч выклаў на старонку ва «Укантакце» адрэстаўраваныя фота сябе ў дзіцячым узросце з маці і братам.
Акцёр параўноўвае тэатр з домам, сям'ёй, любоўю надоўга, а кіно - таксама любоўю, кароткачасовай, але бурнай, на баку, пасля якой заўсёды вяртаюцца дадому. Хоць, на думку Акунёва, параўноўваць зарплаты ў тэатрах і кіно немагчыма - гэта неадпаведныя рэчы.
Леанід Рыгоравіч распавядаў, што падчас кіназдымак адпачывае дзякуючы змене становішча. Для яго няважна, над чым працаваць - над фільмам ці серыялам, радуюць любыя здымкі, і нават у канвееры можна навучыцца засяроджанасці. Але пасля гэтага акцёр заўсёды вяртаецца ў родны тэатр, які лічыць і славай, і крыжом на ўсё жыццё.
Леанід Окунеў зараз
9 сакавіка 2021 года на Першым канале адбылася прэм'ера серыяла «пануры-рака» паводле аднайменнага рамана Вячаслава Шышкова, дзе Леанід Рыгоравіч сыграў Інакенція Груздзевы. Кастынг да фільма акцёр не праходзіў, атрымаўшы запрашэнне ад рэжысёра Юрыя Мароза напрамую.
У афішы тэатра «ангажэмент» і цяпер мноства спектакляў, дзе заняты Окунеў. У сезоне 2020/2021 акцёра можна было ўбачыць на сцэне ў «Носферату» і «Самім невядомым салдата». У снежні 2020 года тэатр пабываў з гастролямі ў Пермі.
фільмаграфія
- 1990 - «Не чужы зямлі»
- 1991 г. - «Жыціе Аляксандра Неўскага»
- 1992 - «Патрыятычная камедыя»
- 2003 - «Праўда пра щелпах»
- 2005 - «Чалавек вайны»
- 2006 - «Залаты цяля»
- 2006 - «Кропка»
- 2006 - «Герой нашага часу»
- 2007 - «Экватар»
- 2007 - «Начныя сёстры»
- 2008 - «Апостал»
- 2009 г. - «Браты Карамазовы»
- 2009 г. - «Пелагеі і белы бульдог»
- 2011 - «Непутёвая нявестка»
- 2011 - «Важняк»
- 2013-2015 - «Пчаляр»
- 2014 - «Інквізітар»
- 2021 - «пануры-рака»