біяграфія
Акцёр Андрэй Шаркоў сцвярджае, што пасля 40 гадоў слабее прага славы і пазнавальнасці на вуліцах. На змену запалу і бурленне гармонаў прыходзіць задаволенасць ад магчымасці прытрымлівацца пакліканню, дарыць радасць гледачам і зарабляць прафесіяй на хлеб з маслам.Дзяцінства і юнацтва
Будучы акцёр нарадзіўся 15 студзеня 1958 года. Бацькі Андрэя былі лекарамі і спадзяваліся, што сын таксама атрымае медыцынскае адукацыю. Аднак Шаркоў-малодшы з дзяцінства любіў быць у цэнтры ўвагі і займаўся ў тэатральным гуртку. Трэба сказаць, што іншыя члены сям'і таксама не абмяжоўвалі свае інтарэсы медыцынай - маці-стаматолаг ў маладосці атрымала вакальнае адукацыю, а бацька-ваенны ўрач захапляўся вывучэннем насякомых, асабліва - камароў.
Пасля атрымання школьнага атэстата Андрэй паспрабаваў стаць студэнтам Ленінградскага дзяржаўнага інстытута тэатра, музыкі і кінематаграфіі. Калі экзаменацыйная камісія кузні артыстычных кадраў у горадзе на Няве сказала ураджэнцу Мурманска «не», юнак паступіў у аналагічнае навучальная ўстанова Свярдлоўска.
У ўральскім тэатральным вну Шаркоў не прыжыўся і перавёўся ў Горкаўскае вучылішча. У 1979 годзе Андрэй стаў дыпламаваным акцёрам, але змяніў за 15 гадоў дзясятак тэатраў, пакуль не знайшоў падмосткі, якія сталі яму роднымі, - БДТ імя Г.А. Таўстаногава.
Тэатр і фільмы
Усерасейскае вядомасць Андрэй Анатольевіч атрымаў ўвосень 2000 гады пасля выхаду першых эпізодаў дэтэктыўнага серыяла «Таямніцы следства». Шаркоў здымаўся і ў іншых шматсерыйных стужках пра будні супрацоўнікаў праваахоўных органаў - «Вуліцах разбітых ліхтароў» і «Забойнай сіле», «Агенце нацыянальнай бяспекі» і «Ліцейным-4». Аднак менавіта ролю патолагаанатама Леаніда Панова стала візітнай карткай акцёра. Дзякуючы дасціпным рэплікам персанажа Шаркова сага аб следчым Марыі Швецова набыла цеплыню, Андрэй Анатольевіч прыдумаў мянушку Манюня гераіні Ганны Кавальчук.
Акрамя Панова, гледачам запомнілася ролю ураджэнца Мурманска ў серыяле Уладзіміра Бортко «Майстар і Маргарыта». У экранізацыі рамана Міхаіла Булгакава акцёр паўстаў у вобразе адміністратара Івана Варэнухам.
У серыяле «Ленінград-46» Шаркоў пераўвасобіўся ў антыквара Яўхіма Маркавіча Шраймана. У 2019 годзе Андрэй Анатольевіч сыграў яшчэ двух персанажаў габрэйскай нацыянальнасці - Перельмутера ў кароткаметражным фільме Ганны Мелікян «Про любовь» і краўца Эйгенсона ў 12-серыйным ретродетективе «Падкідыш». У другой з гэтых стужак была і звыклая для Шаркова ролю судмедэксперта, але яна дасталася іншаму акцёру - Сяргею Баркоўскага. У "падкідыш" знялася плеяда знакамітых піцерскіх артыстаў - Сяргей Бызгу і Сяргей Мигицко, Маргарыта Бычкова і Аляксандр Тютрюмов, а ў галоўных персанажаў - жуліка і маёра міліцыі - пераўвасобіліся Антон Шагін і Цімафей Трибунцев.
На падмостках БДТ Шаркоў выканаў ролі ігумена ў «Барысе Гадунове» і Брата Ларэнца ў «Рамэа і Джульеце», Шприха ў «Маскарадзе» і Шалтая-Боўтаючы ў «Алісе». Маскоўскім тэатралам акцёр знакам па бліскучаму дуэту з Віктарам Сухарукава ў спектаклі «Сустракайце, мы сыходзім», пастаўленым Сяргеем Арониным ў Тэатры імя Массавета.
Асабістае жыццё
Падчас вучобы ў Горкаўскім тэатральным вучылішчы Андрэй закахаўся ў аднакурсніцу Таццяну Капітонава, прычым дзяўчына спачатку зачаравала хлопца акцёрскім талентам, а ўжо потым - жаночай прыгажосцю. Пара ўзаконіла адносіны толькі праз 5 гадоў пасля заканчэння ВНУ.Жонка ўзяла прозвішча Андрэя, пад якой знялася ў некалькіх стужках, у тым ліку двойчы (у розных ролях) - у серыяле «Таямніцы следства». Самай знакамітай стужкай у фільмаграфіі артысткі застаецца карціна Ільі Авербаха «Тлумачэнне ў каханні», у якой Таццяна знялася яшчэ да паступлення ў тэатральную вучэльню. У 5-серыйным мастацкім фільме Сямёна Арановича «Супрацьстаянне», галоўныя ролі ў якім выканалі Алег Басілашвілі і Андрэй Болтнев, жонка Андрэя Шаркова пераўвасобіліся ў пасажырку, разам з дачкой захопленую ў закладніцы ў аэрапорце злачынцам Кротава.
Аднак ад многіх роляў Таццяна Шаркова адмовілася, паколькі прысвяціла сябе служэнню мужу. Андрэй Анатольевіч кажа, што ў асабістым жыцці было рознае: і сваркі, і біццё талерак, і жаданне падаць на развод, але цяпер у акцёра няма чалавека радней, чым жонка. Муж і жонка любяць хатняга гадаванца - ката Цімура.
Шаркоў вінаваціць сябе ў тым, што ў іх сям'і няма дзяцей, - у маладосці артыст баяўся браць на сябе адказнасць за жыццё маленькага чалавека. Аднак калі сястра Андрэя Анатольевіча адмовілася ад дачкі, акцёр запісаў дзяўчынку як сваю дачку і дапамог ёй адбыцца ў жыцці. Зараз пляменніца Шаркова - дарослая жанчына, маці траіх дзяцей.
Андрэй Шаркоў зараз
14 снежня 2020 года на канале «Расія-1» стартаваў прэм'ерны паказ 20-га сезону «Тайн следства». Вобраз цынічнага, але добрага судмедэксперта ў стужцы па-ранейшаму стварае Шаркоў. У першым эпізодзе серыяла Марыя Швяцова з калегамі расследуе рабаванне калекцыянера жывапісных палотнаў Загревского. У 2020-м і 2021 гадах ураджэнец Мурманска працягнуў здымкі ў паўнаметражным фільме «Клоун - гэта я!» рэжысёра Андрэя Наскова, дзе ізноў сустрэўся з даўнімі партнёрамі па пляцоўцы, Баркоўскім і Тютрюмовым.
Андрэй Анатольевіч працягвае служыць у БДТ імя Георгія Таўстаногава - у прыватнасці, выконвае ролю Шейлока ў прэм'ерным спектаклі «Фунт мяса», які ідзе на другой сцэне тэатра. 17 сакавіка 2021 года актор стаў госцем перадачы «Лёс чалавека», дзе падзяліўся смешнымі і сумнымі эпізодамі біяграфіі. Барыс Корчевников праверыў, як выглядае Шаркоў не ў звыклым па ролі Леаніда Панова бераце, а ў іншых галаўных уборах - кацялку, цюбецейцы і фесцы - і зрабіў фота на памяць.
фільмаграфія
- 2000-2021 - «Таямніцы следства»
- 2001 года - «Па імені Барон»
- 2003 - «Бандыцкі Пецярбург»
- 2003 - «Чужы твар»
- 2004 г. - «Волаты Online»
- 2005 - «Братва»
- 2005 - «Майстар і Маргарыта»
- 2005 - «Нежная зіма»
- 2005 - «Адна цень на дваіх»
- 2006 - «Жыццё і смерць Лёньки Панцялеева»
- 2006-2010 - «Сонька Залатая Ручка»
- 2010 - «Хата ў вялікай ракі»
- 2012 - «Усё пачалося ў Харбіне»
- 2014 - «Спадчына»
- 2018 - «Бар" На Грудзі "»
- 2019 - «Падкідыш»
- 2021 - «Клоун - гэта я!»