біяграфія
Напярэдадні Чэмпіянату Еўропы па футболе 2021 гады стаў вядомы пашыраны склад зборнай Расіі. Гульцу казанскага «Рубіна» Юрыю Дюпину выпаў гонар скласці канкурэнцыю Мацвею Сафонаву, Андрэю Лунёву і Антону Шуніну. Цяпер галоўнае для спартоўца - праявіць сябе на спаборніцтвах міжнароднага ўзроўню і стаць адным з асноўных брамнікаў нацыянальнай каманды.Дзяцінства і юнацтва
Юрый Юр'евіч Дюпин з'явіўся на свет у Барнауле ў сакавіку 1988 года. З 6-гадовага ўзросту ў яго біяграфіі прысутнічаў спорт.
Шлях у футбольную Прэм'ер-лігу і нацыянальную каманду быў доўгі і цяжкі. Яшчэ падлеткам будучы брамнік «Рубіна» ледзь не завяршыў кар'еру, упадабаючы гульню ў валейбол.
У канцы 1990-х, канчаткова вызначыўшыся з хобі (аб прафесійным узроўні тады не ішло і гаворкі), жыхар адміністрацыйнага цэнтра Алтайскага краю паступіў у спецыялізаваную дзіцяча-юнацкую спартыўную школу алімпійскага рэзерву пры мясцовым ФК «Дынама». Паралельна выступаў за каманду аднаго з камерцыйных банкаў на рэгіянальных спаборніцтвах і атрымліваў ганарар, якога хапала на кішэнныя выдаткі і набыццё першага мабільніка.
З часам хлопец, пастаўлены трэнерамі на пазіцыю брамніка, перайшоў у клубы «ВРЗ» і «Палімер», якія змагаліся за тытулы на аматарскім узроўні. На першынстве Алтайскага краю яго заўважылі настаўнікі «Дынама», але ні на адзін сур'ёзны дарослы турнір Дюпин ў ранняй маладосці не трапіў.
Паколькі перспектывы далейшага развіцця кар'еры былі цьмяныя, Юрый паступіў у ВНУ і асвоіў шэраг пабочных прафесій. Ён дастаўляў алкаголь у крамы, працаваў на будоўлі, таксовал на старэнькай «капейцы», афармляў іпатэчныя крэдыты і чысціў на вуліцах снег.
У 20-гадовым узросце Дюпин адважыўся на кардынальныя жыццёвыя змены: кінуў інстытут і сышоў у войска. За год службы ў Ваенна-паветраных сілах хлопец набыў добрую фізічную форму і пры росце 186 см стаў важыць 76 кг.
Калі ў частцы фармавалі футбольную каманду, Юрый падахвоціўся ў ліку першых. Пасля таго як, працуючы ў паўабароне і нападзе, ён забіў два галы ў вароты сапернікаў, знайшлося сталае месца. Да канца летняга турніру на рахунку гульца было каля 30 мячоў.
футбол
Дэмабілізаваўшыся і адаптавацца да грамадзянцы, Дюпин трапіў у аматарскі клуб «Дынама» з горада Бійск і зноў зацікавіў кіраўніцтва аднайменнай каманды з Барнаула. У другі раз усё склалася ўдала: Юрый замацаваўся на пазіцыі брамніка і стаў выступаць у зоне «Усход" другога дывізіёна.Дэбютны сезон выйшаў паспяховым, і брамніка, які прапусціў усяго 27 мячоў у 28 гульнях, запрасілі ў «Металург-Кузбас» з Кемераўскай вобласці, які трымаўся ў Нацыянальнай футбольнай лізе. Брамнік ўзмацніў склад і дапамог калегам захаваць месца ў турніры ў сярэдзіне 2010-х гадоў.
У 2015-м Дюпин ў статусе лідара спартыўнай дружыны з Новакузнецка ганараваўся павышэння і заняў месца ў варотах хабараўскага СКА. Яму пашанцавала, таму што клубам з Далёкага Усходу ў той перыяд кіраваў Аляксандр Вітальевіч Грыгаран, які лічыўся адным з самых харызматычных настаўнікаў расійскага футбола. Дюпин атрымаў неабмежаваны крэдыт даверу і выходзіў на поле ў кожнай гульні. Ён выяўляў сябе як у абароне, так і ў атацы, калі падключаўся да стандартаў і ішоў да чужых варот. Так працягвалася да таго часу, пакуль у матчы з краснаярскім «Енісеем» СКА не прапусціў гол у свае вароты, таму што пасля стандарту Юры не паспеў вярнуцца ва ўласную штрафную.
Наступнай прыступкай у кар'еры быў клуб «Кубань» з Краснадарскага краю, дзе сітуацыя ад імкнення вярнуцца ў Вышэйшую лігу да краху і спусташэння памянялася за кароткі прамежак часу. Калі стала зразумела, што гульцы застаюцца без заробку, Дюпин пераехаў у Інгушэцію і падпісаў кантракт з клубам «Анжы».
У Махачкале фінансавая сітуацыя была крыху лепш, чым на поўдні Расіі, але ураджэнец Барнаула трываў нязручнасці дзеля таго, каб выступаць у РФПЛ. У сезоне 2018-2019 гадоў ураджэнец Алтайскага краю лічыўся галоўнай надзеяй каманды. Юрыя прызналі лепшым варатаром Вышэйшай лігі, нягледзячы на тое, што каманда пакінула яе шэрагі.
У такой няпростай сітуацыі галкіпер, які не жадаў ісці на паніжэнне, атрымаў запрашэнне далучыцца да складу казанскага «Рубіна». Трэнер Раман Сяргеевіч Шаронаў адразу зрабіў навабранца асноўным галкіперам. Спатрэбілася здольнасць дзейнічаць у нападзе і паўабароне і ўменне страхаваць іншых гульцоў.
У канцы 2019-га ў «Рубін», не радаваць балельшчыкаў поспехамі, прыйшоў новы настаўнік Леанід Віктаравіч Слуцкі. Для Дюпина, отвыкшего ад канкурэнцыі, надышлі цяжкія часы. Прыйшлося прыкласці намаганні, каб адваяваць месца ў асноўным складзе. На зборах зімой 2020 га ураджэнец Барнаула даказаў, што годны быць галоўным брамнікам.
Асабістае жыццё
Пра асабістае жыццё Юрыя Дюпина староннім вядома няшмат. У інтэрв'ю ён аднойчы абмовіўся аб тым, што ў яго ёсць любімая жонка і двое дзяцей, якіх клічуць Мія і Марк. У акаўнце ў «Инстаграме» брамніка з Барнаула ёсць шэраг фота членаў сям'і, а таксама здымкі ў кампаніі калег і сяброў.
Юрый Дюпин зараз
У 2021 годзе ў гульнях нацыянальнага першынства Дюпин паказаў цудоўныя вынікі. Ён даказаў Слуцкаму, што месца ў варотах «Рубіна» належыць яму па праву. У яго скарбонцы з'явілася серыя матчаў, згуляных усухую, а «вішанькай на торце» стаў адлюстраваны пенальці ад Арцёма Дзюбы і нуль у гульні з маскоўскім «Спартаком».
Па выніках сезону Юрый увайшоў у склад зборнай Расіі на Еўра-2020 ды пачатак якога было намечана на 11 чэрвеня. Ураджэнец Барнаула стаў адным з трох выкліканых варатароў.