біяграфія
Сяргей Рыжыкаў - легенда казанскага «Рубіна», фанаты прыдумалі ў гонар брамніка імянную крычалкі, але больш за ўсё іх прыцягвае непаўторная харызма футбаліста. Нават дапушчаючы на поле недарэчныя памылкі, галкіпер нясе станоўчы зарад і з усмешкай раздае наступныя каментары.
Акрамя гэтага, «рубиновцу» належыць неафіцыйны рэкорд: зорка сусветнага футбола Ліянэль Месі ў 4 гульнях так і не распячатаў вароты Рыжыкава. Таму-то зразумелая сум казанцев, калі стала вядома, што ўлюбёнец пакідае каманду, якой аддадзена 10 гадоў.
Дзяцінства і юнацтва
Нарадзіўся Сяргей Рыжыкаў 19 верасня 1980 года ў Белгородчине, у горадзе Шебекино. Мама Людміла працавала лабарантам у школе, прадаўцом, айцец Віктар - зваршчыкам. Бацькі любілі спорт - ўдзельнічалі ў спаборніцтвах па лёгкай атлетыцы, бегалі на лыжах, гулялі ў валейбол і вялікі тэніс. У дзецях - Сяргея і Андрэя - падтрымлівалі любыя пачынанні.
Запал да футбола ў Рыжыкава прачнулася пасля таго, як мама прывезла з турыстычнай паездкі спартыўныя трусы як у Дыега Марадоны.
З 7-гадовага ўзросту Сярожа пачаў заняткі ў мясцовай ДЮСШ. Там ён пазнаёміўся з будучым калегам - галкіперам «Лакаматыва» Аляксеем Паляковым. Па прызнанні Рыжыкава, менавіта пад уплывам Палякова ён змяніў першапачатковую спецыялізацыю паўабаронцы і вырашыў стаць брамнікам.
футбол
Скончыўшы шебекинскую ДЮСШ, Сяргей трапіў у каманду «Хімік» - наймацнейшы ў той час клуб у абласным першынстве. Затым працягнуў кар'еру ў Белгарадскім клубе 2-й лігі «Салют-ЮКАС», пазней пераназваны ў «Салют-Энергія». Каманда, якая зведала праблемы з фінансаваннем, прыцягвала па большай частцы выхаванцаў мясцовых футбольных школ, дзякуючы чаму 18-гадовы Рыжыкаў адразу пачаў гуляць у асноўным складзе. Аднак яго выступу цяжка назваць паспяховымі. У 19 праведзеных матчах галкіпер прапусціў 30 мячоў.
Рыжакоў выступаў за белгородцев да канца чэмпіянату Расіі 2001. узімку 2002 году брамнік адправіўся на прагляд у Раменскім «Сатурн» да Яўгена Смертину. Шчасце яму спадарожнічала, і Смертин пагадзіўся ўзяць Сяргея ў каманду.
У 2003 годзе футбаліст гуляў за дубль «Сатурна», а ў 2004-м пры трэнеры Барысе Ігнацьева сыграў адну гульню ў Кубку Расіі і 3 - у асноўным складзе, прапусціўшы 5 мячоў. Асноўнай прычынай такой слабой загрузкі ў той час Рыжыкаў называе негатоўнасць супернічаць з іншым галкіперам клуба.
Ужо ў 2005 годзе Рыжыкава арандаваў клуб «Анжы», дзе ён адыграў 39 матчаў, прапусціўшы 40 мячоў. Тым не менш, заўзятары каманды прызналі Сяргея Рыжыкава лепшым футбалістам «Анжы» за 2005 год.
У пачатку 2006 года Сяргей перайшоў у «Лакаматыў» трэцім брамнікам, падпісаўшы 3-гадовы кантракт. Выступіць у асноўным складзе масквічоў Рыжыкава не ўдалося, аднак разам з камандай ён стаў бронзавым прызёрам чэмпіянату Расіі 2006. У жніўні 2007 года брамніка арандавала «Томь». Стабільнасць гульні галкіпера, які прапусціў усяго 3 мяча, забяспечыла томичам захаванне месца ў вышэйшым дывізіёне і завяршэнне сезону на 11-м радку ў табліцы турніру.
У лістападзе 2007 года Сяргей Рыжыкаў заключыў 4-х гадовы кантракт з казанскім «Рубінам», дзе ён паказаў яркую гульню. У сезоне 2008 году з яго дапамогай казанцы ўпершыню ў гісторыі клуба надзелі залатыя медалі чэмпіянату Расіі. У першых 7 матчах турніру Сяргей толькі двойчы прапусціў гол у свае вароты, адзін - з пенальці. Пры гэтым клубам была ўсталяваная рэкордная серыя чэмпіянату Расеі з 7 перамог запар. Прапусціўшы 19 мячоў у 26 матчах, Сяргей Рыжыкаў уключаны ў спіс 33 лепшых гульцоў таго сезону, стаўшы ў ім другім галкіперам пасля Ігара Акинфеева з ЦСКА.
У 2009 годзе «Рубін» паўтарыў поспех 2008-га, а Рыжыкаў, які сыграў усе матчы амаль без замен, прапусціў 21 гол у 29 матчах. Ён зноў трапіў у спіс з 33 лепшых футбалістаў сезона. Тады ж, у 2009 годзе, адбыўся дэбют Сяргея ў Лізе чэмпіёнаў, дзе ён разам з камандай атрымаў гучную перамогу з лікам 2: 1 над «Барселонай» на стадыёне «Камп Ноў». З «Рубінам» Сяргей Рыжыкаў таксама станавіўся бронзавым прызёрам чэмпіянату Расіі 2010 г., уладальнікам Кубка Расіі 2012 і Суперкубка 2012.
Хадзілі чуткі пра магчымы пераход галкіпера ў маскоўскі «Спартак», але Сяргей Рыжыкаў застаўся верны «Рубіну», падоўжыўшы ў 2013 годзе кантракт з клубам яшчэ на 4 гады.
8 сакавіка 2013 году Сяргея Рыжыкава ўключылі ў склад сімвалічнага клуба імя Льва Яшына. Ён апынуўся ў ліку іншых айчынных галкіпераў, ня прапусцілых ніводнага мяча ў 100 матчах розных турніраў. Юбілейнай «сухі» гульнёй для Рыжыкава стаў паядынак з іспанскім «Леванте» ў 1/8 фіналу лігі Еўропы.
Упэўненая гульня Рыжыкава паслужыла падставай выкліку ў зборную Расіі ў жніўні 2008 года. З тых часоў у нацыянальнай камандзе Сяргей апыняўся рэгулярна, але на поле выходзіў рэдка.
Так, у 2011 годзе брамнік у складзе зборнай правёў адборачны матч Еўра-2012 з камандай Арменіі і таварыскі матч супраць Катара, дзе прапусціў 1 гол. 19 жніўня 2011 года Сяргей сыграў c алімпійскай камандай Беларусі, а 24 лютага ўдзельнічалі ў матчы супраць Даніі. У лютым 2013 года Рыжыкава выклікалі ў зборную краіны для таварыскага матчу з Ісландыяй, але на поле ён так і не выйшаў.
У канчатковы склад расійскай зборнай на ЧС-2014 у Бразіліі Сяргей Рыжыкаў увайшоў разам з двума іншымі галкіперамі - Ігарам Акинфеевым з ЦСКА і Юрыем Лодыгиным з «Зеніта». Калі Лодыгина лічылі больш надзеяй зборнай, а яго выклік абумоўлены перспектыўнасць футбаліста, то Сяргей Рыжыкаў славіўся моцным і надзейным ветэранам брамавага трыо, які пры неабходнасці зможа падмяніць партнёраў.
Зразумела, трэці брамнік у зборнай - гэта амаль нулявы шанец выхаду на поле, аднак расійскім заўзятарам можна не турбавацца за гульню рэзервовага брамніка. Якасць гульні Рыжыкава трымаецца на дастаткова высокім узроўні. Сам жа галкіпер «Рубіна» заяўляе, што галоўным для яго было паехаць на ЧС-2014 і дапамагчы камандзе сваёй працай і проста прысутнасцю.
Асабістае жыццё
У інтэрв'ю Сяргей не раз прызнаваўся, што ён - закаранелы сем'янін. З жонкай Марыяй галкіпер пазнаёміўся ў 20 гадоў. Дзяўчыне было 17, і яна сустракалася з лепшым сябрам Рыжыкава. Маладыя людзі зблізіліся, як ні дзіўна, з-за любові да футбола, і пасля Маша пайшла ад ранейшага прыяцеля.
Сяброўскія адносіны з таварышам брамнік усё ж захаваў - той стаў сведкам на вяселлі Рыжыкава, а Сяргей - хросным бацькам яго дзяцей.
Марыя Рыжыкава цяпер працуе на спартыўным канале ITV. Па словах жанчыны, анекдатычныя сітуацыі аб цешчы і зяця - гэта не пра мужа, з яе мамай Сяргей жыве душа ў душу. Бабуля Клава - першы памочнік ў выхаванні ўнука і 2 унучак-двайнятак. Сын - цёзка бацькі, у 5 гадоў захапіўся спортам, і Рыжыкаў прывёў хлопчыка ў футбольную школу «Рубіна».
У 2014-м Сярожа-малодшы з'ездзіў на першы ў спартовай біяграфіі турнір, дзе каманда заваявала 3-е месца. Галава сямейства хацеў, каб сын забіваў галы, але ў выніку «расце яшчэ адзін Рыжыкаў ў пальчатках».
У тэлепраграмах пра асабістае жыццё футбалістаў Марыя распавядала, што муж - даволі запальчывы, завадны чалавек. Сам Сяргей лічыць сябе строгім бацькам, а жонка, наадварот, «змякчальнік». У сям'і вераць у Бога, Рыжыкавы рэгулярна наведваюць Раифский манастыр, а галкіпер часткова выконвае пост.
Фота жонкі і дзяцей, хатніх гадаванцаў, кадры з падарожжаў і трэніровак Сяргей перыядычна публікуе на старонцы «Инстаграма».
Сяргей Рыжыкаў сейчаc
Казанскі «Рубін», па словах шэрагу спартыўных аглядальнікаў, працягвае палітыку на памяншэнне расходнай артыкулы бюджэту і не змог прапанаваць Сяргею Рыжыкава падоўжыць кантракт на ранейшых умовах, з заробкам у € 1,5 млн. Па іншай інфармацыі, пасля 10 гадоў, праведзеных на адным месцы, футбалісту проста захацелася змяніць абстаноўку, а застацца ў камандзе яму ўсё ж прапанавалі.
Пакуль агент падшукваў новае месца працы, брамнік адправіўся на вучобу - Сяргей мае намер атрымаць трэнерскую ліцэнзію. За партай, распавядаў, сядзіць разам з братамі Аляксеем і Васілём Березуцкого, Сяргеем Игнашевичем, Дзянісам Глушаковым, Уладзімірам Габулова і яшчэ мноствам футбольных зорак.
У траўні 2018 года галкіпер правёў развітальны матч для заўзятараў «Рубіна» і з'ехаў у Самару, падпісаўшы 2-гадовае пагадненне з «Крыламі Саветаў». Пакінуць Казань Рыжыкаў канчаткова вырашыў яшчэ ў красавіку. Прычыны патлумачыў расплывіста, нібыта заўсёды выступаў за «канкурэнцыю, якая дае права пазмагацца». Што адбывалася ў кулуарах каманды, каментаваць адмовіўся. Да гэтага часу ў клубе з'явілася брамавая школа, якая носіць імя Сяргея. Футбаліст паабяцаў, што па магчымасці будзе прыязджаць адведаць - як ідуць справы.
Дасягненні і ўзнагароды
- Член Клуба Льва Яшына
У складзе «Рубіна»
- Двухразовы чэмпіён Расіі
- Двухразовы ўладальнік Суперкубка Расіі
- Уладальнік Кубка Расіі
У складзе «Лакаматыва»
- Уладальнік Кубка Расіі