біяграфія
Яўген Гараничев - расійскі біятланіст, алімпійскі чэмпіён, чые дасягненні захапляюць не толькі расійскіх, але і замежных фанатаў. На працягу спартыўнай кар'еры ён не перастае ўдасканальвацца ў тэхніцы, захоўвае выдатную форму. Паслужны спіс спартсмена рэгулярна папаўняецца новымі ўзнагародамі.Дзяцінства і юнацтва
Яўген Аляксандравіч нарадзіўся 13 лютага 1988 года ў невялікім пасёлку Новоильинском, у Нытвенском раёне Пермскага краю. Дзяцінства хлопца праходзіла штодзённа. Яўген захапляўся тымі ж рэчамі, што і яго аднагодкі. Але ўсё ж прыкладам для яго быў старэйшы брат, які наведваў спартыўную секцыю, адзіную ў пасёлку на той момант.
Бацькі аддалі васьмігадовага Яўгена ў тую ж школу, у якой вучыўся старэйшы сын. Менавіта з тых часоў Гараничев захапіўся лыжных спортам. У далейшым стала зразумела, што выбар зроблены правільна. Вышэйшую адукацыю будучы чэмпіён атрымаў у Інстытуце фізічнай культуры Цюменскага дзяржаўнага універсітэта.
Біяграфія Яўгена з тых часоў цесна звязаная з лыжнымі гонкамі. Як паказаў час - сілы былі выдаткаваныя нездарма. На першынстве свету спартсмен атрымаў першае месца разам з біятланістамі Андрэем Феллер, Пятром Седовым і Раулем Шакирзяновым.
У Італіі падлетак стаў другім на чэмпіянаце свету сярод юніёраў і моладзі. У склад забегу ўваходзілі Іван Іваноў, Дзмітрый Васільеў, Гараничев і Андрэй Парфёнаў. Тады расійскія лыжнікі саступілі швейцарскім на 0,3 секунды. Самыя яркія моманты таго перыяду адлюстраваны на асабістых фота біятланіста.
біятлон
У біятлон Гараничев прыйшоў ужо ў 2008 годзе, ва ўзросце 20 гадоў. Да гэтага часу Яўген пераканаўся, што лыжны спорт не прынясе вялікіх дасягненняў у Пермскай вобласці, дзе ўмовы не адпавядалі якасным трэніровак.Лыжнікі секцыі не ўдзельнічалі ў спаборніцтвах, таму што ў бюджэце рэгіёну бракавала спонсарскіх сродкаў. Яўген імкнуўся да вышынь, і жаданне было настолькі непераадольным, што адзіным выхадам стаў пераход у школу біятланістаў, трэнерам якой быў Максім Уладзіміравіч Кугаевский.
У адзіночным забегу спартсмен дамогся высокага выніку на этапе Кубка Расіі сезона 2009/2010 па біятлоне «Іжэўску вінтоўка». У гэтым заездзе традыцыйна ўдзельнічалі лепшыя біятланісты краіны. Тады Яўген атрымаў 4-е месца на індывідуальным 20-кіламетровым заездзе. На 10-кіламетровай дыстанцыі увайшоў у дзесятку лепшых. З гэтым вынікам Яўген Гараничев атрымаў білет на Кубак Еўропы.
У 2010 годзе на чэмпіянаце Расіі біятланіст, рост якога склаў 169 см, а вага - 66 кг, паказаў дастаткова добры вынік у спрынце і пераследу, што ў выніковым заліку прынесла Яўгену 4-е месца. У мас-старце малады біятланіст выйграў бронзавы медаль.
Упершыню Яўген Гараничев прыняў удзел у этапе Кубка свету 2011 года ў Антэрсельве. Першая спрынтарская гонка далася спартсмену няпроста, і ён заняў 13-е месца. У складзе зборнай Расіі біятланіст выступіў у эстафетных гонках у 2011 годзе.
Напружаная барацьба прывяла да таго, што Гараничев дапусціў 2 промахі ў першым агнявым рубяжы. На другім біятланіст выкарыстаў адзін дадатковы патрон. Эстафету Яўген перадаваў Андрэю Маковееву з адрывам ад вядомага спартоўца Уле-Эйнара Б'ёрндалена на 9,5 секунд. На апошнім крузе розніца павялічылася яшчэ на 0,2 секунды. Вынікі спаборніцтва паказалі 4-е месца для зборнай Расіі па біятлоне. Тады расійскія спартсмены саступілі першынство нямецкім, італьянскім і нарвежскім супернікам.
Гараничева ўключылі ў склад расійскай зборнай па біятлоне для прыняцця ўдзелу ў XXII зімовых Алімпійскіх гульнях у Сочы. Ужо 8 лютага 2014 года Жэня ўпершыню за сваю кар'еру удзельнічаў у гонцы Алімпіяды. У спрынце Яўген дапусціў прыкры промах, што прывяло яго да 27-га месца.
Сапраўдны поспех і зорны час біятланіста прыйшоўся на 13 лютага. Выйшаўшы на старт індывідуальнай гонкі, Гараничев, на здзіўленне многім, прыйшоў трэцім, заваяваўшы адзіную асабістую алімпійскі медаль у зборнай Расіі па гэтаму віду спорту.
Трэнерамі была адобрана кандыдатура маладога спартсмена для змяшанай эстафеты, але Яўген зайшоў на штрафны круг, таму расейская зборная атрымала 5-е месца. Пасля таго як была дыскваліфікаваная нямецкая каманда, выніковы вынік расійскай зборнай - 4-е месца.
Расеец заняў 6-е месца ў спрынце чэмпіянату свету па біятлоне 2014/2015. Біятланіст зборнай Расіі сцвярджае, што паказаў усё, на што быў здольны на той момант. Спартсмена зьбянтэжылі ўмовы надвор'я фінскага Кантыялахці. На прыстрэлку вецер то з'яўляўся, то знікаў.
Пазней у інтэрв'ю Яўген прызнаўся: ідучы за чэхам, спадзяваўся, што будзе лягчэй страляць, таму не абганяў яго. А вось вецер, наадварот, ўпарта дзьмуў у твар. Ходам у цэлым задаволены, на апошнім крузе спрабаваў абагнаць наперадзе якія ідуць. Спартовец заявіў, што 6-е месца - нядрэнны вынік і ён, у прынцыпе, ім задаволены.
За той сезон на этапах Кубка свету Гараничев заваяваў па два залатыя, сярэбраныя і бронзавыя медалі, што дазволіла патрапіць на 7-е месца агульнага заліку. У наступным сезоне біятланіст палепшыў пазіцыю па ачках, атрымаўшы пры гэтым на адзін сярэбраны медаль менш. Але далей на спаборніцтвах Кубка свету расіяніна пераследавалі часцей няўдачы, чым перамогі. Разам з калегамі Яўген прынёс Расеі толькі 3-е месца на этапе эстафет ў Антхольцы.
У пачатку 2018 года Гараничев паспеў паўдзельнічаць у гонцы пераследу, якая праходзіла ў рамках чэмпіянату Расіі па біятлоне ў Ханты-Мансійску. Спартсмен адзначыў ўзрослую канкурэнцыю на нацыянальных спаборніцтвах, але яму ўдалося ўтрымацца ў тройцы пераможцаў, заняўшы 3-ю пазіцыю. Першае месца дасталася Антону Бабикову, а другое - Максіму Цвяткову. Пасля складанага забегу, падчас якога падняўся моцны вецер, з-за стомы Яўген вырашыў прапусціць мас-старт і ўцякаць толькі эстафету.
У той перыяд у прэсе з'явіліся чуткі аб тым, што ў спартсмена паўстаў канфлікт са старэйшым трэнерам зборнай Расіі Рыка Грос. Да гэтага ў прэсе часта пісалі пра тое, што італьянец быў спецыяльна запрошаны ў зборную «пад Гараничева», аднак біятланіст абверг гэтыя здагадкі. Таксама ў інтэрв'ю Яўген адзначыў, што ніякага канфлікту паміж ім і Грос няма.
Выступ у канцы мінулага сезону на этапе індывідуальных гонак у Расіі прынесла біятланісту другое месца, а першае дасталося Аляксандру Логінава. І калі на спаборніцтвах чэмпіянату Расіі Яўген стабільна перамагае, а таксама атрымлівае медалі на чэмпіянатах Еўропы, то этапы Кубка свету сезона 2017/2018 гадоў пакуль не прынеслі адчувальных вынікаў.
Акрамя таго, спартсмена адхілілі ад удзелу ў Алімпійскіх гульнях, якія праходзілі у 2018 годзе ў Пхёнчхане. Міжнародны Алімпійскі камітэт не дазволіў выступаць на спаборніцтвах у Кітаі і Дзмітрыю Малышка. Вясной 2019 года разгарэўся новы допінгавы скандал, звязаны з расійскай зборнай па біятлоне. У лік патэнцыйных парушальнікаў трапіў і Яўген.
У выніку Гараничев адмовіўся ўдзельнічаць у эстафеце чэмпіянату свету - 2019 у шведскім Эстэрсундзе. Замест біятланіста выступіў малады спартсмен Мікіта поршня. Галоўны трэнер Анатоль Хованцев патлумачыў гэта тым, што Яўген рыхтаваўся да мас-старту. Заява самога бронзавага прызёра Алімпійскіх гульняў у Сочы падзяліла заўзятараў на 2 лагеры. Адны падтрымлівалі яго рашэнне, іншыя абвінавачвалі ў баязлівасці. У канцы года ў індывідуальнай гонцы на 20 км Гараничев заняў 11-е месца.
Асабістае жыццё
Асабістае жыццё чэмпіёна Алімпійскіх гульняў склалася рамантычна і прадказальна. У 2013-м спартсмен ажаніўся са сваёй дзяўчынай Людміле Тютиковой. Люда таксама нарадзілася ў Пермскім краі ў 1986 годзе. Да моманту знаёмства з Яўгенам дзяўчына вучылася ў Пермскім дзяржаўным інстытуце мастацтва і культуры. Шлюб адбылося ў перадалімпійскі год у Цюмені, дзе трэніраваўся Гараничев.
Маладым не перашкодзілі нават забабоны, распаўсюджаныя ў спартыўным асяроддзі. У загс жаніх і нявеста прыбылі ў перапынку паміж трэніроўкамі Яўгенія. Суправаджалі пару толькі Антон Шыпуліна і Дзмітрый Малышка. Фота Яўгена і яго жонкі пасля вяселля разляцеліся па ўсім інтэрнэце.
Яўген распавядаў, што знаёмства з наканаванай адбылося яшчэ ў 2007-м, калі спартовец апошні год займаўся лыжным спортам. Пасля збораў Яўген разам з сястрой адпачываў у більярдавым клубе, дзе ўпершыню і ўбачыў Людмілу.
Спартсмен прызнаецца, што кожны раз прыязджаючы са збораў, заўважаў новыя якасці каханай і як быццам пазнаваў яе нанова. Людміла цярпліва чакала яго з усіх спаборніцтваў. Першы сын з'явіўся на свет 1 студзеня 2016 года. Нованароджанага назвалі Яўгенам. Праз два гады 2 студзеня 2018 га, Людміла падарыла мужу другога сына Андрэя.
Цяпер сям'я жыве ў Цюмені. Яўген Гараничев любіць праводзіць вольны час з жонкай і дзецьмі. Спартсмен адкрыты да зносін з заўзятарамі ва «Укантакце», але афіцыйны сайт біятланіст пакуль не завёў. Няма ў яго і ўласнага «Инстаграграма», аднак фанаты перыядычна выкладваюць там фота і відэа з спаборніцтваў Гараничева.
Яўген Гараничев зараз
У 2020 годзе Гараничев выступіў з заявай, што не збіраецца завяршаць спартовую кар'еру. Разам з трэнерам Максімам Кугаевским вясной спартсмен пачаў падрыхтоўку да новага сезона, павялічыў аб'ём трэніровачных нагрузак. Шляхам рэгулярных практыкаванняў і навострывання майстэрства біятланісту атрымалася удасканаліць свой лыжны ход - у гэтым Яўгену дапамаглі заняткі са старшым трэнерам мужчынскай зборнай Юрыем Камінскім. Апошні прызнаўся ў інтэрв'ю, што праца была няпростай.Бо Гараничев ў прафесійным спорце лічыцца узроставым спартсменам з сітуацыяй, якая сістэмай прыёмаў, то карэктаванне яго спартыўнай тэхнікі мела пэўныя цяжкасці. Тым не менш біятланіст паспяхова справіўся з інфармацыяй, хутка асвоіў новыя методыкі.
У лістападзе Яўген увайшоў у склад мужчынскай зборнай Расіі для ўдзелу ў Кубку свету 2020/21 ў Кантыялахці. Да гэтага спартсмену прыйшлося прайсці некалькі кантрольных гонак з іншымі гульцамі. Ён і Антон Бабиков здолелі паказаць лепшыя вынікі ў адборачных спаборніцтвах, што адзначыў трэнер Валерый Пальхоўскі.
Сезон прадоўжыўся Чэмпіянатам свету, які прайшоў у Славеніі. Зборная РФ выступала без нацыянальнага сцяга - такое рашэнне было прынята Спартыўным арбітражным судом (CAS) у сувязі з антыдопінгавага санкцыямі ВАДА.
дасягненні
- 2010 г. - Сярэбраны прызёр чэмпіянату свету па летнім біятлоне
- 2011 - Срэбны прызёр Універсіяды
- 2011 - Пераможца Кубка IBU ў гонцы пераследу 12.5 км
- 2011 - Пераможца Кубка IBU ў спрынце 10 км
- 2012 - Пераможца этапу Кубка свету ў спрынце 10 км
- 2013, 2015, 2016, 2019 - Пераможца этапу Кубка свету ў эстафеце 4х7.5 км
- 2014 - Бронзавы прызёр Алімпіяды ў гонцы на 20 км
- 2016 - Чэмпіён Еўропы ў спрынце 10 км
- 2016, 2017 - Чэмпіён Еўропы ў змяшанай эстафеце
- 2016, 2017 - Срэбны прызёр чэмпіянату Еўропы ў гонцы пераследу 12.5 км
- 2018 - Срэбны прызёр чэмпіянату Еўропы ў змяшанай эстафеце
- 2018 - Бронзавы прызёр чэмпіянату Еўропы ў гонцы пераследу 12.5 км