біяграфія
У інтэрв'ю для аднаго інтэрнэт-партала Яўген Стычкин распавёў, што ў маладосці ставіўся да акцёрству як да пястоты, проста «пайшоў па шляху найменшага супраціўлення". Імя артыста не сыходзіць з экранаў, але ён не гоніцца за папулярнасцю і не прывык чуць у свой адрас дыфірамбы. Акцёр сцвярджае, што ў кожнай фразе, якую прамаўляе яго персанаж, 80% гумару і іроніі - у адносінах да самога сябе, прапанаваным абставінам і без малога - да светабудовы.Дзяцінства і юнацтва
Яўген Стычкин - карэнны масквіч, з'явіўся на свет 10 чэрвеня 1974 года (блізняты па знаку задыяку) у творчай сям'і. Бацька Аляксей працаваў перакладчыкам-сынхраністаў ў Дзяржкіно і ААН, а маці Ксенія Рябинкина - былая балерына Вялікага тэатра, у свой час якая стала яго легендай. Артысткай балета з'яўляецца і родная цётка Яўгенія - Алена Рябинкина. І калі да ўсяго гэтага дадаць, што хросным бацькам Стычкина-малодшага стаў рэжысёр і народны артыст РСФСР Анатоль Рамашын, то становіцца зразумелым, адкуль у хлопчыку столькі артыстызму, якім ён фантанаваў з дзяцінства.
З ранніх гадоў маленькі Жэня наведваў гурткі акцёрскага майстэрства. Школьныя пастаноўкі, ранішнікі і вечары не абыходзіліся без хлопца. Ён быў адной з самых папулярных асоб у школе, але пра тое, што калі-то стане прафесійным акцёрам, і не думаў.
У 1989 году Яўген падаў дакументы ў ВГIК. Варта адзначыць, што лицедейство і вучоба ў тэатральным вну ў маладосці не вельмі-то цікавілі юнака. Стычкин быў наслышан пра вясёлай творчай атмасферы гэтай навучальнай установы. Гэтая акалічнасць згуляла вырашальнае значэнне, калі хлопец выбіраў месца, дзе працягнуць адукацыю.
Несур'ёзнае стаўленне да вучобы паўплывала на вынікі паступлення хлопца. Яўген ўсё роўна напісаў сачыненне і прайшоў толькі на платны курс. Але на сямейным савеце прынялі рашэнне, што сын абавязаны вучыцца. Стычкина прынялі ў групу Армена Джыгарханяна і Альберта Филозова. У працэсе навучання ў Яўгена прачнуўся цікавасць да акцёрскай прафесіі, і ён пачаў шукаць цікавыя ролі, каб паспрабаваць свае сілы. Неўзабаве старанні ўвянчаліся поспехам.
фільмы
У расійскім кінематографе Яўген Стычкин дэбютаваў у карціне «фуфел» у 1990 годзе. Гледачы не ацанілі фільм, таму Яўгена асабліва не заўважылі ў кінастужцы. А вось другі праект стаў больш паспяховым для акцёра. У фільме «Пчелка» Яўген Стычкин з'явіўся ў вобразе няўдачлівага Казановы, якога собіла закахацца ў заможную замужнюю жанчыну. Тады ён упершыню адчуў смак славы. Артыста пачалі пазнаваць на вуліцы. З'явілася армія прыхільніц.
Неўзабаве рушылі ўслед яркія ролі ў камедыі «Трам-тара-рам», баявіку «Хагі-траггер» і рэйтынгавым серыяле «Графіня дэ Монсоро». Увасобленыя вобразы замацавалі за Жэняй амплуа мілага хлопчыка. Але такі расклад не ўладкоўваў Стычкина, артыст імкнуўся да разнапланавым і характэрным ролях.
Затым Яўген Стычкин паступіў на службу ў тэатр. Праз некаторы час у працоўнай кніжцы з'явіліся запісы практычна ўсіх тэатральных цэнтраў Масквы. Але самым значным для акцёра стаў Тэатр Месяца, у якім ён выканаў ролю легендарнага коміка Чарлі Чапліна ў спектаклі «Чарлі Ча». Праца ў гэтай пастаноўцы пасля прынесла Стычкину прэстыжную прэмію «Чайка».
На сцэне «Іншага тэатра» ён гуляе ў пастаноўках «Валянцінаў дзень» і «Страх мыльнай бурбалкі», у Гогаль-цэнтры - у спектаклі «Бліжэй», у тэатральным цэнтры «На Гарачым» ўяўляе монаспектакль «рахманая». З Віктарам Сухарукава і Вольгай Ламаносава задзейнічаны ў праекце «Старэйшы сын», рэалізаваным тэатральнай кампаніяй «Свабодная сцэна».
Тэатр падарыў Яўгену поспех, вопыт і развіццё, але папулярнасць прыйшла да яго дзякуючы кінематографу і з'яўленню на экране. Сярод самых яркіх роляў Стычкина варта адзначыць экранізацыі аповесці Васіля Шукшына «А ранкам яны прачнуліся» і рамана Аляксея Слаповского «Дзень грошай», прыгодніцкі меладраму «Халасцякі», дэтэктыў «Флэш.ка».
У гэтых фільмах акцёр ўвасобіў галоўныя вобразы. У камедыі 2005 года "Ад 180 і вышэй» Жэня, які валодае ростам у 162 см, паказаў, што не толькі мужчынам мадэльнай фактуры усміхаецца поспех у адносінах з жанчынамі. У 2006 годзе выканаўца прадэманстраваў камедыйны талент у новым кінапраекце «Квартэта І» «Дзень выбараў».
Фільмаграфія выканаўцы не абмяжоўваецца аднатыпнымі персанажамі. У многіх досыць сур'ёзных праектах артыст атрымліваў хоць і другарадныя, але вартыя ўвагі ролі. Да такіх фільмах ставяцца «У крузе першым», дзе партнёрамі Стычкина па здымках сталі Яўген Міронаў, Дзмітрый Пяўцоў, Ігар Кваша і іншыя артысты, «Залатое цяля», «Спадары афіцэры: Выратаваць імператара», «Стомленыя сонцам 2», «Пушкін. Апошні двубой »,« Бесы »і« Белая гвардыя ».
У драме «Чарнобыль. Зона адчужэння »акцёр паўстаў у вобразе маёра ўсёмагутнага КДБ, прапусьціць магчымасьць прадухіліць аварыю на атамнай станцыі. 30 гадоў герой марыў вярнуцца ў мінулае і змяніць ход гісторыі.
Праект прыцягнуў Яўгена добрай драматургіяй, нечаканым развіццём сюжэту і «незатертыми» дыялогамі. Уваскрэсіўшы ў памяці атмасферу 80-х, Стычкин заўважыў, што не хацеў бы вяртання ў эпоху СССР. Тое, што адбылося з краінай, лічыць артыст, - гэта вынік калектыўнага розуму, адпаведны таго, якімі былі людзі таго часу. І асобныя падзеі, нават такія трагічныя, як выбух на ЧАЭС, нічога не змянілі б. А калі нешта вакол не задавальняе, чалавеку трэба ў першую чаргу звярнуць погляд унутр сябе.
На здымачнай пляцоўцы серыяла «Здрады» Яўген сустрэўся з Аленай Лядаў, Глафіра Тарханава, Кірылам Кяро і іншымі вядомымі калегамі. У галоўным герою Юрыі Стычкин сабраў асабістыя прадстаўлення пра чалавека, у якога на чале кута - кар'ера і грошы. Аўтары фільма паспрабавалі адказаць на пытанні: што галоўнае ў жыцці, калі асабістая свабода ператвараецца ў зло, што ёсць шчасце і як яго дамагчыся.
У 2016 годзе Яўген Стычкин падарыў прыхільнікам калекцыю фільмаў са сваім удзелам. Гэта поўнаметражныя карціны «Пятніца» і «Паляванне на д'ябла», а таксама серыялы «Спячыя", "Гульня. Рэванш ». Персанаж артыста ў драме «Калектар» не з'яўляецца на экране, але выводзіць з раўнавагі героя Канстанціна Хабенского.
Удзелам у альманаху «Карацей» Стычкин падтрымаў маладых энтузіястаў ад кіно ў пошуках прадзюсарскай падтрымкі. Разам з Вольгай Сутуловой акцёр зняўся кароткаметражцы «Станьце маім суседам», аўтару якой, Антону Маслава, потым прапанавалі стаць рэжысёрам новага серыяла «сараматнік», расейскі варыянт амерыканскага Shameless.
У 12-серыйным серыяле «Блуканне па пакутах» Кастуся Худякова Яўген з'явіўся ў вобразе легендарнага атамана Нестара Махно, у містычным трылеры «Гогаль. Пачатак »- кіраўніка паліцыі Дзіканькі па прозвішчы Бинх. Маханне шашкай і скокі конна не сталі для акцёра праблемай, хутчэй за бонусам, як для кожнага мужчыны, які марыць пра гераічныя ўчынкі.
Затым прадзюсар Аляксандр Цэкала прапанаваў Яўгену нечаканую ролю Уладзіміра Леніна ў біяграфічнай стужцы «Троцкі». А ў тэатры «Практыка» Стычкин паралельна гуляў Іосіфа Сталіна ў пастаноўцы «Дзяўчына і рэвалюцыянер».
У 2018 годзе гледачам прадстаўлена працяг сагі паводле твораў Мікалая Гогаля - «Гогаль. Вій »і« Гогаль. Страшная помста ". У фільмах Стычкин, як і раней, паўстае ў вобразе следчага Бинха. Прыгодніцкая стужка «За гранню рэальнасці» звяла Яўгена ў адным кадры з Антоніа Бандэрасам.
Галівудская зорка згуляла аферыста, назіралага, як менш вопытныя прайдзісветы збіраюцца абрабаваць казіно. У фільме таксама ўдзельнічалі Каханне Аксёнава і Арыстарх Венес. Разам з героем Стычкина яны адлюстравалі членаў банды з анамальнымі здольнасцямі. Персанаж акцёра ўздзейнічае на электрычныя прыборы адным дакрананнем.
У расійскага артыста ўжо ёсць досвед працы з сусветнымі знакамітасцямі. У камедыйным баявіку «Максімальны ўдар» Яўген стаў партнёрам Аляксандра Неўскага, галоўным антаганістам выступіў Марк Дакаскос. Іншыя ролі размеркаваны паміж Дэні трох, Уільямам Болдуін, Эрыкам Робертс і Кэлі Ху. Фільм распавядаў аб аб'яднанні сіл ЦРУ і ФСБ ў імя выратавання ўнучкі дзяржсакратара ЗША, таемна які наведаў Маскву.
У 2019 годзе на экраны выйшла ваенная камедыя «На Парыж». Станіслаў Гаварухін, аўтар сцэнарыя да карціны, апісаў падзеі, якія адбыліся з групай савецкіх танкістаў у Вялікую Айчынную вайну. Прадзюсары ахрысцілі атрыманы вынік роўд-мюзіклам: на працягу фільма гучыць мікст з танга і французскіх мелодый, спяваць даводзіцца і выканаўцам роляў Яўгену Стычкину, Дзмітрыю Пяўцовым, Рэнаце Літвінавай.
Яўген атрымаў галоўную ролю і ў іншай стужцы, так ці інакш звязанай з музыкай. У крымінальнай камедыі «Клубаре» аб прамоўтэр, якому адначасова свецяць турма і нечуванае багацце, «засвяціліся» рэпэры Баста і Скриптонит, а Вакуленка да таго ж выступіў і прадзюсарам карціны.
На прэм'еры карціны прысутнічалі артысты, якія ўваходзяць у аб'яднанне «газгольдэраў»: Вадяра Блюз, T-Fest, MATRANG, Словетский.
тэлебачанне
Яўгена любяць запрашаць у розныя папулярныя перадачы. У сярэдзіне 90-х артыст выступаў у якасці тэлевядучага тэлевіктарыны «Сонік-суперёжик», праект «Зразумей мяне», пад імем Цімафей Мультяхин - перадачу для дзяцей «Мультазбука». У 2000-х Стычкин трапіў на ўкраінскую праграму «Алё, гараж!», Аналаг амерыканскай Pimp My Ride, дзе каманда умельцаў зменьвае аўтамабілі простых грамадзян, прычым бясплатна.Пазней акцёр пабываў у гасцях у Івана Урганта ў аўтарскім гумарыстычным шоў «Вячэрні Ургант», стаў запрошанай зоркай у рэаліці «Ратуйце нашу сям'ю». У гэтай перадачы прафесійныя псіхолагі давалі парады шлюбных парам, як наладзіць адносіны і пазбегнуць разводу. У «Цырку з зоркамі» Яўген метал нажы і сякеры, выконваў акрабатычныя трукі верхам на скаку каня.
Артыст не адмаўляўся працаваць у рэкламе. У канцы 1990-х Стычкин распавядаў гледачам пра перавагі чысціць сродкі «каметы», а ў 2016-м у роліку «Мегафона» адлюстраваў бацькі дзяўчынкі, падбірайце запамінальны лозунг для кампаніі.
Асабістае жыццё
Асабістае жыццё ў біяграфіі Яўгенія насычана падзеямі і, здаецца, стала пастаянным крыніцай навін для сродкаў масавай інфармацыі. У «актыве» у Стычкина два шлюбу і чацвёра дзяцей. З першым каханнем - дзяўчынай па імені Юлія Жамчугова - у акцёра не склаліся адносіны. Да загса пара так і не дабралася. Але гэты ня увянчаўся вяселлем раман меў наступствы: на свет нарадзілася дачка Соня.
Першую афіцыйную жонку - піяністку з сусветным імем Кацярыну Сканави - Яўгену Стычкину «высватаю» будучая цешча, кінакрытык Ніна Захра. У шлюбе з Кацярынай з'явіліся сыны Аляксей і Леў, а таксама дачка Аляксандра. Але ў 2009 годзе стала вядома, што Яўген кінуў жонку дзеля новай пасіі - калегі Вольгі Сутуловой. Пагаворваюць, што службовы раман завязаўся на здымачнай пляцоўцы фільма «Кантракт на каханне». Артысты не заўважылі, як пачуцці з экрана перацяклі ў рэальнае жыццё.
Хадзілі чуткі, што Кацярына хутка даведалася пра здраду мужа. Ды і як схаваць раман, калі Яўген Стычкин і Вольга Сутулова разам бывалі на кінафестывалях, дзе неаднаразова траплялі ў аб'ектывы фотакамер. Праўда, артыст на роспыты журналістаў нязменна заяўляў, што верны жонцы і дзецям. Кажуць, Каця спадзявалася, што раман з Вольгай - усяго толькі любоўная інтрыжка, якая хутка скончыцца, таму доўга трывала і не падавала на развод.
Калі верыць інфармацыі з соцсетей, апошняй кропляй для жонкі стала вестка ад «добразычліўцаў», што муж пасяліўся ў адным нумары з новай каханай падчас знаходжання на міжнародным кінафестывалі «КиноЯлта».
Шэраг СМІ пісалі, што пры разводзе адносіны Кацярыны і Яўгена ладна прыпсаваў дзяльба жылплошчы. Нібыта маці траіх дзяцей не пажадала пакідаць элітную кватэру на Нікіцкім бульвары, якую акцёру падарыла мама. Да кансенсусу бацькі ўсё ж такі прыйшлі, дзеці Стычкина зараз частыя госці ў Вольгі і Яўгенія. Актрыса распавядала, што ў загарадным доме разам са сваякамі часам збіраюцца да 15 чалавек, і каб пракарміць такую «чараду», за раз робіцца тыднёвая каса ў мясцовых крамах.
Пасля растання са Сканави Яўген адправіўся паўторна ў загс толькі праз 5 гадоў. Пра тое, што Стычкин і Сутулова - муж і жонка, стала зразумела з паста Вольгі на яе старонцы ў сацсетцы. Шчаслівая жанчына апублікавала фота, на якім яна ў белай сукенцы, а Яўген - у строгім гарнітуры. Але баль на ўвесь свет пара задавальняць не захацела.
Старэйшы сын выканаўцы Аляксей і малодшая Саша атрымалі ў спадчыну ад мамы любоў да музыкі і робяць першыя поспехі на гэтай ніве. А Леў ўжо выявіў акцёрскі талент, які пераняў ад таты. Навінамі пра дасягненні спадчыннікаў выканаўца рэгулярна дзеліцца з падпісантамі ва ўласным инстаграм-запісе.
У 2019 годзе Стычкин стаў хросным бацькам дачкі свайго сябра і калегі па творчым цэху Яўгена Проніна. На ролю крыжовай маці бацькі запрасілі актрысу Алену Дудзіна. А ў канцы 2020 го Вольга Сутулова падарыла мужу спадчынніка - сына, які стаў пятым дзіцем Яўгенія. Ад радасным падзеі акцёр паведаміў у «Инстаграме». Пазней у інтэрв'ю жонкі распавялі пра тое, як праходзілі роды.
Артыст прыехаў падтрымаць жонку прама са здымак - у грыме, які імітуе пабітую галаву. Маляня з'яўлялася на свет пад музыку Rolling Stones. Акушэр перадаў дзіцяці спачатку акцёру, а затым маці. Зараз у Яўгена адкрыты персанальны сайт, дзе публікуюцца гастрольныя графікі, кадры са здымачных пляцовак і падарожжаў.
Яўген Стычкин зараз
У 2020 годзе выканаўца працягнуў акцёрскую кар'еру. На экраны выйшла з удзелам Яўгена рамантычная камедыя "Залатое кальцо", якая апавядае пра адпачынак некалькіх сяброў. Партнёрамі Стычкина па здымках сталі Аглая Тарасава, Ніно Нинидзе, Уладзімір Яглыч і іншыя. У 2021 году акцёр выканаў галоўную ролю ў захапляльным серыяле «Алібі», дзе ўвасобіў на экране вобраз таленавітага сцэнарыста. Разам з артыстам ў фільме з'явілася яго жонка.Таксама ў пракат выйшла поўнаметражная стужка «Мажор», якая стала працягам ўпадабанага гледачам шматсерыйнага праекта. Тут Яўген паўстаў перад прыхільнікамі як антаганіст персанажа Паўла Прилучного.
фільмаграфія
- 1993 - «Пчолка»
- 2004 г. - «Халасцякі»
- 2005 - «Ад 180 і вышэй»
- 2006 - «Залаты цяля»
- 2006 - «Флэш.ка»
- 2007 - «Кантракт на каханне»
- 2007 - «Дзень выбараў»
- 2010 - «Стомленыя сонцам 2: Прадстаянне»
- 2012 - «Белая гвардыя»
- 2014 - «Чарнобыль: Зона адчужэння»
- 2015 - «Здрады»
- 2016 - «Максімальны ўдар»
- 2017 - «Чарнобыль: Зона адчужэння 2»
- 2017 - «Блуканне па пакутах»
- 2018 - «Гогаль. Вій »
- 2018 - «За гранню рэальнасці»
- 2018 - «Клубаре»
- 2018 - «На Парыж ...»
- 2019 - «Мылодрама»
- 2019 - «Неба вымяраецца міляў справа»
- 2019 - «Чарнобыль. Зона адчужэння. фінал »
- 2020 працэнта - «Беезумие»
- 2020 працэнта - "Залатое кальцо"
- 2020 працэнта - «Проста уяві, што мы ведаем»
- 2021 - «Мажор. фільм »