біяграфія
Марына Голуб - акторка тэатра і кіно, чые фільмы ўдзельнічалі ў міжнародных фестывалях і нават пабывалі ў Канах, тэлевядучая. Яна запомнілася прыхільнікам сваімі шматлікімі вобразамі шумных, праставаты, але безжурботная і вясёлых жанчын.
Марына Рыгораўна Голуб нарадзілася 8 снежня 1957 года ў Маскве, у сям'і артысткі Людмілы Голуб і палкоўніка ГРУ Рыгора Голуба. Акцёрскае майстэрства прыцягвала Марыну з ранняга дзяцінства. Пасля заканчэння агульнаадукацыйнай школы будучая актрыса цвёрда вырашыла паступаць у школу-студыю МХАТ. Мама дзяўчынкі не падтрымлівала яе імкнення стаць артысткай, бо была добра дасведчаная аб усіх тонкасцях гэтай цяжкай прафесіі. Ўгаворы жанчыны так і не дапамаглі, Марына паступіла з першай па катаванні на курс Манюкова.
Маладая актрыса была адной з лепшых на курсе. У кіраўнікоў не было сумневаў, што Голуб дасягне велізарных вышынь у тэатральным мастацтве. Крытыкі ставіліся да Марыны добразычліва, бо справаздачныя выступленні былі хвацкімі. Нягледзячы на гэта, па заканчэнні школы-студыі ў 1979 годзе Марына зрабіла неспадзяваны крок нават для сябе - адмовілася ад працы ў тэатры. Маючы занадта эксцэнтрычны характар, Голуб не зусім ўпісвалася ў афіцыйны тэатр таго часу. Тады па радзе мамы ў біяграфіі Марыны Голуб адкрылася старонка пад назвай «эстрада».
Марына Рыгораўна, прааналізаваўшы свае магчымасці, вырашыла, што ў яе можа нешта атрымацца ў дадзеным жанры. Тады акторка стала працаваць у аддзеле сатыры і гумару Москанцэрта, дзе засталася на цэлых тры гады. Эстрадная сцэна для Марыны Голуб адкрылася з выступам у урыўку з «мацярынскі поля». Гледачы былі ўражаны яе падачай і адразу палюбілі ўзыходзячую зорку.
Фільмы і тэатр
У 1981 году Марыне Голуб паступіла прапанова ад Канстанціна Райкіна увайсці ў склад трупы тэатра «Сатырыкон», які быў арганізаваны ім пасля сыходу з «Сучасніка». Тады ёй трэба было згуляць ролю ў пастаноўцы Райкіна «Асобы», з чым акторка бліскуча справілася. Да 1987 года «Сатырыкон» быў для Голуб другім домам, пасля чаго яна пагадзілася згуляць у пастаноўцы новаспечанага тэатра «Шалом» Аляксандра Левенбука.
На той момант кар'ера ў «Сатырыкон» складвалася не зусім удала, таму спектакль «Цягнік за шчасцем» у «Шалом» стаў для Марыны Рыгораўнай новым подыхам. Пастаноўка здабыла поспех сярод гледачоў і крытыкаў. Доўгі час трупа гастралявала з «Цягніком» па СССР і Еўропе. Але дэбютная пастаноўка тэатра «Шалом» апынулася апошняй яркай карцінай.
Працуючы ў тэатры, Марына Рыгораўна ўжо тады пачала здымацца ў кіно, хоць і ў маленькіх эпізадычных ролях. Адной з самых значных работ у фільмаграфіі Марыны Голуб на той момант была гераіня Верка з дылогіі «Юнацтва Пятра» і «Спачатку слаўных спраў». Вядома ж, Голуб не была поўная аптымізму ад такой славы. Мільгалі дні, праходзілі гады, а прароцкае слава студэнцкіх гадоў так і не наступала. Марына Рыгораўна засмучаць з гэтай нагоды, але ніколі не думала кідаць акцёрства. Ёй было ўласціва шукаць сябе і развівацца далей, чым апускаць рукі па такіх не гэтак важным жыццёвым дробязях.
Аптымізм Марыны Голуб пасля прывёў яе творчы патэнцыял на тэлебачанне. Яе першая тэлепраграма - "Свята кожны дзень», для якой актрыса самастойна пісала сцэнары. Ёй падабалася яшчэ адна прыступка ў яе кар'еры, але праект забіраў занадта шмат часу. Марына не магла ў большай меры развівацца на сцэне.
Аднойчы ёй выпаў шанец паўдзельнічаць у здымках новага тэлепраекта «Зразумей мяне», дзе яе заўважыў генеральны прадзюсер АТВ. Тады ён зацвердзіў акторку ў новы праект «Эх, Сямёнаўна!», Які тут жа палюбіўся тэлегледачам.
Пасля ўдзелу ў праграме Марына Рыгораўна знікла са сцэны тэатра. Але ў цені артыстка знаходзілася нядоўга. Ужо ў 2000 годзе ёй паступіла прапанова ад брытанскага рэжысёра Дэклан Доннеллана згуляць ролю гаспадыні карчмы ў пастаноўцы «Барыс Гадуноў». У тым жа годзе яна згуляла самую лепшую сваю ролю ў спектаклі «Васа Жалязнова». Адначасова з гэтым актрыса здымалася ў фільме «Вяселле», які ўдзельнічаў у Канскім фестывалі, атрымаў прэстыжную прэмію ў Германіі і расійскую прэмію «Акно ў Еўропу».
На працягу доўгага перыяду жанчына адчувала творчы ўсплёск. Фота Марыны Голуб з апошнімі навінамі пра яе сталі мільгаць у глянцавых выданнях. Акторка не паспявала прымаць прапановы ад рэжысёраў, якія марылі яе ўдзелам у новых кінастужках. Марына Рыгораўна без праблем ўваходзіла ў ролю любой гераіні, адчуваючы меру, ні ў якім разе не переигрывая ні на сцэне, ні ў кадры. Самымі яркімі фільмамі з Марынай Голуб можна назваць працы «Дзённік забойцы», «Вузкі мост», «Анёл-захавальнік», «Бедныя сваякі», дэтэктыў «Таксі для анёла», камедыя «Пяць нявест».
Папулярная акторка заўсёды была жаданым госцем на тэлебачанні. У 2010 годзе яна далучылася да калектыву тэлевядучых шоу «Дзяўчаты». Праграма была прысвечана асабістым жыцці і штодзённых праблем: працягу перадачы чатыры вядомыя вядучыя і запрошаныя госці абмяркоўвалі якую-небудзь вечную тэму, напрыклад, здрады або першыя спатканні. У 2014 годзе Марына ўжо ў якасці госця прыняла ўдзел у перадачы «Жонка. Гісторыя кахання », у якой вядомыя артысткі распавядаюць пра сваю сямейнага жыцця.
Апошняй карцінай Марыны Голуб стала навагодняя камедыя «Сябры сяброў». Разам з Аленай Яковлевой яна згуляла двух дам ва ўзросце, якія адчайна шукаюць падарунак сваёй сяброўцы. Як паказвае фільм, падарунак яны знаходзяць толькі ў сэкс-шопе. Шчаслівых пакупніц тут жа рабуюць, і з гэтага і пачынаецца асноўны сюжэт карціны.
Асабістае жыццё
У Марыны Рыгораўны было тры афіцыйных шлюбу, яе мужы былі годнымі людзьмі, але ні адзін не змог утрымаць акторку. Першы раз акторка стала жонкай прадпрымальніка Яўгена Тройнина, шлюб з якім вельмі хутка распаўся. Пасля разводу былыя муж і жонка захавалі сяброўскія адносіны, бо мелі сумесная дачка Насця.
У другі раз акторка выйшла замуж за акцёра Вадзіма Долгачева. Пара пазнаёмілася ў гады працы ў тэатры "Сатырыкон", а калі Марына адтуль сышла, іх саюз распаўся. Прычынай разводу стаў алкаголь, Марына хацела, каб муж дамогся поспеху і імкнуўся да чаму-то большаму, а яго цалкам задавальняла яго звычайнае жыццё, ён пачаў захапляцца спіртнымі напоямі.
Затым у яе асабістым жыцці з'явіўся трэці муж - акцёр Анатоль Белы. Гэта была асобная гісторыя ў біяграфіі актрысы. Марына Голуб і Анатоль Белы пазнаёміліся ў 1995 годзе, іх саюз для многіх стаў нечаканасцю: розніца ва ўзросце, сацыяльным статусе, запатрабаванасці ў прафесіі. Злыя мовы не раз абмяркоўвалі, што менавіта дзякуючы Марыне Белы здабыў прафесійны рост, яго сталі запрашаць у праекты, фільмы, а пазней ён атрымаў званне заслужанага артыста Расіі, пасля чаго "пераключыўся" на маладога дызайнера Ірыну Масквічова.
Праз 10 гадоў шлюбу Марына Голуб і Анатоль Белы развяліся. Агульных дзяцей пара не мела.
Апошняй любоўю актрысы стаў бізнэсовец Міхаіл Краўчанка. Ён пакарыў Марыну сваёй амаль галівудскай знешнасцю і прыгожымі заляцаннямі: яму падабалася песціць сваю выбранніцу, дарыць ёй кветкі і падарункі. Але шчасце закаханых было нядоўгім. Міхась быў застрэлены прама ў уласнага пад'езда. Заказчыка забойства так і не знайшлі. Смерць каханага мужчыны падкасіла артыстку.
аўтакатастрофа
У 2012 годзе ў Маскве здарылася аўтамабільная катастрофа, у якой памерла таленавітая актрыса Марына Голуб. Дата яе смерці - 9 кастрычніка 2012 году.
Па дарозе дадому ў аўтамабіль «Hyundai», у якім ехала Марына Рыгораўна, на поўным ходзе ўрэзаўся «Cadillac», прамчаўся на чырвонае святло. Актрыса і кіроўца «Hyundai» памерлі на месцы.
Як распавядаюць відавочцы, аўтакатастрофа была жахлівай, з першага погляду было ясна, што без ахвяр не абышлося. Толькі на наступны дзень сябры і прыхільнікі актрысы даведаліся, што ў жудаснай аварыі была менавіта яна. Скрыжаванне праспекта Вярнадскага і вуліцы Лабачэўскага стаў жалобным месцам для ўсіх аматараў яе творчасці.
Вінаваты ў ДТЗ, які стаў прычынай смерці Марыны Голуб і яе вадзіцеля, збег з месца здарэння. Пазней Аляксей Русакоў быў затрыманы паліцыяй. Суд прысудзіў Русакова да 6,5 гадоў турэмнага зняволення.
13 кастрычніка труну актрысы ўсталявалі на галоўнай сцэне МХТ імя Чэхава, каб усе жадаючыя маглі развітацца з Марынай Голуб. Пазней, па рашэнні сваякоў, яна была крэміравана.
18 кастрычніка 2012 года адбылася цырымонія пахавання праху актрысы. Пахаванне прайшлі на Траякураўскіх могілках, магіла Марыны Голуб знаходзіцца на Алеі «акцёраў».
фільмаграфія
- «Юнацтва Пятра»
- «Грамадзянін Лёшка»
- «Вяселле»
- «Біндзюжнік і Кароль»
- «Зона Любэ»
- «Рускі вадэвіль»
- «Рускія амазонкі»
- «На рагу ў Патрыяршых-2»
- «Дронго»