біяграфія
Захопленыя прыхільніцы Даніла Аляксандравіча Страхова запісалі яго ў лік сэкс-сімвалаў расійскага кіно. Зайздроснікі сцвярджаюць, што, калі б не яркая фактурность, не відаць бы акцёру такой удалай творчай біяграфіі. Сам ён, падобна свайму кінагерой Шцірліцу, чуткі не каментуе, аддаючы перавагу ламаць стэрэатыпы на тэатральнай сцэне і экране.Дзяцінства і юнацтва
Данііл Страхаў і яго сястра Ліза нарадзіліся ў Маскве ў сям'і этнолингвиста і псіхатэрапеўта. Сярод продкаў артыста - некалькі святароў. Дзядуля, галоўны інжынер па спецыяльнасці, праз усё жыццё пранёс захапленне жывапісам, перадаў ўнуку пэўныя асновы майстэрства.
Высокі ўзровень культуры ў Страхавых спалучаўся з дэмакратычным падыходам да выхавання дзяцей. Бацькі падтрымлівалі сына ва ўсіх пачынаннях. Данііл захапіўся тэатрам яшчэ ў школьным узросце, а вучыўся ён у эксперыментальным установе Акадэміі навук, дзе ў залежнасці ад схільнасцяў і пераваг вучні маглі камбінаваць прадметы на ўласнае меркаванне.
У маладосці юнака роўна прыцягвалі літаратура і матэматыка, а з магчымых прафесій ён абраў юрыспрудэнцыю. Але затым узнікла думка пра акцёрства. Страхаў браў урокі ў Алега Вавілава, паступіў у Школу-студыю МХАТ, адтуль перавёўся ў Шчукінскае вучылішча. Пасля ВНУ Данііл гучна заявіў пра сябе, згуляўшы ў пастаноўцы Сяргея Голомазова «Пецярбург» на сцэне Тэатра імя М. В. Гогаля. За ролю Аблеухова малады артыст атрымаў прэмію «Маскоўскія дэбюты».
Тэатр і фільмы
Да фарміраванні фільмаграфіі Данііл прыступіў будучы студэнтам Шчукінскай вучэльні. Дэбютам стала гратэскавая карціна «Кар'ера Артура Уи. Новая версія », адзначаная ўзнагародамі на кінафестывалі« Акно ў Еўропу »і трыма прэміямі« Ніка ».
«Партрэт Дорiана Грэючы" - прэм'ера пастаноўкі Андрэя Жітінкін, адбылася на сцэне тэатра на Малой Броннай ў 2001 годзе. Данііл пранікнёна выканаў ролю галоўнага персанажа.
У верасні 2002 года на экраны выйшаў гангстэрскі серыял «Брыгада». Разам з Сяргеем Бязрукавым, Паўлам Майкова, Дзмітрый Дзюжаў, Кацярынай Гусевой і іншымі акцёрамі Данііл паўдзельнічаў у карціне, якая палюбілася нават тым, хто не любіць бандыцкія разборкі.
Вобраз барона Корфу ў гістарычнай меладраме «Бедная Насця» адарыў Страхова шалёнай папулярнасцю. Захопленымі водгукамі ўзнагародзілі акцёра за гульню ў ваеннай драме «Навальнічныя вароты». Міністэрства абароны Расіі ўручыла выканаўцу ролі старэйшага лейтэнанта Панкратава медаль «За ўмацаванне баявой садружнасці".
Прэміі іншага сілавога ведамства, ФСБ, ўдастоена работа Данііла ў серыяле «Ісаеў». Яму нават не прыйшлося праходзіць пробы на ролю маладога выведніка Ісаева: рэжысёр Сяргей Урсуляк зацвердзіў акцёра пасля пары рэпетыцый. Серыял «Апофегей», дзе акцёр зняўся ў кампаніі Марыі Міронавай, атрымаў Гран-пры міжнароднага тэлекінафоруму «Разам».
У драматычным фільме «Перагон» партнёркай Данііла стала Анастасія Немоляева, да гэтага 6 гадоў не здымалася ў кіно, у «гандляроў» - Іна Гомес. Былая мадэль тады вельмі ўзрадавалася чарговай сустрэчы з «таленавітых і абаяльны чалавек», бо з ім прыемна і лёгка працаваць, а як непрафесійная акторка яна часцяком звярталася да Страхову па параду.
Героі, увасобленыя акцёрам на экране, - самыя разнапланавыя: рамантычныя палюбоўнікі, авантурысты, абаронцы слабых і тыя, ад каго людзей трэба абараняць. Данііл рады таму, што ў кіно можна выйсці за рамкі ўмоўнага тыпажу, так распаўсюджанага ў гэтай прафесіі. У «Ленінградзе-46» ён цынічны рабаўнік, у «Мы з будучыні» - адважны салдат, у «Зоннентау» - «чорны капальнік». У «Розыгрышы» персанаж Страхова, замест таго каб пакпіць з дзяўчынай, улюбляецца па-сапраўднаму, у «Любові на лязо нажа» становіцца ахвярай калісьці пакрыўджанай ім жанчыны.
У 2013-м Страхаў ў другі раз сышоў з Тэатра на Малой Броннай (першы адбыўся яшчэ ў 90-я), раздзіраецца канфліктамі, ня пажадаўшы прымаць нічыю бок. Сцэну акцёр з маладосці ставіў вышэй кінаэкрана, таму часам гуляе ў спектаклях, супрацоўнічае з антрэпрызны кампаніямі.
Пасля іранічнага дэтэктыва «Лэдзі знікае апоўначы» Данііл зноў прымерыў белы халат лекара ў вострасюжэтнай стужцы «Знахар» і серыяле «Сашкина удача».
Данііл стаў госцем праграмы «Вячэрні Ургант», дзе расказаў пра здымкі серыяла пра выдатнага нейрахірургіі і сваю нелюбоў да размоў з журналістамі.
Разам са здымкамі фільмаў і серыялаў Страхаў рэгулярна з'яўляецца на тэатральных падмостках. У яго рэпертуары такія пастаноўкі, як «Паштальён заўсёды тэлефануе двойчы», «Ідэальны муж», «Мёртвыя душы», «Культурная ўварванне» і іншыя спектаклі.
У кастрычніку 2020 гады выйшаў серыял на аснове твораў «Неапалімая купіна» і «Сустрэчны бой» Барыса Васільева. У галоўных ролях зняліся Данііл Страхаў, Клаўдзія Коршунава, Арцём Быстров і Аляксей Краўчанка.
У драме «Про Веру» Страхаў выступіў у вобразе падступнага бізнэсмэна, па чыёй віне гераіня Веры Панфілавай трапляе ў турму. У студзені 2020 гады карціна была прадстаўлена на суд гледачоў.
Улетку 2019-га Данііл паўдзельнічаў у здымках серыяла «Курорт колеру хакі», у якім яму дасталася галоўная роля, начальніка пагранатрада. У сюжэце фільма змешваюцца апісанне воінскіх будняў, асабістыя перажыванні герояў і дэтэктыўная складнік. Прэм'ера адбылася ў лютым 2021 года.
Асабістае жыццё
Данііл ўжо звыш 20 гадоў захоўвае вернасць адной-адзінай жанчыне - Марыі Леоновой. Муж і жонка пазнаёміліся ў Шчукінскае вучылішча, але тады будучая жонка не звярнула на Страхова увагі. Лёс зноў звёў пару ў Тэатры імя Гогаля, і тады ўсё ў асабістым жыцці акцёра склалася. У 2001-м без пышнай цырымоніі адбылося вяселле, нават бацькоў у загс не паклікалі. Дзяцей у сям'і няма. Прыхільнікі варожаць, чаму акцёр так да гэтага часу не стаў бацькам, але ні ён, ні яго жонка ніяк не камэнтуюць гэты факт.Акцёру прыпісвалі раман з Аленай Корыкавай, партнёркай Данііла, пра гэта гаварыла ўся здымачная група. У інтэрв'ю тых гадоў Страхаў прызнаваўся, што часта пакідаў жонку ў адзіноце, начуючы ў гатэлі з маладой зоркай. Але ў выніку вярнуўся ў сям'ю.
Акцёр - прыхільнік творчасці знакамітых калегаў Эдварда Нортана і Джэка Нікалсана. З суайчыннікаў падабаюцца Яўген Міронаў, Вікторыя Талстаганава, Канстанцін Хабенскі. Любімымі рэжысёрамі называў Георгія Данелія, Валерыя і Пятра Тадароўскага і Піліпа Янкоўскага.
У Марыі і Данііла, па ўласным прызнанні, усё не як у людзей. Яны аддалі перавагу пасяліцца не ў прэстыжным падмаскоўным раёне і не ў цэнтры сталіцы, а паехалі пад Саратаў. Там пабудавалі дом, у якім цяпер, з 2019 года, кіруюцца ўласнымі сіламі і жартуюць, што абслугоўваючы персанал завядуць, калі збяруцца адзначаць паўстагоддзя сумеснага жыцця.
У «Инстаграме» фота і кадры са здымачных пляцовак праектаў з удзелам Страхова публікуюць адданыя прыхільнікі. Сам Данііл не бачыць сэнсу ў сацыяльных сетках.
Старонка, прысвечаная Страхову, ёсць ва «Укантакце», існуе таксама афіцыйны сайт, дзе сабраны цікавыя, актуальныя публікацыі фатаграфій, відэаролікаў і анонсаў.
Данііл Страхаў зараз
Карціна «Дзве сястры» з удзелам артыста і Юліі Пересильд расцэньваецца як доўгачаканае, пасля 10-гадовага адсутнасці, вяртанне да гледача знакамітай Наталлі Андрэйчанка. У галоўнай савецкай Мэры Попінс ў фільме цэнтральная ролю. Другая назва фільма - «Нашчадкі».
Галоўная роля дасталася акцёру у трылеры «Капкан для монстра». На здымачнай пляцоўцы з'явіліся Людміла Арцем'ева, Зоя Мансурава, Аліна Ланіна, Уладзімір Скварцоў і іншыя. Паўдзельнічаў Данііл ў ваеннай меладраме «Аманат».
Атрымала працяг гісторыя геніяльнага нейрахірурга. У 2-м сезоне драматычнага серыяла «Знахар» Данііл Страхаў ў вобразе Паўла Андрэева супрацьстаіць пракудам лёсу. Суправаджаюць яго Кацярына Кузняцова і Валерый Грышко.
фільмаграфія
- 2002 - «Брыгада»
- 2004 г. - «Бедная Насця»
- 2006 - «Навальнічныя вароты»
- 2008 - «Мы з будучыні»
- 2009 г. - «Ісаеў»
- 2011 - «інкасатара»
- 2012 - «Вонкавае назіраньне"
- 2013 - «Цэзар»
- 2014 - «Розыгрыш»
- 2015 - «Лэдзі знікаюць апоўначы»
- 2015 - «Ленінград 46»
- 2015 - «Сямейны альбом»
- 2015 - «Фарца»
- 2017 - «Про Веру»
- 2018 - «Знахар»
- 2018 - «Няскончаная бой»
- 2019 - «Сашкина удача»
- 2021 - «Курорт колеру хакі»