біяграфія
Юрый Антонаў - зорка савецкай эстрады, легенда, галоўны хітмэйкеры, першым у СССР афіцыйна зарабляе мільёны.Творчасць спевака і кампазітара не страціла актуальнасці і ў Расіі. Апроч іншага, маладому пакаленню Антонаў вядомы як змагар з парушэннямі аўтарскіх правоў і прыхільнік «ўліванні свежай крыві» ў музычную тусоўку.
Дзяцінства і юнацтва
Юрый Антонаў з'явіўся на свет у Ташкенце за 3 месяцы да заканчэння Вялікай Айчыннай вайны. Айцец Міхаіл Васільевіч Антонаў служыў афіцэрам у марской пяхоце. Наталля, маці будучага эстраднага спевака і кампазітара, знаходзілася ў эвакуацыі. Пасля перамогі Міхаіл Васільевіч быў пераведзены ў ваенную адміністрацыю савецкай часткі Берліна, куды і забраў жонку і сына. Калі Юру споўнілася 3 гады, у яго нарадзілася малодшая сястра Жанна.
З Германіі сям'я пераехала ў Беларусь, дзе пасля змены некалькіх ваенных гарнізонаў асела ў невялікім мястэчку Маладзечна. Тут мама адвяла сына ў музычную школу, пасля заканчэння якой хлопчык вырашыў працягнуць атрымліваць адукацыю і паступіў у Маладзечанскае музычнае вучылішча, дзе вывучыўся гуляць на народных інструментах.
Працоўная дзейнасць музыканта пачалася ў 14 гадоў: Юрый Антонаў працаваў кіраўніком самадзейнага хору ў дэпо, атрымліваючы сваю першую зарплату - 60 рублёў. Таксама падчас навучання ў вучылішчы Юра арганізоўвае эстрадны аркестр, які дае некалькі канцэртаў у Доме культуры.
Пасля заканчэння ВНУ ў 1963 году Антонаў па размеркаванні працаваў настаўнікам у дзіцячай музычнай школе ў Мінску. Да таго моманту туды ж пераехалі бацькі. Паралельна Юрый уладкаваўся салістам-інструменталістам ў Беларускую дзяржаўную філармонію, а ў 1964-м быў прызваны ў армію.
Пасля заканчэння службы музыкант вяртаецца ў філармонію, але ўжо ў новай якасці: цяпер Юры - музычны кіраўнік у ансамблі пад назвай «Тоніка», заснаваным народным артыстам Беларускай ССР Віктарам Вуячічам. У маладосці Антонаў пазнаёміўся і з гітарыстам Уладзімірам Мулявіным. Па словах спевака, творчая біяграфія мастацкага кіраўніка папулярнага ВІА "Песняры" пачалася ў яго калектыве.
Асабістае жыццё
За плячыма спевака і кампазітара тры паходы ў загс. Першы раз Юры ажаніўся ў 1976 годзе, але пасля Анастасія, першая жонка, з сям'ёй іміграваць у ЗША. Антонаў, быўшы на піку папулярнасці, не рашыўся на такі адказны крок. Цяпер жанчына жыве ў Нью-Ёрку.Другая жонка Міраслава Бобанович жыве ў Заграбе, сталіцы Харватыі. Гэты шлюб таксама распаўся. Саюз з грамадзянкай Югаславіі, па расказах сяброў, дазволіў Антонаву купляць прафесійную апаратуру, якая па якасці пераўзыходзіла выпускаемую ў СССР, і перапрадаваць на радзіме.
Што тычыцца трэцяй жонкі мэтра, пра яе вядома мала: клічуць Ганна, яна руская, але месцам жыхарства абрала Парыж.
У кампазітара ёсць двое дзяцей - дачка Людміла Антонава, якая жыве з маці за мяжой, і Міхаіл Антонаў, які знаходзіцца ў Маскве.
У студыі праграмы «Прамы эфір» Антонаў закрануў і мімалётных раманаў. Ён распавёў аб захапленні актрысай з Мексікі, кіраўніком гуказапісвальнай кампаніі. Спявак спрабаваў заваяваць сэрца актрысы Наталлі Фатеева, але прыгажуня савецкага кінематографа не ўдастоіла музыканта увагай.
Легендарны спявак і кампазітар любіць жывёл. У адным з інтэрв'ю Антонаў прызнаўся, што, акрамя котак, у яго доме жывуць паўліны, трусы, інданэзійскія качкі і цацаркі.
Немалады ўзрост не стаў перашкодай для музыканта ў прытрымліванні модным тэндэнцыям 21-га стагоддзя. Юрый Міхайлавіч завёў старонку ў «Инстаграме», дзе паспеў размясціць пару дзесяткаў здымкаў. Аднак у 2015 годзе рахунак Антонава ўзламалі і апублікавалі фота непрыстойныя ўтрымання. Пасля гэтага спявак абвясціў, што пакідае сацыяльную сетку, прычым афіцыйнае заяву зрабіў адвакат Сяргей Жорин.
Нягледзячы на ўзрост, Антонаў працягвае падтрымліваць сябе ў форме, гэтага патрабуе публічнасць і заклапочанасць уласным здароўем. Пры росце 178 см яго вага складае 67 кг.
музыка
У 1969 году таленавіты музыкант атрымлівае запрашэнне з Ленінграда. Вакальна-інструментальны ансамбль «Спяваючыя гітары» паклікаў Антонава на пасаду клавішніка. Гэты калектыў стаў стартавай пляцоўкай для творчых пачынанняў маладога выканаўцы. Юрый упершыню выступіў як вакаліст, у гэтым жа ансамблі прагучалі першыя песні яго аўтарства «Стой, ня страляй, салдат!», «Аэрапорт», «Дзе ж смеласць?».
Хітом таго часу стала кампазіцыя «Калі любіш ты», да якой музыку напісаў сам Юрый Антонаў, а тэкст з'яўляўся кампіляцыяй прац Ірыны Безладновой і Міхаіла Белякова. Песня выйшла на асобнай пласцінцы-Міньён ў 1971 годзе.
Безладнова выступіла і сааўтарам «Няма цябе выдатней», якая паставіла кропку ў супрацоўніцтве Антонава і «спяваюць гітар». Юрый замяніў цяжкае з пазіцыі выканаўцы «імгненне» на «бачанне». А 3-ці куплет належыць пяру Міхаіла Белякова, гітарыста «Добрых малайцоў». Запісваў песню ўжо саліст «спяваюць гітар» Яўген Броневицкий. Артыст палічыў, што 3-куплетна кампазіцыя занадта доўгая. У выніку засталося два, але дададзена сола на бас-гітары.
Такую ж патрабавальнасць да мілагучнасць Юрый праявіў і ў працы над песняй «Зеркало»: яму не спадабалася фраза «Гляджу ў цябе, як у люстэрка, да галавакружэння». Лідзія Казлова, жонка аўтара вершаў МіхаілаТаніча, пазней расказала, што спачатку пашкадавала, калі муж аддаў складанне малавядомаму кампазітару. Антонаў напісаў мелодыю за ноч.
У 70-х Антонаў мяняе калектыў - працуе вакалістам у сталічным ВІА «Добры малайцы», потым гуляе ў аркестры «Сучаснік», становіцца кіраўніком «Магістралі», ансамбля, створанага пры Маскоўскай абласной філармоніі. Музыкант супрацоўнічае з Давідам Тухманава, прапісваючы ў таго на дыску вакальную партыю, і ўжо ў 1973 годзе выходзіць першая аўтарская пласцінка Юрыя Антонава.
Каб пазбегнуць бюракратычнай цяганіны з выданнем вялікіх опусаў, музыкант выдае шэраг маленькіх пласцінак, мін'ёнаў, якія ўтрымліваюць 1-2 песні. Яны і прынеслі кампазітару славу і вядомасць, так як кампазіцыі хутка сышлі ў народ дзякуючы таленту аўтара і дакладнаму трапленню ў дух эпохі.
Песні Юрыя Антонава «Ну, і што з ім рабіць» і «Калі любіш ты» (да абедзвюх тэкст напісаў Леанід Дербенев) гучаць на канцэртах «Вясёлых рабят», акрамя таго, новыя калектывы ўключаюць складзеныя ім кампазіцыі ў свой рэпертуар. Так, ВІА «спяваюць сэрцы» выконваў «Бабіна лета», «Акварэлі» - «Рыжее лета». Папулярны гурт «Зямляне» выкарыстала 4 яго працы, сярод якіх - «Павер у мару».
Акрамя калектываў, песні Антонава спявалі і асобныя артысты, напрыклад, Леў Лешчанка. Але, нягледзячы на такую папулярнасць і запатрабаванасць, Юрыю доўга не ўдавалася трапіць на тэлебачанне і выпусціць паўнавартасную пласцінку, так як музыкант на той час не з'яўляўся сябрам Саюза кампазітараў.
У 80-я гады Антонаў пачынае супрацоўніцтва з рок-групай «Аракс», і гэта прынесла яму ўсесаюзную славу. Музыкі выпусцілі 3 пласцінкі-мін'ёнаў, разыйшэлыя па краіне тыражом звыш 20 млн асобнікаў. Песні «Дах дома твайго», «Не забывай», «Залатая лесвіца» і «Мара спраўджваецца» гучалі літаральна з кожнага акна.
Спявак папаўняе шэрагі самых вядомых выканаўцаў Савецкага Саюза і займае 1-е месца ў хіт-парадзе "Звуковая дорожка". Маладая выканаўца Каця Сямёнава перамагае на конкурсе «Залаты камертон» з песняй «Вясна» аўтарства Юрыя.
А ў 1980-м Антонаў падарыў слухачам яшчэ адзін хіт «Я ўспамінаю", у народзе больш вядомы пад назвай «якая ляціць хадой». Гэтая кампазіцыя паклала пачатак яго сумеснай працы з паэтам-песеннікам Леанідам Фадзеевым. Зрэшты, усе яго песні 80-х гадоў у кароткія тэрміны станавіліся сапраўднымі шлягерамі.
У 1981-м на тэлеэкраны выйшла музычная камедыя «Беражыце жанчын», знятая Адэскай кінастудыяй. Песні для яе пісаў Антонаў і сам жа іх спяваў, таксама ўдзел у стварэнні кампазіцый прымала рок-гурт «Аракс». У розных сюжэтах песні са сцэны «выконваюць» розныя людзі, але ўсё голасам Юрыя Міхайлавіча. Выключэнне склала «Вясёлка», якую праспяваў Сяргей Белікаў.
Першы вялікі аўтарскі альбом Антонава выйшаў за межамі Саюза. У 1982-м югаслаўская фірма Jugoton падарыла свету дыск, а ўжо ў наступным годзе музыка пераехаў у Чачэна-Інгушскую АССР, дзе 3 гады працаваў салістам мясцовай філармоніі. Тады ж завязваецца цеснае сяброўства з харэографам Махмудам Эсамбаева.
Юрый супрацоўнічаў з ансамблем «Сіняя птушка». Вынікам сумеснай работы ў студыі і на гастролях стаў канцэртны альбом-гігант «Сіняя птушка». З самых вядомых песень Антонава тых часоў вылучаецца кампазіцыя «Шырэй круг», якая стала загалоўнай для аднайменнага тэлефестывалю.
Хіт «На вуліцы Каштанавай» - падарунак Юрыя Антонава і Ігара Шаферана да 30-годдзя з дня ўтварэння Крымскай вобласці. Кампазітар за паўгадзіны накідаў мелодыю і так жа хутка зрабіў студыйны запіс, не разлічваючы на перспектыву. І, як паказала жыццё, памыліўся. Песня спадабалася, а прыхільнікі нават спрабавалі адшукаць згаданы ў тэксце маршрут. Па чутках, прайсціся па вінаграднай, Абрыкосавай і цяністай пашанцавала жыхарам Геленджыка.
Кампазітар таксама складае песні для дзяцей: разам з паэтам-песеннікам Міхаілам Пляцкоўскага Юрый Міхайлавіч запісаў некалькі пласцінак з казачнымі мюзікламі пра прыгоды Кузнечыка Кузі.
У 1983 году Антонаў стварыў хіт пад назовам "Белы цеплаход», але ён меў падвойнае аўтарства, вершы для песні напісаў Віктар Дюнин. З ім Юрый пазнаёміўся праз Уладзіміра Сямёнава - кіраўніка ансамбля «Кветкі». Словы для яе нарадзіліся ў Віктара экспромтам: падчас марскога круізу ён пазнаёміўся з дзяўчынай і закахаўся з першага погляду. У прызначаны час на спатканне яна не з'явілася, пакінуўшы цеплаход на адным з прыпынкаў. Паэта перапаўнялі пачуцці, якія апынуліся на паперы, такім чынам на свет і з'явілася выдатная лірычная песня.
Сумесна з арганізаваным ім ансамблем «Аэробус» Юры Антонаў даў мноства аншлагавых канцэртаў на найбуйнейшых пляцоўках краіны. Відэазапісы выступленняў зараз распаўсюджаны ў Сеціве як паўнавартасныя кліпы. У 1984-1985 гадах ён запісаў два альбомы-гіганта - «Доўгачаканы самалёт» і «Павер у мару».
У гэты час асабліва папулярнай стала песня «Мора». Гастрольны рэкорд Юрыя Міхайлавіча да гэтага часу ніхто з калегаў у краінах СНД не пабіў: за 15 дзён у Ленінградзе дадзена 28 канцэртаў, і кожны збіраў поўная зала.
У 1985 году кампазітар едзе ў Фінляндыю, дзе выдае англамоўны опус My favorite songs, а па вяртанні становіцца салістам «Москанцэрта». У 1987-м выходзіць альбом «Ад смутку да радасці», і ў гэтым жа годзе здараецца скандал, які прывёў да 2-гадовай ганенню артыста. На канцэрце ў Куйбышаве (цяпер Самара) спявак рэзка выказаўся пра мясцовыя чыноўніках. Гэта прывяло да таго, што 2 гады палітычны апарат і СМІ ўсяляк ачарняць артыста.
Наступная пласцінка Антонава «Лунная дарожка» выходзіць толькі ў 1990-м. Пазней аднайменны хіт ён выконваў на «Блакітным агеньчыку» разам з Настай Макеевай. 20 гадоў праз гэтыя кампазіцыі і альбомы засталіся такімі ж папулярнымі.
У 1990-х і 2000-х Юрый Антонаў - нязменны ўдзельнік тэлефестывалю «Песня года». У пачатку нулявых артыст вырашыў паспрабаваць сілы як прадзюсар спявачкі Святланы Алмазова, але песні з альбома «Салодкі мёд» не бралі на радыё, таму праект хутка зачыніўся.
З тых часоў кампазітар практычна не выпускаў новыя песень. Адной з яго нешматлікіх апошніх работ, якія атрымалі папулярнасць, стала сумеснае выкананне са спеваком Леанід Агуцін кампазіцыі пад назвай «На Арбаце».
За сваю творчую дзейнасць Антонаў ганараваны шэрагу ўзнагарод. У канцы ХХ стагоддзя Юрый атрымаў званне заслужанага, а затым і народнага артыста Расіі. Кампазітар у розныя гады прадстаўлены да ордэнаў Францыска Скарыны, Дружбы, Пашаны, а таксама да ордэна «За заслугі перад Бацькаўшчынай» IV ступені. З'яўляецца лаўрэатам усерасійскай прэміі «Авацыя» у адмыслова створанай намінацыі «Жывая легенда».
У снежні 2013 года ў Дзяржаўным Крамлёўскім палацы адбылося два канцэрты ў гонар 50-годдзя мэтра на сцэне. Тэлеверсія яго выступленняў выйшла ў эфіры канала «Расія» толькі ў маі 2014-га.
У 2014 годзе Антонаў ацэньваў выступленні ўдзельнікаў музычнага спаборніцтвы «Пяць зорак», а ў 2015-м запрошаны ў журы маштабнага тэлепраекта «Галоўная сцэна». Менавіта на гэтым музычным шоу тэлегледачам запомнілася выступленне Антонава са спеваком Рыгорам Лепсам. Яны праспявалі знакамітую кампазіцыю «У бяроз і сосен». Многія прыхільнікі назвалі гэтае выкананне лепшым у гісторыі.
Карыстальнікі ў сацыяльных сетках сцвярджалі, што не могуць цалкам выказаць тых эмоцый, якія выпрабоўвалі пры праслухоўванні гэтай мелодыі. Яны задумаліся пра тое, што ў апошнія гады на расійскай сцэне зусім не з'яўляюцца маладыя таленавітыя музыканты, здольныя параўнацца з легендарнымі выканаўцамі. Асобныя прыхільнікі Антонава і Лепса заявілі, што шматлікія конкурсы не дапамагаюць знайсці новыя таленты, а знакамітым прадстаўнікам музычнага мастацтва проста няма замены.
Планавалася, што Юрый Антонаў прыйдзе на змену Аляксандру Градскага у журы 4-га сезона папулярнага шоу «Голас», канкурэнта «Галоўнай сцэны». СМІ пісалі, што музыка, не які цікавіцца падобнымі праектамі, нібыта пагадзіўся ўдзельнічаць толькі з-за ганарару. Пазней гэтыя чуткі спявак катэгарычна абверг.
У лютым 2015 года ў Антонава быў 70-гадовы юбілей, але кампазітар не пачаў ладзіць пышных святкаванняў. Гэта быў яго свядомы выбар, пра які Юрый Міхайлавіч распавёў рэпарцёрам Першага канала ў эфіры перадачы «Права на адзінота». Хоць спявак не любіць ўварванняў ў асабістае жыццё, у гэтай праграме ён паказаў краіне ўласныя валодання - вялікі дом, які засяляюць кошкі і сабакі, ўлюбёнцы Антонава.
Затым Юрыя Міхайлавіча запрасілі ў праграму «Сам-насам з усімі». Тэлевядучая Юлія Меньшова пагутарыла з артыстам аб знакавых жыццёвых падзеях.
У 2016 годзе Антонаў трапіў у бальніцу. Спявак патлумачыў, што прычынай стала харчовае атручэнне, хоць СМІ пісалі, што ўлюбёнец мільёнаў перанёс інфаркт.
Музыкант заявіў, што ў такім выпадку журналістам і зусім не прыйшлося б браць інтэрв'ю. Пазней Антонаў дадаў, што ўспрымае праблемы са здароўем як ўдары лёсу: ён з цяжкасцю чуе правым вухам, парушаны вестыбюлярны апарат, чаму і хадзіў адзін час з кіем.
У 2017-м народны артыст Расіі стаў госцем дэбютнага выпуску перадачы Юрыя Мікалаева «Слова гонару». Невядомымі да гэтага дэталямі асабістым жыцці спявак падзяліўся ў ток-шоў Барыса Корчевникова «Лёс чалавека».
Праз год спявак зноў захварэў, адмяніў традыцыйнае ўдзел у фестывалі «Шансон года», гастролі і канцэрты. Творчасць адышло на другі план, але да складанасцяў Юрый Міхайлавіч ставіцца па-філасофску: ад узросту не ўцячэш. Тым не менш у 2018 годзе дыскаграфію Юрыя Антонава папоўніў альбом «Дарога да мора». У плыту ўключана ня гучала перш кампазіцыя «Дзяўчынка школьных гадоў».
Пра вяртанне артыста на сцэну сведчаць ўдзел у дзіцячым конкурсе «Сіняя птушка», у канцэртах да Дня Перамогі «Дзякуй за вернасць, нашчадкі!» і да 100-годдзя камсамола, запісы выступленняў для навагодніх перадач. Неўвядальны і безжурботны Антонаў стаў хэдлайнерам канцэрта, завяршаецца Усерасійскі чэмпіянат рабочых прафесій «Навыкі мудрых», у якім спаборнічалі прафесіяналы старэйшыя за 50 гадоў.
На тэлебачанні Юрый Міхайлавіч з'явіўся ў перадачы Андрэя Малахава «Прамы эфір», прысвечанай Ігару Крутому, а таксама ў ток-шоў Таццяны Усцінавай "Мой герой".
Юрый Антонаў зараз
У пачатку 2020 года Антонаў планаваў даць святочныя канцэрты з нагоды ўласнай юбілею. Аднак перанесеная ім напярэдадні Новага года аперацыя на назе не дазволіла гэтага зрабіць. Бо мужчына старанна клапоціцца пра здароўе, такое мерапрыемства ён вырашыў адкласці на нявызначаны тэрмін. Па словах кампазітара, бяседа таксама пройдзе пазней.Юрый Антонаў адзначыў, што складанасць пераносу свята заключаецца ў працяглым працэсе яго арганізацыі. У гэты дзень на сцэне выступяць і яго калегі, а таму ўсіх павінна ладзіць дата выступу, а таксама трэба вырашыць і тэхнічныя пытанні - святло, гук, рэжысура.
Першы канал да 75-годдзя артыста падрыхтаваў сюрпрыз для яго прыхільнікаў у выглядзе дакументальнага фільма пра жыццё кампазітара «Ад смутку да радасці». Удзел у здымках прымала і Ірына Безладнова, якая напісала словы да шлягеры «Для мяне няма цябе выдатней», пасля ў Антонава быў з ёй кароткі раман. Яна стала адзінай жанчынай, распавялі пра сваё стаўленне з кампазітарам.
Сам жа Антонаў сказаў, што пра асабістае жыццё казаць не любіць, але ў гэты раз разгаварыўся і распавёў журналісту аб марах і людзях, якія згулялі важную ролю ў яго станаўленні. Акрамя яго і Ірыны, удзел у здымках таксама прымалі Вячаслаў Малежiк, Рыгор Лепс, Аляксандр Розенбаум і іншыя.
Дыскаграфія
- 1973 - «Юры Антонаў і аркестр" Сучаснік "»
- 1975 - «Спявае Юрый Антонаў»
- 1983 - «Дах дома твайго»
- 1985 - «Павер у мару»
- 1986 - «Доўгачаканы самалёт»
- 1987 - «Ад смутку да радасці»
- 1990 - «Лунная дарожка»
- 1993 - «Нясе мяне працягу»
- 1996 г. - «Зеркало»
- 1996 г. - «Юры Антонаў. Песні для дзяцей »
- 1998 года - «Ад смутку да радасці»
- 2008 - «Не цябе выдатней»
- 2018 - «Дарога да мора»