біяграфія
Віктар Пялевін - культавы расійскі пісьменнік, аўтар раманаў, якія сталі бэстсэлерамі і перакладзены на многія мовы свету. Ён рэдка дае інтэрв'ю і не з'яўляецца на публіцы. Здаецца, што Пялевіна акружае пустата, да якой ён, аматар будызму і містыкі, імкнецца. Але ад таго і цікавей чытаць яго творы, кожнае з якіх можна разабраць на цытаты.Дзяцінства і юнацтва
Віктар Пялевін нарадзіўся 22 лістапада 1962 года ў Маскве. Бацька, Алег Анатольевіч Пялевін, быў выкладчыкам на ваеннай кафедры МГТУ ім. Н. Э. Баумана. Маці пісьменніка, Зінаіда Сямёнаўна Яфрэмава, выкладала ангельскую мову ў школе. Дзіцячыя гады Віктара прайшлі ў Маскве. Спачатку яго сям'я жыла на Цвярскім бульвары, а праз некаторы час пераехала ў Чертаново, паўднёвы раён сталіцы.
Пялевін атрымаў адукацыю ў прэстыжнай школе № 31 з паглыбленым вывучэннем англійскай мовы, якая размяшчалася ў цэнтры Масквы. Сёння яна змяніла фармат і стала гімназіяй № 1520 ім. Капцовых. У той час разам з будучым пісьменнікам вучыліся дзеці прадстаўнікоў вышэйшага грамадства і партыйнай эліты СССР.
Па ўспамінах журналіста Андрэя Трушын, які сябраваў тады з будучыняй літаратарам, Віктара можна было ахарактарызаваць як чалавека «кранальнага». Ён надаваў шмат увагі ўласным вонкавым выглядзе: вопратка на ім заўсёды адпавядала модзе. Падчас прагулак Пялевін імправізаваў цэлыя апавяданні, дзе абсурд, жыццё і фантазія перапляталіся ў адзінае мастацкі твор, якое выказвае стаўленне маладога хлопца да школы і настаўнікам.
У 1979 году Пялевін паступае ў Маскоўскі энергетычны інстытут, дзе вучыцца на факультэце электроннага абсталявання аўтаматызацыі прамысловасці і транспарту. Пасля заканчэння вучобы яго прынялі інжынерам на кафедру электратранспарту. У 1987-м Віктар паступіў у аспірантуру МЭИ, дзе напісаў дысертацыю на тэму электрапрывада тралейбуса з асінхронным рухавіком. Абарона гэтай працы так і не адбылася, паколькі Пялевін вырашыў змяніць сферу сваёй дзейнасці.
У 1989-м ён паступае на завочнае аддзяленне ў Літаратурны інстытут ім. А. М. Горкага, на курс прозы пад кіраўніцтвам Міхаіла Лабанава. Праз 2 гады студэнт быў адлічаны. Пазней пісьменнік сказаў, што выдаткаваныя на інстытут гады былі марныя. Паводле яго слоў, адзінай мэтай падчас вучобы ў гэтай ВНУ было наладжванне сувязяў, якія Віктару так і не спатрэбіліся.
У інстытуце будучы аўтар пазнаёміўся з Альбертам Егазаровым - маладым празаікам, які ў вольны час гандляваў вельмі рэдкімі ў Маскве той эпохі кампутарамі. Некаторыя эпізоды яго біяграфіі Пялевін ўплятае ў сваю ўласную, а таксама ў сюжэтныя лініі сваіх персанажаў. Так, напрыклад, у біяграфічнай даведцы, якую Віктар запаўняў ў часопісе «Знамя» напярэдадні публікацыі рамана «Амап Ра», пісьменнік паказаў: «Род заняткаў - кампутарны спекулянт».
На грошы, выручаныя з продажу кампутараў, Альберт вырашае адкрываць уласнае выдавецтва. У гэты ж час да кампаніі далучаецца студэнт дзённага аддзялення, эксцэнтрычны сакратар камсамольскай арганізацыі Віктар Куллэ, які стаў пазней вядомым літаратурным крытыкам. Менавіта ён дамовіўся з рэктарам інстытута аб выдзяленні памяшкання для будучага выдавецтва ўзамен на штогадовую публікацыю твораў, напісаных студэнтамі.
Так было створана выдавецтва «Міф», кіраўніком якога стаў Альберт Егазаров, а яго рэдактарамі і намеснікамі па справах прозы і паэзіі выступілі Пялевін і Куллэ. На гэтай пасадзе Віктар падрыхтаваў да выдання трохтамовае збор твораў Карласа Кастанеды, пераклад якога стаў значна лягчэй чытацца пасля рэдактарскіх правак Віктара.
Асабістае жыццё
Пісьменнік стварыў вакол сваёй асобы велізарная колькасць чутак і містыфікацый, найвядомай з якіх з'яўляецца гіпотэза пра тое, што пад псеўданімам Віктар Пялевін працуе група людзей. Існавання гэтага міфа спрыяюць ўсе фактары, пачынаючы ад тэматыкі творчасці і сканчаючы тым, што сам літаратар вядзе вельмі закрыты лад жыцця, не дае інтэрв'ю і не з'яўляецца ў грамадстве. Таму інфармацыя пра асабістае жыццё Пялевіна захавана ім у таямніцы. Вядома толькі, што ў празаіка няма жонкі і дзяцей.Доўгі час авор не ствараў персанальных акаўнтаў у сацыяльных сетках. Але з 2017-га ад яго імя пачала дзейнічаць старонка ў «Инстаграме», дзе за год з'явілася некалькі фота. Таксама ў пісьменніка ў распрацоўцы знаходзіцца афіцыйны сайт.
Віктар - прыхільнік будызму. Ён неаднаразова наведваў краіны Усходу: Непал, Паўднёвую Карэю, Японію і Кітай.
літаратура
У пачатку 90-х Пялевін пачынае публікавацца ў сур'ёзных літаратурных выдавецтвах. Зімой 1991 года ён прыйшоў у рэдакцыю часопіса «Сцяг» з рукапісам рамана «Амап Ра». Рэдакцыйнай калегіі твор спадабалася і было зацверджана да публікацыі. У сакавіку 1992-га там жа выходзіць «Жыццё насякомых» у жанры рамана, героямі якога сталі тыповыя прадстаўнікі грамадства пераходнага перыяду. За гэты твор пісьменнік атрымаў прэмію часопіса «Знамя». Годам пазней за зборнік апавяданняў «Сіні ліхтар», раней невядомы крытыкам, Пялевін намінуецца на Малую Букеровскую прэмію.
У 1993-м пісьменнік быў прыняты ў Саюз журналістаў. Тады ж выходзіць эсэ «Джон Фаулз і трагедыя рускага лібералізму», апублікаванае ў «Новай газеце». Гэтая праца была годнай рэакцыяй літаратара на крытычныя водгукі пра яго творчасць, якія той востра перажываў.
У гэты ж час бярэ свой пачатак міф пра тое, што пісьменніка Пялевіна не існуе, а ёсць толькі ланцужок паведамленняў на экране. Так пісаў пра яго Аляксандр Вяльцев, выступаючы з разгромнай крытыкай твораў у артыкуле «Заратустры і мессершмидты».
У 1996 годзе часопіс «Знамя» публікуе працу, пазней ахарактарызаваць як «першы дзэн-будысцкі раман», пад назвай «Чапаеў і пустэча». Кніга атрымала літаратурную прэмію «Вандроўнік», а ў 2001-м ўвайшла ў спіс найпрэстыжнай Дублінскай літаратурнай прэміі.
У 1999 годзе выходзіць легендарны раман Віктара Пялевіна «Generation П», які стаў культавым і які прынёс аўтару асаблівы статус у рускай літаратуры. Сюжэт твора апавядае пра пакаленьне людзей, чыё станаўленне прыйшлося на час злому эпох - час, калі СССР перастаў існаваць, а ранейшыя каштоўнасці бурыліся.
Гэтую працу можна аднесці да літаратуры постмадэрну, дзе рэальнасць сустракаецца з фантастычнымі вобразамі, змешваючыся ў тэатр абсурду. Хоць сам Пялевін у інтэрв'ю здзіўляўся: адкуль у краіне мог з'явіцца постмадэрнізм, калі доўгі час існаваў толькі савецкі рэалізм? Асаблівае месца ў жыцці персанажаў рамана займаюць наркатычныя рэчывы, якія часам дзейнічаюць у якасці рухаючай сілы сюжэту.
У 2004 годзе на прылаўках кніжных магазінаў з'яўляецца 6-й раман Пялевіна «Свяшчэнная кніга пярэваратня» пра каханне лісы-пярэваратня па імені А Гані і ваўка-пярэваратня, генерал-лейтэнанта ФСБ Аляксандра Шэрага. Сюжэт твора пераклікаецца з сюжэтнымі лініямі «Generation П» і апавядання «Прынц Дзяржплана».
Наступны раман, які папоўніў бібліяграфію Пялевіна, - Empire V, таксама вядомы пад назвай «Аповесць пра сапраўднага Звышчалавека». Ён выйшаў у 2006 годзе. Характэрна, што ў працы прысутнічае персанаж з «Generation П». Стварэнне такіх крыжаваных ліній характэрна для стылю Пялевіна.
У 2009 годзе выдавецтва «Эксмо» выпускае раман «t», у якім змешваецца руская гісторыя і ўсходні містыцызм, дзе падарожжа графа «t» (намёк на Талстога) у Опціну Пустынь прыраўноўваецца да пошуку Шамбалы. У 2011-м выходзіць постапокалиптический раман Пялевіна S.N.U.F.F. Праца адзначана прэміяй «Электронная кніга".
Праз 2 гады з'явіўся «Бэтман Апола», а ў 2014-м пісьменнік парадаваў чытачоў новым творам «Каханне да трох цукербринам» аб атрыбутах сучаснага грамадства. У 1-м томе рамана «Наглядчык», які Віктар Пялевін назваў «Ордэн жоўтага сьцягу», аўтар звярнуўся да асобы імператара Паўла I. Па сюжэце кнігі Павел трапляе ў іншы свет дзякуючы ўздзеянню алхіміі і атрымлівае ў праваднікі настаўніка.
У 2016 годзе пабачыў свет раман «Лямпа Мафусалавых, або Крайняя бітва чэкістаў з масонамі», створаны з 4 частак. Бытавой сюжэт, які апавядае пра жыццё сям'і Мажайску, пераплятаецца з фантасмагарычнымі элементамі.
У 2017 годзе з-пад пяра пісьменніка выйшаў 15-й раман iPhuck 10, галоўным героем якога стаў лічбавай алгарытм з імем Парфіры Пятровіч. Кампутарная праграма займаецца расследаваннем злачынстваў, а на вольным часе піша кнігі. За гэтую працу Віктар Пялевін ўручылі літаратурную прэмію Андрэя Белага. А на думку выдання «Форбс», раман патрапіў у рэйтынг самых прадаваных кніг года разам з творамі Таццяны Усцінавай, Дзіны Рубінай, Пола Хокінса, Джоджо Моес і іншых пісьменнікаў.
27 верасня 2018 года ўбачыў свет 16-й раман Пялевіна "Тайныя віды на гару Фудзі». У ім гарманічна пераплеценыя бліскучая сатыра, тонкая іронія, надзвычайны гратэск. У аснове сюжэту - гісторыя бізнэсмэна Фёдара, перасычанага жыццём. Аднойчы ён знаёміцца з маладым чалавекам Даміяну, які прадае багатым людзям шчасце.
Кнігі Віктара Пялевіна па традыцыі выходзяць у канцы лета. У жніўні 2019 года ў продаж паступіў зборнік "Мастацтва лёгкіх дотыкаў». Ён складаецца з двух аповесцяў і аднаго аповяду. У «Іякінф» сябры-хіпстэры блукаюць па Паўночным Каўказе, у «мастацтве лёгкіх дотыкаў» рускія хакеры ўкараняюць талерантнасць на Зямлі, у «Сталыпіне» гаворка ідзе пра сталыпінскім вагоне, у якім перавозяць зняволеных.
Віктар Пялевін зараз
Новы раман «Непераможныя сонца», выпушчаны выдавецтвам ЭКСМО, быў прэзентаваны чытацкай аўдыторыі 27 жніўня 2020 года. Пялевін распісаў яго на 700 старонак, чым, вядома ж, парадаваў адданых прыхільнікаў. Чытаецца гумарыстычнае фэнтэзі лёгка і дынамічна. Але без філасофскіх разважанняў, якія сталі візітнай карткай пісьменніка, не абышлося.У цэнтры сюжэту - дзяўчына па імі Саша, тыповая «миллениалка», прагрэсіўная масквічка, феміністка. Віруса яшчэ на гарызонце няма, таму яна адпраўляецца ў падарожжа, якое было абяцана ёй Шивой на індыйскай гора Аруначал.
У сваім сола-трып Саша сутыкнецца з цікавымі персанажамі, а таксама дакранецца да глабальнай таямніцы. Пасля паездкі яна зменіцца, а як менавіта, можна даведацца, прачытаўшы раман.
Зараз ідуць здымкі фільма «Ампір V», заснаванага на сюжэце творы Empire V. Яго выхад запланаваны на 2021 год. У карціне Віктара Гінзбурга, ужо працаваў з прозай Пялевіна раней, галоўнага героя згуляе Павел Табакоў. Яшчэ займаючыся экранізацыяй «Generation П» ў 2011 годзе, рэжысёр задумаў «Ампір V». Тым больш што першы фільм апынуўся паспяховым па касавых зборах і быў цёпла прыняты кінакрытыкамі. У галоўных ролях таксама з'явяцца Мірон Фёдараў, Вера Алентова, Марына Зудзіна.
цытаты
«Чытанне - гэта зносіны, а круг нашых зносін і робіць нас тым, чым мы з'яўляемся.» «Міласэрнасць у тым, што замест крэматорыяў у вас тэлевізары і супермаркеты. А праўда ў тым, што функцыя ў іх адна. »« Не шукай ва ўсім сімвалічнага значэння, а то ж знойдзеш. На сваю галаву. »« Я з дзяцінства лічыў, што адносінам мужчыны з жанчынай бракуе той давернай і легкадумнай прастаты, якая існуе паміж сябрамі, якія рашылі разам прыняць на грудзі. »« Светам кіруюць фінансісты. Фінансістамі кіруюць масоны. Масонамі кіруюць рептилоиды. А хто кіруе рептилоидами? »« Ісціна настолькі простая, што за яе нават крыўдна. »бібліяграфія
- 1992 - «Амап Ра»
- 1993 - «Жыццё насякомых»
- 1996 г. - «Чапаеў і Пустэча»
- 1999 - «Generation« П »
- 2004 г. - «Святая кніга пярэваратня»
- 2006 - Empire V
- 2009 г. - t
- 2011 - S.N.U.F.F.
- 2013 - «Бэтман Апола»
- 2014 - «Каханне да трох цукербринам»
- 2015 - «Наглядчык»
- 2016 - «Лямпа Мафусалавых, або Крайняя бітва чэкістаў з масонамі»
- 2017 - iPhuck 10
- 2018 - "Тайныя віды на гару Фудзі»
- 2020 працэнта - "Непераможныя сонца»