біяграфія
Андрэй Каргін унёс немалую лепту ў слаўную гісторыю айчыннага аўтаспорту. Разам з камандай «КАМАЗ-Майстар» ён не раз даказваў перавагу расійскіх гоншчыкаў у грузавых ралі-рэйдах. За плячыма Андрэя сотні тысяч кіламетраў пустыняў і бездарожжа, пераадольваючы якія пілот раз за разам выходзіў з выматвальных гонак пераможцам.Дзяцінства і юнацтва
Сапраўдны мужчына і будучы абаронца расійскага сцяга на міжнародных спаборніцтвах нарадзіўся 23 лютага 1976 г. у горадзе Мірнага Якуцкай ССР. Яго бацькі прыехалі ў Набярэжныя Чалны з пачаткам будаўніцтва КамАЗа. Карані Каргинова часткова з Паўночнай Асеціі (бацька Алег Харытановіч нарадзіўся і вырас у Алагире), а часткова з Ніжняга Ноўгарада, адкуль родам яго мама Ларыса Аляксандраўна.
Бацька, выпускнік Маскоўскага аўтадарожнага інстытута, працаваў на заводзе інжынерам і дасканала разбіраўся ў прыладзе аўтамабіляў, якія былі яго запалам з дзяцінства. Ён стаў энтузіястам і заразіў горад любоўю да гонак па бездаражы. Сам Алег Харытановіч ганяў на невялікіх легкавых аўтамабілях з высокай праходнасцю, а сын з часам стаў прыручаць велізарныя машыны, якія выпускаюцца заводам, дзе ўсё жыццё самааддана працавалі яго бацькі.
Праўда, пачынаў Андрэй з картынгу, упершыню сеўшы за руль у 9 гадоў. Тым часам як яго бацька, будучы механікам у складзе экіпажа, перамагаў на міжнародных спаборніцтвах па аўтакросе, Каргін-малодшы стаў браць першыя кубкі на карце. Ён станавіўся чэмпіёнам рэспублікі і зарабіў званне КМС.
Мама ставілася да гульні мужчын «у машынкі» з разуменнем. Яна паспяхова сумяшчала працу інжынера-металловеды на заводзе і клопат пра сям'ю, дзе акрамя Андрэя падрастала дачка Алена.
Яшчэ падчас свайго навучання ў школе, Каргін не выпускаў магчымасці пабываць на Камазе, каб адчуць сябе датычным да вытворчасці вялікіх аўтамабіляў. Нядзіўна, што і спецыяльнасць ён абраў адпаведную: вывучаў аўтамабіле- і трактарабудаванне ў Камскім палітэху. Адтуль юнаку адкрыўся прамы шлях у навукова-тэхнічны цэнтр КамАЗа, дзе ён заняўся выпрабаваннем спецыялізаванай тэхнікі.
аўтагонкі
Першыя вялікія спаборніцтвы ў складзе «КАМАЗ-майстры» адбыліся для Каргинова ў 2006 годзе. Ён з гонарам увайшоў у наймацнейшую каманду сусветнага аўтаспорту ў класе спартыўных грузавікоў і стаў працягваць яе слаўныя традыцыі.Спачатку Андрэй ўдзельнічаў у ралі-рэйдах на пазіцыі механіка і ўжо тады рассмакаваў густ першых перамог.
На «Хазарскі стэпах - 2007» аўтагоншчык дэбютаваў як пілот і заехаў на п'едэстал, аднак атрыманая траўма на пару гадоў паставіла кар'еру на паўзу. Каргін апынуўся хлопцам з характарам. Ён не толькі не пакінуў любімую справу, але і вярнуўся поўны рашучасці адваяваць месца за рулём.
Праўда, свой першы «Дакар» Андрэй пераадольваў як механік і скончыў яго толькі на 5-м месцы, затое ўжо ў 2011 годзе заслупаваў за сабой месца пілота і стаў чэмпіёнам Расіі.
Каргін стаў легендай ралі «Дакар» ў 2013-м. І гэта зусім не азначала, што ён выйграў тую шматдзёнках. Тады трыумф святкаваў калега па «КАМАЗ-майстру» Эдуард Нікалаеў, і другое месца таксама дасталася прадстаўнікам «сіняй армады» - экіпажу Айрат Мардеева.
На Каргинова ў той раз было мала надзеі. Мала таго што пілот толькі нядаўна залячыў пералом нагі, так яшчэ і другі дзень спаборніцтваў са згарэлі счапленнем скончыў на 24-м месцы. Усе наступныя этапы, дзе Андрэю прыйшлося наганяць лідэраў, ператварыліся ў подзвіг, і ён да фінальнага заезду змог вырвацца на 2-ю пазіцыю. Які ж быў жах заўзятараў, калі за лічаныя кіламетры да фінішу ў яго «КамАЗа» аказалася прабіта пярэдняе кола.
Тады пра волю Каргинова да перамогі пісалі ці ледзь не больш, чым пра чэмпіёнскім фінішы Мікалаева. Андрэй не стаў губляць каштоўныя хвіліны на замену кола і апошнія кіламетры гнаў на змачаленая гуме, ад якой да канца гонкі на металічным вобадзе не засталося і следу. У выніку ўвесь п'едэстал таго «Дакара» належаў «КАМАЗ-Майстру», а 3-е месца Каргинова мова не паварочваўся назваць пройгрышам.
Ужо год праз Андрэй Алегавіч стаў паўнавартасным чэмпіёнам легендарнай шматдзёнкі і працягнуў памнажаць перамогі на іншых спаборніцтвах, уключаючы «Золата Кагана», «Вялікую стэп», «Шаўковы шлях» і «Афрыку Эка Рэйс».
Асабістае жыццё
Каргін шчаслівы ў асабістым жыцці. 21 студзеня 2007 годзе жонка Гульфия падарыла яму сына Захара. У той момант новаспечаны бацька выконваў функцыю начнога механіка на ралі «Дакар» і нават не адразу змог зразумець, што адбылося.
З тых часоў хлопчык паспеў вырасці ў гоншчыка каманды «КАМАЗ-Майстар-Юніёр» і тройчы стаць чэмпіёнам Татарстана па картынгу. Тым часам у яго падрастае малодшы брат Дземід, таксама неабыякавы да аўтаспорту.
Гоншчык вядзе рахунак на «Инстаграме», дзе зрэдку выкладвае фота членаў сям'і, але часцей прысвячае пасты фактах спартовай біяграфіі.
Андрэй Каргін зараз
Зараз Андрэй Алегавіч працягвае трэніравацца і ўдзельнічаць у спаборніцтвах самага высокага ўзроўню. У 2020 годзе ён у чарговы раз святкаваў перамогу ў «Дакары». Праўда, «Дакар-2021» для пілота не задаўся і скончыўся на 7-м месцы, у той час як трыумф святкаваў калега па камандзе Дзмітрый Сотнікаў.1 ліпеня 2021 года Каргін разам з штурманам Андрэем Мокеевым і механікам Іванам Малькова выйшаў у 11-дзённы ралі "Шаўковы шлях", агульная працягласць якога склала 5,5 тыс. Км.
дасягненні
- 2007 - Бронзавы прызёр ралі «Хазарскі стэпе»
- 2010 г. - Сярэбраны прызёр ралі «Хазарскі стэпе»
- 2011, 2013, 2016, 2018 - Пераможца ралі «Золата Кагана»
- 2011 - Чэмпіён Расіі па ралі-рэйдам
- 2011 - Бронзавы прызёр ралі "Шаўковы шлях"
- 2013, 2015 - Бронзавы прызёр ралі «Дакар»
- 2014, 2020 працэнта - Пераможца ралі «Дакар»
- 2014 - Бронзавы прызёр ралі «Золата Кагана»
- 2015 - Пераможца ралі «Вялікі стэп»
- 2017 - Пераможца ралі «Афрыка Эка Рэйс»
- 2018 - Пераможца ралі "Шаўковы шлях"
- 2019 - Срэбны прызёр ралі "Шаўковы шлях"