біяграфія
Павел Крисевич называе сябе латэнтным полицерастом, мастаком, акционистом і пісьменнікам. Нягледзячы на юны ўзрост, хлопец ужо не раз прымусіў гаварыць пра сябе федэральныя СМІ, а таксама паспеў пабываць за кратамі, паколькі яго акцыі тлумачацца ня як мастацтва і выраз грамадзянскай пазыцыі, а як правапарушэнні рознай ступені цяжкасці.Дзяцінства і юнацтва
Павел нарадзіўся ў 2000 годзе і, як сам кажа, усё жыццё пражыў пры Уладзіміры Пуціне. Пры гэтым роднай горад Крисевича той жа, што і ў прэзідэнта Расіі. Акционист адносіць сябе да сярэдняга класа і распавядае, што рос на панэльных ўскраінах Санкт-Пецярбурга, дзе сноўдаўся па дварах і, здаралася, біўся.
Палову школьных гадоў Паша прысвяціў футболе, беручы прыклад з дзеда, які ў свой час паспеў пагуляць за «Зеніт» і ЦСКА. Ён трэніраваўся па 4 разы на тыдзень.
Лета хлопчык традыцыйна праводзіў у дачным пасёлку Токсава, дзе гуляў у суседняй пясочніцы з атожылкамі Барыса Ратэнберга. Аднак сям'я Крисевича жыла сціпла. Мама і бабуля стараліся клапаціцца пра хлопчыка, які рос без бацькі і зусім яго не ведаў. Павел кажа, што цяпер яго бацька служыць у тэатры Ленсовета, але ісці на кантакт актывіст не збіраецца.
Адзін час яго выхаваннем займаўся айчым, але Крисевич успамінае яго толькі як хатняга гульнямана, які яшчэ і дазваляў сабе падымаць руку на яго маці. Так што тэма хатняга гвалту для Паўла не пусты гук.
Хлопчык вучыўся ў 196-й гімназіі. Школу выбіралі па прынцыпе: каб бліжэй да хаты. Але ўсё не хапае, веды Крисевич стараўся кампенсаваць праз чытанне кніг і інтэрнэт. Ён згадвае, як у 14-гадовым узросце трыгерам для яго стала тэма рэвалюцыі, вывучэнне якой пачалося ў школе. Паралельна адбываўся майдан на Украіне, і падзеі моцна закранулі юнака за жывое.
Ён стаў запоем чытаць літаратуру аб грамадзянскіх хваляваннях пачатку ХХ стагоддзя, дасканала вывучаў камуністычныя маніфесты, канспектаваў працы Льва Троцкага, які перавярнуў яго свядомасць. Следам пайшлі сачыненні Карла Маркса, Уладзіміра Леніна, Іосіфа Сталіна, і да 16 гадоў Павел загарэўся ідэяй арганізаваць у родным горадзе камсамол.
Да пачатку 2017-га ў створанай ім арганізацыі ўжо лічылася 30 удзельнікаў. Яны разам ладзілі акцыі, хадзілі на мітынгі, якія ўспрымалі больш як забаўку: ўліваліся ў агульную струмень, бегалі ад АМАПу. Першы мітынг, які наведаў Крисевич, быў арганізаваны Аляксеем Навальным, які выклікаў павагу Паўла пасля выхаду фільма «Ён вам не Дымон».
Тым часам прыйшла пара задумвацца пра паступленне ў ВНУ. Хлопец паступіў у МГІМО, але хутка зразумеў, што далёкі ад амбіцый стаць дыпламатам. Ён аддаваў перавагу вывучаць філасофію і гісторыю, у той час як у інстытуце асноўны час сыходзіла на зразуменне замежных моў. У выніку Крисевич кінуў вучобу і адправіўся служыць у войска.
Вярнуўшыся на грамадзянку, Павел зноў паспрабаваў шчасця ў Маскве і паступіў у РУДН. Ён жыў у студэнцкім інтэрнаце, абыходзіўся падвышанай стыпендыяй і пачаў праяўляць сваю грамадзянскую пазіцыю з дапамогай пікетаў і акцый.
Творчасць і акцыянізм
Першым перформансам ў біяграфіі Павел лічыць «перахоп» мітынгу Навальнага зімой 2018 года. Крисевич з аднадумцамі вырашыў зрабіць шэсце максімальна «левым» і выйшаў наперадзе калоны з чырвоным сцягам. Тады ён, яшчэ непаўнагадовы, трапіў у аддзяленне паліцыі, адкуль яго вызвалілі мама з дзедам, якія да гэтага моманту не падазравалі, чым захапляецца іх хлопчык.А ён тым часам адчуў, што не хоча быць часткай натоўпу, і адышоў ад партыйнай працы. Павел стаў імкнуцца да анархізму і пашыраць круг зносін, знаёмячыся з людзьмі розных палітычных поглядаў.
У 2019 годзе Крисевич вырашыў займацца творчасцю. Падчас службы ў войску ён напісаў 2 рамана, але выдаць іх не ўдалося. Тады ён вырашыў далучыцца да акцыянізму і прыкаваў сябе кайданкамі да будынка суда, дзе выконваўся прысуд удзельнікам "Сеткі" (арганізацыі, забароненай на тэрыторыі РФ).
Праз месяц, у жніўні 2020 года, Павел на вачах натоўпу перарэзаў горла манекену ў знак падтрымкі «Новага велічы» (арганізацыя прызнана экстрэмісцкай). Ён правёў яшчэ шэраг мерапрыемстваў, якія да пары да часу не атрымлівалі гучнай агалоскі.
Упершыню аб Крисевиче ўсур'ёз загаварылі пасля таго, як каля будынка ФСБ на Лубянцы ён зладзіў акцыю ў падтрымку палітвязняў, падчас якой падпаліў сябе на крыжы, імітуючы распяцце Хрыста. Гэты перформанс ўжо не здаўся праваахоўным органам бяскрыўдным, і хлопец выклапатаў арышт на 15 сутак.
У студзені 2021 года на Арбаце Павел прадставіў публіцы сваё тварэнне «Сфера душы рускага чалавека», правёўшы аналогію паміж шарам з калючага дроту і аўтарытарным прыгнётам, пад якім, на думку мастака, жыве расійскі чалавек. Акционист зноў не пазбег затрымання.
Асабістае жыццё
Першае каханне хлопец знайшоў на гульні «Разумнікі і разумніцы», ёю стала Таццяна Колобакина. Але яны пасварыліся яшчэ падчас вучобы на першым курсе, і хлопец з галавой сышоў у палітыку, каб не вярэдзіць сардэчныя раны. Тады Павал вырашыў, што больш не будзе прыкіпае да кагосьці душой, і вырашыў будаваць асабістае жыццё ў фармаце «дружба + сэкс». Пры гэтым Крисевич, лаяльны да ЛГБТ, запэўнівае, што яго не хвалюе пол партнёра.
Павел Крисевич зараз
11 чэрвеня 2021 года Крисевич выйшаў на Красную плошчу, дзе правёў чарговую акцыю. На гэты раз ён зымітаваць самагубства, тройчы стрэліўшы сабе ў галаву халастымі патронамі. Перад стрэламі ён зачытаў пафасны антыўрадавы тэкст. Паўла арыштавалі. За здымкі акцыі затрымалі яшчэ і журналістку Ніку Самусік.
Сяброўка Крисевича Анастасія Міхайлава паведаміла, што хлопец не пацярпеў. Ён знаходзіцца ў СІЗА, а на яго старонцы ў «Инстаграме» пад свежым фота з месца зняволення ўжо вядзецца грашовы збор, каб «стабільна падтрымліваць яго передачку бліжэйшыя 2 месяцы». Тым часам карціну нашумелага акциониста 13 чэрвеня прадалі за 50 тыс. Руб. на аўкцыёне, які праходзіў у арт-прасторы «Рэбры Евы».