біяграфія
Вольга Георгіеўна Лапшына - расійская актрыса, больш вядомая ў колах тэатра, чым сярод шырокай аўдыторыі гледачоў. Зараз у акцёрскім асяроддзі яна пазнавальная як богабаязны, уцаркоўлены чалавек, што, несумненна, наклала адбітак на характар гульні. На гэтую выканаўцу кінакрытыкі звярнулі пільную ўвагу пасля згулянай драматычнай ролі ў фільме «Жыць».Дзяцінства і юнацтва
Вольга нарадзілася ў 1962 годзе, 8 мая, у Маскве ў сям'і афіцэра. Дзяўчынка з дзяцінства выяўляла цікавасць да мастацтва: спявала, удзельнічала ў школьных пастаноўках, а таксама вучылася ў тэатральнай студыі пад кіраўніцтвам Якава Клябанава.
Па заканчэнні школы юная Лапшына пяць гадоў запар спрабавала паступіць у розныя тэатральныя вну, але, на жаль, беспаспяхова. У рэшце рэшт, яна пачала працаваць у тэатры «На дошках», якім кіраваў С. Кургінян, але мару стаць прафесійнай актрысай закінула. У маладосці Вольга скончыла бібліятэчны інстытут і некаторы час працавала па спецыяльнасці.
фільмы
У 27 гадоў Лапшына зноў паспрабавала паступіць у Дзяржаўны інстытут тэатральнага, і на гэты раз ёй гэта ўдалося. Дзяўчына стала студэнткай курсу Галіны Воўчак і Ігара Квашы, дзеячаў мастацтва, якія стаялі ля вытокаў стварэння тэатра «Сучаснік». Праз чатыры гады, у 1993 годзе, актрыса сыграла першыя «эцюды» у фільмах «Віцька шушера і аўтамабіль» і «Сикимоку», але карціны не выклікалі цікавасці ў шырокай публікі.
Неўзабаве рушылі ўслед эпізадычныя ролі ў кінастужках «Настаўніца першая мая, або Хлапечнік па-руску», «Падары мне жыццё», «32 снежня». У камедыі «Бальзакаўскі ўзрост, ці Ўсе мужыкі сво ...», дзе галоўныя ролі дасталіся Юліі Меньшова, Аліка Смехова, Жанне Эпле, Ладзе Дэнс, актрыса сыграла прэтэндэнтку на генерала.
У вялікае кіно Вольга Георгіеўна трапіла толькі ў 2004 годзе, зняўшыся ў другараднай ролі ў карціне, якая стала рэжысёрскім дэбютам Рэнаты Літвінавай: «Багіня: як я пакахала», - праекце эксцэнтрычны і першапачаткова не разлічаным на шырокую публіку.
У кінастужцы злучыліся дэтэктыўная сюжэтная лінія аб расследаванні прычын самазабойства шлюбнай пары і міф пра Орфее. Галоўных герояў адыграла сама сцэнарыст і рэжысёр карціны, а таксама Максім Суханаў, Святлана Святлічная, Віктар Сухарукаў.
У гэтым жа годзе рушылі ўслед працы Лапшыной ў драме «Дзеці Арбата», дэтэктыве «Паляўнічыя за абразамі», авантурнай меладраме «Ад'ютанты кахання». Артыстка з'явілася ў праекце Паўла Лунгіна «Справа аб" Мёртвых душах "», дзе сыгралі Павел Дзеравянка, Канстанцін Хабенскі, Сяргей Гармаш, Ніна Усатова, а таксама ў экранізацыі рамана Людмілы Уліцкай «Казус Кукоцкого», зробленай Юрыем Грымовым.
У 2006 годзе выйшла трагікамічная кароткаметражка «Сватаўство» з Вольгай Георгіеўнай у галоўнай ролі. У гэтым жа годзе актрыса з'явілася ў ролі Кондратихи ў драме Андрэя Эшпая «Шматкроп'е». У фільме распавядалася пра лёс жанчыны-скульптара, якая жыла ў эпоху Сталіна. Галоўную гераіню згуляла Яўгена Сіманава.
Праз год з удзелам Лапшыной на тэлеэкраны выйшаў дэтэктыўны серыял «Шалёны». Актрыса таксама з'явілася ў эпізодзе драмы Андрэя Звягінцава «Выгнанне», якая была прадстаўлена на Міжнародным кінафестывалі ў Канах. Праз час рэжысёр запрасіў выканаўцу на эпізадычныя ролі ў наступныя праекты - «Алена» і «Левіяфан».
Сярод работ актрысы гэтага перыяду значацца таксама ролі ў меладраме «Ваша прыпынак, мадам», экранізацыі творы В. Набокава «Падзея». Але найбольш значнымі праектамі сталі сацыяльная драма Валерыі Гай Германікі «Усе памруць, а я застануся», дзе Лапшына пераўвасобіліся ў маму галоўнай гераіні, і фільм Уладзіміра Кота «Муха». Абедзве карціны прысвечаны тэме сталення дзяўчынак-падлеткаў.
У 2009 годзе выйшаў кінапраект «Цуд», дзе акторка згуляла другараднага персанажа. У карціне гаворка пайшла аб дзіўным падзеі, што адбыліся ў 60-я гады і што названы ў народзе «стаяннем Зоі». У кінастужцы зняліся Сяргей Макавецкі, Ганна Уколова, Паліна Куцепава.
Пазней фільмаграфія Лапшыной ўзбагацілася серыяламі «Дом малюткі», «Земскі доктар», драмамі «Барыс Гадуноў» і «Жыла-была адна баба». Ваенная драма «разжалаваны», у якой актрыса паўстала ў вобразе вясковай жанчыны, прынёс Вользе Лапшыной прэмію кінафестывалю «Сузор'е».
Пасля гэтага было яшчэ некалькі другарадных і эпізадычных роляў, пакуль у 2012 годзе на экраны не выйшла цяжкая стужка «Жыць» рэжысёра Васіля Сигарева, дзе персанаж Лапшыной стаў галоўным у адной навэле фільма. За гэтую ролю акторка была намінаваная на «Ніку», але прэмію не атрымала, што стала для яе ударам.
У інтэрв'ю Вольга Георгіеўна распавяла журналістам, што была здзіўленая званку Васіля Сигарева. Рэжысёр сказаў прама: "Я напісаў ролю для вас». Але акторка ўсё яшчэ сумнявалася, што такое магчыма. Толькі пазней ад трэціх асоб Лапшына даведалася, што Васіль сапраўды пісаў ролю, жадаючы бачыць у карціне толькі яе. Больш за тое, рэжысёр доўга збіраўся з духам перад званком, таму што баяўся адмовы актрысы.
Фільм «Жыць» быў высока ацэнены крытыкамі, якія адзначылі і вастрыню узніманай тэмы, і акцёрскае дараванне Вольгі Лапшыной. Пасля гэтага на акторку звярнулі ўвагу многія рэжысёры. У тым жа годзе артыстка трапіла ў асноўны акцёрскі склад дэтэктыўнай меладрамы «Лжесвидетельница», дзе таксама гулялі Яўгена Лаза і Аляксандр Ратнікаў.
Далей рушылі ўслед здымкі ў праектах «Мой хлопец - анёл», «Спадчынніца», «Дзетка». Актрыса пераканаўча глядзіцца ў рознапланавых амплуа, сярод якіх і простыя вясковыя жыхаркі, і інтэлігентныя дамы, і савецкія чыноўніцы. У 2013 годзе ў рэпертуары артысткі з'явілася ролю кватэрнай гаспадыні ў серыяле «Купрын», дзе галоўнага героя сыграў Міхаіл Парэчанкаў.
З наступных работ з удзелам актрысы найбольшую цікавасць у публікі выклікалі стужка «Класс карэкцыі» і серыял «Маладая гвардыя», якія сталі яркім дадаткам ў кінематаграфічнай біяграфіі Вольгі Георгіеўны.
Пазней Лапшын пачалі пастаянна задзейнічаць як у кіназдымках, так і ў тэатральных пастаноўках. У 2017 годзе актрыса знялася ў шасці праектах. Вольга Георгіеўна з'явілася ў ролі лекара хуткай дапамогі ў сацыяльнай драме «Блізкія», у вобразе гераіні Людмілы у крымінальным серыяле «Жонка паліцэйскага». У сямейным сазе «Бацькава бераг» артыстка ўвасобіла на экране вобраз вясковай жанчыны Матроны. У драме «Як Віцька Часнок вёз Леху загваздка ў дом інвалідаў» выканаўца згуляла падобную ролю.
Сярод работ 2017 года найбольшую папулярнасць у гледачоў атрымала экранізацыя рамана Аляксея Талстога «Блуканне па пакутах», у якой Вольга Георгіеўна пераўвасобіліся ў гераіню Аграфену. Ну а у 2018 масквічка ўжо з'явілася ў акцёрскім ансамблі камедыі «Святла з таго святла». Актрыса ўвасобіла на экране вобраз сацыяльнага работніка. Галоўную гераіню фільма адлюстравала Марыя Машкова.
У 2019 годзе фільмаграфія выканаўцы папоўнілася побач яркіх работ, розных па жанры і хранаметражы. Так, гледачы ацанілі акцёрскі дар Вольгі Георгіеўны ў кароткаметражцы «Ваня», дзе масквічка выканала галоўную ролю. Рэжысёры праекта Яўгена Яцкина і Алёна Рубінштэйн раскрылі на экране драматычную гісторыю з жыцця дзіцячага дома, у які гераіня Лапшыной ўладкоўваецца пасудамыйкай пасля адбыцця тэрміна ў турме.
У тым жа годзе на аснове гэтай кароткаметражкі нарадзіўся мастацкі фільм «Это не навсегда», у якім з'явілася больш сюжэтных ліній, закрануў больш сацыяльных праблем. Іншым па жанры стаў кінапраект «Дыпламат». У гэтай запальнай камедыі з бліскучым акцёрскім складам (Аляксандр Лазараў-малодшы, Паліна Куцепава, Ігар Ясулович) Вольга Георгіеўна сыграла маці аднаго з персанажаў.
2020 год прынёс акторцы шэраг паспяховых карцін. Сярод іх асабліва вылучылася драма «Канферэнцыя» рэжысёра Івана Твердовского. У карціне, якая вяртае гледачоў да трагічных падзей 2002 году - тэракту на Дуброўцы ў час прадстаўлення мюзікла «Норд-Ост», - Лапшына з'явілася ў эпізодзе.
На экраны выйшаў і містычны трылер «колл-цэнтр» рэжысёраў Наталлі Мяркулавай і Аляксея ЧУПаў. Вольга Георгіеўна выканала ў шматсерыйнай карціне роля маці Лізы Някрасавай (якую адыграла Паліна Пушкарук), дзяўчыны, якая працуе аператарам у інтэрнэт-краме для дарослых. Таксама масквічка знялася і ў працягу камедыйнага серыяла «Вольга 4».
тэатр
Большую частку свайго жыцця Вольга Лапшына прысвяціла тэатру. Яшчэ падчас вучобы ў ГІТІСе дзяўчына трапіла ў «Сучаснік». У 1993 актрыса з сябрамі ездзіла ў Францыю, дзе яны выступалі як вандроўны тэатр пад назвай Théâtre des Fêtes.Потым Вольга супрацоўнічала з цэнтрам імя Канстанціна Станіслаўскага і праслужыла ў ім 20 гадоў - да таго часу, пакуль новы мастацкі кіраўнік Валерый Беляковіч не «папрасіў» акторку вызваліць месца.
Сярод работ актрысы лічацца ролі ў спектаклях «Іваноў», «Утаймаванне свавольнай», «Дванаццатая ноч» і іншыя. На рахунку Вольгі Лапшыной - прэмія фестывалю «Новая драма». У 2003 годзе артыстка ганаравалася прэміі «Чайка» за ўдзел у спектаклі «Палонныя духі».
Найбольш цікавым вопытам творчага супрацоўніцтва Вольга Лапшына лічыць для сябе працу з рэжысёрам Уладзімірам Мирзоевым. Актрыса сыграла ў яго спектаклях «Галубы», «Той гэтае святло», «Сямёра святых з вёскі Жывот».
Актрыса працавала з некалькімі калектывамі, у тым ліку з Тэатрам нацый і тэатрам «Цэнтр драматургіі і рэжысуры А. Казанцава і М. Рошчына». У 2018 годзе прыхільнікі змаглі ацаніць майстэрства выканаўцы ў спектаклі «Мора. Сосны », створаным паводле п'есы Міхаіла Угарава. Дзеянне, у якім зліваюцца лёсу двух пакаленняў герояў, разгарнулася на заходзе хрушчоўскай адлігі.
Асабістае жыццё
Асабістае жыццё выканаўцы склалася гарманічна і шчасліва. У 1986 годзе, паехаўшы з сябрамі ў экспедыцыю, Лапшына пазнаёмілася з першым і адзіным мужам Сяргеем Старасціна. Сяргей Старасьцін - вядомая фігура ў коле этнографаў і выканаўцаў фальклорнай музыкі. Будучы студэнтам маскоўскай кансерваторыі, аднойчы пабываў у этнаграфічнай экспедыцыі і палонных народнай самабытнай песеннай традыцыяй.
Муж і жонка знаходзяцца ў шлюбе ўжо больш за 20 гадоў, у іх двое дарослых дзяцей, дачка Марыя і сын Сцяпан. Бацькі прышчапілі дзецям любоў да народнай музыкі. Разам яны стварылі «Сямейны ансамбль Сяргея Старасціна», з якім гастралююць па этнаграфічных фестывалях. Фота і відэа з выступленняў музычнага калектыву перыядычна трапляюць у «Инстаграм», «Ютьюб» і іншыя інтэрнэт-рэсурсы.
Вольга Лапшына зараз
У 2021 году акторка працягнула творчую кар'еру. У пачатку студзеня на экраны выйшла ваенная драма «Зоя», прысвечаная подзвігу Зоі Касмадзям'янскай, першай жанчыны, ганараванай звання Героя Савецкага Саюза. У карціне, рэжысёрамі якой выступілі Леанід Пляскин і Максім Бриус, Вольга Георгіеўна згуляла Варонін. Таксама выканаўца ўдзельнічала ў здымках фільмаў «Крэсіва супраць Чароўнай свідравіны», «Адарві і выкінь». Прадоўжылася і праца артысткі ў тэатры.фільмаграфія
- 2004 г. - «Дзеці Арбата»
- 2004 г. - «Багіня: як я пакахала»
- 2008 - «Усе памруць, а я застануся»
- 2008 - «Муха»
- 2009 г. - «Цуд»
- 2011 - «Лжесвидетельница»
- 2011 - «Жыць»
- 2014 - «Класс карэкцыі»
- 2014 - «Левіяфан»
- 2015 - «Маладая гвардыя»
- 2017 - «Як Віцька Часнок вёз Леху загваздка ў дом інвалідаў»
- 2017 - «Блуканне па пакутах»
- 2018 - «Святла з таго святла»
- 2019 - «Дыпламат»
- 2019 - «Это не навсегда»
- 2019 - «колл-цэнтр»
- 2020 працэнта - «Вір»
- 2020 працэнта - «Зоя»
- 2020 працэнта - «ІП Лунегов»
- 2020 працэнта - «Ольга-4»
- 2020 працэнта - «Добры чалавек»
- 2020 працэнта - «Чалавек з Падольска»