біяграфія
Эўклід Кюрдзідзіс - расійскі акцёр кіно і тэатра грэцкага паходжання, заслужаны артыст Расіі і Паўднёвай Асеціі.
Сёння ён вядомы ролямі ў фільмах «Вайна», «Важней, чым каханне», «Жыццё пасля жыцця». Яму аднолькава бліскуча атрымоўваюцца вобразы герояў-палюбоўнікаў і імператараў, інтэлігентаў і бандытаў.
Дзяцінства і юнацтва
Эўклід Кюрдзідзіс нарадзіўся 22 лютага 1968 г. ў паўднёвым мястэчку Расіі з грэцкім насельніцтвам, аднак у большасці інтэрв'ю аддае перавагу называць сваім домам горад Есентукі. У сям'і бацькоў хлопчыка, грэкаў па нацыянальнасці, выхоўваліся чацвёра дзяцей. Маці Эўкліда, Ламар Канстанцінаўна, працавала ў кінатэатры, а бацька Кириак Антонавіч быў матэматыкам, ён і прапанаваў даць сыну гэтак экстравагантнае імя.
Сын часцяком збягаў на працу да маці, каб паглядзець навінкі кінапракату. Ужо ў 4 гады ён ведаў, што стане артыстам, хоць яшчэ не вызначыўся з жанрам. Яму падабалася смяшыць людзей і выклікаць ўсмешку на іх тварах, ён сур'ёзна разглядаў варыянт стаць артыстам цырка.
Неўзабаве сям'я Кюрдзідзіс пераехала ў Есентукі, у Стаўрапольскі край, дзе юны Эўклід пайшоў у агульнаадукацыйную школу. У школьную пару хлопчык шмат чытаў, захапляўся вершамі Мікалая Гумілёва і Аляксандра Пушкіна, творамі Уладзіміра Набокава і апавяданнямі Мікалая Гогаля. У юнацтве ён стаў чытаць філасофскія кнігі Карласа Кастанеды, Васіля Разанава, Георгія Гурджиева і іншых.
У Есентуках Эўклід адвучыўся 8 класаў, пасля чаго вырашыў ўвасобіць мару ў жыццё і паступіць у Днепрапятроўскай тэатральную вучэльню, дзе прымалі юнакоў і дзяўчат з 14 гадоў. У вучылішчы ён навучаўся акцёрскаму мастацтву і асвойваў новы для сябе ўкраінскую мову. Атрымаўшы адукацыю ў 1987 годзе, Эўклід быў размеркаваны ў драматычны тэатр горада Луцка.
Артыст паспеў трохі пагуляць на сцэне, перш чым яго прызвалі на службу ў войска. Хлопца накіравалі ў Астрахань, у роту ракетных войскаў, дзе ён служыў на касмадроме «Капусцін Яр».
Пасля войска Эўклід вырашыў працягнуць адукацыю, засяродзіўшыся на кіно. Ён падаў дакументы ва Усерасійскі дзяржаўны інстытут кінематографа на акцёрскі факультэт. Экзамены ён здаў лёгка, аднак перспектыўным студэнтам не лічыўся, нягледзячы на выдатныя адзнакі. Педагогі не бачылі ў ім будучай зоркі расійскага кінематографа і прадказвалі яму кар'еру рэжысёра. Раз за разам Кюрдзідзіс стараўся даказаць іх няправасць і ў выніку ў 1997 годзе скончыў інстытут з чырвоным дыпломам.
Яшчэ будучы студэнтам, Эўклід часта ездзіў да бацькоў, якія да таго часу вярнуліся ў Грэцыю. У 1996 годзе ён атрымаў грэцкае грамадзянства, чым неверагодна ганарыцца.
тэатр
Першым тэатрам, якія прынялі Эўкліда Кюрдзідзіс, апынуўся драматычны тэатр Луцка, куды хлопец трапіў па размеркаванні пасля заканчэння тэатральнага вучылішча. Пасля войска ён таксама нядоўга гуляў у Пяцігорску тэатры, дзе атрымаў ролю Мізгіры ў спектаклі «Снягурка».
Аднак амбіцыі Эўкліда патрабавалі большага, і неўзабаве ён адправіўся ў расійскую сталіцу. У Маскве сутыкнуўся з конкурсам на месцы ў тэатры: туды не заўсёды маглі трапіць нават выпускнікі маскоўскіх інстытутаў, а з дыпломам Днепрапятроўскага вучылішча ў хлопца не было шанцаў. Немалую ролю ў гэтым таксама адыграла нетыповая знешнасць артыста, пра якую яму часта казалі яшчэ ў інстытуце.
Пасля кар'еры ў кіно акцёра сталі запрашаць прыняць удзел у тэатральных пастаноўках. Адным з першых яго спектакляў на вялікай сцэне стала пастаноўка «Гамлет» Піцера Штайна, дзе ён сыграў адразу некалькі роляў.
У далейшым акцёр увасобіў яшчэ шмат роляў у розных спектаклях, сярод іх Маркіз дэ ля Ронда з музычнай пастаноўкі «Эні», равун-Варты з «Вяселля» і іншыя.
У 2002 годзе Эўкліда запрасілі ў неардынарную пастаноўку «Ladies Night. Толькі для жанчын ». Адной з асаблівасцяў спектакля стала наяўнасць мужчынскага стрыптызу ў канцы шоў, з-за чаго доўгі час акцёр адмаўляўся ад удзелу. Але, прачытаўшы сцэнар, артыст змяніў рашэнне і ў тым жа годзе выступіў у пастаноўцы. У ёй Эўклід гуляе ўжо які год, разам з іншымі акцёрамі гастралюючы па Еўропе.
Адной з апошніх работ акцёра з'яўляецца ўдзел у пастаноўцы па матывах твора грэцкага драматурга Сафокла «Антыгона», дзе яму дасталася роля Креонт. Таксама акцёр з'явіўся ў антрэпрызе «Ружа з падвойным водарам», дзе сыграў разам з Ларысай Удавічэнка і Жаннай Эпле.
У 2017 году акцёр прадставіў аўтарскую працу - монаспектакль «Сам-насам з табой», у якім, акрамя драматычнага таленту, праявіў і музычныя здольнасці. У выкананні Эўкліда на працягу ўсяго апавядання гучалі рускія і грэцкія песні, вершы і празаічныя ўрыўкі. Спектакль выйшаў на сцэне Маскоўскага драматычнага тэатра пад кіраўніцтвам Армена Джыгарханяна.
фільмы
У кіно Кюрдзідзіс патрапіў дзякуючы экзатычнай для Расіі знешнасці і падцягнутай фігуры (пры росце 177 см вага Эўкліда не перавышаў 78 кг). На другім курсе ВДІКа яго заўважыў рэжысёр Уладзімір Мотыль, які на той момант здымаў карціну «Нясуць мяне коні». У стужцы хлопцу дасталася эпізадычная роля грэка, дзеля чаго ён падстрыг валасы і адгадаваў вусы.
У далейшым Эўкліда сталі запрашаць на характэрныя ролі розных замежнікаў. У фільме 1997 года «Інтэрмедыя» ён сыграў французскага машыніста, а ў «спатканне ўсляпую" 2000 году - італьянца.
З 2001 года Эўкліда актыўна здымаюць у вобразах чачэнцаў і людзей ўсходняй нацыі. Упершыню ў падобным амплуа ён з'явіўся ў тэлесерыяле «Мужчынская праца», дзе адыграў чачэнскага баевіка па мянушцы Шнар. У 2002 годзе ён з'явіўся ў фільме «Вайна», дзе сыграў адну са сваіх любімых роляў у кар'еры - пажылога чабана Руслана Шамаева. Каб не стаць акцёрам аднаго амплуа, Эўклід стаў больш выбарча ставіцца да выбару падобных вобразаў.
У 2003 годзе Кюрдзідзіс стаў удзельнікам здымак фільма «Бабін Яр», які апавядае пра страшныя падзеі падчас Другой сусветнай вайны. Прадзюсарам фільма выступіў немец Артур Браўнер, а рэжысёрам стаў амерыканец Джэф Кэнью. Хоць акцёру дасталася эпізадычная роля, здымкі сур'ёзна паўплывалі на яго ўспрыманне свету і стаўленне да вайны.
У 2005 годзе на экраны выйшаў серыял «Мой асабісты вораг» рэжысёра Уладзіміра Папкова, дзе акцёр сыграў нетыповую для сябе ролю француза, які прыехаў у Расею пісаць кнігу. Для гэтай працы Эўклід прыйшлося вучыць французскую мову, сумяшчаючы яго з вывучэннем англійскай - у той жа час ён удзельнічаў у пробах галівудскага фільма. Карціна прынесла Кюрдзідзіс поспех і паказала яго акцёрскую разноплановость, вывеўшы з амплуа злыдня-баевіка.
У далейшым рэпертуар акцёра папоўніўся працамі ў папулярных праектах - «Святлафор», «Скліфасоўскага», «Святаяннік-3» і «Адэса-мама». Галоўнага героя Эўклід адыграў у трылеры «Жыццё пасля жыцця», дзе зняўся разам з Юліяй Маўрынай і Антонам Пампушным. Пазней Кюрдзідзіс з'явіўся ў камедыі «Свята непаслушэнства», меладраме «Тэрмінова выйду замуж» і дэтэктыве «Чыста маскоўскія забойства».
Асабістае жыццё
Пра асабістае жыццё і жонках Эўклід імкнецца не распавядаць. Журналісты даўно ахрысцілі яго заўзятым халасцяком, але ў адным інтэрв'ю акцёр прызнаўся, што ўжо тройчы быў жанаты. Артысту, па словах Кюрдзідзіс, проста неабходна пастаянна знаходзіцца ў стане закаханасці.
Эўклід лічыць сябе влюбчивым чалавекам, няздольным пэўна адыграць каханне на сцэне або ў кіно, не будучы захопленым партнёркай. Магчыма, дзякуючы гэтаму фактару, а таксама адсутнасці афіцыйных каментарыяў ад зоркі журналісты нярэдка прыпісваюць яму раманы.
У пачатку 2017 года прыхільнікі акцёра загаварылі пра яго меркаваным рамане з Ларысай Гузеева. Тэлевядучая на той момант як раз перажывала крызіс у адносінах з мужам, і сумесныя фота з Эўкліда ў яе «Инстаграме» наводзіла падпісчыкаў на пэўныя думкі. Але каментары ад артыстаў ня рушылі ўслед, да таго ж неўзабаве Гузеева паведаміла, што прымірыліся з Ігарам Бухарова.
У інтэрв'ю Кюрдзідзіс называе сябе таварыскім і шчодрым чалавекам. Акцёр любіць запрашаць сяброў у госці, падарожнічаць. Руская грэк аддае перавагу марнаваць ўсе сродкі на блізкіх, ствараючы вакол сябе свята. Аднойчы ён нават згадаў, што было б няблага ў жыцці прымерыць на сябе вобраз мільянера, які неаднаразова адлюстроўваў на экране. Але тады артыст усе грошы выдаткаваў бы на дапамогу бяздольным і хворым дзецям.
Любімым месцам на планеце для Эўкліда застаецца Грэцыя, нягледзячы на тое, што ён вырас у рускай культуры. Пры кожным зручным выпадку Кюрдзідзіс адпраўляецца ў Салонікі, дзе і цяпер жывуць яго сваякі. На радзіме імя Эўкліда вядома суайчыннікам. Грэкі называюць артыста «рускім Алем Пачына».
У 2010 году акцёр нават балатаваўся на пасаду мэра горада Салонікі. Эўклід не разлічваў на перамогу, яго мэтай было падняць настрой жыхарам Грэцыі, якія перажывалі не самыя лепшыя часы ў сувязі з цяжкай эканамічнай сітуацыяй у краіне.
Прыязная акцёра праяўляецца ва ўсім: ён ніколі не адмовіць прыхільнікам, якая падышла да яго на вуліцы за аўтографам. Дзеля зносін з сябрамі і знатакамі яго творчасці Эўклід завёў персанальныя старонкі ў «Твітэры», «Фэйсбуку» і «Инстаграме». Ад яго імя дзейнічае сайт, дзе акцёр радуе чытачоў не толькі новымі фота, але і невялікімі літаратурнымі нататкамі.
Эўклід Кюрдзідзіс зараз
Кюрдзідзіс застаецца запатрабаваным акторам расійскага кіно. Яго неардынарная знешнасць дазваляе гуляць замежнікаў, а акцёрскія здольнасці адкрываюць перад ім шырокі дыяпазон роляў: пачынаючы з камедыйных персанажаў і сканчаючы сур'ёзнымі і лірычнымі вобразамі.
Артыст здымаецца ў серыялах, але выбірае толькі тыя стужкі, якія прыцягваюць яго арыгінальным сцэнарам і персанажамі. Фільмаграфія Кюрдзідзіс налічвае дзясяткі розных карцін.
У 2018 году акцёр стаў госцем перадачы Таццяны Усцінавай «Мой герой», дзе расказаў пра творчай біяграфіі і планах на будучыню. Адну мару артыст ужо ўвасобіў у жыццё вясной гэтага ж года. Эўклід стаў арганізатарам кінафестывалю «Хрустальны источникъ», які адбыўся ў Есентуках.
У далейшым Кюрдзідзіс плануе стварыць у Паўночнакаўказкім рэгіёне ўласную кінастудыю. У праграму фестывалю ўвайшлі карціны "Цар-птушка» Эдуарда Новікава, «Карп отмороженный» Уладзіміра Кота, «Халоднае танго» Паўла Чухрая, «Непрощенный» Сарика Андреасян і іншыя. Працу над правядзеннем чарговага кінафестывалю акцёр працягне і ў 2019 годзе.
фільмаграфія
- 1996 г. - «Нясуць мяне коні»
- 1997 - «Краіна глухіх»
- 1999 - «Дасье дэтэктыва Дуброўскага»
- 2000 - «Марш Турэцкага»
- 2001 года - «Мужчынская праца»
- 2002 - «Вайна»
- 2003 - «Бабін яр»
- 2005 - «Ад 180 і вышэй»
- 2005 - «Бой с тенью»
- 2007 - «Любовь-Морковь»
- 2012 - «Скліфасоўскага»
- 2012 - «Адэса-мама»
- 2013 - «Жыццё пасля жыцця»
- 2017 - «Чыста маскоўскія забойства»