біяграфія
Валерый Тадароўскі - расійскі кінарэжысёр, прадзюсер, які гучна заявіў пра сябе яшчэ ў канцы 90-х кінастужкай «Краіна глухіх».
Сёння ён пастаноўшчык папулярных праектаў «Стылягі», «Адліга», «Вялікі». Яго працы - не проста займальна расказаныя гісторыі, кожная з іх прыадчыняе перад гледачом дзверы ў пэўную эпоху ці свет чалавечых узаемаадносін.
Дзяцінства і юнацтва
Валерый Тадароўскі - карэнны адэсіт. Ён нарадзіўся ў гэтым паўднёвым горадзе 8 мая 1962 гады ў сям'і ўжо тады знакамітага кінарэжысёра, а ў будучыні класіка савецкай і расійскай кінаіндустрыі Пятра Яфімавіча Тадароўскага і прадзюсара Міры Рыгораўны.
Бацька з ранніх гадоў браў сына на здымачную пляцоўку. У павільёнах Адэскай кінастудыі Валеру падабалася ўсё: як надзейна мацаваць дэкарацыі, дзе правільна ўсталёўваць камеры, куды падвешваць сафіты.
А яшчэ яму падабалася, што яго тата такі паважаны і ўплывовы: у павільёне артысты беспярэчна слухаюць толькі яго. Нядзіўна, што ў выніку Тадароўскі-малодшы вырашыў стаць «такім жа, як тата». Але калі бацька даведаўся пра гэта, то папярэдзіў, што сыну на яго дапамогу разлічваць не трэба, прыйдзецца ўсяго дамагацца самастойна.
Так яно і атрымалася. Валерый упэўнена, хоць і няхутка, ішоў да вызначанай мэты. Першая спроба паступіць у ВГIК на факультэт рэжысуры правалілася. Але малады чалавек не знерваваўся і пайшоў вучыцца на сцэнарныя аддзяленне тэатральнага ВНУ, на курс таленавітага выкладчыка і сцэнарыста Кіры Парамонава.
фільмы
Творчая біяграфія Тадароўскага пачалася ў 1986-м. У гэтым годзе ён дэбютаваў у выявы сцэнарыста: у суаўтарстве з латышскім калегам Андрысам Колбергсом напісаў сцэнар да стужкі «Двайнік». Працаваў Валерый і з рэжысёрам Дзмітрыем Месхіева: да яго карцінам «Гамбринус» і «Над цёмнай вадой» напісаў арыгінальныя сцэнарыі, якія прынеслі аўтару вядомасць.
У перабудоўныя 90-е, калі пачалі з'яўляцца камерцыйныя студыі, Тадароўскі разам з двума паплечнікамі і сябрамі стварыў прадзюсарскі цэнтр «ТТЛ» (Тадароўскі, Толстунов, ліўні). Дэбютнай прадзюсерскай працай Адэсіты стала карціна «Кикс». Рэжысёрам фільма быў Сяргей ліўні.
У 1990 годзе выйшаў першы фільм Тадароўскага «катафалк». Гэта быў яго рэжысёрскі дэбют. У наступнай карціне пад назвай «Каханне» зняліся Яўген Міронаў і Дзмітрый Мар'янам. Яны адлюстравалі на экране двух сяброў, жыццё якіх складаецца па-рознаму. Лавелас Вадзім (Мар'яну) ажэніцца на ўнучцы генерала, а сціплы Саша (Міронаў) вымушаны расстацца са сваёй каханай, якая едзе з бацькамі ў Ізраіль. Пасля гэтай карціны загаварылі аб яркім кінадэбют малавядомага маладога акцёра Міронава.
Не толькі гэтую зорку «запаліў» Тадароўскі: з яго лёгкай рукі атрымалі шчаслівы квіток у кіно Чулпан Хаматова, Дзіна Корзун, Максім Суханаў, якія згулялі ў драме «Краіна глухіх». А ў 1994 годзе ў фільме «Падмаскоўныя вечары» рэжысёр зноўку адкрыў гледачу Інгеборге Дапкунайте, паклікаўшы яе здымацца, калі акторка жыла ў Лондане. Фільм, з жанрам якога не маглі вызначыцца лепшыя крытыкі краіны, прынёс яго стваральнікам шэраг нацыянальных прэмій, у тым ліку ўзнагароды «Залаты баран» і «Ніка».
Прадзюсарская праца Тадароўскага заслугоўвае асаблівай увагі. У паслужным спісе Валерыя Пятровіча лічыцца шэраг шэдэўраў - серыялы «Каменская» і «Жанчыны ў гульні без правілаў» Юрыя Мароза, «Брыгада» Аляксея Сідарава, экранізацыя рамана Дастаеўскага «Ідыёт» Уладзіміра Бортко, «Паляванне на піранню» Андрэя Кавуна, «Паддубны» Глеба Арлова і іншыя.
З 1995 па 1999 гады Тадароўскі - член праўлення кінастудыі ім. Горкага. У гэты перыяд ён паўторна пакараў ВГІК. На гэты раз паспрабаваў паступіць на Вышэйшыя рэжысёрскія курсы. І зноў яго напаткала няўдача. Але Валерый не журыўся: раз ён вырашыў стаць рэжысёрам, то так таму і быць. З тых часоў ён стаў здымаць ўласныя фільмы.
Тадароўскі неяк прызнаўся, што, акрамя працы сцэнарыста, рэжысёра, прадзюсара, яму падабаецца займацца мантажом.
Так Валерый Пятровіч зноўку перамантаваць серыял «Каралева Марго», зрабіўшы яго такім, якім ён спадабаўся гледачам. Таксама папрацаваў над фільмам Дзмітрыя Месхіева «Жаночая ўласнасць», дзе ў галоўных ролях згулялі Алена Сафонава і Канстанцін Хабенскі.
З траўня 2000 года Валерый Тадароўскі становіцца прадзюсарам па кінавытворчасці тэлеканала «Расія». З жніўня 2003-га ён займае месца дарадцы генеральнага дырэктара тэлеканала па кинотелепроектам.
У 2005 годзе Тадароўскі разам з Леанідам Лебедзевым і Вадзімам Горяниновым заснаваў уласную кінакампанію «Чырвоная страла». Сярод лепшых фільмаў студыі значацца «Стылягі», «Арэлі» і «Кісларод».
У тым жа 2005 году Валер стаў супрадзюсерам серыяла «Майстар і Маргарыта» Юрыя Кары. Стужка адразу ж стала мегапапулярнай, сваім выхадам рассеяўшы змрочны міф аб немагчымасці экранізацыі самага загадкавага творы Булгакава.
Адной з апошніх найбольш удалых работ у фільмаграфіі Тадароўскага як рэжысёра стаў тэлесерыял «Адліга», які ўпершыню паказалі ў снежні 2013 года. Героі 12-серыйнай стужкі - савецкія кінематаграфісты, якія жылі ў 60-х гадах, калі пачынаў працу бацька Валерыя - Пётр Тадароўскі.
Серыял імгненна стаў папулярным і атрымаў мноства ўзнагарод, сярод якіх спецыяльны прыз савета Расійскай акадэміі кінематаграфічных мастацтваў «Ніка» за 2013 год.
У 2016 годзе рэжысёр пачаў здымкі фільма пад назвай «Вялікі». Гэта стужка пра балет, пра жыццё трупы Вялікага тэатра і аб 2 дзяўчынах-балерына і іх лёсе ў перыяд з 10 да 25 гадоў.
Галоўныя ролі выканалі знакамітыя акцёры - Аліса Фрэйндліх, Валянціна Цялічкіна і Аляксандр Домогаров, а вобразы вучаніц аднавілі на экране балерыны Маргарыта Сіманава і Ганна Ісаева.
Асабістае жыццё
Як прызнаецца Валерый, у яго жыцці існуе «толькі і толькі кіно». Рэжысёр пазбягае шумных свецкіх тусовак, не любіць ездзіць адпачываць далёка ад дома. Ён сцвярджае, што не мае ні хобі, ні іншых захапленняў, акрамя кіно.
Сям'я і асабістае жыццё Тадароўскага зачыненыя для старонніх вачэй. Рэжысёр не гаворыць на гэтую тэму амаль нічога. Вядома толькі, што Валеры жанаты другі раз. З першай жонкай Наталляй Токаревой, дачкой пісьменніцы Вікторыі Токаревой, ён пражыў 20 гадоў. Ад гэтага шлюбу ёсць двое дзяцей - сын Пётр і дачка Кацярына. Тадароўскі лічыўся прыкладным сем'янінам, таму навіна, што прадзюсар адважыўся на развод і сыходзіць да маладой акторцы Яўгеніі Брык, шакавала многіх.
У цяперашнюю жонку Валерый закахаўся на кастынгу аднаго са сваіх серыялаў. Пазней Яўгена знялася ў стужцы мужа «Стылягі».
У 2009 годзе ў Валерыя Тадароўскага і Яўгеніі Брык нарадзілася дачка Зоя. Мама з дзяўчынкай шмат часу праводзіць у ЗША. Зоя вучыцца ў Лос-Анджэлесе. Наведванне школы яна сумяшчае з заняткамі ў музычнай школе і танцавальнай студыі, да таго ж дзяўчынка паспрабавала сябе ў якасці тэлевядучай і нават пачала здымацца. Пакуль гэта эпізадычныя ролі, але, як сцвярджае Яўгена, на назапашаныя ганарары да 16 гадоў Зоя зможа дазволіць сабе аўтамабіль. Брык рэгулярна размяшчае ў «Инстаграме» фота і відэа з удзелам дачкі.
У інтэрв'ю Яўгена згадвала аб тым, што яны з мужам гатовыя да з'яўлення другога дзіцяці і нават прыдумалі імя для хлопчыка і дзяўчынкі, але пакуль шчыльны здымачны графік перашкаджае ажыццяўленню гэтых планаў.
Валерый Тадароўскі зараз
У 2018 годзе Валерый Пятровіч пачаў працу над праектам «Адэса». Акрамя Масквы, здымкі праходзілі ў паўднёвым рэгіёне Расіі - гарадах Таганрог, Ростов-на-Доне і Сочы. Жанр карціны вызначаецца як трагікамедыя. Фільм апавядае пра ўведзеным у горадзе карантыне з-за распаўсюджвання халеры.
У цэнтры сюжэту - гісторыя габрэйскай сям'і Давыдовых. Для працы Тадароўскі выкарыстаў 35-мілімятровую плёнку, што надасць карціне вялікую дакладнасць, так як падзеі адбываюцца ў пачатку 70-х гадоў. У галоўных ролях паўстануць Ірына Разанава, Яўген Цыганоў, Леанід Ярмольнік, Ксенія Рапапорт і Яўгена Брык. Зараз усе асноўныя работы па стварэнні фільма завершаны. Прэм'ера запланавана на 2019 г..
Акрамя рэжысёрскай працы, у 2018 годзе Валерый выступіў прадзюсарам двух карцін. Перш за ўсё, гэта псіхалагічная драма «Часціца сусвету", у якой згулялі Вікторыя Ісакава, Аляксей Макараў і Сяргей Пускепалис. Другі карцінай стаў дэтэктыўны серыял «Садовае кальцо» з удзелам Марыі Міронавай і Анатоля Белага.
Увосень Тадароўскі увайшоў у лік арганізатараў конкурсу кароткаметражак «А4» з прызавым фондам у 1 млн руб. Па ўмовах змагання ўсім ўдзельнікам прапаноўвалася напісаць кароткую яркую гісторыю ў жанры драмы, камедыі, фантастыкі або спартыўнага кіно і засняць яе на смартфон або камеру. Журы ацэньвала найперш арыгінальнасць ідэі, а не тэхнічныя магчымасці пастаноўшчыка.
фільмаграфія
- 1990 - «катафалк»
- 1991 г. - «Каханне»
- 1994 - «Падмаскоўныя вечары»
- 1998 года - «Краіна глухіх»
- 2002 - «Каханак»
- 2004 г. - «Мой зводны брат Франкенштэйн»
- 2007 - «Ціскі»
- 2008 - «Стылягі»
- 2013 - «Адліга»
- 2017 - «Вялікі»
- 2018 - «Адэса»