біяграфія
Падлеткам Андрэй Барыла ледзь не загінуў, кіруючы безматорных планёраў. Зараз акцёру хапае адрэналіну на сцэне і ў кадры, хоць вонкава яго героі стрыманыя і нават халодныя, у большасці сваёй адмоўныя. Выпрошваць нешта іншае не ў характары Барыла. Галоўнае - цікавы сцэнар, характар героя і таленавіты рэжысёр.Дзяцінства і юнацтва
Андрэй нарадзіўся 19 кастрычніка 1973 гады ў літоўскім горадзе Шаўлі. Ён самы малодшы з трох дзяцей афіцэра сувязі і медсёстры, таксама служыла ў вайсковай частцы. Продкамі артыста былі грэкі, італьянцы і ўкраінцы.
Другі маці Барыла лічыць сястру Ірыну, з дзяцінства клопатам і апекаваць братоў. Аднаго з іх бацькі назвалі ў гонар Юрыя Гагарына, другога - у гонар Андрэя Міронава. Такі выбар мімаволі прадвызначыў біяграфіі хлопчыкаў: старэйшы стаў пілотам «Боінга», а перад малодшым адкрыўся творчы шлях.
Дзякуючы бацьку браты часцяком пранікалі на аэрадром і неўзабаве навучыліся вызначаць мадэль які ляціць у небе самалёта па гуку рухавікоў, а пазней Барыла вырашыў пайсці ў авіяклубах.
Першы парашутны скачок Андрэй здзейсніў у 13 гадоў, з гонарам насіў на школьнай форме спецыяльны нагрудны знак. Цяпер на тым аэрадроме размешчана база НАТА, а акцёр кажа, што, калі б працаваў у Галівудзе, абавязкова прыкупіў бы невялікі самалёт і ліцэнзію.
Акрамя лётнага справы, Барыла любіў футбол і музыку. Разам з удзельнікамі юнацкай каманды ён станавіўся прызёрам гарадскога чэмпіянату. Навучыўшыся гуляць на гітары, Андрэй сабраў музычную групу, у якую ўвайшлі школьныя сябры. Калектыў выступаў на розных мерапрыемствах, выконваючы папулярныя кампазіцыі Віктара Цоя і "Наўтылуса".
Пры гэтым у школе юнак вучыўся няважна, аднак бацькі не перашкаджалі захапленням сына, спадзеючыся, што ён працягне ваенную дынастыю. Аднак Андрэй мроіў аб акцёрскай кар'еры. Ён не прапускаў ніводнага фільма, які паказвалі па тэлевізары або ў кінатэатры, сачыў за навінамі сусветнага кіно, вывучаў біяграфіі папулярных артыстаў.
Атрымаўшы атэстат сталасці, Барыла адправіўся ў Маскву. Яшчэ раней гэта зрабіў Юрый. Астатнія члены сям'і пераехалі ў Краснадарскі край, ратуючыся ад нацыянальных сварак, якія, дарэчы, па словах Андрэя, у Прыбалтыцы і пры савецкай уладзе хапала.
Барыла прынялі ў Шчукінскае вучылішча, на курс Уладзіміра Іванова. Майстар сабраў пад сваім крылом будучых зорак экрана і тэатральнай сцэны Нонну Грышаеву, Ганну Дуброўскай, Уладзіміра Епіфанцава.
З аднакурсніц Марыяй Аронавай Андрэй прыдумаў цікавую пародыю на сцэну сустрэчы Яўгена Анегіна і Таццяны. Гэтую мініяцюру хлопцы паставілі ў якасці дыпломнага спектакля.
Яшчэ адзін аднакурснік Кірыл Пірагоў стаў зоркай «Майстэрні Пятра Фаменка». Барыла не пайшоў услед за сябрам да знакамітага рэжысёру, захоўвае вернасць сцэне, на якой гуляў Андрэй Міронаў. Ён не з тых, хто выбірае сам, аддае перавагу верыць у лёс і чакаць, пакуль выбар зробіць прафесія.
Пасля містычнага адбору ў «Сібірскі цырульнік», калі Барыла толькі падумаў, што хоча згуляць у Мікіты Міхалкова, як тут жа пачуўся званок асістэнта рэжысёра, ён «зарокся штучна прыцягваць сітуацыю». Тая Cамая знакавая роля, пра якую марыць кожны артыст, рана ці позна прыйдзе.
тэатр
Яшчэ ў студэнцкія гады таленавітага акцёра заўважыў Валянцін Плучек, які запрасіў юнака прыняць удзел у спектаклі «Утаймаванне свавольнай». Андрэю Уладзіміравічу даверылі ролю Лученцо. У дыпломнай пастаноўцы пачатковец артыст сыграў Чацкого. Ужо ў сталым узросце Барыла прызнаўся, што з задавальненнем паўтарыў бы гэтую ролю, паколькі маладому акцёру не па сілах увайсці ў вобраз Чацкого досыць глыбока.Неўзабаве выпускнік Шчукінскай вучэльні стаў з'яўляцца на сцэне Тэатра сатыры. Артыст, рост якога складае 183 см (пры вазе 78 кг), удзельнічаў у спектаклях «Пігмаліён», «Шчасліўцаў - Несчастливцев», «Незабыўныя знаёмства», «Гарачае сэрца». У 2016 годзе адбылася гучная прэм'ера камедыі Лопе дэ Вегі «Сабака на сене», у якой Андрэй Барыла паўстаў у яркім акцёрскім дуэце з Аленай Подкаминской.
Барыла як запрошаная зорка выступае на сцэне Вахтанговского тэатра і «Цэнтра тэатральных тэхналогій», «Майстэрні Пятра Фаменка», «Тэатральнай асамблеі Галдина». У тэатры «Мадэрн» задзейнічаны ў спектаклі «Дзядзькаў сон», а ў Тэатр Юрыя Васільева запрошаны на ролю ў пастаноўцы «Вераніка вырашае памерці». Акцёру пашчасціла папрацаваць пад кіраўніцтвам мэтраў тэатральнай рэжысуры Сяргея Арцыбашава, Аляксандра Шырвіндта, Вольгі Субоцінай.
фільмы
Першыя ролі ў фільмах Барыла атрымаў у пачатку 90-х - адыграў у драме Алега Кавуна «Бег па сонечнай баку». Таксама артыст з'явіўся ў эпізадычнай сцэне ў фільме «Хэлп мі». У 1994 годзе малады чалавек зняўся ў галоўнай ролі ў камедыі Уладзіміра Краснапольскага «Воровка», дзе eго партнёрамі выступілі Вольга Радзіма і Генадзь Назараў.
Пра тое, што Андрэя Уладзіміравіча чакае бліскучая перспектыва, казалі запрашэння ад ўладальніцы «Залатога глобуса» Агнешкі Холанд, Ежы Гоффмана і неназванага амерыканскага рэжысёра, з якім ён абмяркоўваў годнасці Алега Даля і Роберта дэ Ніра.
Неўзабаве пасля гэтага расійскі кінематограф пагрузіўся ў крызіс, але надзею папрацаваць за мяжой акцёр не пакінуў - ўзяўся ўдасканальваць ангельскую мову.
У 1999 годзе Барыла засвяціўся ў гістарычнай драме Мікіты Міхалкова «Сібірскі цырульнік», дзе сыграў маладога юнкера ў эпізодзе.
З пачаткам 2000-х гадоў сітуацыя змянілася, і Андрэя Уладзіміравіча запрасілі ў меладраму «Лепшы горад Зямлі», у якой гаворка пайшла пра жыхароў сталіцы СССР брэжнеўскай эпохі. Праз 2 гады акцёр атрымаў эпізадычную ролю ў серыяле «Прыватны дэтэктыў».
Неўзабаве акцёр патрапіў у тэлевізійны серыял «Медычная таямніца», дзе выканаў ролю доктара Дзімы, якая прынесла артысту першую хвалю папулярнасці ў тэлегледачоў. Твар Барыла стала вядомым. Стужка выйшла на экраны ў 2006 годзе. Герой, якога ўвасобіў Андрэй Уладзіміравіч, мае складаны характар. Дзмітрыя нельга адназначна назваць станоўчым або адмоўным персанажам. Нягледзячы на тое, што доктару празмерна цікавы жаночы пол, ён здольны шчыра кахаць.
Барыла таксама сыграў ролю Міхаіла шламовые ў тэлесерыяле «Атлантыда». Гэты вобраз адрозніваўся супярэчлівасцю, паколькі шламов мог адначасова любіць чалавека і быць здольным на здраду. У медыцынскай меладраме 2008 года "Агульная тэрапія» Барыла ператварыўся ў безадказнага экс-мужа гераіні Ганны (Ганна Снаткина).
У 2010 годзе ў дэтэктыўным серыяле «Зоя» Андрэй Уладзіміравіч атрымаў станоўчую ролю следчага МУС, які раскрывае серыю загадкавых злачынстваў.
У камедыі Юрыя Васільева «Прадавец цацак" расейскаму артысту пашчасціла папрацаваць на адной здымачнай пляцоўцы з П'ерам Рышарам, а ў драме Андрэя Багатырова «Юда» ён паўстаў у вобразе Ісуса Хрыста. У Андрэя Уладзіміравіча язык не паварочваецца сказаць, што Збавіцеля можна гуляць, бо нават простыя фразы ў яго вуснах ператвараюцца ў пропаведзь. Па частцы рэлігіі акцёр лічыць сябе чалавекам свету, не разумее падзелу на юдэяў, хрысціян і мусульман і ўпэўнены, што Бог адзін.
У 2012-м адбылася прэм'ера 1-га сезона новай гісторыі пра лекараў «Скліфасоўскага». І зноў у Барыла, на гэты раз анестэзіёлага, службовы раман з рэгістратарам у асобе Ганны Якунін.
У 2016 годзе з удзелам Андрэя Уладзіміравіча на экраны выйшаў дэтэктыўны серыял «Грамадзянін ніхто» з Іванам Оганесяном, Ірынай Пеговой і Антон Макарскі у галоўных ролях. У гэтым жа годзе артыст паспрабаваў свае сілы ў новым амплуа тэлевядучага праекта «Легенды космасу». Перадача выходзіла на канале «Зорка».
Акрамя гэтага, акцёр пераўвасобіўся ў рэжысёра Данілава ў сямейнай сазе «Асінае гняздо» з Марыяй Куліковай у галоўнай ролі. У гістарычнай драме пра часы праўлення Івана III «Сафія» Андрэй Уладзіміравіч атрымаў ролю брата галоўнай гераіні Зоі Палеолаг (Марыя Андрэева).
У тэлесерыяле «Добрыя намеры» Барыла сыграў Уладзіка, слабахарактарны жонка Наталлі Фірсава (Яна Сабалеўская). Ва ўкраінскім серыяле «Другая жыццё Евы» артыст прымерыў вобраз Германа, сябра галоўнага героя Улада (Арцём Пазьняк), у крымінальнай стужцы «Закладніца» выканаў ролю Макса, мужа галоўнай гераіні Інгі (Марына Коняшкина), якая стала палонніцай ва ўласным доме.
Эпізадычную, але яркую ролю атрымаў Барыла ў дэтэктыўнай камедыі «Аперэта капітана Крутова», дзе разам з ім з'явіліся Аляксей Чадов, Юлія Снигирь, Сяргей Пускепалис.
У 2018 годзе Андрэю Уладзіміравічу ўдалося раскрыць вобраз галоўнага героя ў драме «Зацьменне». Сяргей Мамаеў з юнацтва закаханы ў аднакласніцу Святлану (Алена Великанова), якую, сустрэўшы праз два дзесяцігоддзі пасля заканчэння школы, працягвае любіць. Пачуццё перарастае ў нястрымную запал, гатовую разбурыць усе перашкоды на сваім шляху.
Серыялы - гэта канвеер, адымае сілы і час, тут лёгка скаціцца ў рамесніцтва, кажа Барыла. Таму рэжысёры не забараняюць акцёрам на пляцоўцы імправізаваць, дадаваць новыя рысы характару, фразы і іншыя «штучкі» сваім героям.
Серыял «Паромщица», у якім Барыла зняўся ў кампаніі Глафіры Тарханава і Уладзіміра Стержакова, атрымаў грант ад адміністрацыі Наўгародскай вобласці на пакрыццё 20% тэхналагічных выдаткаў.
Карціна, якая расказвае пра несправядліва асуджанай за забойства жанчыне, пабачыла свет у 2020 годзе. Акцёр пераўвасобіўся ў бізнэсмэна, які змяняе cвои погляды і звычкі пад уплывам галоўнай гераіні. На здымках Андрэй Уладзіміравіч ўпершыню плаваў на пароме і купаўся ноччу ў халоднай рацэ.
Прыемная навіна чакала прыхільнікаў «Скліфасоўскага» ў 2020-м - на падыходзе быў 8-й сезон серыяла. Па сюжэце персанажу Максіма Аверына даводзіцца змагацца не толькі з хваробамі пацыентаў, але і з уласнай. Свавольны характар загадчык аддзялення даставіў масу перажыванняў экраннай жонцы Марыі Куліковай. А герояў Барыла і Якунін чакала вестка аб другім дзіцяці.
Затым Андрэй Уладзіміравіч працаваў над шпіёнскім фільмам «Фальшывы сцяг», у якім з'явіцца ў акцёрскім ансамблі з Максімам Драздом і Інгай Салуранд. Гэта расейская адаптацыя аднайменнай вострасюжэтнай ізраільскай драмы пра замаскіраваных супрацоўніках спецслужбаў. Герой Барыла трапіў у ліку падазраваных у выкраданьні высокапастаўленага чыноўніка з чужой краіны.
Асабістае жыццё
Акцёр неахвотна дзеліцца дэталямі асабістым жыцці. Вядома, што ў 90-х ён ажаніўся на акторцы Тэатра сатыры Святлане Рабавай, якая старэйшая за мужа на 12 гадоў. Гэта было цяжкае для краіны час, і для таго, каб утрымліваць сям'ю, артыст падпрацоўваў рыэлтарам. Але прафесію Барыла ніколі не кідаў.Святлана падарыла акцёру дачок Сашу (1996) і Кацю (1999). Па якіх прычынах распалася сям'я, невядома, Андрэй Уладзіміравіч не спяшаўся каментаваць развод з першай жонкай. Тым не менш былым мужу і жонцы ўдалося захаваць сяброўскія адносіны, Барыла працягнуў ўдзельнічаць у выхаванні дзяўчынак. Пазней Аляксандра паступіла на рэжысёрскі факультэт ВГІКа, а Кацярына займаецца жывапісам і вакалам.
Падчас працы над серыялам «Агульная тэрапія» Андрэй Уладзіміравіч пазнаёміўся з актрысай Аляксандрай Солянкиной, і неўзабаве паміж імі ўспыхнулі пачуцці. Праўда, да афіцыйнага шлюбу гэтыя адносіны не дайшлі.
А ў красавіку 2020 года падпісчыкі акцёра былі прыемна здзіўлены навіной: іх кумір ажаніўся на акторцы Таццяне туман. Пара вырашыла не рабіць шыкоўную вяселле, Андрэй Уладзіміравіч падзяліўся фота з заручальнымі кольцамі, а навапаказаная жонка выставіла відэа самой рэгістрацыі.
У Барыла ёсць персанальны рахунак на «Инстаграме», дзе публікуюцца фота, анонсы тэатральных і кінапрэм'ер.
Андрэй Барыла зараз
З вялікай радасцю прыхільнікі акцёра даведаліся аб доўгачаканым працягу серыяла «Паромщица», здымкі якога стартавалі ў красавіку 2021 года. Дарэчы, першапачаткова планы з нагоды 2-га сезона заставаліся пад пытаннем, але гісторыя галоўных герояў гледачам падалася няскончанай. Акрамя таго, высокія рэйтынгі меладрамы спрыялі далейшаму развіццю падзей.
фільмаграфія
- 1992 - «Хэлп мі»
- 1999 - «Сібірскі цырульнік»
- 2003 - «Лепшы горад Зямлі»
- 2006 - «Медычная таямніца»
- 2007 - «Атлантыда»
- 2008 - «Агульная тэрапія»
- 2008 - «Рэальныя кабаны»
- 2009 г. - «Барвіха»
- 2010 - «Зоя»
- 2012-2020 - «Скліфасоўскага»
- 2013 - «Юда»
- 2013 - «Даша»
- 2016 - «Сафія»
- 2016 - «Асінае гняздо»
- 2017 - «Закладніца»
- 2018 - «Зацьменне»
- 2018 - «Дарога з жоўтага цэглы»
- 2019 - «Ведьма»
- 2020 працэнта - «Паромщица»
- 2021 - «Я не жартую»