біяграфія
У маладосці, пагаворваюць, Кацярына Васільева хацела пайсці ў манастыр, але не атрымала дазволу ў асабістага духоўніка. Цяпер акторка належыць да вузкага колу калегаў, якія могуць выбіраць ролі і адмаўляцца не толькі ад непонравившегося праекта, але і калі не дадзена блаславенне бацюшкам. Зорка «Прыходзь на мяне паглядзець», «Экіпажа» і «Чарадзеяў» кінула кар'еру ў самым яе разгары, упадабаючы духоўныя шуканні матэрыяльных выгод. Аднак і вярнулася артыстка ў кіно таму, што не ўмее па-іншаму зарабляць грошы, а блізкім людзям патрэбная дапамога.Дзяцінства і юнацтва
Кацярына Сяргееўна Васільева нарадзілася 15 жніўня 1945 гады ў сям'і маскоўскіх інтэлігентаў. Тата Сяргей Васільеў - вядомы расійскі паэт-песеннік, які ўваходзіў у дзясятку самых якія выдаюцца ў СССР. Мама Алімпіяда Макаранка - пляменніца педагога і пісьменніка Антона Сямёнавіча Макаранка.
Уласных дзяцей у заснавальніка калоній для бездаглядных не было, і Алімпіяда пасля знікнення бацькі, белагвардзейскага афіцэра, выхоўвалася дзядзькам. Бацькі Кацярыны пазнаёміліся ў самым канцы вайны. Акрамя Каці, у сям'і падрастаў малодшы сын Антон, які пасля стаў публіцыстам, рэжысёрам і эколагам.
Калі Каці споўнілася 12 гадоў, тата і мама вырашылі развесціся. Бацька не занадта дапамагаў сям'і, і Кацярыне прыйшлося працаваць, каб падтрымаць маму. Днём дзяўчынка разносіла пошту, а ўвечары бегала ў тэатральную студыю. Часу на ўрокі катастрафічна не хапала, і Каця была ня лепшай вучаніцай. У 1962 году Васільева становіцца студэнткай знакамітага ВДІКа.
тэатр
У тэатральным вну Кацярына трапіла ў майстэрню Белокурова. Тут яна адразу ж займае месца сярод самых яркіх і таленавітых на курсе. Сяргей Салаўёў, які вучыўся разам з Васільевай, успамінаў яе як абсалютна пераконвае і раскаваным дзяўчыну. Пры гэтым Каця, мякка кажучы, не славілася прывабнай. Але высокую, з ярка-рудымі валасамі і цыгарэтай у зубах, не лічу ганебным спажыць дужае мацюкальнае слоўца Васільеву атачала ўсеагульную ўвагу. А прызнаныя прыгажуні круцяцца дзесьці вакол яе.
Адразу ж пасля заканчэння ВДІКа Васільеву прымаюць у тэатр імя Ярмолавай. У 1970-м акторка пераходзіць у «Сучаснік». На працягу 3 гадоў яна згуляла тут мноства роляў, але ў 1973 годзе пакінула і гэты тэатр дзеля службы ў знакамітым МХАТе.
Сама Кацярына Васільева пазней успамінае гэтыя гады як лепшыя ў творчай біяграфіі, бо на той момант склад МХАТа быў па-сапраўднаму зорным. Тэатралы са стажам памятаюць гульню актрысы ў спектаклях «Абвал», «Вагончык», «Тамада» і іншых. Цудоўнай была ў выкананні Кацярыны Сяргееўны Клитемнестра ў спектаклі Піцера Штайна «Ореста».
У 1987 году артыстка здзівіла прыхільнікаў, пакінуўшы тэатр і кіно дзеля царквы на піку славы. Алег Яфрэмаў, пачуўшы просьбу Кацярыны Сяргееўны адпусціць яе, наадрэз адмовіўся падпісваць заяву аб звальненні. Але Васільева сышла, прычым перад самым адбыццём тэатра ў вялікай і працяглы гастрольны тур па Японіі. Калегі і сябры акторку не зразумелі, паколькі ў той час замежныя гастролі лічыліся нядрэнным спосабам паправіць сямейны бюджэт. Трапіць у лік гастралёры лічылася вельмі ганаровым.
З таго часу, прызнаецца Васільева, яна працуе за грошы, а не з-за любові да мастацтва, не па загадзе пачуццяў. Тэатр акторка ўспрымае праз прызму веры, як насмешку над царквой і д'ябальскае з'ява. Кацярына ніколі не абагаўляла рэжысёраў, як гэта рабілі некаторыя калегі, і ня прымае меркаванне, што артыст на сцэне павінен паміраць.
Адзіны пастаноўшчык, які падзяляў пазіцыю Васільевай - Кшыштаф Занусі. З гэтым чалавекам, у якога «быў вялікі зазор паміж тым, што ён робіць, і тым, што ў яго ўнутры», акторка адчувала сябе лёгка. Вынікам сумеснай творчасці стаў спектакль «Гульні жанчын» з удзелам Яўгеніі Дабравольскай і Міхаіла Яфрэмава.
Абедзве артысткі сябруюць, Васільева, па словах Яўгеніі, выступіла правадніком ў пытаннях рэлігіі і пагадзілася стаць хроснай мамай Мікалая, сына Дабравольскай і Яфрэмава.
фільмы
Кінематаграфічная біяграфія Кацярыны Васільевай пачалася даволі рана, калі яна яшчэ была студэнткай ВНУ. У 1965 году дзяўчына згуляла ў фільме «На заўтрашняй вуліцы». Перыядам, калі артыстка здабыла папулярнасць, сталі 70-80-я гады. Прычым аднолькава таленавіта яна паўставала ва ўсіх амплуа - і камедыйным, і драматычным. Нават эпізоды з Васільевай становяцца яркімі.
У гэты дваццацігоддзе бліскучая Кацярына Васільева выканала запамінальныя ролі ў знакамітых карцінах «Бумбараш», «Вас выклікае Таймыр» і «Саламяны капялюшык». У першым савецкім фільме-катастрофе «Экіпаж» жанчына згуляла клапатлівую і чуйнай жонку камандзіра карабля.
Арганічна Кацярына Сяргееўна ўпісваецца ў ролі сучасных гераінь. Гэта ясна з фільмаў «Не баліць галава ў дзятла», «Познія пабачэння», «Ключ без права перадачы», «Чарадзеі». Але не менш натуральна выглядае артыстка ў вобразе Эміліі ў «Звычайным цудзе». Дарэчы, гэтая праца лічыцца адной з самых лепшых у кар'еры Васільевай.
Вельмі ўдалым крытыкі лічаць ператварэньне Кацярыны Васільевай ў трагікамічная карціне «Візіт дамы» Міхаіла Казакова. Тут актрыса з'яўляецца ў вобразе мільянершы, якая вярнулася ў родны гарадок, каб дапамагчы любімаму чалавеку, які калісьці яе аддаў.
Вестка пра тое, што улюбёнка мільёнаў пакінула кінематограф і выдалілася ў манастыр, знервавала прыхільнікаў Кацярыны Васільевай. Стала вядома, што ў 1993 годзе яна пайшла служыць скарбнікам у храме Сафіі Прамудрасці Божай у Сярэдніх садоўнікам. Шлях святара абраў і сын Васільевай, які скончыў ВГІК.
На шчасце і вялікай радасці прыхільнікаў таленту актрысы, у 1997-м яна вярнулася на сцэну. Праўда, зараз Васільева прымае рэдкія прапановы, пытаючыся на іх блаславення ў духоўнага настаўніка.
Артыстка згуляла падступную інтрыганкі і фанатычную маці Кацярыну Медычы ў серыялах «Графіня дэ Монсоро» і «Каралева Марго». Праз год яна знялася ў карціне Валерыя Приемыхова «Хто, калі не мы». У гэты ж перыяд Васільева прыняла прапанову Алега Меньшыкава і паўдзельнічала ў яго сцэнічным праекце «Гора ад розуму».
У 21 стагоддзі фільмаграфія кіназоркі папоўнілася галоўнай роляй у камедыйнай меладраме «Прыходзь на мяне паглядзець» з Алегам Янкоўскім і Ірынай Купченко. За вобраз жанчыны-інваліда, якая сабралася аднойчы пазбавіць дачка ад клопатаў па догляду за ёй, Васільева намінаваная на «Ніку».
У серыяле «Пад стрэхамі вялікага горада» членамі адной сям'і сталі Кацярына Васільева, Ларыса Удавічэнка, Алег Басілашвілі, Уладзімір Гаранскі. У сіткомаў «Люба, дзеці і завод» акторка паўстала ў вобразе маці галоўнай гераіні, у драме «Радасці і смутку маленькага лорда» - бабулі галоўнага героя.
У 2009-м Сяргей Салаўёў прадставіў на суд гледачоў сваё прачытанне рамана «Ганна Карэніна». Васільевай ў фільме адведзена роля маці Вронского. Галоўную ролю выканала Таццяна Друбіч.
У тым жа годзе Цімур Бекмамбетаў прыцягнуў знакамітую акторку ў баявік «Чорная маланка» пра студэнта, які стаў уладальнікам лятаючага аўтамабіля. У тандэме з Валерыя Залатухіна Кацярына згуляла стваральніка гэтак рэдкага цуду тэхнікі. У вострасюжэтнай стужцы «Каралева бандытаў» артыстцы дасталася роля маці гаспадара гарадскога рынку, якога паважаюць і мясцовыя ўлады, і злачынныя элементы.
Не адмовілася Васільева ад запрашэння ў містычную драму «Рубеж» з Паўлам Прилучным і Сямёнам Трескуновым. Яна адыграла блакадніцай, чые ўспаміны дапамагаюць галоўнаму герою ў пошуках пацверджання сваяцтва з загінулымі ў вайну байцамі Чырвонай арміі.
У 2018 годзе Кацярына атрымала прэмію за лепшую жаночую ролю Міжнароднага кінафоруму «Разам» у меладраме «Аніматар». Гераіня Васільевай - жанчына з цяжкім характарам, забытая зорка, якая дажывае свой век у хоспісе.
Асабістае жыццё
Асабістае жыццё Кацярыны Васільевай складвалася няпроста. Першым мужам стаў рэжысёр Сяргей Салаўёў. Доўгі час пара бадзялася па здымным кватэрах і, як распавядаў Салаўёў, амаль жабраком. Шлюб падоўжыўся нядоўга, але муж і жонка рассталіся сябрамі. Былую жонку Сяргей вельмі паважаў і адгукаўся толькі ў станоўчым ключы.Другі афіцыйны муж Васільевай - драматург і пісьменнік Міхаіл Рошчын. Па сутнасці, Кацярына зьвяла яго з сям'і, прычым у першы ж дзень знаёмства. Пазнаёміліся будучыя мужы ў рэстаране, куды іх запрасіў Алег Яфрэмаў з жонкай Алай Пакроўскай. У гэтым шлюбе нарадзіўся адзіны сын Кацярыны Васільевай - Дзіма.
Рошчын і Васільева не мелі ўласнай кута і здымалі жыллё. Але, калі слава і поспех гэтых двух людзей сталі бясспрэчнымі, з'явіліся і грошы, і кватэра, пачуцці скончыліся. Муж і жонка рассталіся па-добраму. У Васільевай захаваліся сяброўскія адносіны з былымі мужамі і мужчынамі, якія займалі ў жыцці прыкметнае месца.
Міхаіл пазней успамінаў, што Кацярына - гэта грымучая сумесь благога характару і неверагоднага таленту. Кажучы пра першы, драматург меў на ўвазе прыхільнасць актрысы да алкаголю. Ды і сама жанчына згаджалася з меркаваннем, што прыйшла ў царкву з пакаяннем:
«Нам скалечылі жыццё, адабраўшы Бога. Калі б я ведала, што раблю, ніколі не пражыла б сваё жыццё так, як пражыла. Усё, што я рабіла, было ад бязбожнасці, ганарыстасці, ганарыстасці ».Дзмітрый Рошчын спрабаваў працягнуць творчую дынастыю, у 1995 годзе атрымаў у Вгiке спецыяльнасць акцёра і рэжысёра, але жывучы побач з уцаркоўлены чалавекам, памяняў погляды і стаўленне да навакольнага свету. У 2001-м малады чалавек скончыў Маскоўскую духоўную семінарыю, служыў клірыкам, настаяцелем шэрагу сталічных храмаў, у тым ліку свяшчэннамучаніка Анціпаў. Там Кацярына дапамагала сыну на пасадзе скарбніка.
Дзмітрый ажаніўся, прычым вянчаў пару асабісты духоўнік Васільевай Уладзімір Волгін, падарыў Кацярыне 8 унукаў. З 2016 года кіруе Упраўленнем па працы з грамадскімі арганізацыямі Сінадальнага аддзела па ўзаемаадносінах Царквы з грамадствам і СМІ.
Як распавяла акторка ў гутарцы з Юліяй Меньшова ў праграме «Сам-насам з усімі», да сына яна звяртаецца «ойча», як і пакладзена называць апранутых санам. Сама Васільева прыйшла да Бога выпадкова, дзякуючы знаёмству з лекарам Кацярынай Трубяцкой, лечившей маленькага Дзіму ад прастуды. Нашчадак дваранскага роду прывяла Кацярыну ў храм, у 33 гады артыстка прыняла хрышчэнне.
Такія мірскія рэчы, як соцсеть, у тым ліку «Инстаграм», Васільевай не цікавыя. Фота народнай артысткі Расіі свабодна публікуюцца ў Сеціве.
Кацярына Васільева зараз
У 2019-м завяршаецца праца над серыялам «Пецярбургскі раман» пра жанчыну, якую напярэдадні юбілею вяселля кінуў муж, а затым паўстала пагроза застацца і без жылля. Акрамя Кацярыны Сяргееўны, у серыяле задзейнічаны Сяргей Чонишвили, Аляксандра Флоринская, Анатоль Кот.
фільмаграфія
- 1974 - «Саламяны капялюшык»
- 1976 - «Ключ без права перадачы»
- 1978 - «Звычайны цуд»
- 1982 - «Чарадзеі»
- 1989 - «Візіт дамы»
- 1996 г. - «Каралева Марго»
- 2000 - «Прыходзь на мяне паглядзець»
- 2005 - «банкірка»
- 2006 - «Важней. чым каханне »
- 2007 - «Бацька»
- 2008 - «Мой осеннний блюз»
- 2009 г. - «Ганна Карэніна»
- 2010 - «Індус»
- 2012 - «Марафон»
- 2015 - «Кветка папараці»
- 2017 - «Рубеж»
- 2018 - «Аніматар»
- 2019 - «Пецярбургскі раман»