біяграфія
Віталь Чуркін - адзін з самых яркіх дыпламатаў на расійскай палітычнай арэне. Доўгі час займаючы высокую пасаду пастаяннага прадстаўніка РФ пры ААН і Савеце Бяспекі ААН, ён на фоне апошніх падзей лічыўся сапраўдным героем Расіі, так як да перамогі адстойваў інтарэсы краіны перад заходнімі калегамі.
Нарадзіўся Чуркін Віталь Іванавіч 21 лютага 1952 году ў сталіцы Расіі ў сям'і інжынера-авіяканструктара Івана Васільевіча і хатнія гаспадыні Марыі Пятроўны. Ён быў доўгачаканым і адзіным дзіцем у бацькоў, таму спаўна атрымаў усю іх клопат і любоў. Дзяцінства будучага пастаяннага прадстаўніка Расеі пры ААН прайшло без асаблівых нюансаў - ён, як і ўсе дзеці, любіў гуляць, гуляць і весяліцца. Але, калі прыйшоў час вучобы, юны Віталь рэзка скаардынаванай і сканцэнтраваў сваю ўвагу на школьнай праграме.
Вучыўся Чуркін у 56-й спецшколе з паглыбленым вывучэннем англійскай мовы і быў на добрым рахунку ў настаўнікаў, так як выяўляў цікавасць, стараннасць і імкненне да ведаў. У дадатак да асноўнай праграме бацькі ў поўнай меры развівалі ў ім схільнасць да вывучэння замежнай мовы, таму акрамя ўрокаў Віталь рэгулярна займаўся з рэпетытарам, якая дасканала валодала гутарковай прамовай і была носьбітам ангельскай мовы.
Таксама адзін з самых вядомых расійскіх дыпламатаў у дзяцінстве актыўна захапляўся канькабежным спортам і неаднаразова станавіўся пераможцам гарадскіх спаборніцтваў. Пры гэтым яму з юных гадоў былі ўласцівы артыстызм і адмысловая харызма, што дазволіла Чуркіна ў 11 гадоў стаць кінаакцёрам. Убачыць Віталя Іванавіча можна ў фільмах «Сіняя сшытак», «Нуль тры» і «Сэрца маці».
Пасля заканчэння школы біяграфія Віталя Чуркіна ўсё ж не атрымала акцёрскага напрамкі - малады чалавек вырашыў стаць дыпламатам і з першай спробы паступіў у сталічны МГІМО на факультэт міжнародных адносін. Яго аднакурснікамі былі вядомыя асобы ў расійскай палітыцы Андрэй Дзянісаў і Андрэй Козыраў. Як і ў школе Чуркін быў адным з самых руплівых студэнтаў на курсе, што дазволіла яму атрымаць чырвоны дыплом. Пасля заканчэння ВНУ ён паступіў у аспірантуру, якую таксама паспяхова скончыў і стаў кандыдатам гістарычных навук, што адкрыла яму дзверы ў Міністэрства замежных спраў, дзе дыпламат даслужыўся да знакамітых «3 капелюшоў».
кар'ера
У 1974 годзе біяграфія Віталя Чуркіна стала бесперапынна звязана з дыпламатыяй. Адразу ж пасля заканчэння МДІМА будучага пастаяннага прадстаўніка РФ пры ААН прынялі на працу ў МЗС у якасці рэферэнта, дзе малады дыпламат з кожным годам атрымліваў павышэнне. У 1979 году Чуркін быў накіраваны на працу ў ЗША на пасадзе трэцяга сакратара МЗС СССР. Наступныя 7 гадоў адзін з самых вядомых дыпламатаў на сённяшні дзень пражыў у Штатах, дзе працаваў у савецкім пасольстве. У 1987 годзе ён вярнуўся ў СССР і заняў пасаду рэферэнта міжнароднага аддзела пры ЦК КПСС. Праз год ён быў прызначаны дарадцам Эдуарда Шэварнадзэ, а ў наступным годзе атрымаў пасаду прэс-сакратара МЗС СССР.
У момант распаду Савецкага Саюза Віталь Іванавіч здолеў затрымацца ў Міністэрстве замежных спраў і ў першыя гады кіраваў кіраваннем інфармацыі МЗС. У 1992 годзе ён атрымаў першы высокую пасаду і стаў намеснікам міністра замежных спраў РФ Андрэя Козырава, з якім разам вучыўся на адным курсе ў ВНУ.
На займаемай пасадзе ён упершыню за ўсю гісторыю савецкай і расійскай дыпламатыі стаў праводзіць адкрытыя брыфінгі для заходніх журналістаў, што дазваляла яму рабіць бездакорнае веданне замежных моў і свабоднае валоданне ангельскай. Тым самым ён падаў прыклад замежным калегам, якія таксама памянялі стыль размовы з журналістамі і замест банальных прэс-рэлізаў сталі падаваць грамадству інфармацыю простай мовай.
Пры гэтым расійскі дыпламат стаў афіцыйным спецпрадстаўніком прэзідэнта Расіі на Балканах і прымаў актыўны ўдзел у перамовах паміж заходнімі краінамі і ўдзельнікамі баснійскага канфлікту. Праз два гады Віталя Іванавіча прызначылі амбасадарам РФ у Бельгіі і паралельна ён стаў прадстаўніком РФ у НАТА.
У 1998 годзе Чуркін быў накіраваны ў Канаду, дзе выконваў дыпламатычную місію на працягу пяці гадоў. У 2003 годзе дыпламат атрымаў пасаду амбасадара па асобых даручэньнях МЗС і фактычна стаў кадравым рэзервістам расійскага знешнепалітычнага ведамства.
З 2006 года кар'ера дыпламата пайшла на ўзлёт. Ён быў прызначаны пастаянным прадстаўніком Расеі пры ААН і Савеце Бяспекі ААН, абавязкі якога выконваў больш за 10 гадоў.
Сталы прадстаўнік РФ пры ААН
На якое яны займаюць пасадзе Віталь Іванавіч раскрыў свой прафесіяналізм і цалкам апраўдаў давер расійскага ўрада і народа. Яго называлі геніем дыпламатыі са сталёвымі нервамі, які горда і ўпэўнена абараняў інтарэсы сваёй краіны ў міжнароднай арганізацыі. Дзякуючы стрымана і стрыманасці ён неаднаразова даказваў сваё ўменне весці дыялог, цалкам узважваючы ўсе рызыкі і нязручныя сітуацыі ў любым пытанні.
Дасягнення Віталя Чуркіна для Расіі складана пераацаніць. Ён рэгулярна даказвае ўменне вырашаць складаныя і вострыя пытанні выключна ў ключы дзяржаўных інтарэсаў РФ. Выступы пастаяннага прадстаўніка РФ пры ААН дэманструюць ва ўсім свеце, нягледзячы на тое, што ён умела можа паставіць любога заходняга калегу ў тупік.
Ён да апошняга дня адстойваў інтарэсы Расіі на пасяджэннях СБ ААН, уступаючы ў жорсткі клінч з заходнімі калегамі. Таксама ў перыяд сваёй дыпламатычнай дзейнасці неаднаразова карыстаўся сваім правам вета і блакаваў праекты рэзалюцыі, якія былі гатовыя падтрымаць пераважная большасць яго заходніх калегаў.
У прыватнасці, Чуркін ужыў вета ў 2012 годзе на праект рэзалюцыі па Сірыі, у 2014 годзе - па Украіне, а ў 2015 годзе стаў адзіным супернікам прыняцця рэзалюцыі па стварэнні міжнароднага трыбунала па авіякатастрофе Boeing 777, які пацярпеў крушэнне ў Данецкай вобласці на Украіне. На яго думку, дадзеная катастрофа не нясе пагрозы бяспекі ўсім свеце, таму павінна расследавацца як крымінальнае злачынства.
Асабістае жыццё
Асабістае жыццё Віталя Чуркіна таксама сталая як і яго дыпляматычная кар'ера. Дыпламат не любіў афішаваць свае сямейныя справы грамадству. Вядома, што жонка Ірына маладзейшы за яго на 5 гадоў, у цяперашні час яна не займаецца якой-небудзь дзейнасцю, надаючы увесь свой час хатняй гаспадарцы і сям'і.
У Віталя Чуркіна ёсць двое дзяцей - Анастасія і Максім. Дачка пастаяннага прадстаўніка РФ пры ААН працуе журналісткай на расійскім тэлеканале Russia Today. Гэта неаднаразова выклікала скандальныя рэплікі з боку Захаду, якія лічаць, што дачка неаб'ектыўна здымае рэпартажы пра дзейнасць бацькі. Віталь Іванавіч вельмі хутка спыніў нападкі з боку замежных журналістаў. Ён заявіў, што лічыць Насцю прафесіяналам сваёй справы, якая выконвае строгую дыстанцыю і ня змешвае сям'ю з працай.
Сын Віталя Чуркіна таксама пайшоў па слядах бацькі, ён скончыў МДІМА і ў цяперашні час пражывае ў Маскве. Аб прафесійнай дзейнасці Максіма Чуркіна нічога не вядома.
Апроч працы, Віталь Чуркін захапляўся вялікім тэнісам і плаваннем. Таксама ён не забываў дзіцячае захапленне кінематографам і любіў праглядаць фільмы мінулых гадоў.
смерць
20 лютага 2017 года афіцыйны прадстаўнік МЗС РФ Марыя Захарава паведаміла пра тое, што Віталь Чуркін памёр у Нью-Ёрку, не дажыўшы да свайго 65-га дня нараджэння ўсяго адзін дзень. Навіна аб раптоўнай смерці дыпламата шакавала ўсю грамадскасць.
У дадзены момант названая афіцыйная прычына смерці Віталя Чуркіна - сардэчны прыступ. Па апошніх дадзеных, дыпламат памёр у будынку дыппрадстаўніцтва РФ у Нью-Ёрку.