біяграфія
Народная артыстка Расіі і шматдзетная маці Яўгенія Дабравольская прызнаецца, што для акцёра быць аднолькавым, весці мерны лад жыцця грэшна і сумна. У гэтым плане ёй пашанцавала - характэрныя ролі дазваляюць рабіць тое, што хочацца, а перапынкі паміж здымкамі даюць магчымасць пачытаць разумную кніжку ці павандраваць. Вастрыні ў штодзённасць дадаюць ня сьвецкія раўты, дзе Дабравольскую не ўбачыць, а клопату пра дзяцей, распавядаючы пра якія, яна заяўляе, што ёсць чым ганарыцца.Дзяцінства і юнацтва
Актрыса нарадзілася 26 снежня 1964 года ў Маскве ў сям'і дзяржслужачых. Бацька Уладзімір Ільіч і маці Галіна Вітальеўна займалі кіруючыя пасады і ўвесь час праводзілі за працай. Дачка фактычна расла сама па сабе, наведвала творчыя гурткі, захаплялася спортам і танцамі, атрымала поспех у балетным майстэрстве. Займаючыся ў тэатры-студыі Вячаслава Спесивцева, Дабравольская нават не сумнявалася ў далейшым выбары прафесіі.
Пасля школы Яўгена падала дакументы ў шэраг тэатральных інстытутаў, у тым ліку і ў ГІТІС, але там чакаў поўны правал. На іспытах яна пачула мноства неабгрунтаванай крытыкі ад нікому не вядомых жанчын з прыёмнай камісіі, пра што дзяўчына, навучыцца размаўляць з дарослымі на роўных з юных гадоў, і заявіла. Падобную дзёрзкасьць абітурыентцы не даравалі. Толькі на наступны год Дабравольская паступіла на курс Людмілы Касаткінай і Сяргея Коласава.
тэатр
У 1987 году Яўгену прынялі ў трупу МХАТа імя Горкага, адтуль яна перайшла ў студыю Алега Табакова. Пачаўшы сустракацца з Міхаілам Яфрэмавым, гуляла ў яго «Сучасніку-2». У 1991-м акторка вырашыла падзяліць прафесію і асабістае жыццё і прыйшла ў МХТ імя Чэхава.Тут Яўгену задзейнічалі ў знакавых спектаклях, дзякуючы якім яна ўславілася ў тэатральных колах. Сярод папулярных сцэнічных праектаў значацца «Кабала святош", "Гора ад розуму», «Чайка», «Мяшчане», «Жаніцьба».
фільмы
У кіно Яўгена трапіла дзякуючы поспеху. У 1982 году сяброўка паклікала яе на кастынг у карціну «Клеткі для канарак». Сяброўцы не пашанцавала, а Дабравольскую рэжысёр Павел Чухрай зацвердзіў адразу на галоўную ролю.
Сябе яна лічыць у першую чаргу драматычнай актрысай, таму ніколі не гналася за папулярнасцю. У фільмаграфіі Яўгеніі нямала крымінальных і лірычных стужак, роўна як баевікоў і біяграфій рэальных людзей. Дабравольская аддавала перавагу ўдзельнічаць у аўтарскім кіно, яшчэ ў пачатку 2000-х заявіўшы, што «ў серыял калачом не прывабіш». Аднак у паслужным спісе і такога фармату праекты прысутнічаюць.
У 80-я і 90-е гледачоў захоплівала гульня Яўгеніі ў истoрической карціне «Моонзунд», драмы «На цябе спадзяюся», прыгодніцкім фільме «Каралева Марго». У новым стагоддзі папулярнасць набылі «Шчасце па рэцэпце» і «Сава Марозаў», «Артыстка» і «Паляванне на ізюбра», «Павароты лёсу» і «Двайная суцэльная».
У 2019-м на экраны выйшла меладрама «Дзевяць жыццяў», у якой гераіня Дабравольскай апанаваная думкай адпомсціць бацьку нявесты свайго сына. У ролі апошняга зняўся Сяргей Чыркоў.
У меладраме «Жанчына з мінулым» персанаж Яўгеніі - ўладальніца кандытарскай, якая валодае дарам прадбачання. На фестывалі «Акно ў Еўропу» ўдастоена прыза крымінальная камедыя «Печань» з удзелам актрысы, якая расказвае пра тры сябрах, ва ўмовах «ліхіх 90-х» якія распачалі бізнэс з продажу донарскага органа.
Асабістае жыццё
Асабістае жыццё Дабравольскай па насычанасці не саступае прафесійнай. На здымках першага фільма Oна пазнаёмілася з будучым мужам Вячаславам Баранавым. Яўгена сама прапанавала акцёру ажаніцца. У гэтым шлюбе нарадзіўся сын Сцяпан, а праз некалькі месяцаў жонкі развяліся.Увагі жанчыны стаў дамагацца Міхаіл Яфрэмаў, дзеля яе які кінуў Асю Вараб'ёву, былую пасію Антона Табакова. Адносіны ў новай сям'і апынуліся складанымі. Дабравольская зацяжарыла, але Яфрэмаў быў супраць дзіцяці. Oна 8 месяцаў правяла ў бальніцах, муж не наведваў і з'явіўся толькі з нараджэннем сына Мікалая, але Яўгена ўжо тады разумела, што гэтыя адносіны асуджаныя. У 1997-м пара расталася.
Яшчэ адзін сын Ян нарадзіўся ў выніку пазашлюбнай сувязі з Яраславам Бойка. Праз 6 гадоў Яўгена звязала сваё жыццё з кінааператараў Дзмітрыем Мананниковым, а ў братоў з'явілася сястра Анастасія.
Пасля родаў акторка моцна паправілася, пачаліся праблемы з хрыбетнікам, спатрэбілася ўмяшанне лекараў. Дзякуючы збалансаванага сілкавання, масажу і комплексу фізічных практыкаванняў Дабравольская скінула лішнія кілаграмы. Цяпер пры росце 165 см яе вага складае 61 кг.
Яўгена не хавае, што звярталася да пластыцы - зрабіла блефарапластыка і падкарэктаваў вусны. Пазней адкрыла для сябе безопераціонно ліфтінг асобы пры дапамозе іглаўколвання. Зрэшты, абмяркоўваючы фатаграфіі улюбёнкі да і пасля, некаторыя прыхільнікі заключылі, што артыстка страціла іскру ў вачах, робіць яе непадобнай на іншых.
Яўгенія Дабравольская зараз
Зорка расійскага кінематографа на просты не скардзіцца. Засвяцілася Дабравольская ў раскрытыкаваў адаптацыі амерыканскага серыяла «Дзве дзяўчыны на мелі», дзе цэнтральныя ролі выканалі былая кавээнщица Вольга Картункова і Аляўціна Тукан. Нягледзячы на наяўнасць у касты ўжо вядомых Алены Іўчанка, Уладзіміра Сычова і Алены Лятучай, выказвалася меркаванне, што «перасадка» заакіянскага сюжэту на расейскую глебу сябе не апраўдала. Тым больш што глядач на гэта забыўся аб першакрыніцы.
Сын Валерыя Тадароўскага і цёзка дзеда Пётр Тадароўскі знялі па ўласным сцэнары псіхалагічную драму «Палёт», па сюжэце якой калегі з адной будаўнічай кампаніі толькі па шчаслівай выпадковасці не гінуць у авіякатастрофе. У фільме знайшлася ролю і для Яўгеніі Дабравольскай. Тэлевізійная прэм'ера серыяла адбылася ў студзені 2021-га.
Артыстка супрацоўнічае з агенцтвам «Сучасны тэатр антрэпрызы». У дуэце з Даніілам Співакоўскі яна гуляе ў спектаклі «мізэр» па творах Стывена Кінга, задзейнічана ў пастаноўцы Кірыла Сярэбранікава «Каму на Русі жыць добра». У МХТ імя Чэхава без яе не абыходзяцца класічны «Лес», працяты самааналізам «Cloture de l'amour: Мяжа кахання» і жыццёва адкрытая «Вёска дурняў».
фільмаграфія
- 1983 - «Клетка для канарак»
- 1987 - «Моонзунд»
- 1991 г. - «Щен з сузор'я Ганчакоў Сабак»
- 1996 г. - «Каралева Марго»
- 2001 года - «Падазрэнне»
- 2005 - «Паляванне на ізюбра»
- 2006 - «Шчасце па рэцэпце»
- 2007 - «Артыстка»
- 2008 - «Чэмпіён»
- 2010 - «Дом узорнага ўтрымання»
- 2012 - «Самара»
- 2013 - «Пётр Лешчанка. Усё, што было ... »
- 2015 - «Алхімік. Эліксір Фаўста »
- 2015 - «Двайная суцэльная»
- 2017 - «Сямейныя радасць Анне»
- 2018 - «Жоўты вачэй тыгра»
- 2019 - «Печань»
- 2021 - «Палёт»