біяграфія
Ірына Радніна - савецкая фігурыстка, якую за дасягненні ў спорце абагаўляюць ва ўсім свеце. Дзесяціразова чэмпіёнка свету, трохразовая алімпійская чэмпіёнка і одиннадцатикратная чэмпіёнка Еўропы ў парным катанні ўвайшла ў гісторыю як ня прайграла ніводнага турніру спартсменка, за што яе ўнеслі ў Кнігу рэкордаў Гінеса. Па завяршэнні спартыўнай кар'еры пачатку палітычную дзейнасць.Дзяцінства і юнацтва
Нарадзілася Ірына 12 верасня 1949 г. у Маскве ў сям'і кадравага вайскоўца і лекара. Бацька дзяўчынкі быў родам з Валагодскай вобласці, маці, па нацыянальнасці габрэйка, з Харкава. Бацькі выхавалі двух дзяцей - у фігурысткі ёсць старэйшая сястра Валянціна, якая па адукацыі з'яўляецца інжынерам-матэматыкам.
У дзяцінстве спартсменка была слабой па здароўі дзяўчынкай. Пасля таго як 11 разоў перахварэла пнеўманіяй, бацькі вырашылі, што дачка трэба ратаваць, і прынялі рашэнне адвесці яе на каток, каб з дапамогай фізічных практыкаванняў натуральным чынам умацаваць імунітэт дзіцяці.
Гэта рашэнне бацькоў стала лёсавызначальным для дзяўчынкі. Пасля таго як Радніна ўпершыню выйшла на каток, што адбылося ў 1954 годзе, яе біяграфія непарыўна звязана са спортам. Спачатку яе аддалі ў школу фігурнага катання, затым у секцыю фігурыстаў ЦСКА, потым дзяўчына скончыла спартыўную школу ЦСКА, а ў 1974-м стала выпускніцай Дзяржаўнага цэнтральнага інстытута фізкультуры.
Фігурнае катанне
Спартыўная кар'ера мініяцюрнай Ірыны Радніна (рост яе складаў 152 см, вага - 57 кг) стартавала ў 1963 годзе, калі яна заняла 3-е прызавое месца на Усесаюзных юнацкіх спаборніцтвах. Тады яе трэнерамі былі чэхі Мілан і Соня Валун, а партнёрам - Алег Уласаў. Пасля першай перамогі будучая алімпійская чэмпіёнка стала выхаванкай Станіслава Жука. Разам з новым трэнерам у Радніна памяняўся і партнёр па фігурным катанні, ім стаў Аляксей Уланаў.На працягу наступных 10 гадоў Ірына Радніна і Аляксей Уланаў заваёўвалі залатыя медалі на чэмпіянатах Еўропы і Алімпіядзе, становячыся з кожнай перамогай лідэрамі на міжнароднай спартыўнай арэне.
У 1972 году траўма Ірыны Радніна разлучае яе з партнёрам па фігурным катанні. Пасля 3-месячнага перапынку ў спорце партнёрам спартсменкі становіцца Аляксандр Зайцаў. Разам яны сталі легендамі фігурнага катання і дасягнулі бліскучых вынікаў на катку, якіх не ўдавалася дасягнуць ніводным сучасным фігурыстам.
У сярэдзіне 70-х дуэт перайшоў пад кіраўніцтва маладога трэнера Таццяны Тарасавай, якая рабіла ўпор на мастацкую складнік кожнага нумара. Новыя ідэі дазволілі пары найбольш поўна раскрыць свой патэнцыял і ўзяць яшчэ два алімпійскіх золата - у Інсбруку ў 1976-м і Лэйк-Плэсідзе ў 1980-м.
У 1981 году фігурыстка перайшла ў вялікі прафесійны спорт і стала заслужаным трэнерам па фігурным катанні. З 1990-га па 2002-ы жыла ў ЗША і вяла трэнерскую дзейнасць. Яе лепшым трэнерскім вынікам на міжнароднай арэне прынята лічыць перамогу на чэмпіянаце свету пары Радкоў Коваржиковой і Рэнэ Новотны з Чэхіі.
палітыка
Пачынаючы з 2003 года Ірына Радніна спрабавала прарвацца на расійскую палітычную арэну, але двойчы на выбарах дэпутатаў у Дзяржаўную думу пацярпела няўдачу. У 2007-м ёй усё ж удалося стаць дэпутатам ад партыі «Адзіная Расія» ад Омскай вобласці і заняць у парламенце пасаду намесніка старшыні камітэта па адукацыі.
У 2011 годзе яна зноў была пераабраная дэпутатам Дзярждумы і ўвайшла ў склад камітэта па пытаннях жанчын, сям'і і дзяцей. Пры гэтым у «Адзінай Расеі» фігурыстка ўзначальвае некалькі ўнутрыпартыйных праектаў, прысвечаных развіццю расійскага спорту.
Радніна увайшла ў Савет па фізічнай культуры і спорце пры прэзідэнце РФ. Яна стала ўдзельніцай цырымоніі адкрыцця Алімпійскіх гульняў у Сочы. Былая фігурыстка і ўслаўлены хакейны трэнер Уладзіслаў Траццяк запалілі алімпійскі агонь.
Асабістае жыццё
Асабістае жыццё Ірыны Радніна не такая паспяховая, як яе бліскучая спартыўная кар'ера. Спартсменка двойчы была замужам, але фігурнае катанне стала перашкодай і ў першым, і ў другім шлюбе.Першым мужам чэмпіёнкі свету па фігурным катанні стаў яе партнёр па коўзанцы Аляксандр Зайцаў. У 1979 годзе ў іх нарадзіўся сын Аляксандр, які ў будучыні стаў мастаком па кераміцы. Ён жыве ў Расіі, жанаты і выхоўвае дачку Соню. Шлюб Радніна і Зайцава быў напоўнены сямейнымі праблемамі з-за таго, што муж не мог змірыцца з поспехам жонкі.
Неўзабаве спартсменка зноў адкрыла сэрца насустрач жаночаму шчасце, закахаўшыся ў бізнэсмэна Леаніда Мінькоўская, які не мае ніякага дачынення да спорту. У 1986 годзе ў пары нарадзілася дачка Алена.
У 1990 годзе алімпійская чэмпіёнка па запрашэнні Амерыканскага міжнароднага цэнтра па фігурным катанні разам з сям'ёй пераязджае ў Амерыку, але праз год зноў застаецца адна - Мінькоўская сышоў да іншай жанчыны.
Гэты перыяд Радніна успамінае як адзін з самых цяжкіх у жыцці. Ёй прыйшлося доўга судзіцца з мужам, каб даказаць сваё права на выхаванне дачкі. Радніна ўдалося застацца разам з Алёнай, але дзяўчынцы было забаронена выязджаць з ЗША. Там яна атрымала вышэйшую адукацыю і засталася жыць. Зараз Мінькоўская працуе вядучай амерыканскага навінавага інтэрнэт-рэсурсу HuffPostLife.
Ірына Радніна зараз
Ірына Канстанцінаўна працягвае ўносіць свой уклад у развіццё дзіцячага спорту ў Расіі. У траўні яна прыняла ўдзел у XVII Міжнародным фестывалі спартыўнага кіно KRASNOGORSKI, у ліпені пабывала ў Ханты-Мансійску, дзе прайшлі V Сусветныя гульні юных суайчыннікаў.
Радніна працягвае падтрымліваць праект «Дваровы трэнер", у якім у 2019 годзе прынялі ўдзел спартыўныя арганізацыі 60 рэгіёнаў Расіі. А ў верасні дэпутат адзначылася на адкрыцці X Юнацкіх гульняў Азіяцка-Ціхаакіянскага рэгіёну, якія адбыліся ва Уладзівастоку.
Улетку чэмпіёнка ўвайшла ў склад расійскай дэлегацыі ў Парламенцкай асамблеі Савета Еўропы, узначаліў якую Пётр Талстой. Паўнамоцтвы РФ былі вернутыя ў поўным аб'ёме. Гэта падзея Ірына Радніна асвяціла на старонцы ў «Инстаграме», размясціўшы адпаведнае фота.
Дасягненні і ўзнагароды
У пары з Аляксеем Уланавай
- 1972 - прызёры Алімпійскіх гульняў
- 1969 1970, 1971, 1972 - прызёры чэмпіянатаў свету
- 1969 1970, 1971, 1972 - прызёры чэмпіянатаў Еўропы
У пары з Аляксандрам Зайцавым
- 1976, 1980 - прызёры Алімпійскіх гульняў
- 1972, 1973, 1974, 1975, 1976, 1977 - прызёры чэмпіянатаў свету
- 1972, 1973, 1974, 1975, 1976, 1977, 1980 - прызёры чэмпіянатаў Еўропы