біяграфія
Маргарыта Церахава - акторка тэатра і кіно, народная артыстка РФ. Папулярнасць ёй прынеслі ролі графіні Дыяны ў фільме «Сабака на сене», Мілэдзі ў карціне «Д'Артаньян і тры мушкецёры» і доньи Марты ў «набожнай Марце». Церахава была зоркай савецкага кіно, якія змагаліся прыхільнікаў тонкай акцёрскай гульнёй і яркімі рыжымі валасамі. Пасля распаду СССР Церахава з'явілася на экранах усяго 4 разы. З узростам у яе ўзмацніліся праблемы са здароўем, жанчына рэдка выходзіць з хаты, не атрымлівае новых роляў і не гуляе ні на сцэне, ні на здымачнай пляцоўцы.Дзяцінства і юнацтва
25 жніўня 1942 гады ў Турынскі Свярдлоўскай вобласці з'явілася на свет Маргарыта Церахава. Дзяцінства будучай актрысы прайшло ў Ташкенце. Выбар на Ташкент ўпаў не выпадкова - дзяўчынка часта хварэла, ёй патрэбен быў цёплы клімат.
У школе дзяўчынка захаплялася баскетболам, была капітанам моладзевай зборнай Узбекістана. У тыя гады пра акцёрскую кар'еры Маргарыта не думала. У адным двары з Церахавай жыў Юнгвальд-Хількевіч - будучы рэжысёр «Трох мушкецёраў». Ён успамінаў, што ўжо тады Маргарыта была вельмі прыгожай, за дзяўчынкай пастаянна хадзілі натоўпу кавалераў. Яркая, актыўная, наравістая, са стройнымі нагамі і рана пазначыліся грудзьмі - такі Церахава запомнілася хлапчукам.
Маргарыта Церахава скончыла школу з залатым медалём і паступіла на фізмат ў Ташкенцкі ўніверсітэт. Але праз 2 гады студэнтка астудзела да дакладных навук, забрала дакументы і адправілася паступаць у тэатральны інстытут у Маскве. Маргарыта прыехала позна, калі набор абітурыентаў ужо скончыўся. Заставаўся толькі адзін шанец - прабіцца ў ВГIК, але прыёмная камісія не разгледзела ў абліччы правінцыйнай дзяўчыны будучую зорку савецкага кіно.
Маргарыта не здалася - вырашыла паступаць у школу-студыю пры тэатры Массавета, і гэта ў яе атрымалася. Талент актрысы раскрыўся ў першыя ж месяцы, калі Церахава стала лідэрам у трупе. Праўда, жаночая палова калектыву зайздросціла ёй і не хавала гэтага. Студэнтку такое дачыненне не хвалявала - адбіваўся незалежны характар, ды і трэба было неяк выжываць. Церахавай нават прыйшлося абрэзаць касу, таму што даглядаць за валасамі не было калі.
тэатр
У 1964 году Маргарыта Церахава скончыла школу-студыю і стала акторкай у тэатры Массавета - гэтага месца артыстка аддала амаль 20 гадоў. У тэатральнай біяграфіі Церахавай было шмат цікавых роляў. Яна паўстала ў вобразе Клеапатры ў пастаноўцы «Цэзар і Клеапатра», згуляла Мары ў «Вачыма блазна», Соню ў «Злачынстве і пакаранні», Лізавету ў спектаклі «Царскае паляванне».
Маргарыта Церахава сышла з тэатра Массавета ў 1983-м. Наступныя 3 гады акторка працавала ў «балаганчыка» - калектыве, які Церахава арганізавала разам з Ігарам Талькавым. А ў 1987 годзе вярнулася ў родны тэатр і дэбютавала ў ім як рэжысёр.
фільмы
Першая праца Маргарыты ў якасці кінаакторкі адбылася ў 1965 годзе - згуляла ў карціне «Добры дзень, гэта я!». У «Бягучым па хвалях» у артысткі было адразу 2 ролі. У 1970 годзе з трыумфам прайшла прэм'ера «Беларускага вакзала», у якім таксама гуляла Маргарыта Церахава.
У 1974-м Андрэй Таркоўскі запрасіў акторку на галоўную ролю ў карціне «Люстэрка». Казалі, што Таркоўскі быў закаханы ў Терехову, артыстка стала для яго сапраўднай музай. Паміж рэжысёрам і выканаўцай двух галоўных роляў у яго фільме ўсталяваліся даверныя адносіны. Менавіта Маргарыце ён пасля раскажа пра спірытычным сеансе, падчас якога «дух Барыса Пастэрнака» яму прадкажа колькасць знятых пасля Андрэем кінакарцін.
Неўзабаве фільмаграфія артысткі папоўнілася працамі ў кінастужцы «Дзённы цягнік», дзе яна згуляла ў пары з Валянціна Гафта, меладраме «Хто паедзе ў Трускавец», у якой партнёрам актрысы стаў Аляксандр Кайдановский.
Артыстка стала вядомай на ўвесь Савецкі Саюз у канцы 70-х, калі на экраны выйшлі «Сабака на сене», «Набожная Марта» і «Д'Артаньяна і тры мушкецёры». Пасля ролі Мілэдзі ў «Трох мушкецёраў» за Маргарытай трывала замацаваўся тытул сэкс-знака.
У 80-я з удзелам зоркі экрана выйшлі кінафільмы «Усё магло быць інакш», «Давай пажэнімся», «Русь першапачатковая», але мінуўшчыны ажыятажу ў публікі яны не выклікалі. Пазней акторка з'явілася ў камедыі «Яно», высмейваць бюракратыю, і ў ваеннай драме «Ойча наш».
У 1990 годзе Церахава атрымала Гран-пры фестывалю ў Сан-Рэма за ролю ў фільме «Толькі вар'ятам». Гэтая карціна была ўдастоена яшчэ некалькіх прэстыжных узнагарод. Неўзабаве рэпертуар Маргарыты Барысаўны папоўніўся эпізадычнымі ролямі ў артхаусных драме «Сцежка» і серыяле «Каралі расійскага вышуку».
У 1996 годзе Церахава атрымала званне «Народны артыст Расійскай Федэрацыі». З таго ж года знакамітасць перастала здымацца.
У 2005 годзе Маргарыта нечакана вярнулася да акцёрскай працы. 20 сакавіка 2006-га адбылася прэм'ера фільма «Чайка», экранізацыі аднайменнай п'есы Чэхава. Маргарыта Барысаўна згуляла галоўную ролю Ірыны Аркадиной і выступіла ў ролі сцэнарыста і рэжысёра-пастаноўшчыка. Галоўныя ролі ў фільме выканалі таксама сын і дачка актрысы - Аляксандр і Ганна Церахава.
Пасля гэтага Маргарыта Барысаўна хацела працягнуць працу ў кіно. Актрыса папрасіла сяброўку-сцэнарысткі Марыну Шептунову напісаць сцэнар аб Ксеніі Блажэннай, дзе галоўную ролю Церахава хацела згуляць сама, але Шептунова наадрэз адмовілася. Па чутках, гэтая адмова справакаваў абвастрэнне ў псіхічным здароўе актрысы: яна занадта ўжыліся ў ролю Ксеніі Блажэннай, што паўплывала на адэкватнае ўспрыманне рэальнасці.
У 2012 годзе акторку абвясцілі асобай 10-га Маскоўскага кінафестывалю айчыннага кіно. Памятную ўзнагароду Церахавай ўручыў Аляксей Баталов.
19 снежня 2016 года на экраны выйшаў дакументальны фільм пра жыццё і творчасць актрысы «Маргарыта Церахава. Адна ў Залюстаркоўе ». 15 мая 2017-га фільм быў паўторна паказаны на тэлеканале "Время".
Асабістае жыццё
Маргарыта Церахава ў маладосці адрознівалася яскравым эмацыйным характарам, які ў спалучэнні з захапляльнай знешнасцю ператвараў дзяўчыну ў недасяжную мару для многіх аднагодкаў. Сустрэча з абітурыентка тэатральнага ВНУ будучага геадэзісты Вячаслава Бутэнка стала для маладога чалавека лёсавызначальнай.Юнак у што б там ні стала вырашыў звязаць сваё жыццё з выдатнай незнаёмкай. Ён паспяшаўся забраць дакументы з універсітэта і адправіўся на уступныя экзамены ў школу-студыю пры тэатры Массавета, дзе здолеў прайсці па конкурсе. На заляцанні за дзяўчынай спатрэбіўся год, пасля чаго маладыя згулялі вяселле. Шлюб падоўжыўся 3 гады. Заканчэнне вучобы супала з разводам пары.
З другім мужам, балгарскім акцёрам Савам Хашимовым, Маргарыта пазнаёмілася на здымках «Бягучым па хвалях». Сава быў жанаты, але дзеля Церахавай развёўся з жонкай і пераехаў у Маскву. Пара жыла ў інтэрнаце. Маладыя людзі былі шчаслівыя, яны цалкам аддавалі сябе творчасці, не звяртаючы ўвагі на неўладкаваны побыт.
У 1967 году Маргарыта зацяжарыла - Сава прапанаваў ўзаконіць адносіны. У жніўні таго ж года ў сям'і нарадзілася дачка Ганна. Шлюб акцёраў праіснаваў 2 гады, а потым пара расталася. Прычына разрыву банальная - ён не змог жыць у Маскве, а яна не захацела зьяжджаць у Балгарыю.
У 1977 годзе Маргарыта Церахава была на здымках у Таджыкістане. Там жа пазнаёмілася з Сайфиддином Тураева, які валодаў завода. Паміж актрысай і бізнэсмэнам завязаўся раман, а ў 1981 годзе Маргарыта нарадзіла сына Аляксандра. Тура быў жанаты, таму Маргарыта нічога не казала сыну пра бацьку. Тайну яго нараджэння яна адкрыла праз шмат гадоў.
Трэці шлюб актрысы з рэжысёрам Георгіем Гаўрылавым падоўжыўся 15 гадоў. Мужчына ўдзельнічаў у выхаванні падрасла дачкі Маргарыты і яе сына. Але адносіны вычарпалі сябе ў 1995 годзе. Пара разышлася, пасля чаго Церахава ніколі не выходзіла замуж. Гаўрылаў жа праз 3 гады пасля развітання з актрысай іміграваў у ЗША.
У асабістым жыцці актрысы былі і іншыя мужчыны. У маладосці яна ледзь было не стала жонкай рэжысёра Аляксея Габриловича, сына знакамітага пісьменніка Яўгена Габриловича. Таксама акторцы прыпісвалі раманы з Андрэем Таркоўскім і Ігарам Талькавым. Сама зорка экрана захоўвае падзеі мінулых гадоў у таямніцы ад прэсы.
Дачка і сын працягнулі справу маці: Ганна стала актрысай, а Аляксандр скончыў рэжысёрскі факультэт ВГІКа.
Саму Маргарыту Терехову ўжо даўно не бачаць на людзях. Журналісты пісалі, што акторка адмовілася ад свецкага жыцця з-за хваробы - размаўляе з цяжкасцю, выглядае неахайна, што бачна па апошніх фота зоркі. Але дачка Ганна гэтыя чуткі доўга аспрэчвала. Актрыса казала, што мама, як і раней, вядзе актыўны лад жыцця, толькі тэатральныя кулісы ёй замянілі паездкі з сяброўкамі на дачу.
хвароба
У СМІ з'яўляліся чуткі аб праблемах Церахавай з памяццю, псіхічных захворваннях і нават алкагалізме. Журналісты дамагаліся інтэрв'ю з актрысай і дэманстравалі бядотнае становішча Маргарыты Церахавай: жанчына прыходзіла ў тэатр толькі паесці ў буфеце, блыталася ў словах, забывала, чаму прыйшла і пра што размаўляе. Але пацверджанай інфармацыі аб стане здароўя артысткі ў прэсы не было.
4 сакавіка 2016 года ў маскоўскім Доме акцёра прайшоў дабрачынны канцэрт, на якім дзеючыя артысты збіралі грошы на лячэнне былых зорак савецкага кіно, якія не маюць магчымасці забяспечыць сябе. Сродкі прызначаліся і для Церахавай, дыягназ якой абвясцілі голасна - хвароба Альцгеймера.
Аднак дабрачыннасць павярнулася скандалам. Пасля прэс-рэлізу мерапрыемствы абураныя прыхільнікі і журналісты пачалі засыпаць сям'і акцёраў пытаннямі, чаму тыя дапусцілі бядотнае стан сваякоў. Высветлілася, што акцёры, для якіх збіраюць грошы, не ведаюць пра акцыю. Дачка Маргарыты выступіла з заявай, што яе маці хворая, але не мае патрэбу ў грошах. Усе сабраныя сродкі сям'я Церахавай паабяцала перадаць фонду «Жывы» для лячэння сапраўды маюць патрэбу.
Маргарыта Церахава зараз
У 2018 годзе стала вядома, што стан здароўя савецкай зоркі экрана пагоршылася. Маргарыта Барысаўна знаходзіцца ўжо на апошняй стадыі развіцця хваробы. Па словах яе сына, момант, калі можна было запаволіць развіццё хваробы, апынуўся выпушчаны. Цяпер гаворка ідзе толькі аб сыходзе за актрысай, на які патрабуюцца вялікія сумы.У пачатку 2019 года брат і сястра Церахава звярнуліся па дапамогу да прыхільнікаў артысткі праз эфір Першага канала. Па словах Ганны, яе зарплаты тэатральнай актрысы не хапае на тое, каб аплаціць лячэнне і двух сядзелак, якія пастаянна знаходзяцца з Маргарытай Барысаўнай. У Аляксандра Церахава таксама няпростая фінансавая сітуацыя. Дапамога абяцаў аказаць Саюз кінематаграфістаў.
фільмаграфія
- 1965 - «Добры дзень, гэта я!»
- 1966 - «Бягучая па хвалях»
- 1970 г. - «Беларускі вакзал»
- 1972 - «Маналог»
- 1974 - «Зеркало»
- 1977 - «Хто паедзе ў Трускавец»
- 1977 - «Сабака на сене»
- 1978 - «Расклад на паслязаўтра»
- 1978 - «Д'Артаньян і тры мушкецёры»
- 1980 - «Набожная Марта»
- 1982 - «Давай пажэнімся»
- 1989 - «Яно»
- 1990 - «Толькі вар'ятам»
- 1996 г. - «Каралі расійскага вышуку»
- 2005 - «Чайка»