біяграфія
Леанід Кураўлёў - савецкі і расійскі кінаакцёр. Народны артыст РСФСР. Сыграў больш за 200 роляў у кінастужках, многія з якіх залічаны ў залаты фонд савецкага і расійскага кінематографа. Леанід Вячаслававіч Куравлев нарадзіўся ў Маскве 8 кастрычніка 1936 года ў просты сям'і. Вячаслаў Якаўлевіч, бацька Леаніда, працаваў слесарам на авіяцыйным заводзе. Валянціна Дзмітрыеўна, мама будучай знакамітасці, займалася выхаваннем сына адна.
У 1941 годзе на яе данеслі, і з-за паклёпу жанчына з няскончаным адукацыяй, якая працавала цырульнікам, была вымушаная па рашэнні суда пакінуць сталіцу. Валянціну выслалі ў Мурманску вобласць. Пасля 7 гадоў расстання Валянціне Дзмітрыеўне дазволілі ўбачыць сына. Леанід прыехаў да маці. Дзіцячыя гады, праведзеныя разам з маці на Кольскім паўвостраве, сёння артыст называе шчаслівымі.
Пасля вяртання дадому ў Маскву сям'і прыйшлося цяжка. Грошай ні на што не хапала. Кураўлёў вучыўся не надта рупліва, ненавідзеў дакладныя навукі, якія даваліся з цяжкасцю. З дзяцінства хлопчык марыў стаць артыстам, гуляць у кіно, але тады гэтая мара здавалася пустой фантазіяй.
У 10 класе Леанід Кураўлёў згуляў у школьным спектаклі «Каханне Яравая». У 1953 годзе, скончыўшы школу, выбіраў інстытут. Стрыечная сястра параіла юнаку ВГІК дзеля жарты, заўважыўшы, што экзаменаў па дакладных навуках туды здаваць не трэба. Кураўлёў ўзрадаваўся і паспрабаваў сілы. Конкурс быў велізарным, і тады абітурыент не паступіў. Але мара ўкаранілася, трывала засела ў свядомасці. Два гады Леанід працаваў, а потым, нягледзячы на неразуменне родных, паспрабаваў паступіць яшчэ раз. І абышоўся ў ВГIК на курс да Барыса Уладзіміравіча Бібікаву.
З вучобай у тэатральным інстытуце не ўсё было гладка. Спачатку Бібікаву студэнт не падабаўся, здаваўся закрытым і спрэс пазбаўленым таленту. На другім курсе той нават збіраўся адлічыць Кураўлёвым. Цудам Леанід застаўся. Неўзабаве студэнт набыў упэўненасць, разняволіўся, і Барыс Уладзіміравіч стаў хваліць пачаткоўца акцёра.
фільмы
Кураўлёвым зацікавіліся студэнты курса рэжысуры. Аляксандр Гордан і Андрэй Таркоўскі паклікалі акцёра ўдзельнічаць у дыплёмным праекце, кароткаметражным фільме «Сёння звальнення не будзе». У 1960 Васіль Шукшын прапануе Кураўлёвым ўдзел у сваёй дыпломнай працы «З Лебядзінага паведамляюць», а Міхаіл Швейцер бярэ акцёра ў гістарычны фільм «Мічман Панін».
У 1964 году Леанід Кураўлёў стаў знакаміты дзякуючы здымкам у камедыі «Жыве такі хлопец». Потым Шукшын паклікаў артыста паўдзельнічаць у здымках кінастужкі «Ваш сын і брат». Праз гады Кураўлёў з удзячнасцю ўспамінае Васіля Шукшына, які паверыў у яго. Менавіта ў гонар рэжысёра і сябра Кураўлёў назваў свайго сына Васілём.
У 1967 году акцёр зняўся ў першым савецкім фільме жахаў. Поспех «Вія» быў аглушальным, а тандэм Леаніда Кураўлёвым і Наталлі Варлей - ўдалым. Акцёры, якія прымалі ўдзел у стварэнні кінастужкі, распавядаюць, як на здымках сцэны, дзе Варлей ў ролі ведзьмы лётала ў труне, адбыўся інцыдэнт - акторка паляцела ўніз з трохметровай вышыні. Усё магло б скончыцца жаласна, калі б не Кураўлёў, злавілі дзяўчыну.
Год праз Кураўлёў працуе з масцітымі акцёрамі. У фільме «Залатое цяля» партнёрамі кінаакцёра на здымачнай пляцоўцы становяцца Сяргей Юрскі, Яўген Еўсцігнееў і Зіновій Гердт. Ролю Шуры Балаганава стала вялікім поспехам для яго.
Да любімым ролях акцёр адносіць працу ў фільме «непадсудны» Валерыя Ускова. Там акцёр гуляў у тандэме з Алегам Стрыжэнавым, паўстае ў вобразе лётчыка. Леанід Вячаслававіч згуляў злыдня і страшнага зьняважнікаў. Персанаж быў цікавы артысту менавіта гэтай фенаменальнай подласцю. Зрэшты, такіх адмоўных герояў у фільмаграфіі акцёра назіраецца мала.
У 1972 году Кураўлёвым дасталася роля Рабінзона ў фільме «Жыццё і дзіўныя прыгоды Рабінзона Круза». Рэжысёрам кінастужкі стаў Станіслаў Гаварухін.
Родная стыхія легенды савецкага кіно - камедыі. У гэтым жанры Кураўлёў сыграў больш за ўсё роляў. Супрацоўніцтва з рэжысёрам Леанідам Гайдай ў 70-80-х гадах прынесла артысту ўсесаюзную вядомасць. У творчай біяграфіі Леаніда Кураўлёвым наступілі кардынальныя змены дзякуючы супрацоўніцтву з гэтым легендарным рэжысёрам.
Сярод лепшых камедыйных роляў акцёра гледачы часта адзначаюць: Шуру Балаганава ў «Залатое цяля», Апанаса Борщова ў кінастужцы «Афоня», Жоржа Міласлаўскага ў фільме «Іван Васільевіч мяняе прафесію», а таксама Валодзьку Завитушкина ў камедыі "Не можа быць».
У 1973 году фільм «Іван Васільевіч мяняе прафесію» прыносіць артысту велізарную славу. Многія фразы з гэтай карціны становяцца крылатымі. Гледачы асабліва запомнілі цытату Жоржа Міласлаўскага, ролю якога і выканаў Кураўлёў, калі той адрэагаваў на пільныя погляды Івана Васільевіча Бунши.
«А што вы так на мяне глядзіце, бацька родны? На мне ўзораў няма і кветкі не растуць », - пацікавіўся Міласлаўскага.«Мяне мучыць сумненне. На вас такі ж касцюм, як у Шпака! », - адказаў Бунша.
Гэты эпізод запомніўся гледачам у кожным кутку Савецкага Саюза.
Акцёр актыўна здымаецца ў 80-я гады. Эксперты вылучаюць ролю Грандзі ў тэлевізійным фільме «Шукайце жанчыну». У 90-х Кураўлёў не застаўся без працы, але прызнае, што не атрымаў вялікага задавальнення ад згуляных роляў, бо час было складанае, бурылася цэлая краіна.
Атрымоўваліся артысту і адмоўныя ролі: Сарокіна ў фільме «непадсудны», Айсмана ў тэлесерыяле Таццяны Ліёзнавай «Семнаццаць імгненняў вясны». Гледачы адзначаюць і гэтых негатыўных персанажаў акцёра. Скептычна ставячыся да сучаснага расійскага кіно, у «нулявыя» Леанід Кураўлёў амаль не здымаўся. Акцёр аддае перавагу успамінаць аб работах з выдатнымі рэжысёрамі і адмаўляўся без ваганняў ад выгадных прапаноў, якія былі зробленыя прадстаўнікамі расійскай рэжысуры.
Рэжысёры нярэдка прапаноўвалі Кураўлёвым ролі міліцэйскіх і ваенных начальнікаў. Гледачы памятаюць, што Леанід Вячаслававіч сыграў генерала ў гангстарскай сазе «Брыгада», у тым жа званні з'явіўся ў драме «Еўрапейскі канвой», але ў серыяле «Сышчыкі» ужо выканаў ролю палкоўніка крымінальнага вышуку Люцікава, а ў тэлесерыяле «Вуліцы разбітых ліхтароў» - палкоўніка Яршова.
Асабістае жыццё
Леанід Кураўлёў ўсё жыццё любіў адну жанчыну - сваю жонку. У 16-гадовым узросце Леанід сустрэў Ніну на катку. У 1960 году Ніна і Леанід сталі мужам і жонкай. Да 2012 года сям'я жыла шчасліва. Закаханая пара выхоўвала дзяцей - сына Васіля і дачка Кацярыну. Потым Ніны Васільеўны не стала.
Смерць жонкі для знакамітага артыста апынулася страшным ударам. Леанід Вячаслававіч быў узрушаны настолькі, што нават бліжэйшых сяброў не паклікаў на пахаванне. Акцёр не стаў хаваць сваё гора. Аднойчы ў інтэрв'ю артыст прызнаўся, што носіць медальён з партрэтам каханай жонкі, часта замыкаецца ў сабе, ня хоча мець зносіны з навакольнымі.
У расійскай прэсе паведамлялася, што супрацоўнікі маскоўскага Траякураўскіх могілках не раз бачылі славутага артыста, які плакаў на магіле памерлай жонкі, не звяртаючы ўвагі на мінакоў.
Леанід Кураўлёў зараз
У кастрычніку 2016 гады, як Леанiд Кураўлёў адзначыў 80-годдзе. Акцёра павіншавалі прэзідэнт і прэм'ер-міністр Расіі. Сам артыст радаваўся віншаванняў, але распавёў, што палітыка, а таксама маральныя каштоўнасці расейцаў для яго сёння важней, чым ролі ў кіно. Кураўлёў адзначыў, што Расея становіцца мацней і мацней, а гэта палохае і злуе Амерыку, якая не адмовілася ад «захопніцкіх планаў".
«На Захадзе шмат чаго надумалі сабе, калі мы ў 90-я былі аслабленыя. Сёння іх жадання ці ледзь здзяйсняльныя. Але ціск на нашу краіну сёння страшнае. Расія перашкаджае шматлікім. Таму мне па-добраму шкада Уладзіміра Уладзіміравіча Пуціна. Нашаму прэзідэнту трэба дапамагаць », - пракаментаваў акцёр палітычную сітуацыю ў свеце.На думку Кураўлёвым вера дае Расеі сілы, а існаванне роднай краіны ён называе «выратаваннем свету». Як лічыць артыст, нацыянальная рыса расейцаў - гэта дабрыня, якая невядомая замежнікам, а паняцце «душа» і зусім незнаёма жыхарам іншых краін.
Народны ўлюбёнец зусім не жадае, як сам кажа, «сьвяціць пысай асобы». Леанід Вячаслававіч адмаўляецца ад інтэрв'ю, пазбягае свецкіх мерапрыемстваў, не запрашае ў дом прадстаўнікоў прэсы. Артыст вядзе сціплае жыццё, стараецца жыць ціха, не жадаючы публічна абмяркоўваць сваю персону. Тым не менш, тысячы фанатаў спадзяюцца пазнаёміцца з легендай савецкага кіно, спрабуючы нават выпадкова сустрэць артыста на вуліцы, каб узяць аўтограф, проста пагутарыць і даведацца больш пра жыццё куміра.
На рахунку Леаніда Кураўлёвым больш за 200 рознапланавых роляў. Гледачы ведаюць артыста па фільмах «Афоня», «Іван Васільевіч мяняе прафесію» і «17 імгненняў вясны», а таксама па ролях у іншых выдатных фільмах.
Сёння Леанід Кураўлёў - легенда савецкага кіно, уладальнік ордэна «За заслугі перад Айчынай» IV ступені - «за вялікі ўклад у развіццё айчыннай культуры і мастацтва», ордэна «Знак пашаны», звання «Народны і Заслужаны артыст РСФСР».
фільмаграфія
- 1964 - Жыве такі хлопец
- 1967 - Вій
- 1968 - Залатое цяля
- 1969 - Гары, гары, мая зорка
- 1972 - Жыццё і дзіўныя прыгоды Рабінзона Круза
- 1973 - Семнаццаць імгненняў вясны
- 1973 - Іван Васільевіч мяняе прафесію
- 1975 - Афоня
- 1975 - Не можа быць!
- 1980 - Дамы запрашаюць кавалераў
- 1986 - Прыгоды Шэрлака Холмса і доктара Ватсана: Дваццатае стагоддзе пачынаецца
- 1991 г. - Наступ дажджу
- 1992 - Трыццатага знішчыць!
- 2002 - Брыгада
- 2005 - Вуліцы разбітых ліхтароў