біяграфія
Выканаўцы галоўнай ролі ў серыяле «Даішнікі» Уладзіміра Гусева ахоўнікі дарожнага парадку прымаюць за свайго. Бывала, спынялі за перавышэнне хуткасці, і ён «расплачваўся» аўтографамі. Але акцёр не мае намеру эксплуатаваць кинообраз, прыярытэты расстаўленыя яшчэ ў маладосці.«Я стараюся працаваць у кіно сумленна, з поўнай выкладкай, але аддаю сабе справаздачу, што той глыбіні творчага працэсу, якая ёсць у мяне ў тэатры, у кіно і знаку няма. Нават калі і з'явіцца такая кінароляў, усё адно яе падмуркам будзе тая доўгая жыццё, якая пражыта мною ў тэатры ».А задача тых, хто грае на сцэне - у свеце, напоўненым цынізму і падману, даваць людзям духоўнае ачышчэнне.
Дзяцінства і юнацтва
Уладзімір Яўгенавіч Гусеў з'явіўся на свет у Яраслаўлі ў ліпені 1958 года. Ён нарадзіўся ў сям'і, дзе ніхто не быў звязаны з светам мастацтва. Але Уладзімір з дзіцячых гадоў захапляўся тэатральнымі пастаноўкамі, шмат чытаў. У школьныя гады высветлілася, што ў Гусева схільнасць да гуманітарных навук. Па заканчэнні школы юнак паступіў у Львоўскі універсітэт імя Франка, дзе абраў філалагічны факультэт.
Аднак філолагам Гусеў так і не стаў. Аднакурсніца аднойчы запрасіла Уладзіміра на рэпетыцыю спектакля ў тэатр. У той дзень драмаў жаданне гуляць на сцэне прачнулася і ўжо ні на імгненне не пакідала будучага артыста. Вельмі хутка Уладзімір Яўгенавіч Гусеў пакінуў сцены ранейшага ВНУ і адправіўся ў Маскву, дзе вырашыў паступіць у адзін з тэатральных інстытутаў.
Падаў дакументы адразу ў тры ВНУ: Шчэпкінскага і Шчукінскае тэатральныя вучылішча і ў ГIТIС. Але прыярытэт аддаваўся юным абітурыентам, а Уладзіміру тады ўжо споўнілася 22 гады. Як ён распавядаў, набіралі дзяцей, падобных на «чысты ліст», а на ім ужо было шмат чаго «панапісалі». Гусеў не прайшоў ні ў адзін сталічны інстытут, але сам лёс падказала выйсце: у родным Яраслаўлі як-раз адкрыўся тэатральны. Уладзімір Яўгенавіч трапіў у лік студэнтаў першага набору, ў 1984 годзе атрымаў сваю дыплом.
тэатр
Падчас вучобы ў яраслаўскім тэатральным вну Уладзімір Гусеў пазнаёміўся з рэжысэрам Уладзімірам Варанцовым. Гэта знаёмства атрымалася доўгім і плённым. Наваяўлены акцёр хоць і атрымаў запрашэнне ўліцца ў трупу мясцовага ТЮГа, але абраў працу з Варанцовым, які на той момант ўзначаліў Тэатр драмы імя Аляксея Талстога ў Бранску.
Тут на працягу 6 гадоў Уладзімір Яўгенавіч гуляў у спектаклях і набіраўся неацэннага досведу. Але надышлі «ліхія 1990-я», час перабудовы. На дзесяцігоддзе з лішнім, да пачатку наступнага стагоддзя, тэатральнае жыццё замерла.
Мужчына змяніў некалькі сцэн, зноў вярнуўся ў Яраслаўль, дзе спачатку служыў у акадэмічным тэатры, а потым перайшоў у Тэатр юнага гледача. Неўзабаве творчая біяграфія Гусева атрымала нядоўгі «маскоўскі» перыяд. У сталіцы ён працаваў у Тэатры камедыі, дзе выконваў вядучыя ролі. Але потым лёс зноў звёў артыста з яго першым настаўнікам і настаўнікам Уладзімірам Аляксандравічам Варанцовым, вучнем легендарнага Андрэя Ганчарова.
У самым фінале 1990-х Гусеў без шкадавання пакінуў падмосткі сталічнага тэатра і вярнуўся ў Яраслаўль, дзе зноў уладкаваўся ў ТЮГ. Як ён сцвярджае, у Маскве яму востра не хапала творчасці. На шчасце, якраз на той момант адзін Гусева - акцёр Юрый Ваксман пакінуў тэатр і пачаў развіваць уласны рэстаранны бізнэс.
Калі ён адкрыў у Яраслаўлі кафэ пад назвай «Акцёр», то прапанаваў Уладзіміру Гусеву паставіць спектакль. Выбар упаў на п'есу «Інтэрв'ю», напісаную амерыканскім драматургам Пітэрам Суэтом. Рэжысёрам пастаноўкі выступіў Уладзімір Варанцоў.
Гэтая ідэя, рэалізаваная ў 1999 годзе двума артыстамі - Гусевым і Ваксманом, нечакана апынулася вельмі паспяховай. За адсутнасцю сцэны спектакль ішоў проста ў зале кафэ. Аб бліскучай і таленавітай пастаноўцы пачулі ў сталіцы. У 2000 годзе артыстаў з Яраслаўля запрасілі ў Маскву, дзе «Інтэрв'ю» паказалі ў рамках фестывалю імя Інакенція Смактуноўскага. Спектакль атрымаў вышэйшую ўзнагароду форуму - «Хрустальны кубак», прычым адразу ў 4 намінацыях.
Так нарадзіўся Яраслаўскі камерны тэатр, кіраўніком якога стаў Уладзімір Варанцоў. З тых часоў і па сённяшні час Уладзімір Яўгенавіч Гусеў гуляе на яго сцэне і з'яўляецца вядучым артыстам. З кавярні «Артыст» якая расце трупа новага тэатра пераехала ў будынак не перажыў перабудовы кінатэатра «Арс». Характэрна, што пасля бліскучага дэбюту яраслаўскіх артыстаў у Маскве іх запрасілі выступіць са сваёй пастаноўкай для супрацоўнікаў студыі «Масфільм». Пасля гэтага ім пачалі ахвотна прапаноўваць ролі ў кіно.
Яраслаўскі камерны тэатр, якім і цяпер кіруе Уладзімір Варанцоў, унікальны. Гэта адзіны ў краіне рэпертуарны прыватны тэатр, у якім ёсць пастаянная трупа. Храм мастацтва абыходзіцца без дзяржаўных датацый, а на яго сцэне праходзяць тэатральныя фестывалі, у якіх удзельнічаюць знакамітыя маскоўскія тэатры.
фільмы
За пабудову фільмаграфіі Уладзімір Гусеў ўзяўся даволі позна, калі яму пераваліла за 40. Пачаў з эпізоду у крымінальнай стужцы «Чэк», галоўныя ролі ў якой выканалі Аляксей Макараў, Вольга будзінаў і Мікалай Фаменка. Пазнавальнасць прыйшла з вобразам мэра правінцыйнага гарадка, дзе жыве герой Аляксея Гуськова з драмы «смяцяр».
Ролю чыноўніка ў Гусева і ў праекце Паўла Лунгіна «Алігарх», знятым па кнізе былога намесніка генеральнага дырэктара канцэрна «ЛОГОВАЗ». Кампаніяй кіраваў даволі вядомы Барыс Беразоўскі, але рэжысёр сцвярджаў, што фільм зусім не біяграфічны.
У меладраме «Мядовы месяц» Уладзімір сыграў узрушанага бацькі дзяўчыны, якая адразу пасля выпускнога заяўляе аб сваёй цяжарнасці. Сітуацыя ўскладняецца тым, што спакусіў школьніцу непасрэдны начальнік кіраўніка сямейства. Потым артыст з'явіўся ў дэтэктыўным серыяле «ментовско вайны», сямейнай сазе «Дзве лёсу», драмы «Капкан», фэнтэзі «Малады Ваўкадаў».
Галоўная роля дасталася Гусеву ў серыяле «Даішнікі», дзе ён з'явіўся ў вобразе капітана Зіміна, перавыхоўваць пад уплывам напарніка ў выкананні Сяргея Астахава. Па расказах Уладзіміра, дзеля эфектнага кадра калега зацягнуў яго, мужчыну «буйнагабарытнага» вагой у 120 кг, на пажарную лесвіцу, паколькі каскадзёр на гэтым месцы глядзеўся ненатуральна.
Фільм карыстаўся шалёнай папулярнасцю, і рэжысёры бачылі ў акцёру няйначай як служніка закона. Гусеву яшчэ не раз прыйдзецца гуляць супрацоўніка ФСВП, следчага, оперупаўнаважанага, як у «Турме особoго прызначэння», «Катоўскага», «Жыць спачатку». Нават у гістарычнай стужцы «Жыццё і прыгоды Мішкі Япончыка» персанаж Уладзіміра - афіцэр жандармерыі.
Ролю ў серыяле «Каманда» артысту спадабалася. Галоўны герой адклаў сыход на пенсію, калі ў аддзел прызначылі новага начальніка, пра мінулае якога маёр міліцыі ведае шмат чаго нядобрага.
«Там больш канфлікт пакаленняў паказаны, а дэтэктыўная частка сыходзіць як бы на другі план. Я вельмі задаволены гэтай працай, сыграў такога сур'ёзнага следчага, жыццёвага, ня Рембо ».Разводзілі шэраг таварышаў у пагонах метэаролаг у дэтэктыўным трылеры «Хавайся!», Інжынер ў намінаванай на «Эмі» ваеннай драме «Жыццё і лёс», выхавальнік ў камедыі «Клоун», спартыўны трэнер у «Таварышы паліцэйскіх». У гістарычнай карціне «Алмазы Сталіна» Гусеў паўстаў у вобразе брытанскага прэм'ер-міністра Ўінстана Чэрчыля, у серыяле на ваенную тэму «Другія» сыграў святара.
Ёсць у акцёрскай скарбонцы і фантастычны праект «Азирис Нуна» - экранізацыя рамана «Сёння, мама!», Створанага Сяргеем Лук'яненка ў суаўтарстве з Юліем Буркіна. Уладзімір зняўся ў ролі дарадцы пры двары старажытнаегіпецкай фараона. Ключавога персанажа ўвасобіў тады яшчэ юны Філіп Аўдзееў, будучая зорка баёпіка «Лета» і драмы «Кіслата». Кінастужка ўдастоена прыза «Лепшы фільм для дзяцей» на Маскоўскім адкрытым фестывалі моладзевага кіно «Адлюстраванне».
Асабістае жыццё
Пра асабістае жыццё яраслаўскага акцёра практычна нічога не вядома. Разам з жонкай Уладзімір выхаваў дачку. У «Инстаграме» і іншых сацыяльных сетках не зарэгістраваны, але eго фатаграфіі лёгка адшукаць у Інтэрнэце.
Адораны артыстызмам, Гусеў праяўляе сябе і ў музыцы - грае на гітары і выконвае песні ўласнага сачынення. У родным горадзе мужчына выступаў з канцэртам-монаспектакль «Веру - не веру».
Здымкі ў кіно падарылі Уладзіміру новых сяброў. Моцнае сяброўства звязвае акцёра са знакамітымі калегамі, сярод якіх Сяргей Гармаш, Віктар Ракаў, Міхаіл Яфрэмаў і Аляксандр Пашутин. З «таварышам з экіпажа ДІБДР» Сяргеем Астахавым склаліся прыяцельскія адносіны.
Уладзімір Гусеў зараз
У 2019 годзе на тэлеэкраны выйшаў серыял «Востраў асуджаных» з удзелам Уладзіміра Гусева, Алега Тактарова і Вячаслава Кулакова, зняты па замове НТВ. У цэнтры сюжэту - двое калегаў-следчых, якія прадстаўляюць розныя структуры - МУС і ФСБ. Але героям Дзмітрыя Пчолы і Канстанціна Салаўёва прыйдзецца аб'яднаць намаганні, каб расследаваць загадкавае забойства. І перш чым падабрацца да разгадкам гэтай таямніцы, ім трэба будзе раскрыць яшчэ мноства спраў, сутыкнуўшыся тварам да твару з народнымі легендамі і забабонамі.
На сцэне Яраслаўскага камернага тэатра Уладзімір Яўгенавіч гуляе ў якім падабаюцца землякамі «Інтэрв'ю» і ў спектаклі з мудрагелістым назвай «Прадстаўленне трагедыі Аляксандра Пушкіна" Моцарт і Сальеры "на ўбогіх падмостках канца XX стагоддзя». Як сказана ў анатацыі:
«Гэта гісторыя пра тэатральным закуліссі, пра тое, як творыцца мастацтва і што кожны нясе ў сабе не толькі« комплекс Сальеры », але і боскую моцартаўскага іскру».фільмаграфія
- 2001 года - «Сышчыкі»
- 2002 - «Алігарх»
- 2004 г. - «ментовско вайны»
- 2005 - «Паляванне на ізюбра»
- 2006 - «Азирис Нуна»
- 2007 - «Малады Ваўкадаў»
- 2008-2009 - «Даішнікі»
- 2010 - «Хавайся!»
- 2011 - «Жыццё і прыгоды Мішкі Япончыка»
- 2013 - «Пад прыцэлам»
- 2016 - «Шэлест»
- 2017 - «Цяжкавагавік»
- 2019 - «Выспа асуджаных»