біяграфія
Уладзімір Натанавіч Вінакур - савецкі і расійскі артыст гумарыстычнага жанру, спявак, заснавальнік і мастацкі кіраўнік Тэатра пародый, народны артыст РСФСР (1989). Яго імя асацыюецца з вобразам бліскучага балакі, душы кампаніі, рознабакова адоранага чалавека. Пародыі і маналогі зоркі эстрады, дзякуючы таленту фенаменальнага апавядальніка, па праве ўвайшлі ў залаты фонд айчыннага гумару.Дзяцінства і юнацтва
31 сакавіка 1948 года "Курская праўда" паведаміла чытачам, што ў гарадскім раддоме нарадзіўся хлопчык-волат. Вага нованароджанага - 4 кг. Гэтым волатам быў Уладзімір Вінакур. Хлопчык нарадзіўся і рос у вольнай сям'і. Бацька Натан Львовіч Вінакур кіраваў будаўнічым трэстам, маці Ганна Юльевна выкладала рускую мову і літаратуру ў школе. Продкі Уладзіміра былі габрэямі па нацыянальнасьці.
Артыст успамінае, што старэйшага брата Барыса песцілі больш, таму што той быў вясёлым і энергічным дзіцем. А Валодзя - полненькая хлопчык з крывымі ножкамі, маўчун па натуры. У дзяцінстве ён часта гуляў у адзіноце, таму што ногі ў лячэбных мэтах закопвалі ў спецыяльны пясок. Да 14 гадам падлетак кардынальна змяніўся - стаў таварыскім, пастаянна смяяўся і жартаваў.
У школе Валодзя вучыўся без энтузіязму. Але ў 4-м класе класным кіраўніком стала маці Вінакура, хлопчык быў вымушаны падцягнуцца ў вучобе. Рускую літаратуру Уладзімір ведаў на ўсе 6 балаў, каб маці не даводзілася чырванець за яго. З бацькам у будучага гумарыста былі даверлівыя адносіны. Хлопчык распавядаў сакрэты, дзяліўся праблемамі, звяртаўся па параду. У сям'і Вінакур бацькі жартам называлі галоўным рэжысёрам.
Біяграфія Уладзіміра Вінакура з дзяцінства звязана з музыкай. Хлопчык нядрэнна спяваў, таму бацькі запісалі яго ў хор Дома піянераў. На першым конкурсе калектыў з салістам Вінакураў заняў 1-е месца, а хлопчыка ўзнагародзілі паездкай у «Артэк». У піянерскім лагеры Валодзя зноў прыняў удзел у змаганні на лепшае выкананне ваеннай песні. Вінакур праспяваў твор Вано Мурадели «Бухенвальдский набат» і стаў першым. Узнагароджваў юнага артыста адмыслова запрошаны Юрый Гагарын.
На таленавітага хлопца звярнуў увагу Сямён Дунаеўскі. Дырыжор параіў ўзяць паўзу ў вакале да 17 гадоў, каб скончылася ломка голасу. Хлопец прыслухаўся да парады Дунаеўскага. Бацькі не разумелі, чаму сын перастаў спяваць, Уладзіміра ўгаворвалі, каралі, забараняючы гуляць на вуліцы.
У выніку бацька заявіў, маўляў, не хочаш спяваць - паступіш у будаўнічы тэхнікум. Уладзімір так і зрабіў. Пасля тэхнікума юнак працаваў на будоўлі, а дома займаўся вакалам з выкладчыкамі. Гэта спатрэбілася яму ў армейскай службе - Вінакур выступаў з ансамблем Маскоўскай ваеннай акругі.
У 1969 году хлопец адправіў дакументы ў Дзяржаўны інстытут тэатральнага мастацтва, у той час ён яшчэ служыў у войску. Абітурыент паспяхова вытрымаў усе творчыя конкурсы і стаў студэнтам-першакурснікам. Пазней артыст прызнаецца, што скарыць сталіцу аказалася няпроста, але дзякуючы таленту ужо першы маналог армейскага старшыны ў выкананні Вінакура запомніўся гледачам.
тэатр
Калі Уладзімір вучыўся на 4-м курсе ГІТІСа, рэжысёр сталічнага тэатра аперэты запрасіў юнака ў тэатральную трупу. У гэтым калектыве ён прапрацаваў 2 гады і сыграў шмат роляў.У 1989 году артыст заснаваў Тэатр пародый Уладзіміра Вінакура. Праз 8 гадоў тэатру быў прысвоены статус дзяржаўнай. У сценах гэтай установы з поспехам ішлі пастаноўкі «Выходжу адзін я ...», «Ці няма лішняга квіточка», «Віно-Шоу-Кур». Уладзімір Вінакур шмат гадоў працаваў з Аркадзем Аркановым, Аляксандрам Шырвіндт, Ліёнам Ізмайлава, Сяргеем Дроботенко і іншымі гумарыстамі.
музыка
Творчая біяграфія Уладзіміра Вінакура працягвала развівацца. Яго песенная кар'ера пачалася ў 1975 годзе ў папулярным калектыве «Самацветы». Туды яго рэкамендаваў піяніст Міхаіл Банк. Праз 2 гады артыст стаў пераможцам усерасійскага конкурсу і задумаўся пра сольную кар'еру.
У 1977 годзе Уладзімір перайшоў працаваць салістам у «Масканцэрце». Вінакур выступаў на найбуйнейшых пляцоўках Расіі, уключаючы Крамлёўскі палац. Ён удзельнічаў у канцэртах з Язэпам Кобзоном, Людмілай Зыкінай, Львом Лешчанка, Мусліма Магамаева і іншымі мэтрамі савецкай эстрады.
У той час Уладзімір Вінакур быў адным з нямногіх артыстаў, гастралююць у Германіі, Амерыцы, Бельгіі, Мексіцы і іншых краінах. За мяжу ён выязджаў у якасці групы суправаджэння савецкіх спартоўцаў.
Яго апошні песенны праект - дуэт «Леўчык і Воўчык». Вінакур і Лешчанка ўпершыню выступілі разам на юбілеі Генадзя Хазанава. З тых часоў іх пеўчы тандэм карыстаецца папулярнасцю ў публікі. Песні Уладзіміра Натанавіч палюбіліся гледачам.
У інтэрв'ю артыст не раз згадваў, што не шкадуе пра тое, што не пайшоў па шляху эстраднага спевака, як марыў у маладосці, а стаў шматгранным выканаўцам-парадыстам. Гэтая прафесія дазваляе Вінакураў не абмяжоўваць сябе ў праявах таленту. Сам Уладзімір Натанавіч вызначае сябе блазнаў: так калісьці называў яго Юры Нікулін.
тэлебачанне
Да канца 70-х артыста пачалі рэгулярна запрашаць на тэлевізійныя эфіры. Гумарыст выступаў у папулярных у той час праграмах "Вакол смеху» і «Навагодні атракцыён». Пародыі і маналогі Уладзіміра Вінакура былі яго візітнай карткай.Сярод персанажаў Вінакура найбольшай папулярнасцю карысталіся спявак Рыгор Долголоб, выканаўца «спадарожных песні" Міхаіла Глінкі, заікаецца урач-неўрапатолаг, Сашок, які праславіўся фразай «Неспадзяванка будзе!». З удзелам артыста выходзілі фільмы-канцэрты «На эстрадзе Уладзімір Вінакур», «У коле сяброў», «Запрашэнне на вечар».
Ўсенародная любоў і прызнанне прыйшлі да гумарысту пасля выхаду перадачы «Аншлаг», у якой той удзельнічаў доўгія гады. У эфіры шоў Рэгіны Дубавіцкага Уладзімір Вінакур неаднаразова выступаў у скетч «Склероз на дваіх», «закінуў лёс», «Бліндаж», «Новыя рускія".
На зборных канцэртах артыст выконваў маналогі «Заіка», «У паліклініцы», «Віягра», а таксама пародыі на Вахтанга Кікабідзэ, Льва Лешчанку, Дзмітрыя Хварастоўскага. У 2014 годзе ў эфіры перадачы «Аншлаг» выйшаў чарговы маналог артыста «Міхалыч і мат» пра каханне сантэхніка да дужых выразаў.
У 1985-1986 гадах мужчына з'яўляўся на экранах у якасці сувядучага праграм «Аднойчы восенню» і «Аднойчы ўзімку». Пародыі Уладзіміра Вінакура часта гучаць у эфіры радыёстанцый. Артыст ўдзельнічаў у перадачы «З добрай раніцай!», Вёў радыёпраграмы «Радионяня», «Ты, я і песня». На тэлеканале «Гумар» рэгулярна выходзяць зборнікі, складзеныя з лепшых выступленняў Вінакура.
У апошні час Вінакура можна ўбачыць у праграмах «Крывое люстэрка» і «гумарыны». Разам з артыстамі Тэатра пародый, а таксама калегамі з трупы Яўгена Петрасяна Уладзімір Натанавіч радуе прыхільнікаў кожны тыдзень у эфіры тэлеканала «Расія-1».
Тут ён з'яўляецца з нумарамі «Японцы», «Тещенька» і іншымі. У 2017 годзе артыст прыняў удзел у здымках дакументальнага фільма пра калегу і сябра Мусліма Магамаева. У канцы жніўня Вінакур наведаў сонечны Баку, дзе адбылося яго выступ на творчым вечары Алы Пугачовай у рамках фестывалю «Спякота-2017».
фільмы
Кінематаграфічная кар'ера артыста пачалася ў 1975 годзе. Уладзімір выканаў эпізадычную ролю прыдворнага акцёра ў камедыйным альманаху «Ау-у!». На рабочай пляцоўцы Вінакураў пашчасціла папрацаваць з Уладзімірам Басава, Леанідам Кураўлёвым, Ірынай Мураўёвай, Савельеў Крамаровым.
Праз 6 гадоў артыста запрасілі ў прыгодніцкі музычны фільм Юлія Гусмана "Не бойся, я з табой!» для запісу вакальных партый двух галоўных герояў. Фільм трансляваўся па тэлебачанні Азербайджана, а песні выпушчаныя падвойным дыскам на студыі гуказапісу «Мелодыя».
У ваеннай драме Аляксея Германа «Праверка на дарогах» 1985 года выпуску Уладзімір Вінакур зноў трапіў у кадр, выканаўшы ролю нямецкага афіцэра. Галоўных герояў у фільме пра партызанскі подзвігу згулялі Ралан Быкаў, Алег Барысаў і Уладзімір Заманскій.
У пачатку 90-х гадоў рэжысёр Валянцін Ховенко запрасіў эстраднага артыста на галоўную ролю ў камедыю «Пісталет з глушыцелем» пра ўцёкі псіхічна хворых з амерыканскай клінікі. Партнёрамі па працоўнай пляцоўцы Вінакура сталі Сяргей Юрскі, Яўген Весник і Армэн Джыгарханян.
У 1992 годзе, знаходзячыся ў Германіі, Уладзімір Вінакур трапіў у сур'ёзную аўтамабільную аварыю, якая забрала жыцці двух яго сяброў, якія знаходзіліся ў салоне на момант здарэння. Уладзімір атрымаў множныя пераломы ног. Нямецкія лекары пасля кансіліуму прапанавалі гумарысту аперацыю па ампутацыі адной нагі.
На дапамогу Вінакураў прыйшоў Іосіф Кабзон. Спявак дамовіўся з расейскім ваенным шпіталем аб аперацыі для Уладзіміра Натанавіч. Праз 2 гады пасля аказанага лячэння Вінакур ужо мог хадзіць, пазней функцыі ног цалкам аднавіліся. Схуднелы за час шпіталізацыі артыст з часам вярнуўся да ранейшых параметрах - пры росце 176 см яго вага дасягнуў 88-91 кг.
У канцы 90-х артыст засвяціўся ў кінастужцы «Ваенна-палявы раманс», а ў 2003 годзе выканаў ролю галоўнага разбойніка ў музычным навагоднім фільме паводле казкі Ганса Хрысціяна Андэрсана «Снежная каралева», дзе бліскуча выступалі зоркі расійскага шоў-бізнэсу Мікалай Баскаў, Крысціна Арбакайтэ, Лайма Вайкуле, Сафія Ратару, Надзея Бабкіна, Леанід Агуцін. Музыку да фільма напісаў Ігар Крутой.
У канцы 2000-х гадоў фільмаграфія Уладзіміра Вінакура папоўнілася удзелам у двух карцінах - «Залатая рыбка» і «Каралеўства крывых люстэркаў». У 2010 годзе ад імя Фонду ў падтрымку культуры і мастацтва Уладзімір Вінакур выступіў з ідэяй стварэння высокабюджэтны гістарычнай драмы «Мацільда». У якасці рэжысёра і сапрадзюсера карціны быў запрошаны Аляксей Настаўнік. Праца над фільмам вялася 7 гадоў і завяршылася прэм'ерай.
Асабістае жыццё
З жонкай, балярынай Тамарай Перваковой, гумарыст пазнаёміўся на дзіцячым спектаклі «Не бі дзяўчынак». Вінакур гуляў двоечніка, а Первакова - завадную ляльку. Дзяўчына спадабалася артысту: Тамара была сур'ёзнай і строгай, адразу спыніла заляцанні юнака. Але Вінакур не здаваўся - накрыў ў інтэрнаце стол, запрасіў дзяўчыну і стаў да яе прыставаць. Первакова заплакала і пайшла. Уладзімір пабег услед, каб папрасіць прабачэння і супакоіць. У той момант, як прызнаецца Вінакур, у душы нешта адбылося.Тамара Первакова была асаблівай. Да вяселля дзяўчына звярталася да жаніха на «вы». 8 чэрвеня 1974 года Ўладзімір і Тамара сталі мужам і жонкай. Вяселле праходзіла ў канцэртнай зале «Расія». З тых часоў асабістае жыццё Уладзіміра Вінакура непарыўна звязана з Тамарай. Сварыліся жонкі рэдка, хіба што з-за таго, што жонка дрэнна рыхтавала, а гумарыст заўсёды любіў смачна паесці. З часам Первакова навучылася рыхтаваць, але як толькі на хатняй кухні з'явіліся кулінарныя вынаходствы, Вінакур вырашыў худнець.
Доўгі час у пары не было дзяцей. Дачка Насця нарадзілася, калі Тамары споўнілася 32 гады, а Уладзіміру было ўжо 37. Каб займацца дзіцем і домам, Первакова сышла з балета.
Насця пайшла па слядах маці - у 2003 годзе дзяўчына скончыла харэаграфічную акадэмію і цяпер працуе ў Вялікім тэатры, адзін час выступала з сольным нумарам у цырку «Дзю Салей», пазней скончыла прадзюсарскі факультэт ГІТІСа. Мужам артысткі стаў музычны прадзюсар Рыгор Мацвеевіч.
10 снежня 2015 года Ўладзімір Вінакур стаў дзядулем - у яго нарадзіўся ўнук Фёдар, якога назвалі ў гонар хатняга маёнтка Уладзіміра Натанавіч. Артыст быў рады змене свайго бацькоўскага статусу. Ён любіць паўтараць прымаўку: з дзецьмі да нас прыходзіць сталасць, а з ўнукамі - маладосць.
Уладзімір задаволены асабістым жыццём. Артыст прызнаецца, што пачуццё гумару і частыя гастролі ўмацавалі шлюб, таму што чым даўжэй Уладзіміра не было дома, тым мацней яго туды цягнула. Вінакур любіць гасцей, таму стараецца часцей наладжваць святы з застоллямі і запрашаць сяброў.
З часам сям'я Вінакура абзавяліся загараднай нерухомасцю - у пасёлку Крекшино Уладзімір Натанавіч пабудаваў дом, дзе праводзіць шмат вольнага часу. На сваім участку гумарыст абсталяваў мішэнь для заняткаў стральбой з лука.
Не забывае Вінакур і пра малую радзіму - Курскай зямлі. У горадзе-героі артыст рэгулярна бывае раз у год на святкаванні Дня горада. На стэле, якая была закладзена губернатарам вобласці, імя гумарыста стаіць у адным шэрагу з кампазітарам Георгіем Сьвірыдавым, паэтам Апанасам Фетом, маршалам Георгіем Жукавым.
У 2018 годзе ў сям'і Уладзіміра Натанавіч адбылося трагічнае падзея - памерла яго мама, якой на той момант было 96 гадоў. Вінакур цяжка ўспрыняў сыход блізкага чалавека, пагаворвалі нават пра дэпрэсіі артыста, але чуткі апынуліся ілжывымі. Па словах артыста, у апошнія гады ён аберагаў здароўе роднага чалавека, дзеля чаго перавёз Ганну Юльевну бліжэй да сябе. Штодзённым рытуалам для Уладзіміра Вінакура быў візіт да мамы на сняданак.
Уладзімір Вінакур зараз
Зараз артыст працягвае радаваць прыхільнікаў сольнымі канцэртамі. У 2019 году Ўладзімір Натанавіч з артыстамі Тэатра пародый ужо пабываў у Варонежы, Астрахані, Растове-на-Доне, наведаў буйныя гарады Беларусі, дзе прыемна здзівіўся цёпламу прыёму.
Аб гастролях і важных падзеях у жыцці Вінакур паведамляе на афіцыйнай старонцы ў «Инстаграме», дзе таксама з'яўляюцца фота родных гумарыста.
нумары
- «Выкладчык кулінарнага тэхнікума»
- «Адзін за ўсіх»
- «Спартыўныя назірання Шэрага Ваўка»
- «Склероз на дваіх»
- «Жывым ад нас ніхто не сыдзе»
- «Новыя рускія»
- «Фатограф»
- «Бліндаж»
- «Здароўе не купіш»
- «Шлюбнае агенцтва»
- «Псіхіятр»