біяграфія
Ірыну Салтыкову ў 80-90-я называлі сэкс-сімвалам расійскай эстрады. У 21-м стагоддзі спявачка ня хоча знаходзіцца ў першых шэрагах, ахвяраваць асабістым спакоем і саступае дарогу маладым. Аднак яна не кідае прыхільнікаў, працягвае запісваць сінглы і здымаць кліпы, ездзіць на гастролі, але ўжо не дае канцэрты кожны дзень. Як сказана на асабістым сайце артысткі, яе больш цікавіць поспех дачкі, чым уласны.Дзяцінства і юнацтва
Ірына Салтыкова (да замужжа Сапронова) нарадзілася 5 мая 1966 гады ў Тульскай вобласці, у горадзе Данскі. Дзяўчынка падрастала ў простай небагатай сям'і: бацька Іван Аляксеевіч Сапронаў працаваў машыністам, а маці Валянціна Дзмітрыеўна - у дзіцячым садзе. У Ірыны ёсць старэйшы брат Уладзіслаў, які нарадзіўся ў першым шлюбе маці. Калі дачцэ споўнілася 11 гадоў, сям'я перабралася ў Навамаскоўск.
Да 12 гадоў Ірына сур'ёзна займалася мастацкай гімнастыкай, ёй нават атрымалася здаць нарматыў кандыдата ў майстры спорту. На спаборніцтвах Сапронова неаднаразова атрымлівала прызавыя месцы. Акрамя спорту, захаплялася рукадзеллем і наведвала гурткі шыцця і вязання.
Скончыўшы школу, будучая спявачка паступіла ў будаўнічы тэхнікум, у якім лічылася студэнткай з 1981 па 1985 гады. Пасля гэтага дзяўчына павінна была з'ехаць па размеркаванні ў Тулу, але вырашыла паспрабаваць шчасце ў сталіцы. Ірына працягнула вучобу ў Маскоўскім дзяржаўным універсітэце эканомікі, статыстыкі і інфарматыкі, які скончыла завочна ў 1990-м. Дакладныя навукі даваліся з лёгкасцю, дыплом выпускніца абараніла на выдатна, нягледзячы на гэта, лёс яшчэ рыхтаваў для яе іншы сцэнар.
музыка
У 1989 году Салтыкова стала салісткай папулярнай на той момант групы «Міраж». У калектыве, дзе акрамя Ірыны пачала выступаць Таццяна Овсіенко, спявачка прапрацавала 3 месяцы, пасля чаго ўладкавалася ў вар'етэ «Дэлі». Да таго моманту артыстка ўжо была замужам і мела дачку.У 1993 годзе Ірына паспрабавала заняцца прадпрымальніцтвам, для чаго набыла гандлёвыя палаткі. Бізнес не атрымаўся, а бязладзіца ў сямейным жыцці падштурхнулі яе да сольнай пеўчай кар'еры. Салтыкова прыйшлося прадаць палаткі, а атрыманыя грошы выдаткаваць на выпуск першай песні. Паўнавартасны пеўчы дэбют Салтыкова адбыўся ў 1994 годзе на канцэрце, які праходзіў у сталіцы на сцэне кінатэатра «Варшава». Тады Ірына выканала кампазіцыю «Адпусці мяне», якая пазней ўключана ў першы альбом.
Праз некалькі месяцаў спявачка запісала сваю дэбютную кампазіцыю «Шэрыя вочы», кампазітарам і аўтарам якой выступілі Алег Малчанаў і Аркадзь Славоросов. Гэты хіт стаў візітнай карткай Салтыкова. Невыразныя вакальныя дадзеныя з лішкам пакрылі прывабная знешнасць і панадлівае паводзіны выканаўцы. Для таго часу кліп на песню «Шэрыя вочы» атрымаўся правакацыйным, напоўненым эратычным сэнсам.
У 1995 годзе выпушчаны першы альбом з аднайменнай назвай, які разышоўся велізарным тыражом, саступіўшы толькі зборніка Алы Пугачовай. Хітамі становяцца песні «Ды і няма», «Сокал відавочны». Праз год артыстка атрымала прэмію «Залаты грамафон» за музычную кампазіцыю «Шэрыя вочы».
Ашаламляльны поспех замацаваўся выхадам чарговага дыска Ірыны «Блакітныя вочкі» (1996). Відэа па пікантнасці некаторых сцэн не саступала папярэдняга кліпу спявачкі, таму кіраўніцтва тэлеканала ОРТ не наважыўся выпусціць яго ў эфір. У 1997 годзе артыстка правяла два сольных канцэрта - у маскоўскім канцэртнай зале «Расія» і пецярбургскім КЗ «Кастрычніцкі», а затым адправілася ў гастрольны тур. Мініяцюрная Іра (рост 166 см, вага 55 кг) лёгка заводзіла публіку ўласнымі песнямі і танцамі.
Праз год Салтыкова яшчэ раз'яжджаў па краіне з сольнымі канцэртамі. У 1998-м выйшаў чарговы альбом «Аліса», прысвечаны дачкі. На песні з дыска «Бай-бай» і «Белы шалік» Ірына зняла кліпы. Музычныя кампазіцыі пласцінкі апынуліся больш праніклівымі і лірычна, за што альбом ганараваўся нацыянальнай прэміі «Авацыя». На мяжы стагоддзяў артыстка знялася ў фотасесіі для расійскай версіі «Плэйбоя», што выклікала ажыятаж у прыхільнікаў выдання. Кіраўніцтва часопіса прыняло рашэнне дадрукаваць тыраж.
У 2001 годзе Ірына Салтыкова выпусціла чарговы студыйнік «Лёс» з хітамі «Сонечны сябар», «Агеньчыкі», «Калі хочаш», «Дзіўная любоў», «Сам-насам», відэакліпы на якія стваралі папулярныя кліпмэйкеры Ігар Каробачнікаў і Уладзіслаў Опельянц. Тізер пятага альбома «Я твая" 2004 года сталі кліпы на песні «Я сумую па табе», «Я твая», «Алё-алё», «Тук-тук», выпушчаныя годам раней.
Праз 4 гады Ірына прадставіла дыск «Была не была ...», які ўключаў кампазіцыю «Я зноў бачу цябе» з рэпертуару «Міраж», «Бегу на цябе", якая лічыцца рускай народнай, цыганскую танцы «Валёнкі» і незабыўныя «Шэрыя вочы». У 2009-м сумесна з Дайану Мартэл, амерыканскім кліпмэйкерам і харэографам, артыстка выпусціла ролік «Слёзы гламура», у якім прадэманстравала прыхільнікам бездакорную постаць.
У 2016 годзе Ірына Салтыкова вярнулася ў шоў-бізнэс. Артыстка выпусціла альбом «Раней ня выдадзенае», а таксама сінгл «За мной» кліпмэйкера Алішэра.
У канцы лета 2017-га спявачка прэзентавала новую песню «Слова" Але "», а таксама дала інтэрв'ю для газеты «Крыніца новостей», дзе распавяла пра тое, што замуж выйдзе толькі за сапраўднага палкоўніка. Артыстка пачатку творчае супрацоўніцтва з дачкой Алісай, якая цяпер стварае музычны матэрыял для сольнага праекта. Аліса жыла на дзве краіны - Расею і Англію, піша музыку для англамоўнай публікі, але дзеля маці зрабіла выключэнне - адну з песень назвала «Дзяўчынка - Б».
фільмы
Скарыўшы пеўчы алімп, Ірына Салтыкова вырашыла паспрабаваць сябе ў кіно. Першы шанец зняцца ў мастацкім фільме прадставіўся ў 2000 годзе, калі рэжысёр Аляксей Балабанаў запрасіў спявачку ў карціну «Брат-2». Тады Ірыне дасталася другарадная роля, але працу артысткі станоўча ацанілі гледачы і крытыкі.
Ідэю зняць «Брат-3», якая з'явілася ў 2019-м, Салтыкова назвала жахлівай. Артыстку падтрымаў і Сяргей Бодров - старэйшы, які заявіў, што не мае намеру супрацоўнічаць з будучымі аўтарамі ці неяк кансультаваць.
У 2001 годзе Салтыкова зноў знялася ў ролі самой сябе, але ўжо ў праекце Ігара Карабейнікава «Крылы». Фільм спалучае ў сабе гульнявыя, рэпартажныя і дакументальныя здымкі.
У 2002-м спявачка з'явілася ў баявіку Станіслава Мареева «Рускі спецназ». На гэты раз акторцы дасталася галоўная роля агента ФСБ. У тым жа годзе выйшла карціна «правінцыялы», у якой зорка зноў згуляла саму сябе. Затым у акцёрскай біяграфіі Салтыкова здарыўся перапынак.
З 2005 па 2011 гады спявачка здымалася ў серыяле «Кулагін і партнёры», у 2009-м ўдзельнічала ў праекце «Даеш моладзь!». Галоўныя ролі ў папулярным скетч-шоу згулялі акцёры тэлеканалаў СТС і ТНТ - Міхаіл Башкатов, Андрэй Бурковский, Яўгена Крегжде, Юлія Паршута, Ганна Хількевіч. У 2011-м фільмаграфію Салтыкова папоўніў серыял «Пілот міжнародных авіяліній».
тэлебачанне
На юбілейным канцэрце, які быў наладжаны ў гонар культавага фільма «Брат- 2», Салтыкова выступіла ў ролі сувядучага шоўмена Алега Гаркушы. У праграму ўрачыстага мерапрыемства ўвайшлі песні да кінафільма - «Палкоўнік» ( «Бі-2»), «Зямля» ( «Маша і мядзведзі»), «Сакрэт» ( «Агата Крысці»), «ТуЛуЛа» (Чычэрына), «Лінія жыцця »(« Сплін ») і іншыя.У гэтым жа годзе з удзелам артысткі, а таксама Вікторыі Боні, Марыі Кажэўнікавай і Косці Цзю на Першым канале адбылася прэм'ера шоу «Без страхоўкі». Ірына з лёгкасцю спраўлялася з практыкаваннямі па мастацкай гімнастыцы, выступіла на бервяне, зрабіла нумар з булавамі. У дуэце са спявачкай рэгулярна з'яўляўся майстар спорту па спартыўнай акрабатыцы Мікіта Анішчанка.
Папулярная ў мінулым спявачка нагадвае пра сябе, прымаў запрашэнні на разнастайныя праекты, на якіх абмяркоўваюцца апошнія навіны з жыцця знакамітасцяў. На экраны тэлевізараў з удзелам Ірыны выходзілі праграмы «Зоркі сышліся», «Хай кажуць», «Эксклюзіў».
З перадачай пра рамонт выйшаў скандал - артыстка адмовілася падпісваць непрафесійна складзены дагавор. Падзялілася яна і ўласным меркаваннем аб творчай і асабістым лёсе якія пайшлі калегаў Децла і Юліі Началава.
Асабістае жыццё
Першае каханне Ірыны клікалі Сяргей. Маладыя людзі спачатку тусаваліся ў адной кампаніі, з часам сяброўства перарасло ў раман. Потым хлопец пайшоў у войска, а дзяўчына яго не дачакалася - сустрэла новага кавалера Валерыя. З ім рассталася, калі з'явіўся Віктар Салтыкоў.
З будучым мужам Ірына пазнаёмілася на адпачынку ў Сочы. У сярэдзіне 80-х Віктар Салтыкоў быў вельмі папулярным выканаўцам, салістам гурта «Форум». Уся краіна ведала песні калектыву «Давайце стэлефануемся», «Астравок», «Белая ноч». Сустрэча адбылася выпадкова. Ірына разам з сяброўкай выйшла прагуляцца ўвечары па набярэжнай, насустрач ім ішлі маладыя людзі, адзін з якіх адарыў дзяўчыну адразу некалькімі букетамі кветак. Гэтым абаяльным незнаёмцам аказаўся Віктар.
Вяселле Ірыны і Віктара адбылася ў 1987 годзе, спявачка ўзяла прозвішча мужа. У тым жа годзе ў пары з'явілася дачка Аліса. Шлюб падоўжыўся 8 гадоў. Крызіс у адносінах мужа і жонкі супаў з творчым крызісам Салтыкова. Папулярнасць вакаліста апынулася мімалётнай. Гэта падштурхнула кіраўніка сямейства да таго, каб пусціцца ва ўсе цяжкія.
Ірына перажыла здрады, п'яныя дэбошы мужа і нават рукапрыкладства. Тым не менш яна шмат што вынесла з гэтых адносін. Шлюб даў жыццёвы вопыт і дачка. У студыі шоў Леры Кудраўцавай «Сакрэт на мільён» Салтыкова падзялілася, што магла б нарадзіць яшчэ дваіх дзяцей, але Віктар прымусіў зрабіць аборт.
Яшчэ адным адкрыццём для гледачоў стаў аповяд Іры аб анкалагічным захворванні. Дыягназ ўсталявалі выпадкова і, на шчасце, на ранняй стадыі. І паколькі адбылося гэта адразу пасля разводу, Салтыкова ўпэўненая, што ўсе хваробы - ад нерваў. Таму да ўсіх перыпетыях яна ставіцца спакойна, бо галоўнае - здароўе.
У далейшым у асабістым жыцці Ірына не адчувала недахопу ва ўвазе мужчын, але ні адзін раман не скончыўся замужжам. А сур'ёзных, працяглых здарылася два. Першы партнёр кожны дзень дарыў кветкі, прасіў нарадзіць дзіця, але быў жанаты. Адносіны, па словах Салтыкова, скончыліся па дурасці, тым не менш тыя 6 гадоў - самыя шчаслівыя.
Да наступнага выбранніку артыстка ставілася жахліва, маніпуляваць ім. Пасля даведалася, што малады чалавек - наркаман. Успамінаць гэтую гісторыю Ірына не любіць. У канцы 90-х жанчыне прыпісвалі адносіны з прадстаўніком крымінальнага свету. У 2000 годзе спявачка некалькі разоў была заўважаная ў кампаніі расійскага хакеіста Паўла Бурэ.
У 2016-м Салтыкова размясціла ва ўласным акаўнце ў «Инстаграме» сумесныя фота з акцёрам Аляксандрам Дзячэнка, пасля чаго прыхільнікі выказалі здагадку наяўнасць блізкіх адносін паміж артыстамі. Пікантнасць сітуацыі надавала тое, што Аляксандр жанаты і не збіраецца разводзіцца.
Здымкі спявачкі ў купальніку ці без макіяжу выклікаюць зайздрасць: Ірына захавала практычна тую ж знешнасць, што ў маладосці. Сама артыстка сцвярджае, што пазбягае інвазівных касметычных працэдур, паколькі не давярае расійскім лекарам і не жадае злівацца з агульнай масай «обколотых ботоксом i пакрыўджана губы». Салтыкова старанна сочыць за харчаваннем, а калі заўважае недасканаласці, займаецца спортам і харэаграфіяй з педагогам з Вялікага тэатра.
Зараз Ірына Іванаўна жыве адна і адчувае сябе абсалютна шчаслівай ва ўласным доме. У планах знакамітасці заняцца вытворчасцю курыных яек.
Ірына Салтыкова зараз
Ірыне Салтыкова прыйшлося зноў акунуцца ў час сваёй маладосці ў перадачы «Лёс чалавека» з Барысам Корчевниковом. У эфіры ад 14 мая 2021 года артыстка распавяла аб некалькіх страшных момантах у лёсе, звязаных з рукапрыкладствам былога мужа, яго агрэсіўнасцю і згубнымі звычкамі. У той жа час спявачка паведаміла, што дзякуючы гэтаму чалавеку стала самадастатковай, якая ўмее пастаяць за сябе асобай.Салтыкова прызналася аб зробленых абортах ад Віктара Уладзіміравіча, заўважыўшы: гэта было сумеснае рашэнне, адносіны да таго часу ўжо згасалі. Зараз артыстка спадзяецца, што «отмолила» гэтыя грахі, і шкадуе аб зробленым. Пасля разводу бацька не дапамагаў з выхаваннем Алісы, і маці-адзіночцы давялося цэлымі днямі працаваць для таго, каб падняць дзіцяці.
Сёння Ірына Іванаўна па-ранейшаму ўспамінае з цеплынёй толькі аб адным мужчыну, імя якога яна не пагадзілася назваць Корчевникову. У размове была закранутая тэма і іншых спадарожнікаў у жыцці знакамітасці, якія так і не прынеслі ёй шчасця.
Салтыкова назвала сваю дачку адзінай прычынай, дзякуючы якой не зламалася, а стала вядомай спявачкай і артысткай. Толькі гледзячы на Алісу, яна развівалася і дасягала новых вяршынь, пры гэтым абсалютна не зацыклівацца на гэтак званае жаночым шчасце.
Дыскаграфія
- 1995 - «Шэрыя вочы»
- 1996 г. - «Блакітныя вочкі»
- 1998 года - «Аліса»
- 2001 года - «Лёс»
- 2004 г. - «Я твая»
- 2008 - «Была не была ...»
- 2016 - «Раней ня выдадзенае»
- 2016 - «За мной»
- 2018 - «Слова« Але »
- 2018 - «Дзяўчынкі»
фільмаграфія
- 2000 - «Брат 2»
- 2001 года - «Крылы»
- 2002 - «Рускі спецназ»
- 2005-2011 - «Кулагін і партнёры»
- 2011 - «Пілот міжнародных авіяліній»