біяграфія
Алег Васількоў - расійскі акцёр, за якім трывала замацавалася амплуа прадстаўніка злачыннага свету. Сам артыст з іроніяй ставіцца да стварыць імідж, але ў яго скарбонцы з'яўляюцца камедыйныя і драматычныя ролі ў папулярных кінафільмах і серыялах. Васількова любяць за яго ўменне арганічна глядзецца ў кадры, а таксама за абаянне і харызму.Дзяцінства і юнацтва
Алег Маратавіч Васількоў нарадзіўся ў траўні 1970 гады ў Варонежы ў простай сям'і, дзе не было нікога з свету мастацтва. Яго бацькі працавалі інжынерамі. Алег, як і большасць яго аднагодкаў, любіў хадзіць у кіно. У той час моладзь не сядзела круглымі суткамі ў сацыяльных сетках, таму кінематограф і спорт былі галоўнымі аддушына.
У дзяцінстве па патрабаванні бацькі хлопчык пачаў наведваць секцыю класічнай барацьбы, але неўзабаве закінуў трэніроўкі, змяніўшы іх на хакей. Вялікі ўплыў на развіццё ўнука аказаў дзед. Ён прывучыў Алега да рыбалкі і птицеловству. Другое хобі, па словах артыста, было яго запалам на працягу 9 гадоў. Мары стаць акцёрам у простага хлопца не было. Перспектыву «патрапіць у тэлевізар» Алег Васількоў лічыў такі ж «рэалістычнай», як стаць касманаўтам.
Аднак лёс часам падае дзіўныя падарункі, робячы казку быллю. Так здарылася і з Васількова. Адслужыўшы ў арміі, ён вярнуўся дадому і задумаўся, якім шляхам ісці далей. Усё вырашылася само сабой, калі да Алега звярнуўся адзін з яго сяброў, прапанаваўшы паспрабаваць сябе ў кінематографе.
На пытанне, ці хоча Васількоў зняцца ў кіно, той адказаў сцвярджальна, хоць не вельмі верыў у поспех гэтай задумы. Так хлопец трапіў на здымачную пляцоўку фільма «Сто дзён да загада» па аднайменным творы Юрыя Палякова. Пасля спроб Алега Васількова не проста ўзялі ў праект, але і даверылі яму адну з галоўных роляў, пра якія маладыя акцёры могуць толькі марыць.
Ён з'явіўся на экране з такімі мэтрамі расійскага кінематографа, як Армэн Джыгарханян і Уладзімір Заманскій. Так Алег Васількоў здолеў імкліва ўварвацца ў свет кінематографа, не маючы за спіной не тое што акцёрскай адукацыі, а нават тэатральнага гуртка ў школе. Калі фільм выйшаў на вялікія экраны, Алег Васількоў ўжо не задумваўся, чым яму заняцца далей. У тым жа 1990 году ён аднёс дакументы ў ВГIК і адразу паступіў. Вучыўся ў майстэрні Сяргея Салаўёва.
фільмы
Кінематаграфічная біяграфія Алега Васількова, імкліва пачаўшыся ў 1990 годзе карцінай «Сто дзён да загаду", працягнулася пасля заканчэння тэатральнага ВНУ. Але так як на двары былі «ліхія 90-е», то кінематограф апынуўся ў даволі жаласным стане. Новых праектаў амаль не здымалі, грошай на дарагое мастацтва катастрафічна не хапала. Васількоў з'яўляўся ў невялікіх эпізодах малабюджэтных фільмаў-аднадзёнак.
У 1997-м Алег Васількоў атрымаў прапанову зняцца ў зорнай ролі. Гэта была нашумелая карціна з адкрытымі эратычнымі сцэнамі «Дзіўнае час». Алег Маратавіч сыграў юнака, якога спакушае дасведчаная дарослая жанчына. У вобразе гераіні знялася Алена Маёрава. У Расіі карціну не ацанілі, затое на кінафестывалі ў Ратэрдаме яна мела немалы поспех.
Наступным яркім эпізодам ў кар'еры артыста была эпізадычная роля ў працягу культавага фільма «Брат», які выйшаў на экраны ў 2000-м. Праз 2 гады артыст з'явіўся ў эпізадычных вобразе ў расійскай гангстарскай сазе «Брыгада», якая зрабіла папулярнымі Сяргея Безрукова, Дзмітрыя Дзюжава, Паўла Майкова, Уладзіміра Вдовиченкова, Кацярыну Гусеву.
Часцей за ўсё Алег Васількоў з'яўляецца ў ролях другога плана або эпізодах. У большасці выпадкаў гледачы бачаць акцёра ў вобразе крымінальных персанажаў. Сярэдняга росту (168 см) выканаўца са спартыўнай фігурай арганічна ўжываўся ў прапанаваныя яму вобразы.
Сам Алег Маратавіч даўно змірыўся з такім становішчам рэчаў. З уласцівым яму гумарам ён кажа, што візуальна мала падобны на фізіка-ядзершчыка, таму даволі спакойна ўспрымае той факт, што часцей за ўсё рэжысёры прапануюць яму адлюстроўваць бандытаў.
Алег Васількоў любім многімі гледачамі і рэжысёрамі. Ён адзін з фаварытаў пастаноўшчыка Аляксея Мизгирева і з'явіўся ў некалькіх яго карцінах. Найбольш вядомыя з іх - «Крэмень», «Бубен, барабан» і «Канвой».
У апошнім праекце Васількоў бліскуча згуляў вар'ята армейскага капітана. Гэты вобраз не толькі цэнтральны ў карціне, але і адзін з любімых у рэпертуары артыста. Хоць, як сцвярджае Алег Маратавіч, гэтая праца апынулася вельмі складанай. Здымачны працэс часам доўжыўся па 14 гадзін у дзень і быў вельмі знясільваючым, але атрыманы вынік апраўдаў выдаткаваныя высілкі цалкам.
Найбольш вядомымі яго працамі ў 2000-я сталі карціны «Марш славянкі» і «хірамантыі». А ў 2011-м акцёр з'явіўся адразу ў трох яркіх праектах - «Стомленыя сонцам - 2», а таксама серыялах «Знахар-2» і «Катоўскі», ўпадабаных шматлікім гледачам.
Фільмаграфія Алега Васількова шырокая. І няхай у нешматлікіх з праектаў акцёр сыграў галоўныя ролі, але гэта не прымяншае яго заслуг і таленту. Бо часта менавіта героі другога плану ствараюць той агульны фон, які пры збегу розных абставінаў і прыносіць праекту поспех. Як не ўзгадаць у сувязі з гэтым ролю Федзькі ў киноромане Уладзіміра Хаціненка «Бесы», якую Васількоў адыграў віртуозна, здолеўшы глыбока прачуць і ўвасобіць вобраз забойцы-катаржніка.
У 2015-м гледачы ўбачылі любімага артыста ў двух стужках - ваеннай драматычнай карціне «Бітва за Севастопаль», дзе ён сыграў капітана Макарава, і крымінальным серыяле «Метад». У апошнім праекце Алег Маратавіч з'явіўся ў вобразе героя па мянушцы Глухі, які дапамагаў у працы сьледчаму Радзівону Меглину (Канстанцін Хабенскі). Абодва фільмы атрымалі цёплыя водгукі гледачоў і высокія ацэнкі кінакрытыкаў.
Праз год рэпертуар артыста папоўніўся гучным праектам - серыялам «Вольга», у якім ён выканаў ролю былога мужа галоўнай гераіні (Яна Траянава) і бацьку яе дачкі Ані (Ксенія Суркова).
Асабістае жыццё
Упершыню Алег Васількоў ажаніўся ў ранняй маладосці, калі вучыўся ў Вгiке. Яго жонкай стала студэнтка гэтай жа ВНУ Святлана Бобкін. Саюз апынуўся кароткатэрміновым і бяздзетным. Пазней Святлана патлумачыла, што інакш гэты напаўдзіцячы раман скончыцца не мог. Як яна кажа, «маладыя людзі міла сустрэліся і гэтак жа міла разышліся». Пасля іх растання Бобкін кінула здымацца і неўзабаве стала вядомая як салістка групы «Стрэлкі» Гера.
Трэба сказаць, што асабістае жыццё Алега Васількова складвалася няпроста. У 1997 годзе падчас здымак стужкі «Дзіўнае час» Алег Васількоў пазнаёміўся з Аленай Маёрава. Пазней адносіны двух партнёраў па фільме будуць расцэненыя навакольнымі як гарачы раман, якая перапынілася трагічнай смерцю артысткі.
Але сам Васількоў неаднаразова падкрэсліваў у інтэрв'ю, што з Аленай яго звязвалі толькі сяброўскія адносіны. Актрыса перажывала крызіс у сямейных адносінах, а Алег стаў для яе тым чалавекам, якому яна магла гадзінамі «плакацца ў камізэльку». Васількоў спрабаваў даглядаць за Маёрава, але тая адказала яму адмовай, захаваўшы пры гэтым прыяцельскія адносіны.
Неўзабаве Алег Васількоў ажаніўся ў другі раз. Імя яго жонкі - Наталля, пара пражыла разам 15 гадоў. Жонка Васількова першы час працавала кастынг-дырэктарам, затым заснавала ўласнае акцёрскае агенцтва.
У сям'і нарадзілася дачка Сафія. Але адносіны завяршыліся тады, калі Алег западозрыў сваю другую палоўку ў здрадзе. Пра гэта ён пазней раскажа ў перадачы «Лёс чалавека» з Барысам Корчевниковым.
У 2016 годзе Алег паклікаў да вянца Марыю Ткачову. Трэцяя жонка таксама мае дачыненне да мастацтва - яна рэжысёр, здымае серыялы. Іх вяселле прайшла сціпла, так як муж і жонка мелі патрэбу толькі ў ўладжвання юрыдычных фармальнасцяў з-за пастаянных пераездаў Марыі з роднага Кіева ў Маскву. Жонка малодшай Алега на 14 гадоў, у іх шлюбе пакуль няма агульных дзяцей.
Яшчэ адно хобі, любоў да якога Алег пранёс праз гады, - калекцыянаванне мініяцюрных паравозаў. Цікавасць да чыгуначнай тэхніцы у яго ўзнік у дзяцінстве - дзед быў машыністам цеплавоза. Сёння калекцыя транспартных сродкаў размяшчаецца ў акцёра ў гаражы, дзе ён хоча выбудаваць мініяцюрную станцыю, копію таго месца пад Саранск, дзе працаваў дзядуля.
Васількоў выдатна спраўляецца з мужчынскімі абавязкамі на прысядзібным участку. Яшчэ знаходзячыся ў шлюбе з другой жонкай, ён узвёў за горадам 2 вялікіх дома з бруса.
На імя акцёра зарэгістраваны рахунак на «Инстаграме», дзе ён размяшчае не толькі фота сваёй сям'і, але і кадры з прыхільнікамі.
Алег Васількоў зараз
Зараз акцёр працягвае паспяхова будаваць прафесійную кар'еру. Ён запатрабаваны ў вялікім метры і рэйтынгавых тэлепраектах. За ролямі Васількоў, па яго прызнанні, не гоніцца, таму выбірае толькі тыя працы, якія яму па душы.
У 2018 годзе ён зняўся ў драматычным серыяле «Гадуноў». Затым былі працы ў медыцынскім серыяле «Доктар Рыхтэр. Працяг », камедыі« Канікулы прэзідэнта », драмы« Спитак ». У 2019 годзе з яго удзелам стартаваў паказ ваеннага фільма Паўла Лунгіна «Братэрства» і фільма жахаў «Рассвет». У планах у Алега папоўніць свой рэпертуар ролямі ў праектах «Чырвоны прывід» і «Моцная браня».
фільмаграфія
- 1990 - «Сто дзён да загаду"
- 1997 - «Дзіўнае час»
- 2000 - «Брат-2»
- 2002 - «Брыгада»
- 2009 г. - «Тухачэўскі. Змова маршала »
- 2009 г. - «Катоўскі»
- 2010 - «Стомленыя сонцам 2: Прадстаянне»
- 2012 - «Метад Фрэйда»
- 2012 - «Канвой»
- 2014 - «Бесы»
- 2015 - «Бітва за Севастопаль»
- 2018 - «Спитак»
- 2018 - «Канікулы прэзідэнта»
- 2018 - «Гадуноў»
- 2019 - «Братэрства»