Людміла Харытонава - фота, біяграфія, асабістае жыццё, навіны, фільмы 2021

Anonim

біяграфія

Людміла Харытонава - расійская актрыса тэатра і кіно, якая нячаста з'яўляецца на экранах тэлевізараў, тым не менш на яе рахунку мноства папулярных праектаў і супрацоўніцтва з яркімі прадстаўнікамі расійскага кінематографа - Максімам Вітарганам, Кірылам Кяро, Іванам Оганесяном, удзельнікамі тэатра «Квартэт І».

Дзяцінства і юнацтва

Людміла нарадзілася ў Сочы, дзе скончыла школу і вакальнае аддзяленне вучылішча мастацтваў. Будучы студэнткай 2-га курса, стала выходзіць на сцэну сочынскай філармоніі ў складзе фальклорнага ансамбля «Люба».

На працягу 3 гадоў будучая актрыса набіралася прафесійнага вопыту, а ў 2004 годзе паехала ў сталіцу Расіі і паступіла ў Маскоўскі дзяржаўны універсітэт культуры і мастацтваў. Але неўзабаве яна ўсвядоміла, што музычная кар'ера прыцягвае яе значна менш, чым сьцежка кінаакторкі.

Дзякуючы таленту і ўпартасьці Людміла Харытонава дамагаецца перакладу ў адзін з самых прэстыжных тэатральных ВНУ краіны - у Вышэйшую тэатральную вучэльню імя Барыса Шчукіна, дзе стала вучыцца ў майстра Валерыя Фокіна.

Першай сцэнай, на якую ў якасці актрысы выйшла Харытонава, сталі падмосткі тэатральнага таварыства «А.Р.Т.О.», дзе яна выступала на працягу года, пасля чаго засяродзілася на здымках у кінематографе.

Акрамя тэатральнай сцэны і здымачнай пляцоўкі, Людмілу можна ўбачыць у рэкламных роліках. Напрыклад, вядомае камерцыйнае відэа мабільнага аператара "Білайн" зманціравана менавіта з яе ўдзелам. Пры росце 165 см фігура актрысы валодае мадэльнымі параметрамі, дзякуючы чаму Харытонава аднойчы патрапіла на старонкі мужчынскага глянцу - яна знялася для часопіса «Максім».

фільмы

Творчая біяграфія артысткі пачалася праз 2 гады пасля заканчэння тэатральнага ВНУ. У 2011-м на экраны выйшаў серыял «Дарагі мой чалавек», які апынуўся рэмейкам знакамітай аднайменнай карціны 1958 гады, знятай паводле раманаў Юрыя Германа. У новай версіі дэбютавала і Людміла Харытонава, якой дастаўся вобраз ціхай дзяўчыны Пелагеі.

Людміла Харытонава (кадр з серыяла «Дарагі мой чалавек»)

У крымінальнай драме «Прынцып Хабарава» акторка згуляла тактоўна даму Аляксандру Беланогава, каханую галоўнага героя. Гэтая роля прыцягнула многіх гледачоў да персоны Харытонавай і прымусіла сачыць аматараў кіно за фільмаграфіі шматабяцальнай кінаакторкі.

Адна са знакавых гераінь Людмілы - Валянціна Кліменка ў дэтэктыўным серыяле «Косці». Фільм ствараўся па матывах амерыканскага праекта Bones. У расследаванні складаных злачынстваў ўдзельнічаюць вучоная-антраполаг і яе каманда з аднаго боку і прадстаўнікі сілавых структур - з другога. У асноўны склад расійскага тэлефільма апынуліся Наталля Высочанская, Канстанцін Салаўёў, Ганна Старшенбаум, Арцём Осіпаў.

Людміла Харытонава (кадр з серыяла «Прынцып Хабарава»)

Людміла не прымусіла доўга чакаць сваіх прыхільнікаў. Пасля драмы «Гняздо Кочатаў» і 2-й часткі баевіка «Нюхач» яна падарыла ў сакавіку 2016 года добры настрой усім тэлегледачам з дапамогай камедыйнага серыяла «Дзённік Луізы Ложкін».

У гэтым фільме Харытонава згуляла інфантыльных дзяўчыну Лушу, пастаянна лунае ў аблоках і якая даводзіць навакольных да белага гартавання сваімі скурпулёзных разбор любой, нават нязначнай, сітуацыі. Цікава, што двух сябровак галоўнай гераіні згулялі Ніна Лашчыніна і Ніно Кантарыя, якія і ў жыцці з'яўляюцца сяброўкамі Людмілы.

Ніна Лашчыніна, Людміла Харытонава і Ніно Кантарыя (кадр з серыяла «Дзённік Луізы Ложкін»)

У гэты ж час у фільмаграфіі актрысы з'явілася спартыўная драма «Байцоўскі зрыў». У гэтай карціне Людміла знялася разам з Дзмітрыем Казельску, Ганнай Тараторкін, Уладзіславам Кузняцовым, Андрэем Харенко.

Адну з галоўных роляў выканаўца атрымала ў меладраме «Каханне як стыхійнае бедства». У фільме перапляліся некалькі любоўных ліній, удзельнікамі якіх сталі персанажы Ірыны Таранник, Аляксандра Ратнікава, Арцёма Ткачэнка і іншых.

Людміла Харытонава (кадр з серыяла «Паляванне на д'ябла»)

Іншая праца Харытонавай - роля ў серыяле "Старэйшая жонка» - карысталася не меншым поспехам у аматараў мыльных опер. У гэтым фільме партнёрамі Людмілы па здымачнай пляцоўцы сталі Алена Шылава, Уладзіслаў загінуў, Яніна Калеснічэнка, Пётр Баранчеев, Анастасія Акатова.

У 2017 годзе актрыса атрымала прывабная прапанова згуляць візіянерку у праекце «Паляванне на д'ябла». Гэта шпіёнскі серыял рэжысёра Давіда Ткебучавы, у якім гаворка пайшла пра былога рускай выведніку, які здолеў прадухіліць стварэнне сакрэтнай зброі спецслужбамі Еўропы. У карціне сыгралі Сяргей Бязрукаў, Марыя Лугавая, Яўген Стычкин, Арцём Ткачэнка, Ілля Любімаў.

Асабістае жыццё

У 2011 годзе Людміла Харытонава выйшла замуж за вядомага акцёра Івана Волкава, былога мужа Чулпан Хаматавай. Ад папярэдніх адносін у яго засталося двое дзяцей. Пасля вяселля Людміла ўзяла прозвішча мужа і нават у тытрах некаторых фільмаў праходзіла як Людміла Волкава.

У сям'і нарадзілася дачка Аляксандра. Але па невядомых публіцы прычынах асабістае жыццё мужа і жонкі не заладзілася. З'явіліся паведамленні, што Людміла і Іван жывуць асобна. Хоць аб афіцыйным разводзе на дадзены момант ніякіх звестак не маецца.

Актрыса вядзе персанальную старонку ў «Инстаграме», куды выкладвае сямейныя фота і кадры, зробленыя падчас шматлікіх падарожжаў.

Людміла Харытонава зараз

Цяпер Людміла Харытонава працягвае з'яўляцца на вялікім экране і ў тэлепраектах. У 2018 году акторка засвяцілася ў папулярнай камедыі «Пра што гавораць мужчыны. Працяг », дзе зняліся артысты тэатра« Квартэт І ». Яна выканала ролю сакратара Сашы (Аляксандр Дзямідаў).

У 2019 годзе на канале ТБ-3 з удзелам Харытонавай адбылася прэм'ера трылера «Прывіды мінулага». Галоўны герой апавядання, сталічны лекар (Ягор Бероев), прыбывае на малую радзіму, дзе з ім пачынаюць адбывацца дзіўныя рэчы.

Таксама ў 2019-м выйшла крымінальная драма «Рыкашэт», дзе Людміла Харытонава ўвасобіла вобраз жанчыны-кілера. Разам з ёй на экране паўсталі Аляксандр Устюгов, Кацярына Волкава, Сяргей Шнырев, Пётр Рыкаў, Вікторыя Забалотны, Канстанцін Адаева.

фільмаграфія

  • 2011 - «Дарагі мой чалавек»
  • 2012 - «Масква. Тры вакзала »
  • 2012 - «Прынцып Хабарава»
  • 2013 - «Гняздо Кочатаў»
  • 2013-2014 - «Косці»
  • 2015 - «Нюхач-2»
  • 2016 - «Дзённік Луізы Ложкін»
  • 2016 - «Байцоўскі зрыў»
  • 2016 - "Каханне як стыхійнае бедства»
  • 2016 - "Старэйшая жонка»
  • 2017 - «Паляванне на д'ябла»
  • 2018 - «Пра што гавораць мужчыны. працяг »
  • 2019 - «Прывіды мінулага»

Чытаць далей