біяграфія
Ніно Кантарыя - расійская актрыса, якая дамаглася поспеху як у тэатры, так і ў кінематографе. Тэлеглядач добра знаёмы з ёй па такіх фільмах і серыялах, як «Думай як жанчына», «Адліга», «Кухня» і «Дзённік Луізы Ложкін».
Яна нарадзілася і вырасла ў Маскве. Дарэчы, дзядуля Ніно - сусветна вядомы чалавек па імі Мелітон Кантарыя. Менавіта ён у 1945 году паставіў савецкі сцяг у Берліне над зрынутым Рэйхстагам, азнаменаваўшы перамогу савецкага народа ў Вялікай Айчыннай вайне.
Ніно з ранніх гадоў марыла стаць актрысай, цікавілася тэатрам, займалася ў дзіцячай акцёрскай студыі, актыўна прымала ўдзел ва ўсіх школьных конкурсах мастацкай самадзейнасці. На выступах дзяўчынка ўмела танчыла, выразна чытала вершы, самастойна ставіла разнастайныя сцэнкі і старалася па максімуму рэалізоўваць усе свае ідэі.
Цяга да мастацтва ня вычарпалася да заканчэння школы, таму Ніно паступіла ў Тэатральную вучэльню імя Б. Шчукіна, пасля якога актрыса ўвайшла ў трупу Тэатра імя Яўгена Вахтангава.
На сцэне гэтага знакамітага тэатра Кантарыя гуляла вельмі розных персанажаў у рознапланавых спектаклях - ад опереточная музычнай пастаноўкі «Мадэмуазель Нитуш» да класічных п'ес «Ганна Карэніна» і «Атэла». Найбольш удала даюцца акторцы драматычныя ролі. Складаныя па драматургіі спектаклі з яе ўдзелам «Бераг жанчын» і «Усміхніся нам, Госпадзе» атрымлівалі высокія ацэнкі тэатральных крытыкаў.
фільмы
Упершыню з'явілася на экране Ніно Катар у 2010 годзе, калі ў складзе трупы Тэатра імя Вахтангава прыняла ўдзел у экранізацыі адэскага мюзікла «Белая акацыя». Але гэта быў хутчэй тэлеспектакль, чым паўнавартаснае кіно.
Таму сапраўдным дэбютам актрыса лічыць кінакамедыі «Дублёр», за якой рушылі ўслед такія вядомыя карціны, як сітком «Кухня», камедыйны серыял «Думай як жанчына» і нашумелая меладрама Валерыя Тадароўскага «Адліга», дзе Ніно знялася ў ролі Ніны Хрусталёвай, мачахі галоўнага героя .
Сапраўдным адкрыццём у акцёрскай кар'еры Ніно Катар стаў 2016 год, бо толькі ў пачатку каляндарнага года выйшла адразу тры вялікія работы з удзелам актрысы: жаночы камедыйны серыял «Дзённік Луізы Ложкін», вострасюжэтная меладрама «Скрыжаванні лёсу» і лёгкая рамантычная камедыя «8 лепшых спатканняў» .
У кожным праекце гераіні Ніно Катар маюць значны ўплыў на сюжэт фільмаў, таму прыхільнікі змогуць атрымаць асалоду ад вялікай колькасцю эфірнага часу і гульнёй малады актрысы.
Атрымліваецца, што калі ў тэатры Катара ў першую чаргу сур'ёзная драматычная акторка, то ў кінематографе яна часцей з'яўляецца ў камедыях і лёгкіх ненавязьлівых фільмах.
Асабістае жыццё
Ніно Катар не замужам і не мае дзяцей. Уласна, яна і не спяшаецца пайсці пад вянец. І справа не толькі ў тым, што дзяўчына з галавой сышла ў працу, практычна не мае вольнага часу і цалкам аддаецца тэатральным рэпетыцыі і здымак у чарговым кінапраекце.
Ніно лічыць, што замуж выходзіць трэба толькі за такога мужчыну, у якім будзеш ўпэўненая на ўсе сто. Прыкладам для актрысы з'яўляюцца яе бацькі, якія ўжо згулялі сярэбранае вяселле і працягваюць падтрымліваць адзін аднаго ва ўсім.
фільмаграфія
- 2010 - «Белая акацыя»
- 2012 - «дублёрам»
- 2013 - «Адліга»
- 2013 - «Думай як жанчына»
- 2013 - «Кухня»
- 2016 - «Скрыжаванні лёсу»
- 2016 - «8 лепшых спатканняў»
- 2016 - «Дзённік Луізы Ложкін»
- 2016 - «Васіліса»
- 2016 - «Неваляшка»