біяграфія
Аляксандр Канстанцінавіч Фатюшин - савецкі і расійскі акцёр тэатра і кіно, які сыграў абаяльнага, але які пакутуе ад алкагалізму хакеіста Гурына ў культавым фільме «Масква слязам не верыць».
Аляксандр нарадзіўся ў простай рабочай сям'і ў Разані. Бацька «круціў баранку», мама працавала на фабрыцы. У сямействе Фатюшиных падрастаюць трое дзяцей, з якіх Аляксандр быў малодшым. Саша рос звычайным хлопчыкам, які захапляецца, як і многія аднагодкі, футболам.
Падчас вучобы ў малодшых класах у хлопчыка з'явілася яшчэ адно захапленне - тэатр. Аляксандр запісаўся ў школьны драмгурток услед за старэйшым братам Віталём. Характэрна, што неўзабаве Віталь астудзеў да гэтага занятку, а вось Аляксандр, наадварот, зразумеў, што яно чырвонай ніткай пройдзе праз жыццё.
Так і здарылася. Па заканчэнні школы Аляксандр Фатюшин цвёрда вырашыў паступаць у тэатральную ВНУ. Родныя ўспрынялі гэтае рашэнне неадназначна. А сястра наогул заявіла, што з прозвішчам Фатюшин Аляксандра і на парог тэатральнага ВНУ не пусцяць. Але малодшы брат праявіў нябачанае упартасць і нават паспрачаўся, што праз дзясятак гадоў прозвішча даведаецца ўся краіна. Пазней так і аказалася: Аляксандр Канстанцінавіч гэтая спрэчка выйграў. У 1976 году Фатюшин атрымаў прэмію як лепшы выканаўца мужчынскай ролі ў карціне «Вясновы прызыў».
Але шлях да славы быў цярністы. Фатюшин здолеў паступіць у Дзяржаўны інстытут тэатральнага толькі з другога разу. Юнак трапіў на курс да легендарнага настаўніку Андрэю Ганчарову. Разам з ім вучыліся Ігар Касталеўскі і Аляксандр Салаўёў.
фільмы
Кінематаграфічная біяграфія Аляксандра Фатюшина пачалася адразу ж пасля заканчэння ВНУ. Дэбютнай стала роля ў карціне «Тры дні ў Маскве». У тым жа 1974-ом маладому артысту прапанавалі згуляць Эдзіка ў культавай меладраме Андрэя Смірнова "Восень". Гэтыя два фільмы апынуліся выдатным стартам для Фатюшина. Праз 2 гады Аляксандра разам з былым аднакурснікам Ігарам Касталеўскі запрасілі зняцца ў стужцы Паўла Любімава «Вясновы прызыў».
У вобразе сяржанта Карпенка Фатюшин апынуўся пераканаўчым. Герой - гэта нейкі зборны вобраз дарвацца да ўлады ўчорашняга прызыўніка, які імкнецца кіраваць лёсамі малодшых па званні. Супрацьстаяць дэспатызму сяржанта змог толькі прызыўнік-інтэлігент, роля якога дасталася Касталеўскі. Маладыя артысты бліскуча згулялі ў дуэце, следствам чаго і была вышэйзгаданая прэмія за лепшую мужчынскую ролю, уручаная Аляксандру Фатюшину на Рыжскім Усесаюзным кінафестывалі.
Пасля «Вясновага прызыву» Фатюшин здымаўся рэгулярна. У 1977 году акцёр з'явіўся ў галоўнай ролі Дзмітрыя Радкевіча ў меладраме «Гарантую жыццё».
Усесаюзная слава прыйшла да Аляксандра Канстанцінавічу, вядома ж, пасля культавай меладрамы «Масква слязам не верыць», якая выйшла на экраны ў 1979 годзе. Хоць слава магла абрынуцца на артыста двума гадамі раней, у «службовых раманаў» Эльдара Разанава.
Рэжысёр напісаў адмыслова «пад Фатюшина» вялікую ролю. Аляксандр Канстанцінавіч павінен быў адыграць жонка сакратаркі Верачкі. Але цяжкая траўма вочы анулявала планы: акцёр з'явіўся толькі ў эпізодзе.
У 1978 году фільмаграфія артыста папоўнілася працай у дэтэктыве «Лекі супраць страху». У фільме гаворка пайшла пра злачынцаў, якія выкарыстоўваюць найноўшае медыцынскае сродак для нейтралізацыі супрацоўнікаў міліцыі. Галоўнага следчага таямнічага справы, капітана Ціханава, адыграў Аляксандр Фатюшин.
Затое пасля экранізацыі «казкі пра сучасную Папялушцы», як часам называюць карціну «Масква слязам не верыць», Фатюшин-Гурын прачнуўся знакамітым. А калі ўлічваць «Оскар», якім узнагародзіла фільм Амерыканская Акадэмія кінамастацтва, то знакамітасць была не толькі ўсесаюзнай, але і сусветнай.
Здымацца ў касавых кінапраектах Аляксандр Фатюшин працягнуў у 80-я. Характэрна, што нават ролі другога плана, сыграныя таленавітым акцёрам, былі такія ж яркімі, як і галоўныя.
У 1980 годзе з удзелам артыста на экраны выйшлі драма «Ты памятаеш» пра каханне, пешчанай скрозь бяды вайны, спартыўны фільм «Хутчэй ўласнага ценю» пра сяброўства савецкага і нямецкага бегуноў. У кожнай з стужак артыст з'явіўся ў галоўнай ролі. У гэты ж час Фатюшин здымаецца ў камедыйнай меладраме «Дамы запрашаюць кавалераў», дзе гуляе ваеннага, а таксама ў драме «Чаканне», дзе пераўвасабляецца ў персанажа Ігара, каханага Машы Паўлавай (Наталля Ягорава).
У 1981 годзе Аляксандр зняўся ў фільме-катастрофе «34-й хуткі», дзе галоўныя ролі таксама выканалі Леў Дураў і Алена Маёрава. Кінакарціна выйшла ўслед за аналагічным фільмам Аляксандра Міт «Экіпаж» і стала не менш папулярнай, чым папярэднік. Кінакарціну аб палаючай цягніку паглядзела 26 мільёнаў гледачоў.
У выкананні Аляксандра Фатюшина гледачам палюбіўся герой Афанасій Крык ў драме «Расея маладая» пра жыццё Пятра Першага, дэсантнік Круглоў у вострасюжэтнай карціне «Адзінкавае плаванне» аб прадухiленнi буйной катастрофы экіпажам савецкага карабля, шпік сілавымі з дэтэктыва «Кодэкс маўчання» пра пярэваратняў у пагонах. Таксама Аляксандр Фатюшин з'явіўся ў кінакарцінах «Разбег», «Чалавек на паўстанку», «Шчаслівая, Жэнька!», «Танцы на даху».
Артыст паспяваў не толькі здымацца ў кіно, але і рэгулярна з'яўляцца на сцэне. Тэатральныя вобразы Аляксандра былі куды больш рознапланавымі і яркімі, чым кінематаграфічныя. На пастаноўкі «Гаворка», «Энергічныя людзі», «Жыццё Кліма Самгина», «Бег» і многія іншыя гледачы хадзілі менавіта «на Фатюшина». А з-за бліскучай гульні Аляксандра Канстанцінавіча спектакль «Дзеці Ванюшына» тэатралы перайменавалі ў «Дзяцей Фатюшина».
Не згубіўся акцёр і ў «ліхія 90-ыя», калі кінематограф перажываў не лепшыя часы. У 1990 годзе Фатюшин зняўся ў вострасюжэтнай карціне «Жывая мішэнь», дзе адыграў маёра дзяржбяспекі, які прыбыў у правінцыйны гарадок змагацца з мафіёзнай кланам.
Праз год артыст з'явіўся ў галоўнай ролі марака Кросовского у крымінальным фільме «Зараджаныя смерцю». У чарговым вострасюжэтным фільме «Кроў за кроў» герой Фатюшина уступае ў чарговую сутычку са злачынным сьветам. Парадаваў гледачоў акцёр і працамі ў крымінальным фільме «Ваўкадаў», у камедыі «Новы год у лістападзе» і шматсерыйнай стужцы «Транзіт для д'ябла».
Асабістае жыццё
Доўгі час Аляксандр Фатюшин заставаўся зорным халасцяком. У першай палове 80-ых у яго быў палкі раман з Ірынай Каліноўскай, якая на той момант была замужам за рэжысёрам. Дзеля каханай жанчыны акцёр здзяйсняў «вялікія і добрыя глупства». Аляксандр мог правесці выбранніцу на цягнік, а потым кінуцца ў аэрапорт і, дабраўшыся да месца прызначэння раней Ірыны, сустрэць каханую з букетам руж на пероне. Але акторка так і не вырашылася на стварэнне сям'і з Фатюшиным. Шмат у чым на рашэнне Ірыны паўплывала прыхільнасць артыста да спіртнога.
Калі гэты бурны раман так і не перарос у шлюб, то малады - маладзейшы Фатюшина на 12 гадоў - акторцы Алене Мольченко атрымалася давесці зайздроснага халасцяка да вянка.
Асабістае жыццё Аляксандра Фатюшина ўвянчалася законным шлюбам ў 1986 годзе, што апынулася велізарнай нечаканасцю для калег абодвух артыстаў. Бо яркага і працяглага рамана ў пары не заўважылі. На жаль, у Аляксандра і яго жонкі Алены ў шлюбе не было дзяцей. Але муж і жонка пражылі разам 17 шчаслівых гадоў, чаму сведчаць шматлікія сямейныя фота Фатюшиных. Зараз Алена замужам за акцёрам Ігарам Вараб'ёвым, хоць па-ранейшаму носіць прозвішча Фатюшина.
смерць
Захапленне футболам Аляксандр Фатюшин пранёс праз усё жыццё. Шмат гадоў артыст гуляў у сталічнай зборнай камандзе, якая складаецца з акцёраў. А яшчэ артыст горача хварэў за каханы «Спартак». У красавіку 2003 года каманда значна прайграла ЦСКА. Аляксандр Канстанцінавіч вельмі хваравіта прыняў паразу. Праз некалькі хвілін пасля фіналу акцёр адчуў недамаганне. Якія прыехалі лекары «неадкладкі» не змаглі выратаваць Аляксандра. У Фатюшина дыягнаставалі інфаркт, які і стаў прычынай смерці акцёра. Аляксандра не стала 6 красавіка 2003-го, усяго праз тыдзень пасля 52-га дня нараджэння.
Магіла артыста знаходзіцца на Алеі памяці выдатных спартсменаў і трэнераў Востряковского могілак у Маскве. Адразу пасля смерці Аляксандра Фатюшина выйшла дакументальная стужка з цыклу перадач Леаніда Філатава «Каб памяталі».
У 2011 годзе адбылася прэм'ера дакумэнтальнага фільму "Фатальная ролю Аляксандра Фатюшина». У стужцы гаворка пайшла аб працы акцёра над роляй у фільме «Масква слязам не верыць», якая нібы прадракла артысту хуткі бліскучы ўзлёт і хуткі фінал. У фільме выступілі калегі, сябры і блізкія акцёра - Алена Фатюшина, Уладзімір Меньшов, Ірына Мураўёва, Ігар Касталеўскі.
фільмаграфія
- 1974 - "Восень"
- 1976 - «Вясновы заклік»
- 1977 - «Службовы раман»
- 1979 г. - «Масква слязам не верыць»
- 1980 - «Хутчэй ўласнага ценю»
- 1982 - «34-й хуткі»
- 1984 - «Шчаслівая, Жэнька!»
- 1985 - «Адзінкавае плаванне»
- 1990 - «Жывая мішэнь»
- 1991 г. - «Ваўкадаў»
- 1991 г. - «Кроў за кроў»
- 1992 - «На цёмнай боку месяца»
- 1994 - «Пецярбургскія таямніцы»
- 2000 - «Новы год у лістападзе»
- 2002 - «Кодэкс гонару"