біяграфія
Жанна Болатава - савецкая і расійская актрыса тэатра і кіно, у 1985 годзе атрымала званне «Народная артыстка РСФСР». Яна лічылася найпрыгажэйшай выканаўцай яркіх роляў, прыхільнікі здзіўляліся і хваляваліся, даведаўшыся, што Болатава перастала здымацца. Знакамітасць паўплывала на культуру і нават на музыку. Яе называлі музай Булата Акуджавы: знакаміты бард прысвяціў зорцы экрана некалькі песень.Дзяцінства і юнацтва
Жанна нарадзілася ў курортным мястэчку Возера-Карачы, размешчаным у Новасібірскай вобласці. Яе бацькам быў Герой Савецкага Саюза маёр Андрэй Іванавіч Болатаў. Родам ён, рускі па нацыянальнасці, быў з Алтая. Андрэй Іванавіч трапіў на фронт у якасці радавога сібірскай дывізіі, пазней яму ўдалося выявіць сябе ў буйных бітвах.
Маці Зінаіда займалася хатняй гаспадаркай. Ранняе дзяцінства дзяўчынкі прайшло ў Сібіры, а галоўнай забаўкай Жанны аказалася чытанне. Яна рана навучылася чытаць, і бабуля стала прывучаць ўнучку да класічнай мастацкай літаратуры. Напрыклад, з пушкінскім «Яўгенам Анегіным» Болатава пазнаёмілася ў 5-гадовым узросце.
Пазней Жанна з бацькамі пераехала ў Маскву. Таксама некаторы час жыла ў Чэхаславакіі, дзе ў пачатку 50-х гадоў у пасольстве служыў яе бацька. Пасля школы якая паспела ўжо дэбютаваць у кіно і якая бачыла сябе толькі ў прафесіі актрысы Болатава вырашыла паступіць у ВГIК на курс Сяргея Герасімава і Тамары Макаравай.
Аднак у гэтым годзе ў сям'і адбылося трагічнае падзея - памерла бабуля, горача любімы Жаннай. З-за душэўных пакут дзяўчына ледзь не прапусціла экзамены. Яе бацька вырашыў дапамагчы дачкі - зьвярнуўся ў прыёмную камісію ВНУ, дзе патлумачыў сітуацыю. Абітурыентка шчасна прайшла на наступны тур.
На курсе разам з Болатавым вучыліся Жанна Прахарэнка, Галіна Польскіх і іншыя будучыя савецкія і расійскія зоркі.
Асабістае жыццё
Распавядаючы пра асабістае жыццё ў маладосці, Жанна Андрэеўна успамінае, што заўсёды была влюбчивой дзяўчынай. Яна хутка захаплялася, але часта пачуцці аказваліся ня узаемнымі. Болатава прыцягвала ўвагу мініяцюрным целаскладам і выразным позіркам. Нават з узростам ёй удалося захаваць фігуру: пры росце 165 см яе вага пазней не перавышаў 60 кг.У 19 гадоў Жанна Болатава выйшла замуж за мастака Мікалая Двигубского, які нядаўна вярнуўся з Францыі. Яны пазнаёміліся на вечарыне ў агульнага знаёмага, рэжысёра Андрэя Канчалоўскага. Па чутках, паміж Жаннай і Андрэем раней таксама былі рамантычныя адносіны, якія апынуліся мімалётнымі. Але шлюб паміж Болатавым і Двигубским, які яны заключылі літаральна праз месяц знаёмства, праіснаваў не больш за год.
Яе аднакурснік Мікалай Губенка, закаханы ў дзяўчыну з 1-га курсу, не даваў мужам праходу і змог «адвесці» каханую ў мужа, за якога, па прызнанні актрысы, яна выходзіла замуж без кахання. З тых часоў Болатава і Губенка неразлучныя. Першае час пара ўспрымалася як мезальянс - дачка супрацоўніка МЗС і юнак-сірата. Але самі муж і жонка не звярталі ўвагі на жыццёвыя абставіны: яны гарэлі творчасцю і агульнымі інтарэсамі.
Пара шчасліва пражыла разам больш за 50 гадоў і не пераставала адчуваць адзін да аднаго самыя гарачыя пачуцці. Праўда, дзяцей сужэнцы так і не дачакаліся.
Цікава, што знакаміты бард Булат Окуджава ў свой час таксама загарэўся запалам да юнай акторцы і прысвяціў Болатавым песні «Стары пінжак», «Па Смаленскай дарозе», «Гарыць полымя, ня чадит» і «Маленькая жанчына».
фільмы
Творчая біяграфія актрысы пачалася рана. У кіно Болатава дэбютавала яшчэ школьніцай, зняўшыся ў 15 гадоў у эпапеі «Дом, у якім я жыву». Юная артыстка ўвасобіла на экране ролю мужнай дзяўчыны Галі Валынскай.
Пасля ВДІКа Жанна здымалася ў фільмах свайго настаўніка Сяргея Герасімава «Людзі і звяры», «Журналіст», «Любіць чалавека». Таксама на рахунку актрысы карціны іншых рэжысёраў: меладрама «Калі ты маеш рацыю ...», дэтэктыў «24-25 ня вяртаецца», шпіёнскі баявік «Лёс рэзідэнта», фантастычны фільм «Уцёкі містара Мак-Кінлі", за галоўную ролю ў якім Жанна Болатава была ўдастоена Дзяржаўнай прэміі СССР.
Былі ў творчасці артысткі і эксперыменты. Так, разам з Вячаславам Ціханавым яна згуляла ў кароткаметражцы «Размазня» паводле Антона Чэхава, якая ўвайшла ў кінаальманах «Карусель».
Актрыса сыграла ва ўсіх фільмах свайго мужа - рэжысёра Мікалая Губенка. Найбольш яркімі працамі дуэта лічацца сацыяльная драма пра бездаглядных дзяцінстве «Падранкі» і рамантычная меладрама «З жыцця адпачывальнікаў».
У канцы 80-х муж Болатавым адмовіўся ад рэжысёрскай дзейнасці, займаў пасаду міністра культуры СССР. Пазней ён стаў дэпутатам Дзяржаўнай думы ад фракцыі КПРФ.
У кіно жонка Губенка здымалася да 1988 года, пасля чаго пакінула кар'еру, так як ёй перасталі падабацца прапанаваныя сцэнарыі. Па словах актрысы, каб гуляць тых, хто ёй цікавы, трэба рабіць пластычную аперацыю, а для яе гэта непрымальна.
Жанна Андрэеўна сцвярджае, што не можа глядзець тое кіно, якое здымаецца сёння. Па словах знакамітасці, у яе старая школа, якая прадугледжвае іншы ўзровень акцёрскай гульні.
Адзіным выключэннем у фільмаграфіі Болатавым стаў фільм «Хованкі», дзе ў 2005 годзе яна згуляла выкладчыцу універсітэта. Прычыну кароткачасовага вяртання артыстка патлумачыла жаданнем папрацаваць з Аляксея Балабанава, якога лічыла адным з лепшых сучасных рэжысёраў. Бліскучым фільмам пастаноўшчыка яна да гэтага часу лічыць крымінальную драму «Брат».
З 2009 года муж былой актрысы заняў пасаду намесніка старшыні Маскоўскай гарадской думы. Чыноўнік стаў аўтарам папраўкі ў кодэкс Расійскай Федэрацыі аб адміністрацыйных правапарушэннях, якая прапанавала, брыдкіх і аматараў жаргону караць штрафам або адміністрацыйным арыштам на 15 сутак. Гэтым Мікалай Губенка ганарыўся і згадваў гэты факт у інтэрв'ю. Тым не менш законапраект рэжысёра быў успрыняты ў штыкі і адхілены, але Губенка рады, што прыцягнуў увагу да гэтай праблемы.
Жанна Андрэеўна даўно адышла ад акцёрскіх спраў. Сёння яна клапоціцца пра дом. Болатава сцвярджае, што цяпер стала сярэднестатыстычнай расіянкай, якімі раней былі яе гледачы і прыхільнікі. Як кажа знакамітасць, культура ў яе краіне прыйшла ў заняпад з-за таго, што ў звычайнага чалавека няма грошай на кіно, тэатры і кнігі, а часцяком не хапае і на хлеб.
Цяпер былая акторка стварае ўтульнасць ва ўласным доме, а таксама на дачы. Жанчына з вясны да восеньскіх замаразкаў жыве на ўчастку за горадам, дзе з задавальненнем даглядае кветкамі і кустамі. Жанна Андрэеўна сцвярджае: ні хвіліны не шкадавала пра тое, што кінула вялікае кіно.
Жанна Болатава зараз
Вясной 2020 г. экс-акторка і яе муж перанеслі пнеўманію. Яны былі шпіталізаваны ў «Камунарку», але тэсты на коронавирусную інфекцыю не пацвердзіліся. Для свайго ўзросту Жанна Болатава лёгка перанесла захворванне: ужо неўзабаве яе стан здароўя стабілізаваўся, а ў красавіку зорка савецкага экрана дала разгорнутае інтэрв'ю Канстанціну Сёмін для яго праекта «Па-жывому». Перадача атрымала назву «Я памятаю Сталіна».У гутарцы Жанна Андрэеўна не хавала непрыязнасці да сучаснага ладу жыцця, з удзячнасцю ўспамінала савецкія часы і параўнала іх са здароўем. Калі чалавек адчувае сябе добра, то ён гэтага не заўважае і толькі з надыходам хваробы разумее, што страціў.
У сярэдзіне сакавіка 2020 года на тэлебачанні выйшла перадача «Жанна Болатава. Дзяўчына з характарам », прысвечаная артыстцы.
16 жніўня 2020 году памёр муж Болатавым Мікалай Губенка, ён не дажыў да свайго 79-га дня нараджэння суткі. У апошні час рэжысёр кіраваў тэатрам «Садружнасць акцёраў Трыножкі».
Смерць наступіла з прычыны працяглай хваробы. На пахаванні прысутнічалі Генадзь Зюганаў, Іосіф Райхельгауз, Рыгор Заслаўскі, Сяргей Гармаш і іншыя. Болатава прымала спачуванні. Рэжысёра і дэпутата пахавалі на Кунцаўскі могілках.
фільмаграфія
- 1957 - «Дом, у якім я жыву»
- 1963 - «Калі ты маеш рацыю ...»
- 1967 - «Журналіст»
- 1972 - «Любіць чалавека»
- 1973 - «Маўчанне доктара Івенс»
- 1974 - «Калі хочаш быць шчаслівым"
- 1975 - «Уцёкі містара Мак-Кінлі»
- 1976 - «Падранкі»
- 1977 - «Сустрэча на далёкім мерыдыяне»
- 1980 - «З жыцця адпачывальнікаў»
- 1980 - «Сяргей Іванавіч сыходзіць на пенсію»
- 1982 - «Хто стукаецца ў дзверы да мяне ...»
- 1983 - «І жыццё, і слёзы, і каханне»
- 1988 г. - "Забароненая зона"
- 2005 - «Хованкі»