біяграфія
Джэніс Джоплін - амерыканская рок-спявачка, лічыцца лепшай белай выканаўцам блюза і адной з найвялікшых вакалістак ў гісторыі рок-музыкі.
Яна нарадзілася ў штаце Тэхас і выхоўвалася ў атмасферы класічнай музыкі і інтэлектуальных кніг. Яе бацька Сэт працаваў у гандлёвай кампаніі, але дома зачытваўся кнігамі Дантэ і слухаў класічныя оперы. Мама Дораці прысвяціла жыццё выхаванню дзяцей, хоць ёй у маладосці неаднаразова прапаноўвалі пачаць прафесійную пеўчую кар'еру.
Джэніс да школьнага ўзросту была не па гадах інтэлектуальна развітая, з-за чаго ў яе рэгулярна здараліся канфлікты з аднакласнікамі. Яшчэ больш пагоршыла стаўленне аднагодкаў да яе тая акалічнасць, што Джоплін мела анты-расісцкія погляды, што ў той час было чымсьці экстраардынарным.
Рана выявілася і творчы пачатак дзяўчынкі. Спачатку яна захапілася жывапісам і часта малявалі карціны на біблейскія сюжэты. Пазней Джэніс ўвайшла ў паўпадпольны гурток моладзі, які вывучаў сучасную літаратуру, блюз- і фолк-музыку, радыкальныя віды мастацтва. Менавіта там дзяўчына пачала ўпершыню спяваць.
У 1960 году Джэніс Джоплін паступіла ва ўніверсітэт Ламар ў Тэхасе, у якім адвучылася толькі 3 гады і ў выніку кінула заняткі дзеля таго, каб цалкам сысці ў музычную сераду. Дарэчы, з першых дзён у універсітэце аб эпатажнай дзяўчыне стала ісці гаворка.
А як інакш, калі яна прыходзіла на лекцыі ў джынсах, што па тых часах шакавала людзей? Больш за тое, Джэніс часцяком хадзіла па вуліцах басанож і ўсюды насіла з сабой струнны інструмент цытру. Як напісала пра яе студэнцкая газета:
«Як яна смее быць непадобнай?».музыка
Спяваць на сцэне яна пачала яшчэ ў ВНУ, дэманструючы слухачам дзіўны вакал з трыма поўнафарматнага актавы. Першай песняй, якую Джэніс Джоплін запісала ў студыі, быў блюз «What Good Can Drinking Do». Пазней пры падтрымцы сяброў выпусціла пласцінку «The Typewriter Tape».
Пераехаўшы ў Каліфорнію, спявачка выступала ў шматлікіх клубах і барах. Спявала яна часцей за ўсё ўласныя кампазіцыі - «Trouble In Mind», «Kansas City Blues», «Long Black Train Blues» і іншыя. У 1966 году Джоплін ўвайшла ў склад групы «Big Brother and the Holding Company». Здольнасць новай вакалісткі, а таксама яе харызма вывелі групу ў лік лідэраў амерыканскай сцэны, а сама Джэніс ўпершыню зразумела, што такое купацца ў промнях захаплення.
З групай Джэніс Джоплін запісала два альбомы, другі з якіх, «Cheap Thrills», лічыцца адной з лепшых пласцінак 60-х гадоў. Але на піку папулярнасці спявачка пакідае калектыў, так як хоча развівацца ў творчым плане.
Затым былі групы «Kozmic Blues Band» і «Full Tilt Boogie Band». Але як бы не называліся калектывы, усім было зразумела, што гледачы ідуць на канцэрт Джэніс Джоплін. Для сусветнай грамадскасці яна знаходзілася на такі ж недасягальнай вышыні, як Ціна Тэрнер і група «Rolling Stones».
Джэніс Джоплін была першай белай спявачкай, якая паводзіла сябе на сцэне настолькі разняволення. Яна цалкам апускалася ў тую музыку, якую выконвала, і адключалася ад рэальнага свету.
Таксама да яе толькі чарнаскурыя выканаўцы блюзу дазвалялі свайму вакале жыць уласным жыццём. Выступы Джоплін былі не проста экспрэсіўныя, а па-сапраўднаму агрэсіўныя. Як сказаў нехта з калегаў спявачкі - канцэрты Джэніс нагадваюць баксёрскі паядынак.
За сваё жыццё Джэніс Джоплін паспела запісаць не так шмат студыйных альбомаў, але ўвайшла ў гісторыю як легенда рок-музыкі пакалення бітнікаў і хіпі. Апошняй працай у студыі была пласцінка «Pearl», якая выйшла ўжо пасмяротна.
Таксама пазней былі выдадзеныя запісы жывых выступаў «In Concert» і зборнік «Janis». Туды трапілі шмат раней нявыдадзеных песень, у тым ліку пранікнёныя і лірычныя кампазіцыі «Mercedes Benz» і «Me and Bobby McGee».
Асабістае жыццё
Нягледзячы на сваю адкрытасць і падкрэсленую сэксуальнасць на сцэне, а таксама наяўнасць мноства палюбоўнікаў, Джэніс Джоплін заўсёды адчувала сябе адзінокай. Сярод мужчын, з якімі ў спявачкі былі блізкія адносіны, добра вядомыя легендарныя музыканты Джымі Хендрыкс і Кантры Джо Макдональд, вакаліст «The Doors» Джым Морысан, а таксама кантры-спявак Крыс Кристофферсон.
Многія знаёмыя Джэніс сцвярджалі, што ў яе часам былі перыяды празмернай шчадралюбнага, калі Джоплін нават станавілася бі-сэксуальнай. Адной з яе больш-менш сталых «сябровак» была Пэгі Кассерта.
Апошнім умілаваным Джоплін быў мясцовы дэбашыр Сэт Морган, за якога яна нават планавала выйсці замуж.
смерць
Джэніс Джоплін сканаў 4 кастрычніка 1970 гады ў нумары лос-анджелеского гатэля «Лэндмарк Матор». Яна ўжо шмат гадоў прымала наркотыкі рознай ступені цяжкасці, у тым ліку і вычышчаны гераін, які і быў знойдзены ў яе крыві пры выкрыцці.Паводле афіцыйнай інфармацыі, спявачка памерла ад ненаўмысным перадазіроўкі наркотыкаў. Але доўгі час сярод грамадскасці мусіраваліся чуткі пра самагубства, так як маладая жанчына, нягледзячы на сусветную славу і быццам бы наладжваюцца асабістае жыццё, была глыбока няшчаснай і адчувала сябе адзінокай і выматалі.
Таксама некаторы час разглядалася версія забойства з-за таго, што ў нумары наркотыкі выяўленыя не былі. Акрамя таго, нумар Джоплін быў ненатуральна для яе акуратна прыбраны.
Астанкі рок-музыканткай былі крэміравана, пасля чаго яе прах рассеялі над водамі Ціхага акіяна ўздоўж каліфарнійскага ўзбярэжжа. Апошняй запісам голасу Джэніс Джоплін было яе аўдыё віншаванне іншай легендзе рок-музыкі - Джону Ленану. Касета была дастаўлена адрасату ўжо пасля таго, як спявачка пайшла з жыцця.
Дыскаграфія
- 1964 - «The Typewriter Tape»
- 1967 - «Big Brother & the Holding Company»
- 1968 - «Cheap Thrills»
- 1969 - «I Got Dem Ol 'Kozmic Blues Again Mama!»
- 1971 - «Pearl»
- 1972 - «In Concert»
- 1975 - «Janis»