біяграфія
Наталля Громушкина - расійская актрыса, якая праславілася дзякуючы ўдзелу ў першых айчынных мюзіклах, пазней ярка праявіла сябе на тэлебачанні. Несуцішнай энергіі артысткі хапіла і на праекты, у якіх яна выступала ў якасці рэжысёра ці прадзюсара. Зараз Наталля працягвае пакараць экран і сцэну, цешачы прыхільнікаў яркімі і незабыўнымі працамі.Дзяцінства і юнацтва
Акторка нарадзілася ў інтэлігентнай маскоўскай сям'і ў верасні 1975 гады пад знакам задыяку Шалі. Айцец Валерый Паўлавіч - доктар гістарычных навук, які валодае пяццю мовамі. Маці Алена Васільеўна - перакладчыца, працавала ў Саюзе журналістаў.
Вядомы і дзядуля Наталлі Павел Георгіевіч Громушкин. У час Вялікай Айчыннай вайны ён дапамагаў савецкай выведцы, па-майстэрску падрабляючы дакументы легендарным работнікам, сярод якіх лічыўся Рудольф Абель. Пасля вайны Павел Громушкин атрымаў высокую пасаду ў выведуправа і працягнуў займацца галоўнай справай жыцця - маляваннем карцін.
Выбар прафесіі мастака апынуўся невыпадковым. Справа ў тым, што Павел Георгіевіч паходзіў з сям'і патомных іканапісцаў і з дзяцінства прылучыўся да мастацкага рамяства, а ўжо ў 13 гадоў працаваў чаляднікам у маскоўскім выдавецтве газеты «Правда». Пазней рэгулярна праходзілі выставы яго работ, палатна Громушкина нават лёталі ў космас. У наш час карціны экспануюцца ў Музеі касманаўтыкі.
Жывучы ў такой сям'і, Наталля была асуджаная расці творчым і рознабаковым дзіцем. Так і адбылося. Дзяўчынка займалася вакалам і была ўдзельніцай дзіцячага вакальна-інструментальнага ансамбля. Таксама ў дзяцінстве Громушкина займалася танцамі, з шасці гадоў наведваючы заняткі харэаграфічнага калектыву пры Дзяржтэлерадыё.
Дэбют Наталлі на сцэне адбыўся, калі юнай здольнасці ледзь споўнілася 11 гадоў. Школьніца стала ўдзельніцай савецка-амерыканскага мюзікла «Дзіця міру». Праз 2 гады дзяўчынка знялася ў кіно. Дзіцячы прыгодніцкі фільм Уладзіміра Фокіна «Да першай крыві» выйшаў на экраны ў 1989 годзе. Наташы так спадабалася быць артысткай, што адразу пасля заканчэння здымак яна пачала гуляць у сталічным Тэатры юнага гледача. Пры гэтым працягвала наведваць музычна-харэаграфічную школу, якую паспяхова скончыла.
Рашэнне стаць актрысай стала лагічным працягам заняткаў і захапленняў Громушкиной. Таму, скончыўшы школу, масквічка паступіла ў РАЦІ (тады ГІТІС), але нечакана абрала не акцёрскі, а рэжысёрскі факультэт, майстэрню Леаніда Хейфеца. Прызвычаілася да пастаяннай занятасці, яна паспявала вучыцца і гуляць у камандзе КВЗ.
тэатр
Творчая біяграфія Наталлі Громушкиной, якая пачалася ў падлеткавым узросце, паспяхова працягнулася ў студэнцкія гады. У маладосці, вучачыся на 3-м курсе, студэнтка ў якасці запрошанай актрысы выходзіла на сцэну Тэатра імя Массавета.У 1998 годзе Наталлю прынялі ў трупу Тэатра на Малой Броннай. Неўзабаве гледачы ўбачылі выканаўцу ў пастаноўках «Піяніна на траве», «Ніжынскі - вар'ят божы клоўн» і іншых. Актрыса была задзейнічана ў многіх антрэпрызах.
З 2002 года Громушкина ўдзельнічала ў мюзіклах. Тут знайшлося прымяненне вакальна-харэаграфічнаму адукацыі артысткі. Наталля выступала ў модных музычных спектаклях «Нотр-Дам дэ Пары» і «Чыкага». Апошні мюзікл прынёс ёй папулярнасць і стаў адпраўной кропкай для імклівага кар'ернага росту. Асабліва публіцы запомніўся нумар «Турэмнае танго» у выкананні маладой зоркі сцэны. Выканаўца ўдзельнічала таксама ў агучванні амерыканскага фільма «Чыкага», які выйшаў у расійскі пракат у 2003-м.
Затым былі іншыя папулярныя праекты. Громушкина бліскала ў мюзіклах «12 крэслаў» і «Рамэа і Джульета». З 2004 году Натальля паспрабавала сілы ў прадзюсаваннем. На сцэне Музычнага тэатра нацыянальнага мастацтва адбылася прэм'ера яе спектакля «Памінальная малітва, або Скрыпач на даху». У канцы 2009 года акторка і спявачка з'явілася ў рускай версіі мюзікла «Кабарэ», стаўшы пры гэтым прадзюсарам праекта.
фільмы
У 1989 году Наталля паўстала ў вобразе рыбачка ў стужцы «Біндзюжнік і кароль» Уладзіміра Аленикова. Праз год юная акторка згуляла ў драме па прозе Фёдара Дастаеўскага «Вечны муж», дзе знялася ў ролі Надзеі Федосеевны. Партнёрамі масквічкі па сцэнічнай пляцоўцы сталі зоркі савецкага экрана Ігар Касталеўскі, Станіслаў Любшин, Лідзія Федасеева-Шукшына.
Пасля заканчэння тэатральнага ВНУ Громушкина працягнула здымацца ў кіно. Часцей за ўсё яе можна было ўбачыць у серыялах. Артыстка з лёгкасцю пераўвасаблялася ў разнажанравых гераінь. Так, у «Маршы Турэцкага» Наталля майстэрску згуляла акторку Паліну Скіба, а ў «Маёй выдатнай няні» стала камедыйным «двайніком» Вікторыі Прутковской, Харьковчанка Лізай.
У скарбонцы выканаўцы з'яўляліся ролі і ў крымінальных кінапраектах. У 2007-м фільмаграфія масквічкі папоўнілася працай у дэтэктыўным серыяле «Шалёны» пра рускую Мікіту, оперупаўнаважанай Дар'і Шаўчук (Ірына Нізіна). Громушкина з'явілася ў трох серыях ў вобразе Зоі, жонкі злачынца. У шматсерыйнай стужцы яна бліснула сваімі формамі, з'явіўшыся ў адкрытым купальніку у сцэне на пляжы.
У наступныя гады Наталля рэгулярна здымалася ў фільмах і серыялах, у асноўным у невялікіх, але запамінальных ролях. У 2020-м з удзелам масквічкі выйшлі такія праекты, як «Цацка», дзе тая пераўвасобіліся на экране ў Ліліянай Вердину, пластычнага хірурга, «Старая гвардыя. Агністы след », у якім сыграла Юлію Дзюжаў, выканаўчага дырэктара будаўнічай фірмы.
тэлебачанне
Нярэдка акторку запрашаюць у розныя тэлевізійныя праекты і шоў. У 2008 годзе Громушкина ўдзельнічала ў «Танцах з зоркамі», дзе выступала ў пары з Пятром Шигиным. Канкурсантам ўдалося заняць 3-е месца. На тэлевізійным праекце артыстка прадэманстравала свае харэаграфічныя навыкі ў нумарах, дзе танчыла з партнёрам танго, пасадобль, вальс, факстрот.З'явілася яна і ў шоў «Зорная пыл», вядучым якога стаў рэжысёр Марк Рудинштейн. Разам з калегам па творчым цэху Марыяй Галубкіна Наталля распавяла аб удзеле ў новым праекце для жанчын-акторак, для якога прыйшлося спазнаваць тонкасці гульні на більярдзе, адпрацоўваць стойку і ўдары. Акрамя таго, артысткі падзяліліся цікавымі гісторыямі з розных кіназдымак.
У 2020 годзе Громушкину запрасілі ў праграму Барыса Корчевникова «Лёс чалавека», у якім Наталля распавяла пра дэталі даўняга рамана з Аляксандрам Домогаровым. У перадачы было прадстаўлена шмат архіўных фота і відэа, да якіх акторка давала цікавыя каментары. А праз год Наталля стала госцяй шоу Таццяны Усцінавай «Мой герой», дзе падзялілася прызнаннямі аб «цяжкі» творчым дзяцінстве.
Асабістае жыццё
Наталля ніколі не хавала, што ў яе асабістым жыцці здараліся яркія раманы з цікавымі мужчынамі, але на першым месцы для яе заўсёды заставалася кар'ера. Таму, нягледзячы на рамантычныя пачуцці, актрыса парой разрывала адносіны першай.
На 2-м курсе ВНУ Громушкина вырашылася на аборт: на гэтым настойвала маці, якая не хацела ніякіх перашкод для развіцця кар'еры дачкі. З эмацыйнага тупіка масквічку вывеў Валерый Закутский, капітан каманды КВЗ. Пары прадракалі шчаслівае сямейнае жыццё, а Аляксандр Масляков - старшы цікавіўся, калі адбудзецца вяселле. Але, па словах Наталлі, Валерый занадта доўга цягнуў з прапановай, таму яе пачуцці астудзелі.
Пазней на здымках фільма Паўла Лунгіна «Лінія жыцця» у яе здарыўся раман з французскім акцёрам Венсаном Перэсам. Таксама яркай выканаўцы прыпісваюць адносіны з Мікалаем Цыскарыдзэ. Новы ўсплёск цікавасці да Громушкиной паўстаў пасля таго, як у яе завязаўся раман з Аляксандрам Домогаровым. Акцёры разам працавалі ў тэатры і спачатку толькі сябравалі вялікай кампаніяй. Нечакана для Наталлі Аляксандр зрабіў ёй прапанову, якое яна ўспрыняла як жарт.
Падзеі развіваліся імкліва, і неўзабаве Громушкина суправаджала свайго выбранніка падчас яго здымак у Польшчы. Працавітасць каханага ўразіла яе, і акторка ў пэўны момант заняла месца яго агента. Назваць іх сумеснае жыццё спакойнай і мернай было цяжка. Пара часта сварылася і мірылася, даючы багатую ежу для публікацый у жоўтых выданнях.
Яшчэ больш пра Громушкиной і Домогаровым загаварылі пасля нараджэння сына Гардзея. Муж і жонка рассталіся ў студзені 2005 года, а хлопчык з'явіўся на свет у траўні. У графе «бацька» было запісана імя былога мужа артысткі, але дзіця атрымаў у спадчыну прозвішча маці. Пазней СМІ напісалі, што акцёр правёў ДНК-тэст, па выніках якога ўстанавіў, што ў сына былой жонкі іншы бацька.
Асабістае жыццё знакамітасці змянілася да лепшага ў 2012 годзе. Другім, але ўжо грамадзянскім мужам стаў акцёр Ілля Оболонков. Пара таксама пазнаёмілася ў тэатры, дзе абодва былі занятыя ў пастаноўцы «Сівізна ў бараду». На сцэне Наталля і Ілья гулялі палюбоўнікаў. Неўзабаве тэатральны раман трансфармаваўся ў рэальны. Ініцыятарам адносін быў Ілля. Ён не хаваў, што хоча ад каханай дзяцей. У чэрвені 2013 года ў сям'і нарадзілася дачка, якой сямейная пара далі незвычайнае імя Илиана.
У 2018 годзе акцёры разышліся. У СМІ адразу з'явіліся чуткі пра магчымую прычыне растання Наталлі і Іллі - жаданні Громушкиной зноў уз'яднацца з Домогаровым. Вядома, што разарвала адносіны артыстка з другім мужам якраз напярэдадні юбілею Аляксандра. Знаёмыя і калегі актрысы не раз пацвярджалі, што яна па-ранейшаму вельмі неабыякава да свайго першага жонку. Сама зорка мюзіклаў у інтэрв'ю Барысу Корчевникову палічыў за лепшае пакінуць гэтае пытанне без адказу.
Наталля вядзе персанальную старонку ў «Инстаграме», гэтак жа ад імя актрысы дзейнічае сайт, дзе размяшчаецца актуальная інфармацыя аб апошніх праектах. Не забывае артыстка песціць прыхільнікаў новымі фота і відэаматэрыяламі. Знакамітасць ніколі не рабіла пластыку, але часта наведвае касметалагічныя клінікі. Сачыць за знешнасцю Громушкина лічыць сваёй прафесійнай абавязкам.
Наталля Громушкина зараз
Ў 2021 годзе Громушкина працягнула кінакар'еру. Фільмаграфія актрысы папоўнілася ролямі ў двух праектах: меладраме «Казанова ў Расеі» і камедыі «Як выйсці замуж за сантэхніка». Акрамя таго, артыстка не перастала з'яўляцца на тэатральнай сцэне, цешачы прыхільнікаў новымі працамі, прычым не толькі ў сталіцы, але і ў гастрольных турах. Фанаты ўбачылі масквічку і ў папулярным музычным шоу Першага канала «Тры акорда».Выканаўцы прыйшлося пазмагацца з такімі зоркамі, як Яўген Дзятлаў, Сяргей Пенкін, Алена Ваенга і іншымі. Наталля прадставіла ў тэлеконкурсе шырокую палітру вобразаў: казачую Атаманша з песняй «Што мне гора» з рэпертуару Пятра Лешчанка і юнага зладзюжку з кампазіцыяй «Песенька беспрытульнікаў» з альбома Кацярыны Галіцына «Декабристочка».
фільмаграфія
- 1989 - «Да першай крыві»
- 1990 - «Вечны муж»
- 1996 г. - «Лінія жыцця»
- 2004-2006 - «Мая выдатная няня»
- 2007 - "Жаночыя гісторыі»
- 2008 - «Стаўка на жыццё»
- 2010 - «Сорак трэці нумар»
- 2011 - «Выйсці замуж за генерала»
- 2012 - «Навагодні шлюб»
- 2016 - «Побач з намі»
- 2017 - «Зніклыя без вестак. Другое дыханне »
- 2018 - «Хатні арышт»
- 2018 - «Практыка. Другі сезон »
- 2019 - «Адаптацыя-2»
- 2019 - «Галка і Гамаюн»
- 2019 - «Сляпы паварот»
- 2020 працэнта - «Цацка»
- 2020 працэнта - «Каця і Блэк»
- 2020 працэнта - «Старая гвардыя. Агністы след »
- 2021 - «Казанова ў Расеі»