біяграфія
Вольга Якаўлева - савецкая актрыса тэатра і кіно, муза тэатральнага рэжысёра Анатоля Эфроса. Таленавітая і непараўнальная актрыса Вольга Міхайлаўна Якаўлева нарадзілася ў сакавіку 1941 года ў Тамбове ў простай савецкай сям'і. Мама дзяўчынкі працавала выхавальніцай у дзіцячым садзе, бацька працаваў на заводзе. Але неўзабаве Міхаіл Якаўлеў прасунуўся па службе і заняў пасаду камерцыйнага дырэктара. Гэтая пасада была спалучаная з частымі пераездамі. Таму ў дзіцячыя і юнацкія гады Вольга Якаўлева паспела пажыць у многіх гарадах Савецкага Саюза.
Мама Вольгі таксама вырасла ў кар'ерным плане, стала настаўніцай і разам з падапечнымі ставіла тэатральныя пастаноўкі на школьнай сцэне. Маміна любоў да тэатра перадалася і Вользе: дочкі спадабалася выходзіць на сцэну, малюючы розных герояў. Мама гэта своечасова кінуўся ў вочы і заахвочвала захапленне дачкі тэатральным мастацтвам.
У сярэдніх класах школы Вольга Якаўлева пачала наведваць заняткі розных тэатральных студый. У якой бы горад не пераехала сям'я, Оля знаходзіла гурток або студыю, дзе працягвала займацца любімай справай. У выпускным класе дзяўчына ўжо дакладна ведала, куды пойдзе вучыцца. Вядома ж - у тэатральную ВНУ. Але Вольга разумела, што для паступлення трэба добранька падрыхтавацца.
Таму пасля заканчэння школы (на той момант Якаўлевы жылі ў Алма-Аце) Вольга паступіла ў мясцовую Тэатральную студыю, якая абгрунтавалася пры Алма-атынскай ТЮГу. Праз некалькі гадоў юная акторка атрымала дыплом з адзнакай і прапанова працаваць у тэатры. Але мэта ў Вольгі Якаўлевай была іншай - скарыць Маскву.
У сталіцу маладая артыстка, якую ўжо нельга было назваць пачаткоўкі, прыбыла ў канцы 1950-ых. Вольга Якаўлева без намаганняў паступіла ў Шчукінскае тэатральную вучэльню, дзе патрапіла на курс Алега Барысава і Іосіфа Рапапорт. Тут акторка шліфаваць майстэрства да 1962 года. Скончыўшы Шчукінскае, дзяўчына трапіла ў трупу Тэатра імя Ленінскага камсамола.
тэатр
На гэтай сцэне пачалася тэатральная біяграфія Вольгі Якаўлевай. Росквіт таленту актрысы бярэ пачатак з 1964 года. Праз 2 гады пасля паступлення малады артысткі ў тэатр сюды прыйшоў рэжысёр Анатоль Эфрос, які ўзначаліў «Ленком», стаўшы галоўным рэжысёрам. Для Якаўлевай, як і большасці калегаў, Анатоль Васільевіч быў сапраўдным бажаством. Ацаніў таленавітую акторку і майстар. Эфрас давяраў Вользе ролі, у якіх патрабаваліся асаблівая глыбіня і тонкі псіхалагізм. Гераіні Вольгі Міхайлаўны - ранімыя і імпульсіўныя. Пры гэтым гэта ўстойлівыя, са сталёвым унутраным стрыжнем персанажы.
Спектаклі Анатоля Эфроса «Здымаецца кіно», «Сто чатыры старонкі пра каханне», «Усяго некалькі слоў у гонар спадара дэ Мальера" і "Мой бедны Марат", у якіх Вользе Якаўлевай дасталіся цэнтральныя ролі, назаўсёды ўвайшлі ў залаты фонд «Ленкома».
Калі ў 1967 годзе паўстала пытанне аб пераходзе Эфроса у Тэатр на Малой Броннай, Вольга Якаўлева не разважала ні секунды: дзяўчына адразу ж адправілася за майстрам. Тут працягваўся рост Якаўлевай як актрысы. У гэтым тэатры, як сцвярджаюць крытыкі, Вольга Міхайлаўна згуляла лепшыя ролі. У пастаноўцы «Тры сястры» - Машу, у «Лета і дым» - альма, у «Напалеоне Першым» - Жазэфіна.
Сапраўднымі падзеямі ў тэатральным свеце сталіцы былі пастаноўкі Эфроса «Рамэа і Джульета», «Атэла», «Браты Карамазавы» і «Жаніцьба». Ва ўсіх спектаклях Вольга Якаўлева з'явілася ў галоўных ролях.
У 1984-ым Анатоля Эфроса прызначаюць галоўным рэжысёрам Тэатра на Таганцы. Вольга Якаўлева тут жа рушыла ўслед за ім. На жаль, жыццё адмерала Анатолю Васільевічу толькі 5 гадоў. За гэтыя гады акторка паспела згуляць пад кіраўніцтвам таленавітага рэжысёра толькі 3 ролі: Насці ў спектаклі «На дне», бодзі ў «Выдатным нядзеля для пікніка» і селіцца ў «мізантропіі».
Пасля смерці Эфроса ў 1989 годзе Вольга Якаўлева не змагла працаваць ні ў адным тэатры Расіі. Яна цяжка перажывала смерць вялікага майстра. З гэтым звязаны пераезд артысткі у Францыю, дзе Вольга пражыла некалькі гадоў.
На радзіму Вольга Міхайлаўна вярнулася ў 1991 годзе. Па запрашэнні Андрэя Ганчарова акторка паступіла на службу ў тэатр імя Уладзіміра Маякоўскага. Але ў якасці запрошанай актрысы нярэдка з'яўлялася на іншых сталічных сцэнах.
У 2004-ым Вольга Якаўлева перайшла ў МХТ імя А.П.Чэхава. Тут артыстка з'явілася ў нашумелых спектаклях «Кабала святош", "Кошкі-мышкі» і «Вясновая ліхаманка».
фільмы
Вольга Якаўлева - на 100 працэнтаў тэатральная акторка, але ў яе багажы налічваецца 30 кінароляў. У канцы 60-х гадоў Якаўлева з'явілася на экране ў фільме-спектаклі «Плашч», пастаўленым па аднаактовай оперы Джакама Пучыні, і ў ваеннай драме «Камендант Лаутербурга» рэжысёра Паўла Резникова.
У 1970 годзе стартаваў паказ чарговага тэлеспектакль «Барыс Гадуноў. Сцэны з трагедыі »- першай працы Анатоля Эфроса на тэлебачанні. Такі жанр апынуўся сугучны эпосе і выклікаў станоўчыя водгукі ў тэлегледачоў, таму было прынята рашэнне працягнуць ствараць тэлевізійныя версіі спектакляў. У іх лік увайшлі наступныя працы артысткі ў телепостановках «Марат, Ліка, Леонидик», «Усяго некалькі слоў у гонар спадара дэ Мальера", "Старонкі часопіса Пячорын». Ўсерасійская любоў да маскоўскай тэатральнай акторцы прыйшла пасля паказу ў эфіры ЦТ фільма-спектакля «Таня» паводле п'есы Аляксея Арбузава.
Першай кінапрацай Вольгі Якаўлевай стала роля Агніі Шабиной ў драме «За ўсё ў адказе» пра сустрэчу школьных выпускнікоў 1941 года праз трыццаць гадоў. Галоўных герояў у фільме таксама згулялі Герман Жураўлёў, Аляксандр Лазараў-старэйшы, Вера Васільева. У 1976 году Вольга Якаўлева згуляла ў прыгодніцкім трылеры «Шалёнае золата», меладраме «Слова для абароны», драмы «Адхіленне - нуль».
80-90 гады акторка практычна не з'яўлялася на тэлеэкране, за выключэннем тэлеспектакляў «Дачная жыццё» і «Месяц у вёсцы». У 2004 годзе стартаваў паказ сямейнай сагі «Чатыры Любові», дзе Вольга Якаўлева пераўвасобіліся ў галоўную гераіню Каханне Львоўну. Потым рушылі ўслед працы ў крымінальным фільме «Плата за каханне», ваенная драма «Маяк», меладраме «Дом на набярэжнай». У шматсерыйным фільме «Цяжкі пясок» Вольга Якаўлева згуляла ўладальніцу швейцарскай клінікі.
У праекце 2010 года «Апельсінавы сок» акторка пераўвасобіліся ў бабулю галоўнай гераіні Дар'і (інгеборга Дапкунайте). Па сюжэце фільма дзяўчына працуе сядзелкай заможнага, але хворага амерыканца Стывена (Андрэй Панін) і вымушана выконваць яго капрызе.
У 2011 годзе актрыса парадавала прыхільнікаў чарговым з'яўленнем у экранізацыі драмы «Барыс Гадуноў», але на гэты раз - яе кінаверсіі працы рэжысёра Уладзіміра Мирзоева. У фільме, дзе галоўныя ролі дасталіся Максіму Суханава і Андрэю Мярзлікін, Вольга Якаўлева пераўвасобіліся ў гераіню Рузю. Не менш цікавай працай актрысы апынулася ролю Вольгі Казловай ў серыяле «Захоўваемыя лёсам» пра жыхароў дома састарэлых служыцеляў сцэны. У акцёрскі ансамбль фільма таксама ўвайшлі Армэн Джыгарханян, Анатоль Равикович, Уладзімір Ільін.
У 2003 годзе Вольга Міхайлаўна выпусціла кнігу мемуараў пад назвай «Калі б ведаць ...», у якой распавяла пра драматычныя падзеі ў тэатрах, дзе служыла, пра любімага майстру Анатолі Эфрас і трагічных днях яго біяграфіі. Кніга змяшчае не толькі літаратурны тэкст, але і мноства фота з архіву «Фонду Кіно» і асабістага архіва Якаўлевай.
Асабістае жыццё
Вольга Міхайлаўна - дакладны і пастаянны чалавек. Калі камусьці наканавана стаць кумірам і набыць у актрысы павагу, то гэта назаўсёды. Так галоўным рэжысёрам і настаўнікам у тэатральным жыцці Вольгі апынуўся Анатоль Эфрос. А вось асабістае жыццё Вольгі Якаўлевай назаўжды звязалася разам з адным-адзіным мужчынам - вядомым савецкім футбалістам Ігарам Нета.
Разам яны пражылі 69 гадоў. Шчаслівае жыццё скончылася са смерцю спартсмены ў 1999 годзе. На жаль, у мужа і жонкі не было дзяцей. Але гэтая пара пранесла любоў і павага праз доўгія дзесяцігоддзі.
Вольга Якаўлева зараз
Пасля сямігадовага перапынку Вольга Якаўлева прыняла запрашэнне ад тэлевядучага і рэжысёра Аляксандра Гордана для ўдзелу ў здымках кінакамедыі «Дзядзька Саша». У фільме распавядаецца аб апошняй працы знакамітага рэжысёра, які месцам здымак выбірае ўласную дачу. Гасцямі загараднага дома становяцца распешчаныя ўвагай публікі папулярныя артысты, дзівакаватыя суседзі і выпадковыя мінакі.
На галоўныя ролі, акрамя Вольгі Якаўлевай, рэжысёр запрасіў зорак сучаснасці - Ганну Слю, Агнию Кузняцову, Мікіту Яфрэмава, Сяргея Пускепалиса, а таксама піяніста Барыса Беразоўскага. Цяпер фільм знаходзіцца на стадыі здымачнага працэсу, прэм'ера чакаецца ў 2018 годзе.
фільмаграфія
- 1970 г. - «Барыс Гадуноў. Сцэны з трагедыі »
- 1971 - «Марат, Ліка, Леонидик»
- 1972 - «За ўсё ў адказе»
- 1974 - «Таня»
- 1975 - «Старонкі часопіса Пячорын»
- 1976 - «Шалёнае золата»
- 1977 - «Адхіленне - нуль»
- 1983 - «Месяц у вёсцы»
- 2001 года - «Напалеон I»
- 2004 г. - «Кабала святош"
- 2004 г. - «Чатыры Любові»
- 2006 - «Маяк»
- 2006 - «Плата за каханне»
- 2007 - «Дом на набярэжнай»
- 2008 - «Цяжкі пясок»
- 2011 - «Барыс Гадуноў»